Een balhoofdplaatje is een logo van de fabrikant of het merk dat is aangebracht op de balhoofdbuis van een fietsframe. Balhoofdplaatjes werden al eind 19e eeuw toegepast en waren vaak gemaakt van metaal. Ter bevestiging aan de balhoofdbuis kunnen daarin nagels of schroeven zijn gebruikt. Bij moderne(re) fietsen kunnen tevens, al dan niet met lijm, balhoofdplaatjes van kunststof zijn aangebracht. Ook kan een balhoofdbuis voorzien zijn van een transfer/sticker.
Jesper Sølling nam rond 1978 in Kopenhagen de kaderbouw van het fietsmodel uit 1893, van de Deen M. Pedersen, op zich. Van circa 1991 in Duitsland verhandelt door Fahrradhandlung Kalle (Manfred) Kalkhoff in Cloppenburg.
Sedert 1995: Bedrijfsnaam in Cloppenburg als: Kalkhoff, Sölling & Pedersen.
Sedert 2002 Kaderbouw voor Kalkhoff – Pedersen in Tsjetsjenië. Jaarproductie circa 100 a 300 stuks.
Sedert 2010 Kalkhoff GbR. Pedersen Manufaktur.
Bron: Frank Papperitz
Heb je ooit zo'n fiets gezien?
Een atypisch frame met 21 driehoeken, een zadel dat als een hangmat hangt: dat zijn de kenmerken van een Pedersen-fiets, vernoemd naar zijn Deense ontwerper.
Mikael Pedersen, geboren in Denemarken in 1855, bekleedt een obscure plaats in de wielergeschiedenis. Hij was een man met een zeldzame mix van creativiteit, verbeeldingskracht, talent en gedrevenheid, en zijn inzicht in mechanica gecombineerd met zijn technische vaardigheden, stelde hem in staat zijn talloze ideeën werkelijkheid te laten worden. Tegelijkertijd veroorzaakte zijn ietwat koppige en onvoorspelbare gedrag hem af en toe financiële en juridische problemen, wat resulteerde in gemiste kansen op breder commercieel succes. Dit is misschien de reden waarom hij een vergeten voetnoot is geworden in plaats van een meer bekende naam in de wielergeschiedenis.
Landbouwmachines waren aan het einde van de 19e eeuw een grote business en Pedersen had patenten verkregen voor diverse verbeteringen aan zuivelapparatuur. De verkoop van productierechten leverde hem royalty's op, wat hem naar huidige maatstaven een rijk man zou hebben gemaakt. Maar toen de royaltybetalingen zeldzaam werden, ging hij op zoek naar andere mogelijkheden.
Pedersen werd in 1893 verleid om naar Dursley, Engeland, te verhuizen. Hij vestigde zich in de stad, woonde in Kingsley House in Long Street en werd een van de oprichters van R.A. Lister & Company. Het was rond deze tijd dat hij begon met de ontwikkeling van een innovatieve methode voor zijn fietsconstructie. Hij kreeg in 1894 een patent op zijn fietsontwerp, maar blijkbaar had hij de fiets met het houten frame al jaren eerder gebouwd. De fiets had een vaste versnelling en de patentaanvraag vermeldt dat het originele, laag gemonteerde stuur van "koehoorn" bedoeld was om de voeten op te laten rusten! De Pedersen-fiets werd ook wel de Dursley Pedersen-fiets genoemd omdat hij geproduceerd werd in het Engelse stadje Dursley.
Pedersen schreef dat hij als eerste de hangmat-stijl zadel had ontwikkeld. Deze bood betere vering bij oneffenheden in de weg. Pedersen ontwikkelde vervolgens een frame, een spant samengesteld uit verschillende dunne buizen, rond zijn nieuwe zadelontwerp. Hij schreef zijn inspiratie toe aan de Whipple - Murphy brugspant. Het ontwerp ondersteunde aanvankelijk geen zithoogteverstelling en zelfs nadat er enige verstelbaarheid was toegevoegd, was de productie van acht verschillende maten vereist. Het niet-standaard frameontwerp zou geen traditionele voorvork kunnen bevatten. In plaats daarvan ontwikkelde Pedersen een vork die ook bestond uit dunne buizen die tot een spant waren samengevoegd, dat met lagers op twee verschillende punten aan het frame was bevestigd, in plaats van via een traditionele balhoofdbuis. Pedersen ontving ook patenten voor een kettingblad- en trapascombinatie en lichtgewicht pedalen
Mikael Pedersen richtte de Pedersen Cycle Frame Co. Ltd op met de financiële steun van een rijke Amerikaan, Ernest Hooley, en verhuisde naar een fabriek in Water Street (de oude Pin Mill, gerenoveerd in 2002) van waaruit hij in 1897 zijn nieuwe fietsen begon te produceren. In 1898 verhuisde Pedersen naar Raglan House in Long Street, in de tuin legde hij een fietspad aan dat hij gebruikte om te oefenen en zijn machines te testen. Helaas werd Hooley later dat jaar failliet verklaard, waardoor Pedersen elders op zoek moest gaan naar financiering. Dit kwam in de vorm van RA Lister die het patent voor de fiets verwierf en een nieuw bedrijf oprichtte, de Dursley Pedersen Cycle Co. om de fietsen te bouwen onder licentie van de Pedersen Cycle Frame Co. Ltd. Dit bedrijf wordt het meest geassocieerd met Pedersens unieke fiets. Toen de fiets races begon te winnen en talloze records vestigde, richtte de wielerpers er haar aandacht op. Pedersen bouwde zelfs een superlichte racefiets, hij gebruikte extreem dunwandige buizen, 24 inch houten velgen en uitgeboorde onderdelen om gewicht te besparen. Deze fiets bestaat nog steeds en weegt naar verluidt minder dan 4,5 kilo! De positieve pers wekte de interesse van klanten en de verkoop van de Dursley Pedersen-fiets bleef stijgen. Op het hoogtepunt had het bedrijf 50 mensen in dienst die meer dan 30 fietsen per week produceerden.
De productie kwam in de eerste jaren van de 20e eeuw dus in een stroomversnelling en Pedersen spreidde zijn inventieve vleugels nog verder uit, dit deed hij met het bedenken van militaire versies, damesversies en goedkope varianten, maar hij maakte ook raceversies en tandems. Er werden ook toebehoren beschikbaar gesteld, naast diverse tassen waren ook een golftashouder en een wapenhouder enkele van de beschikbare accessoires. Het bedrijf verkocht zelfs een door Pedersen ontworpen splitrok tot op de enkels, zodat vrouwen met een bescheiden houding konden fietsen. Pedersen concentreerde zijn energie op productieprocessen en voerde technische verbeteringen door in de productiecycli, zoals een balhoofd met kogellagers en een verstelbaar stuur.
Doch het ging echter niet allemaal zo goed, de verkoop was niet zoals verwacht en er was van sommige kanten kritiek op het ontwerp. De nieuwe uitvinding van Pedersen, een naafversnelling, die concurreerde met een naafversnelling van Sturmey-Archer, bleek aanvankelijk onbetrouwbaar, wat onrust veroorzaakte tussen de RA Lister Co. en het fietsbedrijf. De verkoop daalde verder, de verliezen begonnen op te lopen en in 1905 werd de Dursley Pedersen Cycle Company geliquideerd en overgenomen door R.A. Lister and Co. Ltd. Na de overdracht van activa en passiva aan R.A. Lister, met een opnieuw ontworpen tandwielmechanisme en een nieuw leiderschap begonnen de Dursley Pedersen-cycli weer geproduceerd te worden en steeg de verkoop opnieuw. Mikael Pedersen nam echter weinig deel aan de onderneming en concentreerde zich op andere dingen, waaronder een nieuwe motorfiets met behulp van de geometrie van zijn fietsframe, maar dat was geen succes. Pedersen bleef zich ook op andere domeinen inzetten en bleef een productief uitvinder. Zijn naam wordt onder andere geassocieerd met het ontwerpen van magneto's, nauwkeurige meetinstrumenten en munitie. Hij was een begenadigd muzikant die zijn eigen instrumenten bouwde, zijn eigen bier brouwde en dol was op grappen. Tot aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden ongeveer 8.000 Dursley-Pedersen-fietsen geproduceerd
Tegen 1917 was de smaak veranderd, de wereld was verder gegaan en het einde van de oorlog was in zicht en de verkoop van rijwielen door R.A. Lister stopte. Vier jaar later werden alle voorraden onderdelen verkocht aan een Londense firma die de fiets nog een paar jaar bleef verkopen. Het ontwerp werd ook aan andere fabrikanten in licentie gegeven, en er werden begin jaren twintig ongeveer 30.000 exemplaren geproduceerd, maar het ontwerp sloeg nooit echt aan.
Tegen 1920 begonnen de creatieve vaardigheden van Mikael Pedersen te verzwakken en keerde hij gedesillusioneerd, door het mislukken van zijn uitvindingen of het uiteenvallen van zijn derde huwelijk, terug naar Denemarken, waar hij tot aan zijn dood in 1929 in relatieve armoede bleef leven. Hij overleed in een bejaardentehuis te Kopenhagen hij was onbekend en vergeten.
Het verhaal was echter nog niet ten einde. In 1995, na een campagne en inzameling voor fondsen, werden de stoffelijke resten van Mikael Pedersen opgegraven uit hun ongemarkeerde graf in Denemarken en herbegraven op de begraafplaats van Dursley. Meer dan 300 mensen waren aanwezig, waaronder afstammelingen van de familie, lokale hoogwaardigheidsbekleders en liefhebbers van de unieke fiets die nog steeds zijn aanhangers heeft.
Hoewel de fietsen nooit enorm populair zijn geweest, genieten ze een toegewijde aanhang en worden ze vandaag de dag nog steeds geproduceerd. In 1978 herontdekte Jesper Sølling het ontwerp van Pedersen en begon hij met het bouwen van frames. Jesper Sølling produceert ondertussn zijn Pedersen niet meer. Sølling produceerde er 6000 tussen 1978 en 2002. De productie is nu voornamelijk verdeeld over Groot-Brittannië en kent een groeiend succes in Japan. De stijl is sinds het begin nauwelijks veranderd en is met moderne onderdelen tijdloos geworden. Het ontwerp word ook nog steeds in Duitsland gemaakt door Michael Kemper en ook door de Deense Copenhagen bike factory.
Na meer dan een eeuw blijft Pedersens ontwerp een voorbeeld van uniek vakmanschap in een wereld van massaproductieconventies. Pedersen-fietsen vormen een link naar het verleden, toen fietsen onafhankelijkheid en bewegingsvrijheid bracht, toen kwaliteit zichtbaar was, toen details ertoe deden, toen stijl mooi was.
Het Larry vs Harry Team, gevestigd in Kopenhagen en Taiwan, levert sinds 2008 bakfietsen.
Larry vs Harry zijn eigendom van en worden gerund door toegewijde en ervaren ontwikkelaars, Lars Malmborg en Hans Fogh, die worden geholpen door een toegewijd fiets- en fiets liefhebbend team. De basis van hun werkrelatie en voortdurende innovatie was, en is nog steeds, hun compromisloze toewijding aan kwaliteit en dit is wat hun producten succesvol maakt.
Het bedrijf heeft geen marketingbudget als zodanig, geen investeerders die eisen stellen aan winstmarges ten koste van kwaliteit; dat een van de eigenaren is verhuisd van Kopenhagen naar Taiwan om de controle over de productie te waarborgen, is alleen maar een bewijs van hun toewijding.
De Bullitt wordt voortdurend getest in zijn gebruik, van de kasseien van Vlaanderen en snelheidsrecords op verlaten landingsbanen, tot het voortdurende gebruik door logistieke monolieten DHL in Duitsland, de bakfiets blijft zijn waarde bewijzen in allerlei dagelijkse taken in landen over de hele wereld.
Het bedrijf startte in 2008 met de introductie van de revolutionaire Bullitt bakfiets. Kort daarna werd de wereld getroffen door de financiële crisis en banken, in hun oneindige wijsheid, waren niet erg happig om Larry en Harry economische steun te geven.
Desondanks, en met buiken die nauwelijks gevuld werden met soep en pap, slaagde het zuinige paar erin om hun prille project van de grond te krijgen. Waardevolle lessen werden geleerd in deze moeilijke tijden en financiële onafhankelijkheid bleek de ruggengraat van het bestaan van het bedrijf. Het succes van Larry vs Harry zal uitsluitend gebaseerd zijn op de compromisloze kwaliteit van hun producten. Niets meer, niets minder.
" Avon Cycles Limited" werd opgericht in 1951 en is een toonaangevende fabrikant van een breed scala aan E-bikes, E-riksja's en kinderfietsen. Het bedrijf is gevestigd in Ludhiana, Punjab.
Het bedrijf werd in 1956 opgericht in Ludhiana door de Munjal broers. Ludhiana is de meest bevolkte en grootste stad in de Indiase staat Punjab. In het jaar 1986 won Hero bicycle het Guinness wereldrecord van 's werelds grootste producent van fietsen in de wereld. Het levert een breed scala aan van fietsen voor verschillende doeleinden zoals racen, kinderspeelgoed en dit in een zowel jongens als meisjes assortiment.
Atlas Cycles begon in 1951 met de productie van vooral fietszadels en begon dan uiteindelijk, in 1952, ook met de productie van volwaardige fietsen. Het in Haryana gevestigde bedrijf werd opgericht door Janki Das Kumar, dat gebeurde in een geïmproviseerde schuur in Sonepat, Haryana. In 1951 werd in een recordperiode van 12 maanden het bedrijfje omgevormd tot een fabriekscomplex van 25 hectare. Atlas, voorheen bekend als Atlas Cycles Industries (ACIL), produceerde in het begin 120 fietsen per dag.
In 1958 begon het bedrijf, vernoemd naar de Griekse Titan Atlas, met de export van fietsen en fietsonderdelen naar verschillende landen...
Met hard werken en doorzettingsvermogen werd Atlas de op één na grootste fietsfabrikant in India. Het merk produceerde ongeveer 3,1 miljoen fietsen per jaar. Volgens analisten was het de kwaliteit, aandacht voor detail, betaalbaarheid, constante upgrade van producten en klantgerichte aanpak die Atlas Cycles tot een wereldwijd geprezen merk hadden gemaakt. Sommige analisten schreven het succes van het bedrijf toe aan de grote productiecapaciteit en de innovatieve productieprocessen. Atlas Cycles verbeterde voortdurend zijn activiteiten en producten om te voldoen aan de steeds veranderende eisen van de wereldwijde markt zonder concessies te doen aan kwaliteit en normen. Naar verluidt wonnen de eindeloze inspanningen van het bedrijf om productuitmuntendheid na te streven en zijn verlangen om de verwachtingen van klanten te overtreffen, het bedrijf talloze prijzen voor exportuitmuntendheid.
Begin jaren 2000 zag de Indiase fietsenmarkt een dramatische stijging in de vraag naar premium segment fietsen, e-bikes, recreatiefietsen en sportfietsen – een markttrend die Atlas niet op tijd wist aan te boren. Bovendien was de uitbraak van COVID-19 een grote klap voor het bedrijf. In 2014 begon Atlas Cycles echter verlies te lijden en moest het in 2014 zijn productielocatie in Malanpur sluiten, gevolgd door zijn Sonepat-locatie in 2018, dit vanwege financiële beperkingen.
NEW DELHI: Het beroemde Indiase fietsmerk Atlas Cycles stopte al haar activiteiten op woensdag 3 juni 2020, dat viel op Wereldfietsdag.
Atlas Cycles (Haryana) Limited melde in een officiële verklaring dat het vanwege financiële beperkingen niet in staat was om de productieactiviteiten te hervatten. Daarom had het bedrijf besloten de fabriek in Haryana's Sahibabad te sluiten. Een bericht werd buiten de fabriek aangeplakt en kondigde het tijdelijke ontslag van zijn werknemers aan. Dit werd met schok ontvangen door de medewerkers die het bericht plotseling ontdekten. De vertegenwoordigers van het bedrijf hielden echter vol dat dit niet het einde was voor het iconische merk. Volgens hen was de sluiting van de fabriek in Sahibabad een tijdelijke fase en zou het bedrijf de productie hervatten zodra het 500 miljoen roepies kon ophalen door overtollig land te verkopen.
Balhoofdplaatje van fietsenhandelaar Atlas. Het metalen plaatje is opgebouwd uit een afbeelding en een tekstkader. Centraal staat de Griekse mythologische figuur Atlas op een donkerblauwe achtergrond afgebeeld, die een lichtblauwe wereldbol draagt. De benen van de figuur rusten in het tekstkader op de merknaam. Dit opschrift is in witte letters aangebracht. Onder de merknaam bevindt er zich nog een opschrift.
hoogte: 6.7 cm
breedte: 3 cm
diepte: 0.9 cm
materiaal: metaal
opschrift: ATLAS
opschrift: REGD. TRADE MARK INFO: KOERS. Museum van de Wielersport
DODSUN ---75 Huakang Street, Taoyuan City, ---,Taiwan
Onze missie, opgericht in 1972, is heel eenvoudig: "GREENER EARTH ONE BIKE AT TIME". Dodsun is een fietsenproductie- en servicebedrijf gericht op het aanbieden van hoogwaardige en milieuvriendelijke producten.
Giant is een Taiwanese constructeur van fietsen (racefietsen, stadsfietsen en mountainbikes). Giant werd in 1972 opgericht. In 2002 produceerde Giant wereldwijd 4,7 miljoen fietsen. Behalve in Taiwan, heeft Giant fietsfabrieken in de Volksrepubliek China en in Nederland (Lelystad). Giant is 's werelds toonaangevende merk van hoogwaardige fietsen en fietsuitrusting. Onderdeel van de Giant Group combineert het merk vakmanschap, technologie en innovatief design. Giant is al lang één van de belangrijkste spelers op het gebied van fietsen en fietsinnovaties. Bij Giant is een compleet ecosysteem van fietsen, uitrusting en service naadloos verbonden en altijd toegankelijk. Je kunt ze vinden in meer dan 12.000 winkels over heel de wereld.
In het wielrennen was Giant de officiële fietsenleverancier van diverse profploegen.
Phoenix Company. Ltd. , beter bekend als Phoenix Bicycles en Shanghai Phoenix Bicycles, is ontstaan als de Shanghai Third Bicycle Factory, opgericht in mei 1958. De oprichting van de Third Factory markeert de datum waarop de onderneming van uitsluitend privébezit gezamenlijk staats-privébezit werd en vervolgens werd overgedragen aan een publiek bedrijf. Phoenix Company, Ltd. is een volledige dochteronderneming van Shanghai Phoenix Import & Export Company, Ltd., dat uitsluitend fietsen en onderdelen van het merk Phoenix verkoopt en distribueert. Phoenix exporteert fietsen naar meer dan 50 landen en verdient jaarlijks meer dan 60 miljoen dollar.
Sindsdien is het handelsmerk Phoenix, een van de eerste top-tien bekende handelsmerken in China , geregistreerd in 104 landen. De Phoenix-fiets is het speciaal ondersteunde exportproduct van de Chinese natie . Toen buitenlandse leiders China bezochten, kregen ze een Phoenix-fiets als welkomstgeschenk!
Phoenix Bicycles produceerde ook kinderfietsen, BMX'en, mountainbikes, hybride fietsen, stadsfietsen, vrijetijdsfietsen, beachcruisers, racefietsen, vouwfietsen, elektrische fietsen, elektrische scooters, choppers, etc.
Phoenix, sinds 1897
In het 23e jaar van de heerschappij van keizer Guangxu van de Qing-dynastie opende een zakenman uit Shanghai, genaamd Zhu Tongsheng, de Tongchang Bicycle Shop op 604, Nanjing Road (het huidige East Nanjing Road) om fietsen en onderdelen te verkopen, waarmee hij een precedent schiep in de Chinese fietsindustrie. Phoenix ontwikkelde zich vanuit deze winkel.
Op 1 mei 1958 fuseerden 267 bedrijven, waaronder 18 centrale fabrieken zoals Tongchang Bicycle Factory en Yamei Steel Ring Factory en enkele andere kleine fabrieken, tot de Shanghai Bicycle Factory III. Op 1 januari 1959 werd de registratie van het handelsmerk Phoenix goedgekeurd door de Central Administration for Industry and Commerce, die bepaalde: Het handelsmerk met een rode achtergrond en gouden feniks is voor binnenlandse verkoop; en het handelsmerk met een blauwe achtergrond en gouden feniks is voor exportverkoop.
Op 14 september 1980, tijdens de 3e Nationwide Quality Month, kreeg de Phoenix 28″PA18 fiets een landelijk certificaat en een prijs voor hoogwaardig product en werd toegelaten tot de Europese markt samen met de 26″ light fiets. Daarmee werd Phoenix het eerste Chinese fietsmerk dat de Europese en Amerikaanse markt betrad. In september 1981 won de Phoenix PA18 fiets de nationale zilveren prijs voor kwaliteit.
In 1985, tijdens de 1e Nationwide Household Goods Poll, stond Phoenix Bicycle op de eerste plaats van alle fietsmerken en won de Golden Rooster Award. In hetzelfde jaar richtte Phoenix het eerste Chinese wielerteam op om de wielercultuur actief te promoten.
In 2010 werd het bedrijf geherstructureerd. Phoenix, een nationaal merk met 100 jaar geschiedenis, greep nieuwe kansen voor ontwikkeling. In 2011 opende Phoenix haar officiële Weibo-account “Phoenix Bicycle Official Website” op Sina. Op 18 augustus 2016 verhuisde Shanghai Phoenix Bicycle Co., Ltd. naar het Phoenix Center, 518, North Fuquan Road, Changning District, Shanghai en begon het nieuwe logo van Phoenix te gebruiken. Het ontwerp van het nieuwe logo is gebaseerd op twee kernconcepten: het overnemen van de klassieker en inspelen op de esthetiek van die tijd. In hetzelfde jaar kreeg Phoenix de titel van "100 Year Glorious Enterprise" van het China Time-honored Brand Committee van de China General Chamber of Commerce. In 2017 voltooide en publiceerde het bedrijf het boek The Legend of Phoenix over zijn 120-jarige geschiedenis. In mei hield Phoenix de 120e verjaardagviering "Phoenix Flying to Magnificence".
In de hoogtijdagen was het de grootste fietsenmaker van het land, en de trots van Shanghai, China.
Ouderen zullen zich met nostalgie herinneren hoe sinds de jaren 60 de fietsen van het merk Forever ooit de straten van Shanghai domineerden. Op een gegeven moment was de waarde ervan zo groot dat het een essentieel onderdeel van de bruidsschat was in de meeste huwelijken. “De fiets was het ultieme must-have in de jaren 80. Een straatbeeld met mensen die op de fiets naar hun werk reden, was één van de representatieve beelden van China in die tijd,” zegt Zhu Zhongyan, die in 1968 op 20-jarige leeftijd als leerling bij de Shanghai Bicycle Factory, de maker van Forever, ging werken en opklom tot senior designer. In die tijd was het de grootste fietsenmaker in Shanghai. Het werd alleen geëvenaard door twee andere merken in het land: Tianjin's Feige (Pigeon) en Shenyang-based Dongfanghong (East Red).
De reis van Forever kan worden herleid tot de jaren 40, toen een Japanse fabrikant de Changhe Workshop opzette aan Tangshan Road in het huidige Yangpu District. Het produceerde 26-inch Tiemao (Iron Anchor) fietsen, waarbij het meeste werk handmatig werd gedaan. Het verkocht ongeveer 3.000 fietsen per jaar. Na de Tweede Wereldoorlog nam de regering van de Republiek China de Japanse werkplaats over. Deze zou in 1949 weer van eigenaar wisselen toen de Volksrepubliek China werd opgericht. De merknaam van de fietsen werd veranderd in Banshou (Spanner), evenals Xiongqiu (Yongjiu), er kwam een nieuw logo met een ijsbeer bovenop de Globe, dit ter ere van de hulp van de Sovjet-experts.
De komst van Yongjiu, of Forever, zoals het over de hele wereld bekend werd, werd officieel aangekondigd op 1 januari 1951. De fabriek die het product maakte, stond bekend als Shanghai Vehicle Factory. Forever werd gelanceerd om het nieuwe jaar te vieren, het merk en de productie van de fabriek ondergingen een aanzienlijke transformatie.
In 1952 fuseerde de overheid de fabriek met de Heli Toolmaking Workshop van de Huang-broers om zo de staatseigendom Shanghai Red Star Vehicle Factory te worden, het jaar daarop veranderde men de naam in Shanghai Bicycle Factory. De broers haalden veel geschoolde werknemers naar de nieuwe vestiging, waaronder technici, chemici en managers, van wie de meesten afgestudeerd waren aan het hoog aangeschreven Henry Lester Institute of Technical Education in Shanghai. Het zette de wielen van verandering in beweging.
Veel van de automatisering werd ontworpen en gefabriceerd in de fabriek met zelfontwikkelde technologie. De technicus die het transportsysteem ontwierp, werd gepromoveerd tot ingenieur. De fabriek kwam met andere arbeidsbesparende apparaten om de efficiëntie te verhogen en de kwaliteitscontrole te verbeteren. In 1952 had de jaarlijkse productie van Forever-fietsen de 28.767 bereikt, dat was goed voor meer dan een derde van de nationale fietsproductie.
Tegen het einde van 1956 had de Shanghai Bicycle Factory het 28-inch PA-11 Model uitgebracht, dat de standaardfiets van het land zou worden. Voor altijd nam de PA-11 het metrische systeem over, waarbij de specificaties van veel fietsonderdelen werden vastgelegd, waaronder het frame, de vork, wielen, pedalen, remmen en reflectoren.
In 1958 verscheen het Forever 81-model op de markt. Samen met de Shanghai 135 Camera 58-1, de Shanghai Watch en de Hero Pen behoorde Forever 81 tot de 10 innovatieve Shanghai light industrial-producten. De lichtgewicht, efficiënte en agressieve racefiets werd door het Shanghai-wielerteam geselecteerd om het jaar daarop deel te nemen aan de eerste nationale spelen in Beijing. De renners wonnen die wedstrijd.
In 1962 kwam de Shanghai Bicycle Factory met een ander juweeltje op de proppen. De Forever Mail Bike, met zijn kenmerkende stevige stalen frame werd hij geïntroduceerd voor de postbedeling in het hele land. Er was een rustige periode tijdens de moeilijke periode van 1966-68, maar de innovatie en productie in de fabriek stopten nooit.
Een Forever-fiets kostte ongeveer 120 yuan, bijna vier keer zoveel als het gemiddelde salaris van een arbeider, dat ongeveer 36 yuan per maand was. Zelfs als je genoeg geld had gespaard, had je nog een coupon nodig die afgestempeld was door de directeur van de fabriek om er zeker van te zijn dat je er een in de winkel kon kopen. Op de zwarte markt kostte een coupon wel 100 yuan. Daarom was het zo’n kostbaar item voor een pasgetrouwde stel, vooral de Forever PA-13, die gemaakt was van mangaanstaal en bekend was om zijn hoge slagvastheid en slijtvastheid, en die 188 yuan kostte.
De lokale concurrenten doken al snel op. De No.2 Bicycle Factory specialiseerde zich in de productie van Xingfu (Happiness) bromfietsen, relatief sneller dan fietsen. De No.3 Bicycle Factory produceerde Fenghuang (Phoenix) fietsen, een favoriet onder vrouwen en stedelijke jongeren vanwege hun chique uiterlijk. De No.4 Bicycle Factory produceerde voornamelijk fietsen met kleine wielen onder de merknaam Feida (Godspeed). Maar Forever bleef nog steeds het populaire eigendom.
Eind jaren 70 werden nieuwe modellen ontwikkeld om aan de binnenlandse en buitenlandse vraag te voldoen. Het SC67-model was gericht op de Europese en Amerikaanse markt. Zhu, een autodidactische ontwerper, kreeg de opdracht om de 10-speed 27-inch herensportfiets een facelift te geven, inclusief een nieuw logo. De meeste ontwerpen werden met de hand uit de assemblage geselecteerd. Na intensieve tests door professionals in de Verenigde Staten, werd de SC67-fiets al snel een rage onder de Amerikaanse jeugd, die de kwaliteit van de bouw en de uitstekende waarde ervan waardeerden.
Met de roem kwam er de vraag. Forever maakte zijn ambities duidelijk door in 1986 fabrieken te bouwen in vijf provincies. Met een dagelijkse productiecapaciteit van 10.000 Forever-fietsen van bijna 166 soorten, werkten zijn werknemers in drie shifts per dag. Het was ook het begin van geplande marketingstrategieën met beloften van nieuwe modellen elk jaar.
In 1990 werden er al meer dan 5 miljoen fietsen geëxporteerd naar meer dan 90 landen, waaronder Rusland, Canada, Duitsland, Japan en Singapore. De onverzadigbare vraag naar fietsen was voor de overheid aanleiding om de sector verder te ontwikkelen.
In China wou bijna iedereen een fiets. Het was een snelle, betaalbare, stijlvolle manier van vervoer. Als een geavanceerd staatsbedrijf in een bloeiende industrie, voorzag Forever haar werknemers ook van gesubsidieerde maaltijden in de bedrijfskantine, sociale huisvesting, medische zorg, onderwijs en training.
Begin jaren negentig kwam de fietsenfabriek in Shanghai in het nieuws door de volledige productielijn naar Cuba te exporteren om het land te helpen met het openbaar vervoer.
In 1993 werd de Shanghai Bicycle Factory genoteerd op de Shanghai Stock Exchange als Shanghai Forever Ltd Co. Als een oud merk wist het bedrijf Forever als merknaam te behouden onder de herziene Trademark Law.
Nadat de vraag naar fietsen zijn hoogtepunt had bereikt, begon deze halverwege de jaren 90 te dalen. Auto's waren de "nieuwe fiets". De fabriek van Forever in Yangpu werd onderdeel van het stedelijke vernieuwings- en ontwikkelingsproces toen de industriële structuur van Shanghai een drastische transformatie onderging.
In 2001 kocht de Zhonglu Group het merk Forever op om groene en milieuvriendelijke producten te ontwikkelen. De productie van fietsen was vroeger een van de grootste en meest innovatieve industrieën van China was."
Flying Pigeon: is een Chinees staatsbedrijf voor fietsen , gevestigd in Tianjin. Sinds 1950 zijn er meer dan 500 miljoen Flying Pigeon PA-02 fietsen gemaakt, en in 2007 meer dan enig ander voertuigmodel.
In 1936 bouwde een Japanse zakenman de Changho Works-fabriek in Tianjin en begon met het maken van "Anchor"-fietsen. De merknaam werd veranderd in "Victory" en vervolgens omgedoopt tot "Zhongzi". Nadat de communisten onder leiding van de Chinese Communistische Partijvoorzitter Mao Zedong in 1949 aan de macht kwamen, werd de fietsindustrie nieuw leven ingeblazen.
In april 1949 bracht de secretaris van de Communistische Partij, Liu Shaoqi, een bezoek aan de fabriek en gaf opdracht om de eerste fietsenfabrikant in het nieuwe China te worden. Hun arbeiders kregen de opdracht om een generatie sterke, duurzame, lichte en mooie fiets te bouwen voor Nieuw-China. Op 5 juli 1950 werd de eerste Flying Pigeon-fiets geproduceerd. Het was het geesteskind van een arbeider genaamd Huo Baoji, die zijn klassieke model baseerde op de Engelse Raleigh-roadster uit 1932. De naam "Flying Pigeon" was bedoeld als een uitdrukking van vrede ,de fiets werd gefabriceerd tijdens de oorlog in Korea. Het Flying Pigeon-logo is een gestileerde duif, die staat voor eendracht en harmonie, rustend op de initialen FG (Fēigē) of PG voor de exportmodellen. Eerdere logo’s beelden de duif af in de vlucht.
Gedurende de jaren 60 en 70 werd het logo synoniem met bijna alle fietsen in het land. De Flying Pigeon werd het populairste gemechaniseerde voertuig op de planeet, het werd zo alomtegenwoordig dat Deng Xiaoping — (de leider na Mao die in de jaren 70 de economische hervormingen in China lanceerde) — welvaart definieerde als "een Flying Pigeon in elk huishouden".
Begin jaren tachtig was Flying Pigeon de grootste fietsfabrikant van het land, met een verkoop van 3 miljoen fietsen in 1986. De 20 kilogram zware zwarte single-speed modellen waren populair bij de arbeiders, en er was een wachtlijst van meerdere jaren om er een te bemachtigen, en zelfs toen hadden kopers, naast de aankoopprijs, goede guanxi (connecties) nodig. De aankoopprijs bedroeg voor de meeste arbeiders ongeveer vier maanden loon.
In 1998 werd de Flying Pigeon-fabriek in het centrum van Tianjin gesloten en werden de activiteiten verplaatst naar een industriegebied aan de rand van de stad. Er werken 600 werknemers die de fietsen produceren met behulp van moderne geautomatiseerde apparatuur. Flying Pigeon maakt nu 40 modellen van fietsen, waarvan de meeste eruitzien als moderne mountainbikes of stadsfietsen, in verschillende kleuren. De frames worden stuk voor stuk gelast, wielen worden op een assemblagelijn gebouwd, waarbij spaken eerst aan de naven worden vastgemaakt en vervolgens aan de velgen worden geregen. Werknemers spuiten ruwe lassen met de hand in met een laagje email en de fietsen worden verplaatst op transportbanden die lijken op die van een stomerij .
Ondanks de dalende binnenlandse verkoop blijft de Flying Pigeon de populairste fiets van China, al was het maar omdat veel van het oude rollende materieel van dat merk nog steeds in gebruik is. De overheid schat dat er in heel China een half miljard fietsen in gebruik zijn, waarvan er veel van generatie op generatie zijn doorgegeven. De Pigeon is een nostalgisch beschouwd artefact uit het postrevolutionaire tijdperk van China. In 1994 noemde de overheid de fiets een "nationaal belangrijk handelsmerkmerk onder bescherming", waarmee het op dezelfde manier werd verankerd als nationale schatten .
Het bedrijf adverteert niet met zijn traditionele fietsen zoals de PA-02 omdat het merk zo verweven is met de Chinese maatschappij en cultuur. Er zijn echter wel gelokaliseerde reclamecampagnes.
Balhoofdplaatje van fietsenfabrikant Flying Pigeon uit Tianjin. Op het metalen plaatje is er bovenaan een afbeelding van een witte duif aangebracht. Centraal staan er twee gestileerde letters op een rode achtergrond afgebeeld. De letters verwijzen naar de merknaam. Dit vlak rust op het bovenste deel van een zwarte ruitvorm. Onder de letters loopt er een tekstkader met daarop in rode letters de merknaam. Onderaan bevatten beide zijden van de ruitvorm een rood opschrift, in Chinese tekens.
Bridgestone is een Japans bedrijf dat is opgericht door Soichiro Ishibashi nadat hij vanuit San Francisco naar Japan emigreerde. Het oorspronkelijke Bridgestone-bedrijf was het eerste bandenbedrijf in Japan en de eerste opdracht van de oprichter was het produceren van textieltassen. Kort daarna richtte hij zijn aandacht op het aanpassen van geïmporteerde metaal versterkte rubberen banden om ze beter geschikt te maken voor Japanse wegen.
Bridgestone Cycle Company, Ltd. is een Japans bedrijf dat fietsen en andere producten produceert, zoals banden en synthetisch rubber. Het werd op 23 september 1934 opgericht door Shojiro Ishibashi in Kurume, Japan en is uitgegroeid tot de vijfde grootste bandenfabrikant ter wereld. Bridgestone Cycle produceert fietsen en fietsaccessoires met meer dan 10.000 winkels in 50 landen. Bridgestone was het eerste bedrijf dat een fiets produceerde die geschikt was voor gebruik op onverharde en verharde wegdekken. De fietsen van Bridgestone worden geproduceerd in drie fabrieken in Japan: Kure Plant (KURE), Miyakonojo Plant (MIYA) en Azumino Plant (AZM).
Bridgestone maakte slechts 25 jaar motorfietsen. Het bedrijf produceerde oorspronkelijk zijn eerste motorfiets in 1945, de fiets was slechts een hobbyobject. In 1951 besloot Bridgestone om te stoppen met de productie van motorfietsen, omdat het bedrijf zich op het bouwen van fietsen en het produceren van banden richtte. In 1972 begon het bedrijf weer motorfietsen te maken, tot 1987. Na 1987 maakte Bridgestone alleen nog motorfietsen onder een licentieovereenkomst.
Balhoofdplaatje van fietsenfabrikant Shogun uit Kobe.
Shogun was een volledig marketingmerk dat oorspronkelijk eigendom was van het Japanse handelsbedrijf Marui. Shogun-fietsen verschenen in het jaar 1977 op de markt en werden op contractbasis geproduceerd door verschillende bronnen, waaronder Merida, Miki, Tano, Yamaguchi en verschillende niet-geïdentificeerde bronnen. Ik geloof dat ze allemaal oorspronkelijk in Japan werden gemaakt door verschillende fabrikanten, en dat ze later in de jaren 80 overstapten naar Taiwan, zoals veel andere merken deden. In de VS werden ze gedistribueerd aan de oostkust vanuit New Jersey. Uiteindelijk zou dat veranderen naar New York en aan de westkustdistributie vanuit Washington. Ik geloof dat ze rond 1993 stopten met de verkoop in de VS.
Sinds 2004 is het merk eigendom van Kent International uit New Jersey, Shogun-fietsen kunnen nog steeds worden gekocht.
Shogun (Japans: 将軍) ook sjogoen of sjogun is de afkorting van de titel Seii Taishōgun (Japans: 征夷大将軍). Dit betekent 'legerleider die de barbaren verslaat' en was oorspronkelijk de titel voor een Japans opperbevelhebber. De shogun had gedurende de Heianperiode (794-1185) de taak om de Emishi, volgens de Japanners 'barbaren', te bestrijden.
Miyata is een Japanse fabrikant van fietsen , eenwielers en brandblussers. Het bedrijf is sinds 1890 actief. Miyata was ook een van de eerste producenten van motorfietsen in Japan onder de naam Asahi. De Asahi AA was de eerste massaal geproduceerde motorfiets in Japan.
Miyata beweert de eerste Japanse fabrikant te zijn geweest van geflashlaste framebuizen (1946) en de eerste die elektrostatische verf gebruikte (1950)
Miyata werd opgericht door Eisuke Miyata (宮田栄助 1840-1900), een boogschutter en ingenieur uit Tokio die ook onderdelen voor riksja's maakte . Eisuke's tweede zoon, Eitarō, ging in de leer bij een plaatselijke munitiefabriek en behaalde later een graad in werktuigbouwkunde aan de Universiteit van Kyoto . In 1874 verhuisde Eisuke met zijn gezin naar Shiba en in 1881 opende hij Miyata Manufacturing in Kyōbashi, Tokio . De fabriek produceerde geweren voor het Japanse Keizerlijke Leger, waaronder het Murata-geweer , en messen voor de marine . In 1889 bezocht een buitenlander Miyata om de wapenmakers te vragen zijn fiets te repareren. De ingenieurs repareerden de fiets en het bedrijf begon fietsen te repareren als bijzaak.
In 1890 opende Miyata een nieuwe fabriek in Kikukawa en werd het bedrijf omgedoopt tot Miyata Gun Works . Eitarō produceerde in 1890 de eerste prototypefiets van Miyata, met behulp van geweerlopen die in de fabriek werden geproduceerd. Het vroege succes van Miyata's fietsen werd versterkt door een verzoek in 1892 van kroonprins Yoshihito (later keizer Taishō ) om een fiets voor hem te bouwen. Niettemin stopte Miyata de productie van fietsen om zich uitsluitend te richten op de productie van wapens tijdens de Eerste Chinees-Japanse Oorlog van 1894-95.
Japan wijzigde in 1900 zijn wetten om de import van buitenlandse geweren toe te staan, en de daaropvolgende overstroming van de markt met goedkope importen schaadde Miyata's bedrijf ernstig. Na Eisuke's dood op 6 juni, veranderde Eitarō de onderneming volledig in de productie van fietsen, waarbij fietsen werden geproduceerd onder de merken Asahi en Pāson . Miyata's volledige productie van Asahi-fietsen werd gekocht door het keizerlijke leger tot het einde van de Russisch-Japanse oorlog in 1905.
In 1939 werd de fabriek van Miyata in Kamata door de overheid omgebouwd om onderdelen voor militaire vliegtuigen te produceren.
Velen zeggen dat Miyata pionier was op het gebied van triple butting en een revolutie teweegbracht in de framebouwtechnieken. De eerste Miyatas waren bolt-upright stadsfietsen. In de loop der decennia heeft Miyata een goede positie verworven op de fietsenmarkt, en werd door meerdere lokale merken gecontracteerd om hun fietsen te bouwen. Uiteindelijk wist het Panasonic Corporation in 1959 te verleiden om aandeelhouder te worden. Panasonic Corporation , gedurende een periode de fabrikant van fietsen van de merken National en Panasonic , was van 1959 tot 2008 de grootste aandeelhouder van Miyata, toen het zijn resterende belang in Miyata verkocht.
Gedurende de Amerikaanse fietsenhausse van de jaren zeventig en tachtig concurreerde Miyata met Amerikaanse bedrijven, waaronder Schwinn , Huffy en Murray ; Europese bedrijven, waaronder Raleigh, Peugeot en Motobecane , en andere opkomende Japanse merken , waaronder Nishiki , Fuji , Bridgestone , Centurion , Lotus en Univega , waarvan de fietsen door Miyata werden geproduceerd. 1 In Japan geproduceerde fietsen waren succesvol op de Amerikaanse markt totdat wisselkoersschommelingen eind jaren tachtig ze minder concurrerend maakten, waardoor bedrijven fietsen uit Taiwan gingen afnemen.
Miyata-fietsen uit de late jaren zeventig tot midden jaren tachtig hebben hoogwaardige Japanse stalen frames met nokken en Shimano- of Suntour-onderdelen.
Het merk Miyata bestaat nog steeds en hoewel het niet langer in de Verenigde Staten wordt gedistribueerd, had het tot 2010 een joint venture met het Nederlandse merk Koga, een Nederlandse fietsfabrikant, gevestigd in Heerenveen, Nederland, onder de naam Koga-Miyata . Koga maakt sinds 1998 deel uit van de Accell Group.
Eind 2011 maakte Miyata plannen bekend om weer fietsen te gaan verkopen onder het eigen merk Miyata Japon . De nieuwe frames waren gebaseerd op het Koga Miyata-frame waarmee Peter Winnen de Alpe d'Huez -etappe van de Tour de France van 1981 won . Elk op maat gemaakt frame moest met de hand worden gebouwd en worden vervaardigd met Miyata's traditionele chroommolybdeenstaalproces, met Campagnolo- componenten, in de fabriek in Chigasaki.
Ik ben Delameilleure Philippe
Ik ben een man en woon in Preshoekstraat 145 - 8510 Marke - België (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 27/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen - Verzamelen van fietsmerkenplaatjes (balhoofdplaatjes) .
Ik ben Delameilleure Philippe
