PUCH (Oostenrijk)

De Puch-Werke , opgericht in 1899 door Johann Puch (1862–1914)  , was een Oostenrijks bedrijf dat fietsen , motorfietsen , verbrandingsmotoren , motorfietsen en auto's produceerde.Het groen-wit geblokte Puch-embleem is uitgevoerd in de kleuren van de vlag van de stad Steyr en lijkt qua concept sterk op het BMW -embleem, dat de kleuren van de Beierse vlag heeft.

Vanaf 1889 werkte Johann Puch als agent voor Humber -voertuigen en fabrikant van Styria- veiligheidsfietsen in een kleine werkplaats in Graz. Na enige inspanningen ontving Johann Puch op 25 september 1889 de exploitatievergunning om een fietsenmakerij  op te richten op het terrein van zijn schoonfamilie. Aanvankelijk handelde hij in aangekochte fietsen, maar in 1890 werden de eerste in zijn eigen fabriek vervaardigde fietsen verkocht onder de merknaamStyria. Medio 1890 verhuisde de werkplaats met de financiële steun van een partner naar een groter gebouw.

In 1891 werd de handelsonderneming “Johann Puch & Comp.” geregistreerd en had toen 34 werknemers in dienst. In 1893 leidde de derde plaats van wielrenner Franz Gerger in de afstandswielerwedstrijd Wenen-Berlijn tot nationale bekendheid voor de Stiermarkenfietsen.  Puch had ook de winnaar van de eerste editie van de  koers Parijs-Roubaix , dat was namelijk Josef Fischer.

In 1895 had Puch al meer dan 300 werknemers in dienst die ongeveer 6000 fietsen per jaar produceerden.

In 1896 ging Puch een samenwerking aan met de firma Dürkopp in Bielefeld, maar de samenwerking eindigde in 1897 toen Johann Puch het door hem opgerichte bedrijf verliet. Het bedrijf, nu eigendom van Dürkopp, hield Johann Puch nog 10 jaar  als bedrijfsnaam. Direct na zijn vertrek werden Grazer Fahrradwerke, Anton Weber en Co. opgericht. Anton Weber was een naaste vertrouweling van Johann Puch. Om contractuele redenen mocht Puch pas in 1899 een fietsenfabriek oprichten. Op 27 september 1899 liet Puch de ‘Johann Puch - Erste steiermärkische Fahrrad-Fabriks-Actien Gesellschaft ‘ in Graz in het handelsregister inschrijven en nam onmiddellijk de Grazer Fahrradwerke, Anton Weber en Co. over. Op de pogingen om de fietsen op de markt te brengen als de  Styria-Original werd bezwaar gemaakt door de Styria-Fahrradwerken, uiteindelijk werd Puch de merknaam. Naast fietsen werden vanaf 1903 ook motorfietsen in serie geproduceerd en vanaf 1906 auto’s. De ontwikkeling van auto's werd een bijzondere zorg van Puch. In 1903 werd ook een fabrieksagentschap voor Mannesmann-MULAG -vrachtwagens overgenomen en vanaf 1906 het Oostenrijkse algemene agentschap voor Dixi-auto's uit Eisenach. In 1910 produceerde Puch sedans voor leden van de Habsburgse keizerlijke familie. Puch leidde het bedrijf als algemeen directeur tot juli 1912. Daarna trok hij zich vanwege hernieuwde gezondheidsproblemen met zijn hart terug uit het management en wijdde zich aan zijn hobby's en racepaarden. Hij werd erevoorzitter van het bedrijf. In dat jaar had het bedrijf ongeveer 1.100 werknemers in dienst en produceerde het jaarlijks 16.000 fietsen en meer dan 300 motorfietsen en auto's.

In het voorjaar van 1914 nam Puch een positie in de raad van bestuur van het bedrijf, dat in 1913 werd omgedoopt tot Puchwerke Aktiengesellschaft . Het bedrijf had nu in Graz 1.400 werknemers in dienst en beschikte over een uitgebreid assortiment fietsen en motorfietsen, sport- en luxeauto’s, vrachtwagens en bestelwagens, bussen, veldspoormotoren en draagbare koplampunits. Op 19 juli 1914 stierf Puch, na het bijwonen van een paardenrace, in Zagreb, aan een hartaanval . Slechts tien dagen later, op 28 juli 1914, verklaarde Oostenrijk-Hongarije de oorlog aan Servië. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Puch een belangrijke voertuigleverancier voor het Oostenrijks-Hongaarse leger .

Met de ineenstorting van het Oostenrijks-Hongaarse rijk na de oorlog, kromp de markt voor auto's en werd de productie stopgezet. Echter in 1919 werd toch de nieuwe Type XII Alpenwagen ontwikkeld.

Na de dood van Puch kon het bedrijf enige tijd stand houden.

In 1923 zou de Italiaanse ingenieur en FIAT- agent Giovanni Marcellino door de banken zijn gestuurd om de Puch-fabriek in Graz te sluiten. In plaats daarvan was hij binnen een paar weken in de stad gaan wonen, waar hij een nieuwe versie van de split-single ontwierp en produceerde . De nieuwe motor haalde zijn inspiratie uit industriële tegenzuigermotoren en profiteerde van de verbeterde ademhaling van het Italiaanse origineel, waaraan hij asymmetrische poorttiming toevoegde.

In 1928 fuseerde het bedrijf met het Österreichische Daimler-Motoren AG. Maar de daaruit resulterende Austro-Daimler-Puchwerke AG duurde slechts tot 1934. Het merendeel van de aandelen van het bedrijf was sinds maart 1922 in handen van de Anglo-Oostenrijkse Bank. Dit nieuwe bedrijf fuseerde op zijn beurt in 1934 met Steyr-Werke AG tot het conglomeraat Steyr-Daimler-Puch. Steyr-Daimler-Puch AG , vervaardigde naast allerlei soorten voertuigen (auto's, vrachtwagens , bussen , terreinwagens, tractoren , motorfietsen, fietsen) ook gereedschappen en wapens.

W.O. II

Zoals alle ondernemingen in zijn soort moesten de productiefaciliteiten van Puch tijdens de Tweede Wereldoorlog overschakelen op wapenproductie, maar daarvoor was de capaciteit al snel niet meer toereikend. Daarom werd ruim 3 km ten zuidoosten van de Einser-fabriek in Thondorf bij Graz de zogenaamde “Zweier-fabriek” gebouwd. Steyr-Daimler-Puch was een van de vele bedrijven die tijdens de Tweede Wereldoorlog profiteerde van dwangarbeid. De arbeiders bevonden zich in het concentratiekamp Mauthausen-Gusen, het concentratiekamp Mauthausen. In 1943 liet Puch een ondergrondse fabriek bouwen in het concentratiekamp Gusen . Steyr-Daimler-Puch had ook concentratiekampgevangenen in dienst in de subkampen Mauthausen in Peggau en Aflenz bij Leibnitz. Van 17 augustus 1944 tot 2 april 1945 werd een afdeling van het concentratiekamp opgezet op een onteigend terrein van het Vorau-klooster in het noordoosten van Stiermarken ( Oostenrijk ). Aan de voet van de Peggau-muur werd een tunnelsysteem in gebruik genomen voor de ondergrondse verplaatsing van delen van vliegtuigonderdelen en de tankproductie in de Thondorf-fabriek van Steyr-Daimler-Puch AG. In het concentratiekamp Melk, een subkamp van het concentratiekamp Mauthausen, werkten van 21 april 1944 tot 15 april 1945 dwangarbeiders voor de wapenproductie van Steyr-Daimler-Puch AG. Ze moesten enorme tunnels uitkappen in de berg bij Roggendorf (gemeente Schollach) waar kogellagers werden vervaardigd. De gevangenen werden ook gebruikt om verschillende kazerne nederzettingen in de omgeving van de “Luftwaffen-Siedlung” in Loosdorf te bouwen. Andere gevangenen moesten hun werk doen in een grote zagerij in Amstetten die Pölzholz produceerde voor de ondergrondse faciliteiten (zie concentratiekamp Melk ).

In de periode direct na de oorlog, eind 1945 tot 1947, werd de fabriek gevorderd en gerund door het Britse leger ( REME ), dat de faciliteiten en wat er nog over was van het personeel gebruikte voor het repareren en onderhouden van Britse en Amerikaanse militaire voertuigen. In 1949 werd een assemblagesamenwerkingsovereenkomst getekend met Fiat in Turijn. In de jaren 1950 tot midden jaren 1970 nam de productie van motorfietsen, fietsen en bromfietsen sterk toe. Hoewel Puch onderdeel was van Steyr-Daimler-Puch, produceerde het nog steeds producten onder zijn eigen naam, evenals voor Steyr-Puch en andere bedrijven. Puch gaf in de jaren 1950 de racerij op en de split-single-productie eindigde rond 1970.

Na de Tweede Wereldoorlog werden in Thondorf fietsen, bromfietsen, motorfietsen, personenauto's en terreinwagens (Haflinger, Pinzgauer, Puch G) ontwikkeld en geproduceerd . (Vandaag: district Graz Liebenau, district Graz-Thondorf, Liebenauer Hauptstraße 317.) Het bedrijf heeft deze wijk gevormd, het in 1953/1954 gebouwde “Puch-Hochhaus”, het eerste hoogbouwgebouw in Graz met 13 verdiepingen, werd een herkenningspunt en is nu een monumentaal pand. In de drie oorspronkelijke hallen van de fabriek begon het bedrijf Magna Steyr luxe voertuigen te produceren voor Amerikaanse en Duitse bedrijven.

In de jaren negentig werden verschillende productiegebieden gesloten of opgegeven, bijvoorbeeld:

• Motorfietsen, fietsen: verkocht aan de Italiaanse Piaggio- groep in 1987
• Wentellagers : verkocht aan de Zweedse groep SKF
• Bussen: verkocht aan de Zweedse Volvo Group
• Tractoren: verkocht aan de Amerikaanse Case Corporation
• Geweren: afgesplitst in Steyr-Mannlicher

De rest van de groep werd in 1998 overgenomen door Magna Holding AG en houdt zich na een herstructurering bezig met aandrijftechnologie, vooral met vierwielaandrijving. Ter nagedachtenis aan Johann Puch werd een Magna-sponsorprijs voor scripties genoemd.

BMX-fiets

Puch begon al in de jaren 70 met het maken van BMX-fietsen. Er verschenen veel verschillende modellen, waaronder de Challenger, Invader en Trak Pro. Een kortstondige BMX-stijl bromfiets, de Maxi BMX Special, werd halverwege de jaren 70 geproduceerd, maar bleek niet populair. Vergeleken met de succesvollere modellen van het bedrijf zijn er nog maar weinig ongeschonden exemplaren over. In 1981 werkten ze samen met Speed Unlimited in Wayne, New Jersey om een lijn van hoogwaardige BMX-racefietsen te produceren. Speed Unlimited maakte ook fietsen voor Hutch en hun eigen merk Thruster. Het model dat ze voor Puch maakten, was de Trak Pro. In 1981 begon Puch ook BMX-racers in de Verenigde Staten te sponsoren. Het groen, zwart en witte uniform verscheen al snel op BMX-circuits in heel Amerika, vooral in het noordoosten. Er is een collectie Puchs in het BMX Museum - Puch Collection.

Eind jaren tachtig werd het bedrijf door de concurrentie weggevaagd. In 1987 leidde een enorme herstructurering van het bedrijf tot het einde van de productie van tweewielers in Graz. De technische knowhow van het bedrijf was altijd beter dan het marketing- en commerciële succes. De ​​merkrechten werden verkocht aan de Italiaanse fabrikant Piaggio , die tot rond de millenniumwisseling fietsen en bromfietsen produceerde met het merklogo "Puch". In 1997 verkocht Piaggio de rechten voor de fietsenafdeling (inclusief Bianchi ) aan de Zweedse Grimaldi Industri- groep en werd Puch onderdeel Cycleurope . In 2011 nam de Oostenrijkse ondernemer Josef Faber de controle over het merk over, met de 2012-lijn fietsen die door Cycleurope in Frankrijk werd geproduceerd. Vanaf maart 2012 werden onder de naam ‘Puch’ negen nieuwe modellen, waaronder vijf elektrische fietsen, aangeboden.

PUCH FIETSEN

De productie van fietsen is gedurende vele perioden in de geschiedenis van het bedrijf een kerngebied van het bedrijf geweest.

Johann Puch onderscheidde zich tijdens zijn militaire dienst in Graz (aanvullend artilleriedepot) als fietsenmaker. Zijn eerste belangrijke baan daarna was bij fietsenbedrijf Luchscheider in Graz. Een deel van de originele werkplaatsuitrusting van Puch werd gevonden in de Reinerhof en is nu te bezichtigen in het Johann Puch Museum Graz. Puch werd eerst fabrikant als fietsenmaker. Dit omvatte ook een baan bij Graziosa Fahrradwerke Benedict Albl Comp. Zijn start als zelfstandig ondernemer ligt in het assembleren van fietsen, het verkopen en onderhouden van voertuigen van klanten.

Uiteindelijk werden Puch-fietsen vooral populair door koerssuccessen en intensieve reclamecampagnes. Het Waffenrad was oorspronkelijk een concurrerend product van de Oostenrijkse wapenfabriek in Steyr. Na de fusie tot Steyr-Daimler-Puch AG in 1934 werden in Graz technisch identieke fietsen geproduceerd met de merknamen “Puch” en “Steyr-Waffenrad”, evenals “Austro-Daimler”, “Styria” en “Dürkopp -Diana”.

https://de.wikipedia.org/wiki/Puch-Werke

https://en.wikipedia.org/wiki/Puch