Rit 13 situeerde zich tussen Narbonne en Nîmes en was 182 km lang. Aan kilometerpaal nul vertrokken Brard (Cofidis), Frans nationaal kampioen op de weg in 2001, en Terpstra (Milram). Hun voorsprong liep op tot boven de zeven minuten. In het peloton waren het La Française des Jeux, geïnspireerd door de tweede plaats van Sébastien Chavanel in de 12de etappe, en Team Columbia die het werk deden. Zij aasden duidelijk op een massasprint.
Tijdens de rit raakte het ontslag van Piepoli en Ricco bekend. De teammanager van Saunier Duval, Mauro Gianetti, had telefonisch contact met hen en besliste hen uit het team te zetten wegens inbreuk op de ethische code van de ploeg.
Terpstra demarreerde ter hoogte van de tussensprint op 28 km van de aankomst. Ook in het peloton was er beweging: eerst graaide Flecha (Rabobank) de laatste punten voor het puntenklassement mee opdat Oscar Freire zich niet meer moe zou hoeven te maken met het oog op de slotsprint. Augé (Cofidis) viel aan bij het passeren aan de tussensprint en kon tot bij zijn ploegmaat Brard rijden. La Française des Jeux bleef op kop van het peloton en greep op 13,8 km Brard en Augé. Met nog 10 km verwijderd van Nîmes kwam er een einde aan de vlucht van Terpstra, de aflossing werd verzekerd door een andere Nederlander, namelijk Stef Clement (Bouygues Télécom). Ook voor hem zat er echter geen overwinning in. In volle finale was er nog een spectaculaire val van Krauss (Gerolsteiner). Hij botste op een paaltje en werd van zijn fiets gecatapulteerd, zijn fiets brak in twee, maar hijzelf kwam er met de schrik vanaf. Sylvain Chavanel (Cofidis) trok in het offensief, maar het leverde hem niets op, behalve een paar kilometer in het middelpunt van de belangstelling staan.
Alles was in het werk gesteld voor een vierde massasprint en die zou men ook krijgen. En het wekt niet veel verbazing meer op als de jonge Brit Mark Cavendish (Team Columbia) als eerste over de finish zoeft. Hij heeft zijn vierde etappe beet in deze Tour. mCEwen (Silence-Lotto) en Feillu (Agritubel) werden tweede en derde.
Brard (Cofidis) en Terpstra (Milram) waren de vluchters van de dag
Silence-Lotto
Nummer vier voor Cavendish (team Columbia), Feillu (Agritubel) is tweede
Lavenalet - Narbonne, dit was de 12de etappe in de Tour, een rit van 168,5 km. Jammer genoeg werd deze dag volledig overschaduwd door de positieve dopingtest van Riccardo Ricco die zo'n drie kwartier voor de start door de politie werd weggeplukt uit de de vrachtwagen van Saunier Duval. Op dag vier, de tijdrit in Cholet, werd Ricco betrapt op epo. Zijn ploeg trok zich meteen terug uit deze Tour. Straks kom ik hier nog even op terug.
Maar eerst alles over het sportieve gedeelte van de dag. Twee renners kozen het hazenpad: Dumoulin (Cofidis) en Gérard (La Française des Jeux). Hun voorsprong bleef eerder beperkt. Dumoulin is de winnaar van de derde rit in deze Tour na een marathonvlucht van 208 km. Bij de eerste tussensprint, gewonnen door Gérard, greep groene trui Freire (Rabobank) nog de twee punten mee voor concurrent Hushovd (Crédit Agricole). In de tweede tussensprint zat dat er niet meer in, want op 55 km was er een demarrage van Oroz (Euskaltel), hij overbrugde een kloof van 40" om bij het kopduo te komen. Er werd vandaag ook aangetoond dat er nog solidariteit bestaat in het peloton: Valverde (Caisse d'Epargne) was achterop geraakt, maar dankzij de volgwagen van Rabobank kon hij vlot terug aansluiten in het peloton. De voorsprong van de drie liep op tot 1'30", voor de sprintersploegen bleef de situatie dus comfortabel. Op 30 km van de streep zette Dumoulin aan, Oroz dichtte snel het gat. Het liedje was uit voor de drie op 8 km van Narbonne, na een ultieme poging van Dumoulin. De strijdlust ging naar Gérard.
Het zou dus een massasprint worden, de vluchters van de dag kregen het al vlug moeilijk. Lövkvist (Team Columbia), die net nog een lekke band had gehad, bracht zijn ploegmaat Cavendish naar voren. QuickStep had een perfect treintje opgezet voor Steegmans en alle sprinters wilden dan ook graag in het wiel zitten van de Belg. Steegmans werd knap derde. De zege was voor Cavendish die al zijn derde rit meepakt in deze Tour, na de vijfde en achtste etappe. Sébastien Chavanel (La Française des Jeux) pakte de tweede plaats. Freire blijft in het groen.
De elfde rit bracht het Tourpeloton van Lannemezan naar Foix, het was een etappe van 167,5 km. 's Ochtends was er eerst nog dopingnieuws. Moises Duenas (Barloworld) werd na de vierde etappe, de tijdrit in Cholet, betrapt op epo. De Spanjaard stond 19de in het algemeen klassement. In de bewuste etappe werd hij slechts 82 ste, maandag werd hij wel elfde in de rit met aankomst op Hautacam. De politie nam hem dus de ochtend van de elfde rit mee voor verhoor, op zijn kamer werden verboden middelen gevonden volgens de ploegleiding. Andere kamers werden niet doorzocht. Zijn team zette hem onmiddellijk op non-actief en hij werd bijgevolg uit de Tour gezet. Na Manuel Beltran (Liquigas) is dit het tweede dopinggeval in deze Tour.
Maar goed, het Tourcircus zette zijn tocht verder. Een uitgebreide kopgroep kreeg vorm: Botcharov (Crédit Agricole), Fofonov (Crédit Agricole), Fédrigo (Bouygues Télécom), Arvesen (CSC), Wegmann (Gerolsteiner), Moinard (Cofidis), Pozzato (Liquigas), Velo (Milram), Ballan (Lampre), Elmiger (AG2R), Moerenhout (Rabobank), Vaugrenard (La Française des Jeux). Aanvankelijk zat ook onze landgenoot Gert Steegmans (QuickStep)bij deze groep, maar hij kon het tempo niet aan op de Col de Larrieu van 3de categorie. Garcia Acosta (Caisse d'Epargne) had nog geprobeerd naar de koplopers te rijden, maar dat lukte niet. De vluchters kregen een vrijgeleide van het peloton, hun voorsprong liep op tot boven de 16 minuten.
Onderweg waren er de opgaves van Longo Borghini en Cardenas, twee renners van Barloworld. Ze hadden respectievelijk een sleutelbeenbreuk en een beenblessure. Na de opgave van Soler in de vijfde rit door een gebroken handwortelbeentje en de uitsluiting van Duenas telt Barloworld nog vijf renners.
Op het parcours lag een col van 1ste categorie, namelijk de Col de Portel. Voorin trok Moinard ten aanval. Ook achterin viel er actie te bespeuren, Oscar Pereiro Sio (Caisse d'Epargne), Tourwinnaar van 2006, trok in het offensief. Dat was het sein voor CSC om de leiding van het peloton over te nemen van Silence-Lotto. Pereiro sprokkelde een voorsprong van 2' bijeen en lag zo'n 14' achter op de kopgroep. Dichter kwam hij niet, net zoals bij zijn ploegmaat Garcia Acosta eerder deze rit ging het om een chasse patate. Op de Col de Bouich van 3de categorie op ongeveer 20 km voor de streep wachtte Pereiro het peloton op. Moinard lag nog steeds voorop, Ballan plaatste een demarrage op de Col de Bouich, maar ver droeg die niet.
Met nog 4 km te gaan, besloot Fofonov dat het tijd was voor een aanval, het ging hier echter om een getelefoneerde aanval en veel succes kende hij dus niet. Elmiger verging het beter, hij kon naar Moinard toerijden en kreeg Arvesen mee. Ook Ballan kon zijn wagonnetje aanpikken. Even voorbij de vlag van 2 km was er een demarrage van Arvesen, Ballan en Elmiger sloten opnieuw aan. Vlak voor het aanzetten van de sprint raakte ook Moerenhout erbij, maar meedoen met de sprint zat er voor de Rabobanker niet meer in. Arvesen won de sprint, met een heel klein verschil op Elmiger. Ballan vervolledigt de top 3.
In het peloton had Silence-Lotto het weer overgenomen van CSC. De pelotonssprint werd 14 minuten en 51 seconden later gewonnen door Thor Hushovd (Crédit Agricole) voor Zabel (Milram) en Duque (Cofidis). Freire (Rabobank) blijft in het groen met 10 punten meer dan Kirchen (Team Columbia) en 21 meer dan Hushovd.
Moinard reed een hele tijd alleen voorin
De sprint: Ballan (l) wordt derde, na de winnaar Arvesen (m) en Elmiger (r)
De negende etappe tussen Toulouse en Bagnères-de-Bigorre stuurde de renners de Pyreneeën in. Er lagen vier cols van vierde, één van derde en twee van eerste categorie op het parcours verspreid over 224 km. De cols van eerste categorie waren de Col de Peyresourde en de Col d'Aspin. De voet van de Peyresourde lag op 72 km van de aankomst. Na de Aspin volgde nog een afdaling en een vlak stuk van 26 km.
Na 22 km wedstrijd hadden drie renners een vlucht opgezet: Lang (Gerolsteiner), Jalabert (Agritubel) en Kuschynski (Liquigas). Hun voorsprong liep op tot 14'20". Het waren de mannen van het Baskische Euskaltel die zich op de voorposten van het peloton hadden verzameld.
Opschudding na 115 km: een valpartij. Verdugo (Euskaltel) en Wim Vansevenant (Silence-Lotto) lagen erbij en ook Cadel Evans (Silence-Lotto)! Evans was geraakt aan de linkerflank en rug. Met de hulp van zijn ploegmaten kon hij terugkeren in het peloton, hij ging ook bij de Tourdokter voor verzorging. Het is afwachten hoe hij aan de start zal staan van de 10de etappe.
Alles lag vast tot aan de beklimming van de Peyresourde. Al gauw dienden sprinters als Cavendish (Team Columbia) te lossen, ook voor Voeckler (Bouygues Télécom), Gilbert (La Française des Jeux) en Pozzato (Liquigas) lag het tempo in het peloton te hoog. Bij het koptrio moest Jalabert zijn medevluchters Kuschynski en Lang laten gaan. Achteraan het peloton bleef de deur wagenwijd openstaan. Er kwam wel een aanval van Cardeñas (Barloworld), ver zou die echter niet dragen. Witte trui Lövkvist (Team Columbia) en Zubeldia (Euskaltel) kenden tegen de top wat moeilijk momenten. Zabel (Milram) loste, maar zou in de afdaling terug aansluiting vinden bij het peloton. Voorin had Kuschynski Lang moeten laten gaan. En dan een demarrage in het peloton van de Belg Maxime Monfort (Cofidis). Hij kreeg het gezelschap van bolletjestrui De La Fuente (Saunier Duval). Luis-Leon Sanchez (Caisse d'Epargne), die de zevende rit heeft gewonnen, reed naar de twee toe. Al snel kregen ze Jalabert in het vizier, hij zou niet lang volgen en snel door het uitgedunde peloton gegrepen worden.
Op de Col d'Aspin weigerde Sanchez alle medewerking omdat zijn kopman Valverde in het peloton geen al te beste dag doormaakte. Schumacher (Gerolsteiner) viel aan uit het peloton en ook Ricco (Saunier Duval) deed dat. Ver droeg deze poging echter niet. Pereiro (Caisse d'Epargne) was de volgende om het te proberen en alweer was het tevergeefs. Later kwam er een poging van Casar (La Française des Jeux). Achterin moest Lövkvist lossen. Sanchez, De La Fuente en Monfort kwamen aan bij Kuschynski. Niet veel later bleef enkel Monfort nog over. Lang reed nog steeds solo voorop. Er kwam nog meer reactie van achteren uit: Astarloza (Euskaltel), Kohl (Gerolsteiner) en Nibali (Liquigas). Ricco demarreerde voor een tweede maal en vloog naar Monfort toe en liet die alleen achter. Sanchez die daarstraks nog bij de vluchters zat knapte nu met ploegmaten het werk op voor Valverde. Schumacher diende te lossen uit het peloton. Een goede kilometer voor de top ging Ricco op en over Lang, hij had een voorgift van 1'27" op wat nog overbleef van het peloton. Vlak voor de top werd Monfort gegrepen. Lang werd bijgestaan door Nibali, maar Ricco terughalen zat er niet in. Ook niet voor de groep met gele trui Kirchen (Team Columbia). Op 8 km viel Vladimir Efimkin (AG2R) aan. Ricco was buiten schot en wint na Super-Besse een tweede rit in deze Tour. Efimkin werd tweede. Zijn ploegmaat Dessel werd derde. Lang kreeg de prijs van de strijdlust. Kirchen neemt de groen trui weer over van Oscar Freire (Rabobank) en Andy Schleck (CSC) is de beste jongere.
Monfort reed een knappe etappe en eindigde zesde. In het algemeen klassement staat hij 14de op 2'07" van Kirchen. Hij is tweede in het jongerenklassment op 9" van Andy Schleck. Devolder (QuickStep) bleef vandaag present in de groep met klassmentsrijders en zat mooi voorin, hij schuift een plaats op in het algemeen klassement doordat Millar (Garmin) zijn plaats verloren heeft. Volderke is nu 7de op 1'21". Benieuwd hoe de Belgen het er van af zullen brengen in de rit naar Hautacam.
De vluchters van voren naar achter: Lang, Kuschynski en Jalabert
Deze achtste etappe ging van start in Figeac en kwam aan in Toulouse na een tocht van 172,5 km. Het peloton moest over twee klimmetjes van vierde en twee van derde categorie. De renners hadden het onderweg zwaar te verduren door de voortdurende regenval.
Net na de fictieve start iets over één uur, gingen al enkele renners tegen de vlakte, gelukkig viel de schade mee. Er waren al vlug enkele pogingen tot ontsnapping, Laurent Lefèvre (Bouygues Télécom) slaagde erin een voldoende grote kloof te slaan om uit de greep van het peloton te blijven. David De La Fuente (Saunier Duval) pakte enkele punten voor de bergtrui op de eerste twee klimmetjes en mag ook tijdens de eerste Pyreneeënrit morgen de bolletjestrui dragen.
Met nog 124 km in het vooruitzicht trokken Txurruka (Euskaltel), Riblon (AG2R) en Pineau, een ploegmaat van Lefèvre, in de tegenaanval. De drie hadden hadden toen toch enkele minuutjes achterstand op de koploper. Aanvankelijk zette Lefèvre door, maar naarmate de drie naderden, matigde hij toch zijn tempo.
In het peloton was het Team Columbia, ploeg van gele trui Kirchen, die vooraan reed. 60 km van Toulouse kregen ze steun van Crédit Agricole, die Hushovd wilden uitspelen in de sprint. De achterstand op de drie bedroeg zo'n 5 minuten. Later kwam er versterking van Liquigas en Rabobank. Liquigas wilde vandaag duidelijk positief in beeld komen nadat Beltran betrapt werd op epo na de eerste rit. En natuurlijk beoogden ze een sprint met Chicchi in hun ploeg. Hij zou echter pas 15de worden.
Pech voor Voigt (CSC), Ciolek (Team Columbia), Ten Dam (Rabobank) en Ricco (Saunier Duval) op 51 km van de streep kwamen ze ten val. Ze konden terugkeren in het peloton, al ging het voor Ricco heel langzaam en had hij duidelijk pijn.
50" bedroeg de achterstand op de koplopers op 42 km van de finish, hierop besloot het peloton het tempo wat te vertragen. Nog altijd viel de regen met bakken uit de lucht. Een tiental kilometer verder demarreerden Augé (Cofidis) en Bichot (Agritubel), ze zouden het gezelschap krijgen van Terpstra (Milram) en Willems (Liquigas). Terpstra zou nog even alleen tussen de kop en het peloton rijden nadat Willems en co gegrepen waren, maar het was duidelijk een chasse patate. Lekke band voor sprinter Leonardo Duque (Cofidis) op 20 km, hij zou in de spurt pas 18de worden. Ondertussen zetten Liquigas en Crédit Agricole het kopwerk in het peloton voort.
Txurruka plaatste voorin de eerste aanval, maar Riblon, Pineau en Lefèvre volgden. Enkele meters verder deed Pineau een uitval en hij en Txurruka waren alleen weg. Het duo zou 3,8 km van de meet ingehaald worden na een laatste sprong van Pineau.
Een massasprint zou het worden. Rosseler en De Jongh zaten voor hun ploegmakker Steegmans (QuickStep), normaal gezien had ook Tosatto daar moeten zitten, die was echter achterop geraakt door een bandbreuk van Millar (Garmin). Steegmans kwam daardoor te vroeg op kop en zou slechts zevende worden. De winnaar was Cavendish (Team Columbia) die gewoon oppermachtig was en na de vijfde nu ook de achtste rit binnenrijft. Zijn teammaat Ciolek werd tweede en Casper (Agritubel) derde. McEwen (Silence-Lotto) werd pas 17de. Freire (Rabobank) die vierde werd in de sprint en vandaag al de groene trui droeg aangezien Kirchen (Team Colombia) in het geel mocht rijden, staat nu effectief eerste in het puntenklassement al staat hij gelijk met Kirchen.
In de zesde rit van deze Tour, tussens Aigurande en Super-Besse over een afstand van 195,5 km, wachtte de renners de eerste aankomst bergop in deze editie. Al bij het neergaan van de vlag zette Voeckler (Bouygues Télécom) aan met het oog op het verdedigen van de bolletjestrui. Ver zou zijn poging echter niet dragen. 3 andere renners hadden meer succes en andermaal was Frankrijk vertegenwoordigd: Sylvain Chavanel (Cofidis), Benoît Vaugrenard (La Française des Jeux) en Freddy Bichot (Agritubel). Hun voorsprong zou nooit verder uitlopen dan 5 minuten, maar toch bleven ze tot in de finale voorop.
Aurélien Passeron (Saunier Duval) die gisteren tegen een toeschouwer was aangeknald, hield daar blijkbaar een gebroken ruggenwervel aan over en kwam in de zesde niet meer aan de start. Gisteren was ook klassementsrijder Valverde op het asfalt terechtgekomen, hij was goed ingepakt met verbanden, maar de schade valt mee. Ook vandaag waren er weer valpartijen onder andere tijdens de bevoorrading. Brard (Cofidis), één van de aanvallers van gisteren, was één van de ongelukkigen.
Op 43,5 km van de finish reden de drie nog steeds voorop. Men was toen bezig aan de beklimming van de Col de la Croix-Morand (2de cat.). In het peloton kwam er dan een aanval van Pauriol (Crédit Agricole). Nog een handvol renners probeerde eveneens weg te rijden van het peloton. Ze werden echter terug ingelopen. Het was Team Colombia dat het peloton aanvoerde. Bij de koplopers was Vaugrenard het eerste slachtoffer. Al gauw kreeg hij het gezelschap van Pauriol en even later werden beiden gegrepen door het peloton. Ondertussen waren achterin al heel wat renners die de rol moesten lossen: Burghardt, Cavendish en Ciolek (Team Columbia), Förster (Gerolsteiner), Gilbert (La Française des Jeux) en Brandt (Silence-Lotto) waren slechts enkelen van hen. Op dat moment waren het de troepen van Valverde (Caisse d'Epargne) die op kop van het peloton reden. Voeckler pakte de derde plaats op de top. Samen met Casar (La Française des Jeux) en Verdugo (Euskaltel) zette hij nog even door, maar tevergeefs.
Bij het kopduo besloot Bichot te demarreren op 21 km van het einde, Chavanel werd opgeslorpt door het peloton. Daaruit ontsnapte Botcharov (Crédit Agricole) voor even. Net voor de beklimming naar Super-Besse, op 12,5 km, werd ook Bichot ingelopen en kon een sterk uitgedund peloton beginnen aan de klim naar Super-Besse (2de cat.). Erik Zabel (Milram) kwam ten val, maar sprong snel weer op de fiets en reed naar het peloton toe: een domme val zou de 38 jaar oude krijger niet doen lossen. Daarna kwamen de eerste demarrages: Lefèvre (Bouygues Télécom) en Moinard (Cofidis). Even later arriveerden Le Mevel (Crédit Agricole) en Vladimir Efimkin (AG2R) bij het tweetal. Enkel Moinard kon volgen. Een beetje verder reed Efimkin echter solo. Iets verder werd hij vervoegd door Moncoutié (Cofidis). In het peloton kwam er dan een aanval van Piepoli (Saunier Duval) en Vandevelde (Garmin), ze reden voorbij de twee koplopers Efimkin en Moncoutié. Maar ook zij werden voor de laatste kilometer gegrepen.
De Luxemburger Fränk Schleck (CSC) viel aan enkele meters voor de streep. Achter hem tikte Schumacher (Gerolsteiner) het wiel aan van Kirchen (Team Columbia) en viel. Dit gebeurde in de laatste drie kilometer en normaal gezien verliest een renner dan geen extra tijd door die val, maar deze regel geldt niet bij een aankomst bergop. Zo moest Schumacher de gele trui afstaan aan Kirchen. 49 jaar na Charly Gaul staat er draagt voor het eerst weer een Luxemburger het geel. Dan terug naar de ritzege. Schleck werd voorbijgereden door Valverde, maar ook hij was niet sterk genoeg om de ritzege binnen te kapen. het was de Italiaan Riccardo Ricco (Saunier Duval), bijgenaamd de Cobra, die de etappezege op zijn naam schreef. Ricco was afgelopen Giro tweede in het eindklassement. Evans (Silence-Lotto) werd derde en Schleck vierde. Onze landgenoot Stijn Devolder (QuickStep) kwam als veertiende over de streep op 19", hij had de vallende Schumacher net kunnen ontwijken. In het algemeen klassement staat hij nu negende op 1'21" van Kirchen. Maxime Monfort werd 28ste op 32" en staat nu 13de op 1'40".
Het groen is weer in handen van Kirchen die het overneemt van Hushovd (Crédit Agricole) en de bollen zijn voor Sylvain Chavanel. Hij heeft evenveel punten als Voeckler, maar kwam eerder boven op de Col de la Croix-Morand.
De drie vluchters v.l.n.r.: Chavanel, Bichot en Vaugrenard
De vijfde etappe was meteen ook de langste uit deze Tour, de afstand tussen startplaats Cholet en aankomstplaats Châteauroux bedroeg 232 km. Slechts enkele kilometers na aanvang stapte Juan Mauricio Soler (Barloworld), bergkoning uit 2007, uit deze Tour. De Colombiaan was in de eerste etappe al ten val gekomen en had sindsdien meer en meer tijd verloren. Hij kampt met een polblessure.
Lilian Jégou (La Française des Jeux), de allereerste aanvaller in deze Tour, zette na 11 km aan. Zijn landgenoten Florent Brard (Cofidis) en nationaal kampioen van Frankrijk Nicolas Vogondy (Agritubel) sloten bij hem aan. De drie waren vertrokken voor een marathonontsnapping. Vogondy passeerde onderweg voorbij de zetel van zijn sponsor Agritubel, het feit dat een mannetje van dat team op kop reed zal hen uiteraard tevreden hebben gestemd en ook de gele trui die Feillu gisteren mocht dragen zal de sponsor meer dan gelukkig hebben gemaakt. Nadat de vluchters maandag in Nantes zich misrekend hadden en de onstnapte Dumoulin (Cofidis) had mogen zegevieren, liep de voorsprong van de drie slechts op tot boven de 6 minuten. Gerolsteiner, de ploeg van gele trui Schumacher, controleerde.
Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne) kwam ten val in deze etappe, maar kwam er gelukkig vanaf met enkele schaafwonden.
Naarmate de streep naderde zetten de ploegen Crédit Agricole en Team Columbia ook een paar mannen vooraan in het peloton om het koptrio tijdig bij de lurven te grijpen. 15 km van het einde kwam daar dan de hulp van Liquigas en van de Belg Jurgen Van De Walle (QuickStep) bij. In volle finale waren er nog twee valpartijen: Aurélien Passeron (Saunier Duval) knalde tegen een toeschouwer en even later ging Heinrich Haussler (Gerolsteiner) tegen de vlakte. De schade viel gelukkig mee. Ondertussen waren voorin de vluchters nog steeds niet gegrepen. Op 1,3 km van de meet demarreerde Frans kampioen Vogondy. Achter hem werden Brard en Jégou overspoeld door het peloton. Vogondy zette door en het leek erop dat de sprinters weer niet zouden spurten voor de eerste plaats, maar toch. In de laatste 75 meter kon Vogondy niet meer stand houden, het spurtende peloton raasde hem voorbij.
De Brit Cavendish (Team Colombia) was duidelijk de sterkste van het pak. Zijn ploegmaten hadden al knap voorbereidend werk geleverd, ook groene trui Kirchen. De Luxemburger pakte geen punten voor de groene trui en moet die afstaan aan de Noor Thor Hushovd (Crédit Agricole), ook Oscar Freire (Rabobank) stak hem voorbij. Gert Steegmans eindigde pas als 12de, hij was te vroeg in de wind gekomen en had een sprint in de sprint moeten rijden. Zabel (Milram) en Freire (Rabobank) kwamen als het ware gelijktijdig over de streep, de fotofinish kende Freire de tweede plaats toe.
Vandaag komen de renners aan op Super-Besse, een klim van 2de categorie.
De drie vluchters v.l.n.r.: Brard, Vogondy en Jégou
Een beeld van onderweg
Cavendish (l), Freire (m) en Zabel (r) sprinten om de zege
Op de vierde dag van deze Tour moesten de renners een individuele tijdrit afleggen van 29,5 km in en rond Cholet. Onze landgenoot Leif Hoste (Silence-Lotto) kwam jammerlijk ten val, laten we hopen dat de schade beperkt blijft. Ook voor Stijn Devolder (QuickStep), die de voorbije dagen wat ziekjes was geweest, verliep de tijdrit niet vlekkeloos, hij moest van fiets wisselen. Devolder keek desalniettemin tevreden terug op de etappe. Hij zou uiteindelijk 15de worden op 1'18". En er was nog een knappe prestatie van een Belg. Maxime Monfort (Cofidis) finishte als 16de op 1'24". Wim Vansevenant (Silence-Lotto) mag eveneens tevreden terugblikken op deze tijdrit aangezien hij erin is geslaagd de rode lantaarn bij zich te houden.
Wereldkampioen Fabian Cancellara (CSC) was een favoriet voor de dagzege. De Zwitser kon echter de eerste plaats niet wegkapen, hij zou 5de eindigen op 33". Een andere tijdritspecialist, David Millar (Garmin), deed beter dan Cancellara en werd 3de. Hij was 18" trager dan de winnaar.
Dan even onder de loep nemen hoe de klassementsrijders het er van afbrachten. Menchov (Rabobank) die in etappe 3 nog 38" verloor op zijn naaste concurrenten zette een zeer goede prestatie neer, hij was slechts 1 luttele seconde trager dan Cancellara en bezette zo de 6de plaats. Topfavoriet in deze Tour Cadel Evans (Silence-Lotto) reed de tijdrit op zijn fameuze fiets Dean met een kostenplaatje van 1 miljoen euro. Dit juweeltje legde de Australiër zeker geen windeieren, hij zou een 4de plaats uit de brand slepen. Hij was 27" trager dan de nummer één. Deze mooie uitslag werd nog overtroffen door de achterstand die Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne) kreeg aangesmeerd. El imbatido verloor 1'07" op Evans. Cunego (Lampre) staat na de tijdrit 59" meer achter op Evans en ook de broertjes Schleck (CSC) vergrootten hun achterstand: bij Andy was dat 1'02" extra en voor Fränk 1'47". Kim Kirchen (Team Columbia) deed dan weer beter dan Evans met een tweede plaats op 18".
De winnaar van de dag was de Duitser Stefan Schumacher (Gerolsteiner). Hij houdt aan deze zege ook de gele trui over die hij overneemt van Feillu (Agritubel). Schumacher is geen onbesproken figuur: vorige winter werd bij een alcoholcontrole aangetoond dat hij ook amfetamines in het bloed had, sportief kon hij echter niet gestraft worden. Patrick Lefèvre haalde dit verhaal enkele weken geleden dan ook aan om er bij de Tourdirectie op aan te dringen Tom Boonen (QuickStep), nadat hij betrapt was op het gebruik van cocaïne, toch te laten starten. De Tourbazen weken echter niet. Schumacher staat in het algemeen klassement 12" voor op Kirchen en Millar. Evans staat vierde op 21". Silence-Lotto is eigenlijk tevreden dat ze niet hoeven rond te rijden met de druk van de gele trui.
De derde etappe in deze Tour situeerde zich tussen Saint-Malo en Nantes over een afstand van 208 km. Op voorhand werd al volop gespeculeerd over een massasprint. Aan kilometer 0 begonnen vier renners aan een vlucht: de Fransen Dumoulin (Cofidis) en Feillu (Agritubel), de Italiaan Longo Borghini (Barloworld) en de Amerikaan Frischkorn (Garmin). De anderen zouden hen nooit meer terugzien. Hun voorsprong liep uit tot boven de 15 minuten en zakte nadien tot 5 à 6 minuten op 30 km van de streep. Toen pas zetten Team Columbia en QuickStep zich op de kop. Het mocht echter niet baten, de vier inhalen zat er niet meer in. Toch gebeurden nog enkele belangrijke wapenfeiten. Er ontstond een breuk in het peloton door het kopwerk en de stevige wind, enkele grote namen werden het slachtoffer: Menchov (Rabobank), Ricco (Saunier Duval), Kreuziger (Liquigas) en Moreau (Agritubel) waren op achtervolgen aangewezen. Het verlies op de klassementsrijders bedroeg 38" voor Menchov, Ricco en Kreuziger, voor Moreau was dat zelfs 2'52". Dit voorval betekent ongetwijfeld een zware tik voor de Rabobankploeg, zeker als je bedenkt dat de Tour van vorig jaar maar met 23" verloren werd door Evans (Silence-Lotto).
Voorin streden de vier vluchters om de ritzege. 1,5 km van de streep zette Dumoulin aan, Frischkorn en Feillu konden terugkeren, Longo Borghini was verslagen. Onmiddellijk trok Feillu door, hij was al zeker van de gele trui. In de laatste meters spurtte Dumoulin nog op en over Feillu. Het was dus dubbel feest voor de Fransen: de ritzege voor Dumoulin en geel voor Feillu. Frischkorn werd voor deze marathonontsnapping beloond met de prijs voor de strijdlust.
2'03" later arriveerde dan ook het eerste peloton in Nantes. Het was Robbie McEwen (Silence-Lotto) die de sprint won voor Zabel (Milram) en Freire (Rabobank).
Ook in deze rit waren er weer tal van valpartijen, het zwaarste slachtoffer was Gomez (Saunier Duval) die tegen een verkeersbord aanknalde en het bekken en de heup blesseerde. Na Duclos-Lasalle (Cofidis) op dag 1 is dit de tweede renner die de Tour verlaat. Gomez kende al pech eerder dit seizoen toen hij in de Ronde van Vlaanderen door een wegversmalling een zware val maakte.
De vierde rit is een tijdrit. Het wordt uitkijken naar de prestatie van onze Stijn Devolder (QuickStep).
De vier vluchters v.l.n.r.: Feillu, Frischkorn, Longo Borghini en Dumoulin
De tweede rit in deze Tour startte in Auray en eindigde 164,5 km later in Saint-Brieuc. Er lagen onderweg 3 klimmetjes van 4de categorie en één van 3de. Juan Mauricio Soler (Barloworld) die gisteren in de finale ten val was gekomen zette ook vandaag zijn tocht verder ondanks een polsblessure en de Columbiaan verloor meer dan 7 minuten waardoor hij in het eindklassement al 10'22" achterstand heeft.
Al gauw na het startsein reden drie renners weg: Fischer (Liquigas), Wegmann (Gerolsteiner) en Sylvain Chavanel (Cofidis). Heel lang zou hun vlucht echter niet duren aangezien Bouygues Télécom zich op kop van het peloton zette en jacht maakte op het drietal. De vluchters werden niet veel later dan ook bij de kraag gevat. Chavanel bleef paraat op de voorposten van het peloton en spurtte voor de bergprijs waarna hij doortrok met Voeckler (Bouygues Télécom) in zijn wiel. Voeckler kon dankzij deze vlucht punten bijsprokkelen voor de bolletjestrui. Onderweg lagen ook tussenspurten, Gilbert (La Française des jeux) die in het groen mocht rijden als 2de in het puntenklassment kon onderweg 1 punt grijpen.
Op zo'n 70 km van Saint-Brieuc besloten ploegmaten Moreau en Le Lay van Agritubel naar de twee koplopers toe te rijden wat betekende dat ze een gat van ongeveer 3 minuten dienden dicht te rijden. Het duo slaagde na 13 km in hun opdracht. In de slotkilometers zouden ze echter alle vier worden ingelopen door het peloton. Cancellara (CSC) zette aan op iets meer dan 1 km van de meet, maar het mocht niet baten. Ook Steegmans of Gilbert zouden niet winnen doordat ze voet aan grond moesten zetten door een valpartij. Het was de sterke Noor Thor Hushovd (Crédit Agricole) die met de bloemen ging lopen. Kirchen (Team Columbia) finishte als tweede en neemt de groene trui over van Valverde (Caisse d'Epargne) die in het geel blijft.
Deze middag omstreeks tien over twaalf werd in Brest de 95ste Tour de France op gang geschoten, 180 renners begonnen aan een drie weken lange tocht richting Parijs. Voor het eerst in 41 jaar werd niet aangevangen met een proloog, maar met een rit in lijn. De eerste etappe ging zoals gezegd van start in Brest en de meet lag in Plumelec na ongeveer 197 km. Enkele kilometers nadat Tourbaas Christian Prudhomme de officiële start had afgekondigd demarreerde de Fransman Lilian Jégou (La Française des Jeux) als allereerste in deze editie. Hij kreeg 7 gezellen mee: zijn landgenoten Augé (Cofidis), Voeckler (Bouygues Télécom) en Lequatre (Agritubel), de Spanjaarden Arrieta (AG2R), De La Fuente (Saunier Duval) en Perez (Euskaltel) en ten slotte ook nog de Duitser Schröder (Milram). Het peloton liet begaan en de vluchters kregen een voorsprong van meer dan 8 minuten.
Bij de bevoorrading verloor deze Tour al een eerste renner: de Fransman Hervé Duclos-Lasalle (Cofidis) kreeg een eetzakje in het wiel waardoor hij tegen de grond smakte en z'n pols brak. Ook de Belg Johan Vansummeren (Silence-Lotto) kende al pech op z'n eerste dag, hij vloog door de ruit van de volgwagen van Team Columbia (tot voor kort nog High Road). Vansummeren was enkel gewond aan de rechterknieholte en zette de weg verder, het is afwachten hoe hij zich morgen zal voelen. Dit waren niet de enige valpartijen onderweg, onder andere Popovych (Silence-Lotto), Duits kampioen Wegmann (Gerolsteiner) en Florencio (Bouygues Télécom) maakte kennis met de Franse bodem.
Voorin trachtte Augé 36 km voor de streep zijn medevluchters te slim af te zijn, maar zij waren allen nog fris genoeg om hem terug bij te halen. Enkel Schröder had het even moeilijk. De voorsprong van de 8 bedroeg toen nog iets meer dan 1'20". De La Fuente en Jégou beslisten toen dat het hun moment was om ten aanval te trekken, zij konden stand houden tot 7 km van Plumelec.
De laatste 2 kilometer moesten de renners nog over een nijdige klim namelijk de Côte de Cadoual. Schumacher (Gerolsteiner) kon een voorsprong nemen, toch was zijn kloof niet groot genoeg voor de ritzege. Kim Kirchen (Team Columbia) reed hem voorbij. De Luxemburger werd op zijn beurt overtroffen door een ontketende Valverde (Caisse d'Epargne). Onze jarige landgenoot Philippe Gilbert (La Française des Jeux) strandde op de tweede plaats. De Waal mag morgen echter wel rondrijden in de groene trui aangezien Valverde al de gele trui om zijn middel zal dragen. Misschien kan Gilbert die gele trui morgen veroveren van de Spanjaard, hij moet één seconde inhalen. Wel even opmerken dat er dit jaar geen bonificatieseconden worden uitgedeeld noch onderweg noch aan de streep. Daardoor is de einduitslag van de eerste rit meteen ook het huidige algemeen klassement.
Vandaag stonden ook al vier klimmetjes van 4de categorie op het programma en dankzij de vlucht is het Voeckler die morgen van start mag gaan in de bollen. Ricco (Saunier Duval) mag de witte trui aantrekken als beste jongere. Jégou kreeg van de jury de prijs van de strijdlust.
Nog dit. De winnaar van de bergprijs vorig jaar en 11de in het eindklassement, Juan Mauricio Soler (Barloworld), verloor vandaag 3'04" door een val in de finale.
BelgaSport: de Festina Tour, een ronde achter tralies
Terugblik op de Festina Tour
Overmorgen staat Belgasport in het teken van de Tour de France 1998 die volledig overschaduwd werd door dopingperikelen. Maandag om 22u10 op Canvas: De Festina Tour, een ronde achter tralies.
Hier vind u meer uitleg over de inhoud van het programma:
Juli 1998: de renners in de Tour de France zetten de voet aan de grond. Bijna definitief. Nooit eerder hing de toekomst van La Grande Boucle zo aan een zijden draadje. Nooit eerder heeft Tourbaas Jean-Marie Leblanc zo moeten vechten voor het voortbestaan van zijn Ronde. En dat allemaal als gevolg van wat aanvankelijk een fait divers leek: de aanhouding van de Belgische Festina-verzorger Willy Voet aan de Frans-Belgische grens.
Twee dagen voor de tourstart in Dublin vinden douaniers in de wagen van Willy Voet een halve apotheek. Groeihormoon, testosteron en vooral 200 dosissen Epo, een middel dat de renners gebruiken om de zuurstofopname in hun bloed te verbeteren. Het drieletterwoord zal de wielerwereld nog jaren beheersen. De Tour 1998 krijgt vele namen: de Epo tour, de doping tour, de zwarte tour, de Festina-tour
In het oog van de storm staan twee Belgen: Willy Voet, de persoonlijke verzorger van Richard Virenque, en Eric Rijckaert, de ploegarts van Festina.
Vrij snel wordt duidelijk dat er binnen de Festinawielerploeg een georganiseerde vorm van doping bestaat. Om te voorkomen dat de renners zich doodspuiten met eender wat, zo houden alle betrokken vol.
Willy Voet en Eric Rijckaert beleven de Ronde achter de tralies van een Franse gevangenis. Eric Rijckaert blijft zelfs meer dan 100 dagen opgesloten en zal zijn hechtenis nooit meer te boven komen. Nog tijdens zijn gevangenschap ontdekt hij op een toevallig gemaakte röntgenfoto een gezwel op zijn longen. Eric Rijckaert sterft net na het beëindigen van het Festinaproces, in 2000.
Enkele maanden geleden ontdekte zijn weduwe, Mieke Rijckaert, de dagboeken die haar man bijhield in de gevangenis van het Franse Douai. Die dagboeken vormen de ruggengraat van de Festina Tour, Een Ronde Achter Tralies. Maar niet alleen het leven van Mieke Rijckaert veranderde voorgoed na de Tour van 98. Bruno Roussel, toenmalig ploegleider van Festina, runt vandaag een immobiliënkantoor in Bretagne en blikt voor het eerst sinds 98 uitgebreid terug op zijn Tour de Merde. En terwijl Jean-Marie Leblanc en Willy Voet hun littekens tellen, zet ex-Festina-renner Armin Meier nog even de puntjes op de i: Alleen als ze toen alle betrokken renners levenslang hadden geschorst, zou het wielrennen vandaag wezenlijk veranderd zijn.
Een documentaire van Kristof Pitteurs, Bart Matthys en Hans Vandeweghe
De Jongh bezorgt QuickStep succes in openingsweekend
Traditiegetrouw stond op de tweede dag van het Belgische openingsweekend Kuurne-Brussel-Kuurne op het programma. Voor enkele renners was het een ongeluksdag, want zij gingen tegen de vlakte. Onder de slachtoffers waren Hansen (Team High Road) en Dockx (Silence-Lotto), zij werden afgevoerd naar het ziekenhuis. Ook wereldkampioen Bettini (QuickStep) maakte kennis met de Belgische bodem en hield het voor bekeken, hij kwam er echter van af met wat oppervlakkige schade.
Tot op 70 km reden vijf renners voorop: Cozza (Slipstream), Goss (CSC), Quinziato (Liquigas) en de Belgen Pauwels (Topsport Vlaanderen) en De Vocht (Silence-Lotto). Doordat QuickStep op de Oude Kwaremont het tempo fel opdreef kon een 25 tal renners de vluchters vervoegen. In de kopgroep zat de gehele QuickStep ploeg: Boonen, Steegmans, Devolder, De Jongh, Tosatto, Van De Walle en Wynants. Achterin kwam er geen georganiseerde achtervolging, waardoor al gauw duidelijk werd dat deze groep de finale zou rijden. Eén van de afwezigen was Nuyens (Cofidis) die gisteren natuurlijk een sterke wedstrijd heeft gereden.
Vooraan viel de groep op ongeveer 50 km voor het einde uiteen door waaiervorming. Negen mannen vielen zo weg uit de kopgroep, één van hen was Hushovd (Crédit Agricole). Voor Hoste zag het er enige tijd eveneens somber uit, maar de Belg kon doorzetten en terugkeren. Er bevonden zich dus nog 21 mannen op kop. Naast de zeven van QuickStep en Hoste waren de aanwezigen Willems (Liquigas), Quinziato (Liquigas), Franzoi (Liquigas), Flecha (Rabobank), Langeveld (Rabobank), Goss (CSC), Kroon (CSC), Traksel (P3 Transfer), Guesdon (La Française des Jeux), Mengin (La Française des Jeux), Bozic (Cycle Collstrop), Jalabert (Agritubel) en Amorison (Landbouwkrediet).
In Kuurne dienden de renners nog twee plaatselijke ronden van 11 km af te haspelen. In de eerste ronde smakte Jalabert tegen de grond toch reed hij de wedstrijd uit, zij het met geschaafde vingers en elleboog. Vlak voor het ingaan van de slotronde vuurde Flecha een eerste pijl af. Lang duurde het echter niet voor de anderen terug naast hem reden. Willems deed enkele pogingen om zijn kompanen achter zich te laten, maar telkens kreeg hij Devolder in het wiel die steevast gevolgd werd door ploegmaat Steegmans en even later ook door de andere vluchters. Met nog 6 km voor de boeg sprong Hoste als een duiveltje uit een doosje van achteren uit weg. Hij sprokkelde een mooie voorsprong bij elkaar, maar toch... In de achtergrond was daar alweer Devolder, die moest echter even passen en Steegmans zette dan maar solo door tot bij Hoste. De ploegmaat van Boonen nam niet over. Nadat eerst Willems en Langeveld waren teruggkeerd, bracht Kroon de rest naar voor. Op 3 km voor de streep plaatste Langeveld, gevolgd door zijn landgenoot De Jongh, de beslissende demarrage. De Jongh zette zich niet op kop, alweer vanwege de factor Boonen. Langeveld liet het niet aan zijn hart komen en trok door tot aan de eindmeet waar hij geklopt werd door De Jongh. Goss plaatste zich voor de laatste trede van het podium. De Jongh won voor de tweede maal in Kuurne.
Omstreeks half twaalf werd aan het SMAK in Gent het Belgische wegseizoen op gang geschoten. Het parcours van de Omloop Het Volk onderging enkele wijzigingen waarvoor onder andere Peter Van Petegem, adjunct-koersdirecteur, verantwoordelijk is. Een andere nieuwigheid is de aankomstplaats: Gent. Meer bepaald de Charles de Kerckhovelaan waar vorig jaar eveneens de streep lag van de Touretappe.
Slecht nieuws voor Silence-Lotto, want na 18km hield Robbie McEwen het voor bekeken. Jammer voor de Australiër, hopelijk recupereert hij snel met het oog op Milaan-Sanremo over enkele weken.
6 leiders kleurden het begin van de wedstrijd: Kuchinski (Liquigas), Minard (Cofidis), Gérard (La Française des Jeux), Boucher (Landbouwkrediet), Friedman (Slipstream) en Krivtsov (AG2R). De renners van QuickStep manifesteerden zich op de eerste rij van het peloton. Op de Kruisberg, iets meer dan 60 km van de streep, zette wereldkampioen Bettini (QuickStep) zich op kop en trok fors door, even later viel hij terug, maar kersvers ploegmaat Devolder nam knap over. Hierop brak het peloton in twee.
De daaropvolgende heuvel was de Taaienberg. Vooraan moest Boucher zijn vijf strijdmakkers laten gaan. In het peloton sloegen Devolder, Roelandts (Silence-Lotto) en Cancellara (CSC) een kloofje, niet veel later kon een twintigtal man echter weer aansluiten. Op de kasseien van Etikhove was het aan Sentjens (Silence-Lotto) en Bonnet (Crédit Agricole) om zich even in de kijker te rijden, maar ook zij sloegen geen definitief gat.
Dat was wel het geval voor Philippe Gilbert (La Française des Jeux) die op de Eikenberg alle remmen losgooide. Nick Nuyens (Cofidis) volgde in zijn spoor, maar staakte de strijd waardoor Gilbert alleen de volgende 50 km tegemoet reed. Ista (Agritubel) probeerde in de strook na de Eikenberg nog tevergeefs naar Gilbert toe te rijden.
Friedman moest voorin de rol lossen tijdens de beklimming van de Molenberg. Daar reed Gilbert voorbij Boucher en bevond zich op 1'48" van de koplopers, zijn naaste achtervolgers kwamen ongeveer 1 minuut achter. Dat waren Kuyckx (Landbouwkrediet), Johansen (CSC), en Jalabert (Agritubel). Zij zouden nog het gezelschap krijgen van Nuyens, Cancellara, Hushovd (Crédit Agricole) en Hoste (Silence-Lotto).
Nadat Krivtsov op de kasseien van de Paddestraat had moeten lossen, lieten Minard en Kuchinsky ook Gérard achter op de kasseistrook van de Lippenhovestraat. Ondertussen liep Gilbert steeds meer en meer in op het kopduo. 27 km voor het einde reed hij tot bij Krivstsov, Friedman en Gérard. Die stond zijn ploegmakker gedurende 5 km bij. Daarna was Gilbert weer solo. Op dat moment kwam het groepje Nuyens-Hoste opzetten en naderde tot op een halve minuut toen Gilbert de twee leiders bijhaalde. Onze landgenoot liet het niet aan zijn hart komen en bleef alleen fors doorzetten en triomfeerde op de Charles de Kerckhovelaan. Het is de tweede keer dat hij de Omloop op zijn naam schrijft. Nuyens eindigde op een mooie tweede plaats en Hushovd bekleedde het laatste schavotje.
Enkele weken terug zond Canvas in de reeks Belga Sport een documentaire uit over Frank Vandenbroucke waarin teruggekeken werd op het seizoen '99. Nu maandag staat Bernard Hinault centraal, er wordt gefocust op zijn rampjaar 1980.
Luik-Bastenaken-Luik van 1980 is wellicht de meest dramatische voorjaarsklassieker aller tijden. Toen de renners s morgens uit Luik vertrokken, leek er weinig aan de hand: er vielen wat regendruppels uit de grijze lucht en de matige noordoostenwind trok aan. Tot het weer na dertig kilometer dramatisch omsloeg en Luik-Bastenaken-Luik de allure van een overlevingstocht kreeg. Bernard Hinault, de uitgesproken patron van het peloton, greep de ongewone omstandigheden (sneeuw, gure zijwind) aan om zich de legende in te rijden. Met nog ruim tachtig kilometer te gaan liet hij zijn laatste metgezellen in de steek en richtte, aldus toenmalig Raleigh-ploegleider Peter Post, een ware slachtpartij aan. Slechts eenentwintig renners haalden de finish. Hennie Kuiper, de nummer twee, had bijna tien minuten achterstand op de ontketende Fransman. Kuiper: Die dag greep Hinault zijn tegenstanders zo bij de keel dat aan het einde iedereen op sterven na dood was.
Luik-Bastenaken-Luik was voor Hinault nog maar de aanhef van wat een memorabel seizoen moest worden. Hij wou niet alleen in één jaar Giro en Tour winnen, maar zich in eigen land ook tot wereldkampioen laten kronen. Aangezien Hinault zich nog nooit op zelfoverschatting had laten betrappen, kon de tegenstand niet anders dan berusten. Maar, was hij in de Ardennen nog meester over de elementen, in de Tour werd Hinault plots met zijn eigen feilbaarheid geconfronteerd. Na een week, gedomineerd door tegenwind en slagregens, dwong een hardnekkige tendinitis het ontembare monster tot opgave. Als een dief in de nacht verdween gele trui Hinault uit de Tourkaravaan. Ploegleider Cyrille Guimard: Voor het eerst in zijn carrière verloor Bernard de controle over de omstandigheden, waardoor zijn legendarisch zelfvertrouwen verkruimelde.
Belga Sport reconstrueert het annus memorabilis van een onverzettelijke Breton die genadeloos was voor tegenstanders, maar er ook niet voor terug deinsde als stakingsleider van het peloton op te treden wanneer renners door hebzuchtige organisatoren om de tuin waren geleid.
Een documentaire van Guillaume Graux en Luc Kempen .
Beste wielerfans, ik wil jullie bij deze graag warm maken voor de documentaire over Frank Vandenbroucke die Canvas aanstaande maandag uitzendt. In dit programma trekt men samen met VDB terug naar Avila waar hij in de Vuelta van 1999 een rit won. Naast wielersucces, door er twee ritten te winnen, zorgde die bewuste Vuelta ook voor een grote wending in het privéleven van VDB. Hij liep er Sarah Pinacci tegen het lijf, de Italiaanse schone waarmee hij een jaar later in het huwelijksbootje zou stappen. Langzaamaan ging het echter bergaf met Vandenbroucke. Vanwaar die plotse ommekeer? In deze docu gaat men op zoek naar een antwoord. Er zullen getuigenissen zijn van onder andere Nico Mattan, Michele Bartoli en Lieven Maesschalck.
Maandag om 22.10 op Canvas: Frank Vandenbroucke, Gevallen voor Sarah.
In Stuttgart werd vandaag het WK wielrennen op de weg gereden. De voorbije weken werd het sportieve vrijwel volledig op de achtergrond geplaatst vanwege de absurde beslisingen en uitspraken van de Duitse organisatie. Zo was Eddy Merckx niet welkom omdat hij tijdens zijn carrière van verboden middelen had geproefd en de deelname van Alejandro Valverde, Allan Davis en Paolo Bettini werd aangevochten. Het trio kon echter door gerechterlijke stappen te ondernemen toch van start gaan.
Er stond vandaag één man minder aan de start dan gepland. De Portugees José Rodrigues bleek na een gezondheidscontrole een te hoge hematocrietwaarde te hebben en moet twee weken aan de kant blijven. Onze negen Belgen stonden wel paraat: Mario Aerts, Stijn Devolder, Philippe Gilbert, Björn Leukemans, Maxime Monfort, Greg Van Avermaet, Jurgen Van Goolen, Johan Van Summeren en Frederik Willems.
Om halfelf werd het startschot gegeven. De allereerste aanvaller was de Kroaat Kiserlovski. Hij kreeg het gezelschap van de Slovaak Bronis en de Rus Kolesnikov. Al in de tweede ronde zat hun vlucht erop. Maar Kolesnikov wilde het niet bij die ene poging houden en reed naar het nieuwe kopduo Augé (Fra) en Perez Arango (Col) toe. De Rus werd geplaagd door enkele lekke banden, maar zijn kompanen wachtten hem telkens rustig op. De voorgift die het peloton hen had gegeven liet dat toe.
In de vijfde ronde sleurde Tonti (Ita) aan de kop op de eerste helling, de Herdweg, en zijn landgenoot Bruseghin deed dat op de tweede helling, de Birkenkopf. Door het tempo de hoogte in te jagen kwam er een einde aan de vlucht van de drie koplopers. Een nieuwe kopgroep van zo'n 40 man werd gevormd. Daarbij zaten ook drie landgenoten: Aerts, Van Avermaet en Devolder. Voigt (Dui), Hushovd (Noo), Hincapie (Am), Cunego (Ita), Bertolini (Ita), Flecha (Spa) waren ook van de partij. De Oekraïner Pidgorny koos het hazenpad en zette een solo op. In de achtergrond waren het de Nederlanders die al het werk verrichtten ondanks de aanwezigheid van Tankink en Gesink bij de koplopers. Blijkbaar zetten ze alles op Boogerd. Hun harde werk werd beloond. De grote groep werd gegrepen. Even later kwam er ook aan het verhaal van Pidgorny een einde.
Onder impuls van Voigt en Bertolini kwam een omvangrijke kopgroep tot stand. Alweer waren de Belgen goed vertegenwoordigd met Devolder, Gilbert en Van Summeren. Andere namen: Ballan (Ita), Burghardt (Dui), Flecha (Spa), Kroon (Ned), Cunego (Ita) en Kirchen (Lux). In het peloton was het alweer Nederland dat de achtervolging leidde. Na een paar rondes werden ze afgelost door de Australische ploeg. Langzaamaan dunde de kopgroep uit, ook voor Devolder en Van Summeren was het vooraan te lastig.
Vlak voor het ingaan van de twaalfde ronde was er een hergroepering. Terwijl het WK er voor Devolder en Willems al opzat, ging Van Goolen mee in de aanval. Ver geraakte hij echter niet.
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde hield ook Van Summeren het voor bekeken. De Rus Kolobnev en de Italiaan Rebellin kleurden deze ronde door op kop te rijden. Iedereen liet het werk over aan Spanje om hen bij te halen. In de laatste ronde zette zelfs Valverde al zijn krachten in om Freire de kans te bieden wereldkampioen te worden. Op de Herdweg reden Wegmann (Dui), Boogerd (Ned), Elmiger (Zwi) en Leukemans naar Rebellin en Kolobnev. Even later sloten Schumacher (Dui), Pozzato (Ita), Bettini (Ita), Evans (Aus), Kroon (Ned), Dekker (Ned), Sanchez (Spa), Fränk Schleck (Lux) en Gilbert aan. Er was geen cohesie en dus besloot Sanchez de anderen even aan te zetten tot actie. Daarna was het Boogerd die de anderen op sleeptouw nam. Ondertussen dikte de voorsprong op het peloton aan. Vooraan kon Bettini een kloof slaan. Schleck en Schumacher waren de eersten om die te dichten. Enkele meters verder volgden ook Evans en Kolobnev. Op de Birkenkopf probeerde Bettini zijn medevluchters achter zich te laten, maar ze konden terugkeren. De vijf spurtten voor de wereldtitel. Kolobnev zette aan en maakte een sterke indruk, toch kon Bettini er nog over. Hij volgt zichzelf dus op. Na aankomst vloeiden de tranen rijkelijk bij de Italiaan. Kolobnev legde beslag op het zilver en Schumacher op brons. Gilbert werd knap achtste en Leukemans dertiende. De Belgen mogen zeker en vast tevreden zijn over hun WK. Gezien de jeugdigheid van deze ploeg wachten er ons nog mooie tijden.
Bettini won de sprint
Hij volgt zichzelf op als wereldkampioen
Het podium (v.l.n.r.): Kolobnev (Rus) behaalde zilver, Bettini (Ita) goud en Schumacher (Dui) brons
Ik stop m'n loopbaan aan het einde van dit seizoen. Dat is wat Peter Van Petegem (QuickStep) afgelopen vrijdag te vertellen had op een persconferentie vlak na de tweede rit in de Eneco Tour. Naar eigen zeggen liep de Peet al een hele tijd rond met het idee een punt achter zijn carrière te zetten, een gesprek met teammanager Patrick Lefèvre enkele dagen terug hielp hem de knoop definitief door te hakken. Voor Van Petegem was het moeilijkste aan deze beslissing het feit al na één jaar te moeten stoppen bij QuickStep. Maar stoppen na een carrière van 16 jaar is niet vreemd, ik heb immers geen zin in het jaar teveel.
Wanneer bij Van Petegem gepeild wordt naar het mooiste moment uit zijn loopbaan pikt hij er zijn eerste Ronde van Vlaanderen, in '99, en zijn overwinning in Parijs-Roubaix, in 2003, uit. In datzelfde jaar won hij zeven dagen eerder voor de tweede keer Vlaanderens Mooiste en droeg hij de Wereldbekertrui. De Zwarte van Brakel vindt het jammer dat een wereldtitel op zijn palmares ontbreekt, maar is uiteraard meer dan tevreden met zijn zilveren en bronzen medaille, respectievelijk in '98 na Camenzind en in 2003 na Astarloza en Valverde.
Wat bij Van Petegem ook nog lang in het geheugen gegrift zal blijven zijn de slotkilometers van het WK 2005 in Madrid toen hij samen met Mario Aerts berewerk verrichtte om Tom Boonen naar de wereldtitel te loodsen.
Als aan Van Petegem gevraagd wordt hoe we hem moeten herrinneren antwoordt hij het volgende: Als iemand met een moeilijk karakter die gedreven trainde en er stond als het moest.
Na zijn afscheid vertrekt Van Petegem op reis en zal hij rustig bekijken wat hij gaat doen. Ik wil het liefst in de wielersport blijven. Het is 16 jaar lang mijn dada geweest dus kan ik dat maar beter verlengen. Jongeren op een lijn krijgen is altijd m'n beste kwaliteit gebleken in alle ploegen waarin ik gereden heb. Misschien moet ik iets in de richting van de jeugd zoeken. Hieraan wilde Patrick Lefèvre het volgende toevoegen: Zonder de onverkwikkelijke affaire met Het Laatste Nieuws (zie Zware beschuldigingen aan het adres van Lefèvre) was de geboorte van een continentale ploeg al een feit geweest. Van Petegem en Baguet zouden er de ideale roergangers van geweest zijn. Dat plan van een miljoen euro zit nu in de koelkast, maar zeg nooit nooit in het leven.
De Grote Prijs Briek Schotte in het West-Vlaamse Desselgem op 11 september wordt de allerlaatste koers van Peter Van Petegem, ook zijn ploegmaat Serge Baguet zal daar een punt zetten achter zijn carrière.
Steekkaart Peter Van Petegem
Geboortedatum: 18 januari 1970
Bijnamen: De Peet, De Zwarte van Brakel
Ploegen:
1992: PDM
1993: Lotto
1994: Trident
1995-1999: TVM
2000: Farm Frites
2001: Mercury en Collstrop
2002-2004:Lotto
2005-2006: Davitamon-Lotto
2007: QuickStep-Innergetic
Belangrijkste overwinningen:
1994: Scheldeprijs
1997: Omloop Het Volk
1998: Omloop Het Volk, Kampioenschap van Vlaanderen
1999: E3 Prijs, Driedaagse De Panne, Ronde van Vlaanderen
2001: Kuurne-Brussel-Kuurne, GP Isbergues
2002: Omloop Het Volk, Driedaagse De Panne
2003: Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix
Van Petegem won in totaal 38 koersen.
Foto's:
In 1999 won Van Petegem voor het eerst de Ronde van Vlaanderen
Hij was opnieuw de beste in Vlaanderens Mooiste in 2003
Een week later won hij Parijs-Roubaix
Op vrijdag 24 augustus 2007 kondigde Van Petegem zijn afscheid aan
Amper na 12km wedstrijd was de vlucht van de dag al gevormd. Het ging om Luke Roberts (CSC), Gerben Löwik (Rabobank) en Floris Goesinnen (Skil-Shimano). Ze zouden met hun drieën op kop kunnen blijven tot 18,5km van de meet. Daarna moest het peloton nog over de Waseberg. Duits kampioen Fabian Wegmann (Gerolsteiner) sleurde aan de kop. Er ontstonden breuken in het peloton. Toch was er niet veel later een hergroepering. In volle finale gingen Simon Gerrans (AG2R) en Vladimir Gusev (Discovery Channel) er samen vandoor, maar ook zij werden ingehaald. De renners stevenden dus af op een massasprint. Zonder McEwen (Predictor-Lotto) en Tom Boonen (QuickStep) die uit de koers waren gestapt. Rabobank leidde alles in goede banen voor Oscar Freire totdat Alessandro Ballan (Lampre) het tempo de hoogte introk. Er onstond een kloof die niet meer gedicht zou worden. Wat begon als het aantrekken van de spurt voor ploegmaat Bennati resulteerde in een eigen zege. Ballan stak de armen al vrij vroeg de lucht in, waardoor Freire nog gevaarlijk dicht kwam.
U merkt het, het was een weinig spectaculaire editie op sportief vlak, wel waren er heel wat valpartijen. Het begon al vroeg in de race. Eén van de eerste slachtoffers was Gorka Verdgo (Euskaltel) die een sleutelbeen brak. In de slotfase viel ook Tom Boonen (QuickStep) letterlijk weg. Hij bezeerde zijn linkerelleboog en rechterknie, maar de schade bleef beperkt. Boonen stapte wel uit de wedstrijd. En ook in de laatste 2 kilometer, in volle voorbereiding voor de massasprint, smakten nog drie renners tegen het asfalt. Onder hen Claudio Corioni (Lampre).
Gisteren vond in het Oost-Vlaamse Maldegem het Belgisch kampioenschap tijdrijden plaats. De profs moesten twee ronden van 22,5km afleggen. Er stond slechts 16 man aan de start. Ze begonnen eraan omstreeks kwart over vijf. Topfavoriet voor de titel was thuisrijder Leif Hoste (Predictor-Lotto) die zichzelf kon opvolgen als titelhouder.
Het weer was gisteren zeer wisselvallig en er viel ook regen uit de lucht. Toch kon dit Hoste niet tegenhouden om voluit te gaan. Halfweg koers had hij al een mooie voorsprong bijeen gereden. Jurgen Van den Broeck (Predictor-Lotto) volgde op 49" en Philippe Gilbert (La Française des Jeux) volgde op iets meer dan een minuut. Gilbert was maar één minuut vroeger dan Hoste gestart en was dus ingelopen. Ook Hostes ploegmaat Dominique Cornu zou datzelfde lot moeten ondergaan.
Aan Hoste was duidelijk niets te toen, hij was gewoon de sterkste. Na 2001 en 2006 is het al zijn derde driekleur in het tijdrijden. Gilbert, die op het laatste stuk nog uit de bocht ging, werd knap en eerder onverwacht tweede op 1'35" en Jurgen Van den Broeck behaalde het brons op 1'53" van Hoste. Sébastien Rosseler (QuickStep) viel net naast het podium met een achterstand van 2'09". Dominique Cornu (Predictor-Lotto) bezette de vijfde plaats op 2'14". Bert Roesems (Predictor-Lotto), die het BK won in 2004, werd pas achtste.
Het podium (v.l.n.r.): Gilbert wint het zilver, Hoste het goud en Van den Broeck het brons
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
