Andy maakt tijd goed, broer Fränk breekt sleutelbeen
De derde etappe betrof de fameuze miniversie van Parijs-Roubaix. Het Tourpeloton kreeg 13,2 km kasseien voor de wielen geschoven verdeeld over zeven stroken. Maanden op voorhand waren de klassementsrijders er zich reeds op aan het voorbereiden. Alberto Contador (Astana) ging in de leer bij Peter Van Petegem, winnaar van de Helleklassieker in 2003.
Voor de derde dag op rij was België het toneel van de Tour. Pas 37 km voor de finish zou Frankrijk worden bereikt. De eerste drie kasseistroken lagen op Belgisch grondgebied. Door de valpartijen in de tweede rit gingen twee renners niet meer van start: Christian Vande Velde (Garmin) en Nederlands kampioen Niki Terpstra (Milram). Gisteren stapte Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) er al uit tijdens de wedstrijd. Hij liep een hersenschudding op, een gebroken kaakbeen en heeft snijwonden in het gezicht.
De Tour gaat onverbiddelijk door ook al likten nog tal van renners hun wonden na de vorige helse etappe. Farrar (Garmin), McEwen (Katusha), Andy Schleck (Saxo Bank) en Lance Armstrong (Radio Shack) zijn slechts enkele voorbeelden van mannen die ingepakt aan de rit begonnen.
Gisternacht werd in de fabriek van Merckxfietsen in Meise nog stevig doorgewerkt om de fietsen van gele en groene trui Chavanel (Quick Step) in beide kleuren te steken. De fiets van Pineau (Quick Step), die leider is in het bergklassement, spoten ze wit en zetten er rode bollen op.
Al na 14 km was er een groepje weg: Roger Kluge (Milram), Ryder Hesjedal (Garmin), Stephen Cummings (Sky), Stéphane Augé (Cofidis), Pavel Brutt (Katusha), Pierre Rolland (Bbox Bouygues Télécom) en Imanol Erviti (Caisse d'Epargne). Ze kregen niet meer dan vier minuten.
Onderweg probeerden enkele renners van de baan op het fietspad te springen en bij zulke manoeuvres gebeuren wel eens ongelukken. Ook in deze rit. David Lelay (AG2R) was er het ergst aan toe en moest opgeven.
Bij de tweede kasseistrook, die van Hollain (1200m) nam Hesjedal afstand van zijn medevluchters. Aangezien het nog 44km ver was, hield hij na een eindje in en liet zich inlopen. Het zevental had dan twee minuten voorsprong op het peloton. In dat peloton scheerden de renners langs de haag aan de rand van de weg en daarbij werd uiteraard alweer gevallen. Wegelius (Omega Pharma-Lotto) en Cunego (Lampre) lagen naast, de Italiaan zelfs over, de haag. Op dat moment vielen er enkele breukjes in de groep.
Bij het binnenrijden van Frankrijk, 37 km voor het eind, naderde het peloton al tot op 1 minuut van de kopgroep. Saxo Bank en Cervélo bepaalden het tempo van het nerveuze peloton. De gevaarlijkste kasseistukken kwamen er aan. Op de eerste Franse kasseien hadden ze het al vlaggen. Eén van de slachtoffers: Fränk Schleck (Saxo Bank). Snel werd duidelijk dat het ernstig was. Voor de Luxemburgse kampioen hield de Tour daar op, hij keert huiswaarts met een sleutelbeenbreuk. Zijn jonge broertje Andy verging het beter. Hij was met een klein groepje losgerukt van de rest. Bij Schleck zaten ploegmaat Cancellara, wereldkampioen Evans (BMC), Noors kampioen Thor Hushovd (Cervélo) en Brits kampioen Gerraint Thomas (Sky). Voorin had Hesjedal zijn kompanen achtergelaten.
Achter het groepje Schleck bevond zich Lance Armstrong. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) zat bij de Amerikaan. Van den Broeck zou na de aankomst verklaren dat hij geen weet had dat er mannen voor hem uit reden. De Belgen deden het goed, want ook Vansummeren (Garmin) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zaten in deze groep. Roelandts zou er echter uitvallen in een bocht, gelukkig zonder erg. Contador zat wat verderop, maar zou stilletjes kunnen terugkeren. Op dat moment reed Armstrong lek.
De klassementswinnaar van de dag was daardoor Andy Schleck die veel tijd goedmaakte op concurrenten Contador en Armstrong. Cancellara bleef mennen om de voorsprong uit te bouwen. Spartacus kreeg ook het geel binnen handbereik aangezien Chavanel veel tijd verloor. Hij was gehinderd bij de val van Schleck en reed twee maal lek. Jammer voor de Fransman die een hoogdag zou moeten beleven.
6 km voor de finish werd Hesjedal, de enige overgebleven vluchter, bijgehaald door het groepje Schleck. Met zes zouden ze strijden voor de etappezege. Hesjedal lanceerde een ultieme poging, maar die was hopeloos aangezien hij helemaal was leeggereden. Schleck trok dan maar de sprint aan. Hushovd was duidelijk de sterkste en nam daarmee revanche voor de punten die hij de dag daarvoor door de neus zag geboord. De Noor pakt de groene trui.
In de laatste kilometer moest Contador lossen. Ploegmaat Vinokourov perste nog alles uit zijn lijf. Merkwaardig op het eerste zicht, vol doortrekken als je kopman op enkele meters volgt, maar omdat Contador pech had in de laatste drie kilometer hopten ze dat hij de tijd aangerekend zou krijgen van het groepje waarin hij zich bevond op het moment van de pech. Dit is echter niet het geval in de officiële uitslag en Contador verliest 20" meer. Na afloop verlaarde de Spanjaard dat hij al dertig kilomter met een kapot achterwiel rondreed maar niet wilde wisselen.
Schleck maakte dus veel tijd goed op Contador en staat nu 31" voor de Spanjaard. Armstrong staat op 1'21". Van den Broeck is tiende in de stand op 1'42". Robert Gesink kwam binnen op 2'25" van de winnaar, in het algemeen klassement staat hij 43ste op 3'16". Cadel Evans had ook een vruchtbare dag achter de rug, hij is nu de eerste van de favorieten.
Gerraint Thomas neemt de witte trui van beste jongere over van Tony Martin (HTC-Columbia) die 2'25" verloor.
Fränk Schleck breekt sleutelbeen op drie plaatsen en moet de strijd staken
Voor de derde dag op rij trekt de Tour door België. De aankomst ligt echter op Frans grondgebied. Het zal een hoogdag worden voor Sylvain Chavanel (Quick Step) die zijn thuisland in het geel mag binnenrijden.
Al maanden zorgt de passage over zeven kasseistroken voor beroering. Heel wat renners hebben nog nooit een kassei van dichtbij gezien en de nervositeit onder de klassementsrijders zal groot zijn. Er is namelijk risico op lekrijden én op valpartijen. Als je ziet hoe er de voorbije dagen al aan de lopende band gevallen is, zal de angst zeker toegenomen zijn. Volgens de weersvoorspellingen zou het droog blijven.
Vroeg in de etappe wordt de renners een klimmetje van vierde categorie voorgeschoteld: de Côte de Bothey (1,4km aan 3,4% gemiddeld). Nadien volgen 13,2 km kasseien verdeeld over zeven sectoren. Op zo'n 85km voor de finish is er de eerste kasseisstrook in het Waalse Ormeignies. Ook de twee volgende stroken bevinden zich op Belgisch grondgebied. De langste is die van Hollain met 1200m lengte. Het peloton zal in Frankrijk arriveren rond half vijf. Dan is het nog 37 km tot de streep met nog vier kasseistroken voor de boeg, te beginnen met de strook van Sars-et-Rossières (2400m). Even verderop de sector van Tilloy-lez-Marchiennes (2500m). De langste strook is die van Wandignies-Hamage die 3700m lang is. Ten slotte zijn er de kasseien van Haveluy (2300m) op 10 km van de streep. Als er daar lekke banden zijn of kloven worden geslagen is het wel heel krap om terug aan te komen sluiten. Tenzij er weer gewacht wordt. Maar...
Na de aankomst van de tweede etappe waren er stemmen te horen die niet zo tevreden waren met actie van Cancellara en c . Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zag punten aan de neus voorbij gaan voor de groene trui. Net als Thor Hushovd (Cervélo) die het naar eigen zeggen onbegrijpelijk vond dat er geen punten verdeeld werden. Rabobank-ploegleider Adri Van Houwelingen vond dat zijn renners Menchov en Gesink, aanwezig in de groep Cancellara, hadden moeten aanvallen toen favorieten als Contador (Astana), Armstrong (Radio Shack) en de Schlecks (Saxo Bank) in de achtergrond waren verzeild geraakt. Van Houwelingen vroeg zich trouwens af of het peloton ook zou wachten op iemand als Gesink. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) wees er op dat op hem niet werd gewacht toen hij voor de massale valpartij al tegen de vlakte was gegaan. In de afdaling van de Stockeu waren ook Cunego (Lampre) en groene trui Petacchi (Lampre) betrokken, zij kwamen minuten na het peloton aan in Spa. Hun achterstand werd aangerekend. Niet zo erg voor Petacchi, wel voor Cunego.
Christian Vande Velde (Garmin) die er gisteren bij lag in de afdaling komt niet meer aan de start, hij heeft twee gebroken ribben. Vorig jaar eindigde hij nog achtste in het algemeen klassement, in 2008 zelfs vierde. Vele andere renners die wel starten zullen dat zwaar gehavend doen. Farrar (Garmin) bijvoorbeeld heeft zware bloeduitstortingen. Andy Schleck (Saxo Bank) is dan weer zwaar geschaafd aan de rechterflank. McEwen (Katusha) trok gisteren naar het ziekenhuis om zich te laten behandelen aan de elleboog, hij heeft een diepe wonde. Ook Robert Gesink is geblesseerd, hij heeft een barst in de ellepijp. De Nederlander viel wel al voor de Stockeu.
Op voorhand was Cancellara de grote favoriet voor deze etappe, een miniversie van Parijs-Roubaix. Na de gebeurtenissen van gisteren is het echter mogelijk dat hij dicht bij de Schlecks zal blijven. Gisteren offerde hij voor hen zijn gele trui al op. Het is afwachten hoe de wedstrijd zich zal ontwikkelen, maar aan de geluiden na de aankomst te horen zal er vandaag wel worden gekoerst.
Massale valpartij ontlokt solidariteit in het peloton
De derde dag van deze Tour werd volledig in België afgewerkt. Om tien over twaalf was er aan het Brusselse Paleizenplein de officieuze start, de aankomst lag 201km verder in Spa. Onderweg lagen zes hellingen van vierde en derde categorie.
Een groep van acht renners zorgde voor de vlucht van de dag: Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en ploegmaat Matthew Lloyd, Quicksteppers Jérôme Pineau en Sylvain Chavanel, Rein Taaramae (Cofidis), Marcus Burghardt (BMC), Sébastien Turgot (Bbo Bouygues Télécom) en Francesco Gavazzi (Lampre). Hun voorsprong liep net niet op tot zeven minuten.
Deze tweede rit telde drie tussensprinten die telkens door Roelandts werden binnengehaald. Na de etappe zou dit hem de derde plaats in het puntenklassement opleveren. Wat de bergtrui betreft is Pineau de winnaar van de dag. Op de eerste vier klimmetjes was hij telkens eerste boven. Hij verzamelde zo voldoende punten om de volgende rit in de bollen te mogen starten.
In het peloton reed Saxo Bank, dat gele trui Cancellara in de rangen telt, zoals het hoort op kop. Maar er kwam hulp van Cervélo dat Hushovd punten wilde laten pakken voor groen.
Met nog 60km voor de boeg was er een val in het peloton. Grootste slachtoffer was Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) die de Tour moest verlaten met snijwonden in het gezicht en heel wat breuken. Zijn ploegmakker Jurgen Van den Broeck ging ook tegen de grond en had na de aankomst een opgezwollen pols en wijsvinger. Afwachten of hij er veel hinder van zal ondervinden op de kasseien in de derde etappe.
Voor de beklimming van de Aisomont reed Chavanel enkele meters voor zijn metgezellen uit. Ze begonnen echter met zijn achten aan de helling. Gavazzi en Burghardt trokken ten aanval, de rest keerde terug uitgezonderd Turgot en Lloyd. Roelandts kon afstand nemen in de afdaling, hij zou later het gezelschap krijgen van Chavanel. De Fransman zou hem er afrijden op 20km van de meet.
Op de Stockeu loste Mark Cavendish (HTC-Columbia), hij zou alleszins geen punten meer nemen voor groen vandaag. De kans bestond dat een man als Hushovd verder zou uitlopen. Met Maxime Monfort (HTC-Columbia) was het duidelijk beter gesteld, hij plaatste een demarrage. Monfort zou alle vluchters inlopen op Chavanel na.
Dan brak de hel los in de spekgladde afdaling van de Stockeu. De eerste die tegen de vlakte ging was Gavazzi, de motor achter hem deed alle moeite hem te ontwijken en eindigde op de zij in de graskant. Wat daarna volgde was de ene na de andere renner die viel. Consternatie toen Andy Schleck (Team Saxo Bank) opstond en naar de linkerarm tastte. Even leek het alsof de Tour daar eindigde voor de jongste van de Schleckbroertjes, maar hij stapte toch op een fiets van een ploegmaat. Later bleek dat ook Fränk was gevallen. Alberto Contador (Astana) en Lance Armstrong (Radio Shack) bleven eveneens niet gespaard. Andere mannen die een uitschuiver maakten: Nederlands kampioen Terpstra (Milram), Petacchi (Lampre) en Vandevelde (Garmin). En naast hen nog zo vele anderen.
In een groepje met renners die recht gebleven waren zaten onder andere gele trui Cancellara, Robert Gesink (Rabobank) en witte trui Tony Martin (HTC-Columbia). Renners van Cervélo en Caisse d'Epargne wilden toch doorrijden, maar Cancellara maande hen aan de boel stil te leggen en de achtervolgers op te wachten. In een eerste groep zaten Armstrong en Contador, meer dan een minuut verder volgden de Schlecks met Voigt die tempo maakte om de kloof te dichten. De groep Contador kwam terug en de vraag was of ze op de groep met de Schlecks zouden wachten. Of was dit het moment om hen tijd te doen verliezen? Neen, de solidariteit was groot. Ongetwijfeld onder invloed van Cancellara die zijn gele trui op het spel zette voor het team.
Ondertussen was de voorsprong van Chavanel steeds groter geworden. La Machine kwam solo aan in Spa en veroverde eveneens het geel en de prijs van de strijdlust.
In de laatste kilometers zagen we Cancellara zich laten afzakken tot de wagen van de Tourdirectie en spreken met wedstrijdleider Jean-François Pescheux. Het gesprek eindigde met een ostentatieve handdruk voor de camera en fotografen. Toen de Zwitser weer voorin postvatte maakte hij duidelijk dat niemand nog moest proberen weg te rijden. Op zijn initiatief werd de wedstrijd dus geneutraliseerd voor wat het peloton betrof. Monfort liet zich inlopen in de laatste meters. McEwen en Hushovd bevonden zich op de eerste rij, er misschien toch niet gerust in dat er geen punten zouden worden gegeven voor het puntenklassement. Maxime Bouet (AG2R) versnelde toch even en bleef zo dus niet op één lijn met de anderen waarop Cancellara hem een kwade blik toewierp. Als vandaag iets duidelijk is geworden is dat Cancellara de patron is.
Na de aankomst bleek dat op Chavanel na niemand punten kreeg voor het puntenklassement. Chavanel neemt zo het groen over van Petacchi. Ritwinst, geel en groen voor Chavanel en de bollen voor Pineau: een vruchtbare dag voor QuickStep.
Nu is het afwachten of er ernstige lichamelijke schade is bij de gevallen renners en of sommigen niet meer zullen starten. Na twee hectische dagen moet het meest riskante stuk echter nog komen. Het peloton moet over de kasseien in Noord-Frankrijk. Wedden dat erveel schietgebedjes gericht worden aan de weergoden om het droog te houden?
Tijdens de tweede rit blijft het Tourcircus in België. De renners zullen van start gaan aan het Paleizenplein in Brussel om tien over twaalf. Het merendeel van de etappe wordt verreden op Waalse bodem met enkele klimmetjes uit Luik-Bastenaken-Luik op het parcours.
Adam Hansen (HTC-Columbia) die in de eerste Touretappe ten val kwam, zal niet meer vertrekken. De ploegmaat van Mark Cavendish heeft namelijk enkele breuken opgelopen. Dit is een domper voor de ploeg die Hansen zeker kon gebruiken in het treintje van de Manx Express.
Zes hellinkjes krijgt het peloton voor de wielen geschoven vandaag, waarvan de eerste opduikt na 98km: de Côte de France (4de cat.;2,2km; 6,2% gemiddeld). Ook de twee volgende hellingen behoren tot vierde categorie: de Côte de Filot (3,9km; 4,5% gemiddeld) en de Côte de Werbomont (4,5km; 3,5% gemiddeld). In de laatste 40km volgden drie klimmetjes van 3de categorie, te beginnen met de Côte d'Aisomont (4,5km, gemiddeld 5,2%). Daarna volgen nog de Col de Stockeu (3km, gemiddeld 5,9%) en de Col du Rosier (6,4km, 4% gemiddeld). De Stockeu en de Rosier zijn gekend van Luik-Bastenaken-Luik. Met Andy Schleck (Team Saxo Bank) (2009) en Alexander Vinokourov (Astana) (2010) zitten de twee meest recente winnaars van La Doyenne in het peloton. Vino won overigens ook in 2005. De kans lijkt groot dat Vinokourov zich hierdoor laat inspireren en een aanval zal plaatsen.
De top van de Rosier ligt echter op 12km van de finish, dus het is waarschijnlijk dat eventuele vluchters bijgehaald worden. Mogelijk hebben dan al enkele sprinters pur sang afgehaakt. Het lijkt een ideale aankomst voor Oscar Freire (Rabobank) die de hellingen zeker moet kunnen overleven.
Van op de Rotterdamse Erasmusbrug vertrok de eerste rit in lijn onder het toeziend oog van ontslagnemend Nederlands minister-president Jan Peter Balkenende. Voor Mathias Frank (BMC) en Manuel Cardoso (Footon Servetto), die in de proloog tegen het asfalt waren gesmakt, zat de Tour er dan al op.
Onmiddellijk na het geven van de officiële start tekende Lars Boom (Rabobank) present als eerste aanvaller van deze Tour. Twee renners pikten hun wagonnetje bij de Nederlander aan: de Belg Maarten Wynants (QuickStep) en de Spanjaard Alan Perez (Euskaltel). Achteraf verklaarde Wynants dat Boom al voor de start had gepolst om een vlucht op te zetten. Voor beiden was het immers een unieke gelegenheid om tijdens de Tour in eigen land in de kijker te rijden. De voorspong van het trio liep op tot iets boven de zeven minuten.
Over de passage in Zeeland werd al een hele tijd op voorhand gespeculeerd over eventuele waaiervorming. Geen enkele ploeg durfde echter het initiatief te nemen en het peloton reed er collectief doorheen. Wel was er enkele malen opschudding. Adam Hansen (Team HTC-Columbia), een belangrijke pion in de trein van Mark Cavendish, ging tegen de vlakte. Het zag er niet goed uit, maar Hansen stapte op de fiets en reed de etappe uit. Later in de wedstrijd zou hij zelfs kopwerk verrichten. Toch is het afwachten of hij de komende dagen niet te veel hinder zal ondervinden van de val, hij is vooral geraakt aan de linkerschouder.
Een ander voorval in Zeeland was een loslopende hond die het peloton in liep, jammer genoeg een jaarlijks fenomeen. Ivan Basso (Liquigas) en David Millar (BMC) vielen, maar buiten wat materiële schade leek het al bij al mee te vallen.
Drie tussenspurten telde de etappe van vandaag. De drie vluchters verdeelden die netjes onder elkaar: de eerste voor Boom, de volgende voor Wynants en de laatste voor Perez.
Even voor vier uur reden de drie koplopers België binnen. Meteen was duidelijk dat het publiek nog massaler naar buiten was gekomen dan bij onze noorderburen. Voor Serge Pauwels (Team Sky) volgde er dan een kippenvelmoment toen hij door zijn Edegem even voor het peloton uit mocht rijden. Wel pas nadat hij toestemming had gevraagd aan Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) én aan Lance Armstrong (Radio Shack).
De massale publieke belangstelling en uitbundige sfeer motiveerden Wynants blijkbaar. De QuickStepper demarreerde op 31km van de streep. Op dat moment hadden de drie 40" voorsprong. Boom counterde vlotjes en Perez kon het kloofje dichten. Wat verderop probeerde Boom het tevergeefs. Nadien deed Wynants nog een poging, dit keer met iets meer succes. Bij het grijpen van Boom en Perez door het peloton trok Alexandr Pliuschin (Katuscha) ten aanval. De Moldaviër haalde snel Wynants bij die zich in het wiel van Pliuschin kon zetten en in zijn zog voorin blijven.
Met het oog op een massasprint zette Johan Vansummeren (Garmin) zich aan kop en ook HTC-Columbia zette de trein op de rails. Onder meer Maxime Monfort droeg zijn steentje bij. Zo werden Pliuschin en Wynants 8km voor de finish ingerekend. Wynants houdt de prijs van de strijdlust over aan zijn 215km lange vlucht.
Alles was in gereedheid gebracht voor een koninklijke massaspurt op de Houba de Strooperlaan tot in volle finale enkele pretendenten ten val kwamen. Mark Cavendish (Team HTC-Columbia) en Oscar Freire (Rabobank) lagen er bij. Ondertussen koersten de anderen voort en leek het alsnog een massaspurt te worden. Maar dan, alweer een val. Over de volle breedte van de weg lagen en stonden renners. Ook gele trui Cancellara. Een klein groepje was aan de chaos ontsnapt. Daarbij zaten nog enkele sprinters. Alsof het al niet hectisch genoeg was, haakte een renner van AG2R in de fiets van Tyler Farrar (Garmin) die daarmee zijn kans op de ritzege verkeken zag.
Alessandro Petacchi (Lampre) kon recht blijven en sprintte naar ritwinst voor Mark Renshaw (Team HTC-Columbia) en Thor Hushovd (Cervélo). Robbie McEwen (Katusha) werd vierde. Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) finishte als tiende.
Wie op het podium mocht kreeg een hand van koning Albert II en van Eddy Merckx, aan wie de etappe vandaag was opgedragen. De Kannibaal werd dit jaar immers 65. De Tourkaravaan passeerde zijn woonplaats Meise.
Cancellara behoudt de gele trui. Groen is voor Petacchi.
Wynants reed 215km lang in de aanval Beeld van de tweede val in de finale waar ook Cancellara bij lag
Het is zover! Vandaag trekt de Tourkaravaan door België. Rond de middag wordt in Rotterdam het startschot gegeven voor de eerste rit in lijn. Het peloton zal van Rotterdam naar Zeeland rijden en via Antwerpen België binnenkomen.
De passage in Zeeland zou wel eens voor waaiervorming kunnen zorgen, de favorieten zullen op hun hoede moeten zijn. Misschien dat een ploeg als Saxo Bank het heft in handen neemt en een kloofje tracht te slaan. Hoe dan ook, na Zeeland is het nog 150km tot de finish in Brussel, waardoor het meest waarschijnlijk is dat een omvangrijk peloton voor de etappezege zal spurten.
Naar aanleiding van de 65ste verjaardag van Eddy Merckx op 17 juni staat deze etappe in het teken van de Kanibaal. Vooraleer de renners in Brussel zijn, rijden ze door zijn woonplaats Meise.
De eindmeet van deze rit is getrokken op de Houba de Strooperlaan, waar ook Parijs-Brussel aankomt, en leent zich uitstekend voor een massasprint. Mannen als Cavendish (Team HTC-Columbia) en Hushovd (Cervélo) behoren dan tot de kanshebbers. Tyler Farrar (Garmin) is misschien wel de te kloppen man, in de proloog van gisteren eindigde de Gentse Amerikaan knap zevende. Het gevaar kan zou ook wel eens van Robbie McEwen (Katusha) kunnen komen. De Australiër liet eerder deze week weten zijn zinnen op deze etappe te hebben gezet. Minder goed nieuws kwam er gisteren van Oscar Freire (Rabobank) die blijkbaar alweer last heeft van een cyste op het zitvlak. Benieuwd of hij er veel hinder van ondervindt, want voor een Freire in topvorm moet je altijd op je hoede zijn.
Dé hamvraag is natuurlijk waar Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) uitkomt. Met het wegvallen van Tom Boonen (QuickStep) zal hij het in de spurten moeten doen voor de Belgen. Winnen is misschien te hoog gegrepen tegen de bovengenoemde kleppers, maar een mooie ereplaats zou ook al goed zijn. Vanavond weten we meer.
Om 16h15 zal in Rotterdam het startsein gegeven worden van de 97ste Tour de France. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mag dan als eerste beginnen aan de 8,9km lange proloog. De renners vertrekken van op het Zuidplein richting Erasmusbrug. Via de Willemsbrug keren ze terug richting startplaats. De finishlijn ligt op de Zuiderparkweg. Het parcours is vlak.
Als er tegen de klok gereden wordt, zijn alle ogen gericht op olympisch kampioen én wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara (Team Saxo Bank). Met een knipoog naar de commotie van de afgelopen weken verklaarde de Zwitser dat zijn motor zou opgeladen zijn tegen deze middag. Een grote concurrent voor Cancellara is Tony Martin (Team HTC-Columbia) die hem versloeg in de tijdrit van zowel de Ronde van Californië als in die van Zwitserland. De proloog kon Cancellara in Zwitserland wel op zijn naam schrijven.
Aangezien de Tour van start gaat in Nederland wordt reikhalzend uitgekeken naar de prestatie van Lars Boom (Rabobank). Vorig jaar begon de Vuelta in het Nederlandse Assen met een proloog van 4,5 km. Ook toen had Boom zijn zinnen gezet op de openingsdag in de hoop met de leiderstrui door zijn thuisland te kunnen rijden. Hij haalde het echter niet. Misschien dat hij dit jaar de gele trui kan omgorden na de proloog.
Andere kanshebbers voor proloogwinst zijn Bradley Wiggins (Team Sky) en David Millar (Garmin) die op dit parcours met weinig bochten hun hardrijderscapaciteiten kunnen uitspelen. Noors kampioen tijdrijden Edvald Boasson Hagen (Team Sky) kan vandaag zijn door blessure mislukt voorjaar helemaal afsluiten.
Alberto Contador (Astana), de topfavoriet voor deze Tour, start als laatste om 19h32. Dat is vlak na Cancellara en Armstrong (Radio Shack). De nummer twee van vorig jaar, Andy Schleck (Team Saxo Bank), begint aan zijn Tour om 19h09.
Dertien Belgen staan aan de start van deze Tour. Dit zijn ze: Dries Devenyns, Kevin De Weert, Kevin Seeldraeyers, Jurgen Van De Walle en Maarten Wynants voor QuickStep. Omega Pharma-Lotto vaardigt vier Belgen af: Mario Aerts, Francis De Greef, Jürgen Roelandts en Jurgen Van den Broeck. En dan zijn er nog vier enkelingen: Maxime Monfort (Team HTC-Columbia), Serge Pauwels (Team Sky), Stijn Vandenbergh (Katusha) en Johan Vansummeren (Garmin).
Nog voor de Tour begonnen is, ligt er al een renner uit. Xavier Florencio (Cervélo) werd door de ploegleiding naar huis gestuurd nadat hij op eigen initiatief een middel had gebruikt tegen een blessure aan het zitvlak. Dat is tegen de regels van het team, die stellen dat een renner met de ploegarts moet overleggen vooraleer een geneesmiddel in te nemen. Cervélo mag geen vervanger meer oproepen en start dus met een man minder.
Normaal zouden 198 renners aan de Tour beginnen, maar in de voormiddag werd Xavier Florencio (Cervélo) door de ploegleiding naar huis gestuurd wegens het schenden van de interne regels. Florencio kampte met een blessure aan het zitvlak en had daartegen een medicijn gebruikt dat efedrine bevat. Hij nam dat middel op eigen initiatief, dus zonder de ploegdokter te verwittigen, en dat is tegen de regels van het team. Daarom werd Florencio naar huis gestuurd en voorlopig geschorst door zijn ploeg. Cervélo moet het dus met een man minder stellen deze Tour.
Om 16h15 werd de 97ste Tour op gang geschoten in Rotterdam. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mocht de spits afbijten en zodoende als eerste aan de 8,9km lange proloog beginnen. Na het tropische weer van de voorbije dagen was Rotterdam voor de Tourstart bedekt door een grauwe hemel en kreeg heel wat regen over zich heen. Tony Martin (Team HTC-Columbia) kon nog overwegend droog rijden en zette een tijd neer van 10'10".
Bradley Wiggins (Team Sky), favoriet voor de eindzege en tijdritspecialist, nam het zekere voor het onzekere en pakte geen risico's en finishte op meer dan 40" van Martin. Die andere Brit en tijdrijder David Millar (Garmin) ging wel voluit door en zou in de eindstand derde staan. Opvallend was het pak van Millar dat extra stof bevatte vooraan de schouders. Een ander nieuwigheidje was de helm van de jongens van Team Sky, die met een afgeronde tijdrithelm reden in plaats van de gekende gepunte helm.
Tegen half acht had niemand de tijd van Martin kunnen kloppen, maar als voorlaatste moest Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) nog aan zijn proloog beginnen. Spartacus knalde over het Rotterdamse parcours en ging 10" onder de tijd van Martin. In tegenstelling tot de opschudding van de laatste weken over de zeges van Cancellara in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zal er dit keer geen discussie mogelijk zijn over het feit of hij al dan niet met een motortje in de fiets heeft gereden. De fiets van Cancellara werd immers gescand. Door zijn zege mag de Zwitser tijdens de eerste rit in het geel van Rotterdam naar Brussel rijden. In 2004, 2007 en 2009 was Cancellara ook al de beste op de opneningsdag. Veelbelovend is dat hij in 2007 in het geel op majestueuze wijze de rit naar Compiègne won, de startplaats van Parijs-Roubaix. Dinsdag, tijdens de derde etappe, zal het peloton namelijk ook moeten dokkeren over een deel van de kasseien van de Hel van het Noorden.
Wat de favorieten voor de eindzege betreft, was Lance Armstrong (Radio Shack) de beste met een vierde plaats. Alberto Contador (Astana) moest vijf luttele secondjes prijsgeven op de Amerikaan. Andy Schleck (Radio Shack) stelde teleur met een 122ste plaats op 1'09" van Cancellara. Tijdrijden blijft duidelijk de zwakke plek van de Luxemburger. Gelukkig voor hem volgt er hierna slechts één tijdrit, op de voorlaatste dag.
Beste Belg vandaag was Maxime Monfort (Team HTC-Columbia). De Waal was 41" trager dan Cancellara en strandde op de 29ste plaats. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) verloor 49".
Op donderdag 29 april behaalde Mark Cavendish (Team Columbia) zijn tweede seizoenszege door de tweede rit in de Ronde van Romandië te winnen. De dag nadien sierde hij de sportbijlagen van de kranten met een nogal ongewoon en obsceen zegegebaar. Daarop volgden excuses en een terugtrekking uit Romandië. Het was niet de eerste keer dit seizoen dat de Brit deining veroorzaakte. Hier volgt een blik op de nog prille maar reeds zeer succesvolle carrière van Cavendish en hoe hij omgaat met de roem.
Nobele onbekende
In 2007 startte de 4de etappe van de Eneco Tour in Maldegem. De talrijk opgekomen toeschouwers, waaronder ikzelf, zag een voor het grote publiek nog onbekende Brit als laatste de startlijst tekenen en vlak voor het startschot aansluiten bij de andere renners: Mark Cavendish. Weinigen die toen beseften dat daar een écht toptalent passeerde. Een jongen van het Britse eiland Man die nu door verschillende volgers van de wielerwereld als de beste sprinter ooit wordt aanzien.
In 2008 kon Cavendish onder begeleiding van een goed gerodeerde trein van Team High Road vier ritzeges meekapen in de Tour de France, ook nog toen hij door een val zwaar gehavend was. Toen werd duidelijk dat met de Brit een rasechte spurter was opgestaan, bijgenaamd The Manx Express.
2009
Bij aanvang van het seizoen 2009 waren er allerlei speculaties over de mindere vorm van Cavendish, hij zou in de voorbereidingswedstrijden en in de Tirreno-Adriatico al hebben moeten lossen bij de kleinste molshoop. Er ontspon zich toen ook een woordelijk duel tussen Tom Boonen (QuickStep) en Mark Cavendish. Die laatste hield voet bij stuk dat hij klaar was om Milaan-San Remo te winnen, wat bij velen op hoongelach werd onthaald. Maar ja hoor, de rappe Brit speelde het klaar. Hij remonteerde de aarzelende Heinrich Haussler op de Via Roma. Met deze verbluffende klassieke winst overtuigde Cavendish nu ook de laatste criticasters, met inbegrip van Tom Boonen.
Tijdens de Tour de France ging de 24-jarige Brit voluit voor de groene trui. Hij zat op koers tot hij in de 14de etappe werd gedeclasseerd wegens onfair spurten waarbij de Noor Thor Hushovd, zijn grootste concurrent voor groen, zou zijn gehinderd. Naar mijn mening echter was er niets aan de hand, in elk geval zijn er al renners met de overwinning aan de haal gegaan die een veel minder correcte spurt hebben gereden. Kijk maar naar een ex-ploegmaat van Cavendish bij Team Columbia: Edvald Boasson Hagen (Sky) in de 7de rit van de Tirreno dit jaar.
Maar goed, groen zat er door de declassering niet meer in voor Cavendish in de Tour 2009. De teleurstelling kon hij echter omzetten in een formidable orgelpunt in de slotetappe met aankomst op de Champs-Elysées. Ploegmaat Mark Renshaw nam Cavendish in z'n kielzog vlak voor het ingaan van de laatste rechte lijn. Het tweetal sloeg een kloof waar niemand over zou raken. Cavendish haalde zo een 6de ritzege in de Tour 2009 binnen. Meteen maakte hij ook nog een keer duidelijk dat winnen niet enkel mogelijk is met een perfect opgezet treintje voor zich, maar dat hij op eigen kracht de rest los uit het wiel spurt.
Het einde van het seizoen 2009 verliep in mineur, Cavendish' goede vriend Jonathan Bellis lag in coma na een ongeval en Cavendish wilde zoveel mogelijk bij hem zijn en gaf dit op als reden om niet naar het WK in Mendrisio af te zakken.
Omgaan met de roem
Tot vorig jaar leek Cavendish goed te kunnen omgaan met de roem. Twee seizoenen op rij draaide hij al mee aan de top en er was nog geen sprake geweest van echte uitspattingen, op de aankoop van een sportauto na misschien. In tegenstelling tot vele anderen bleef Toscane zijn uitvalsbasis en trok hij niet naar het belastingparadijs Monaco.
Afgelopen winter zou echter een kantelpunt kunnen zijn. Normaal gezien zou Cavendish op het eind van het seizoen trouwen met z'n jeugdliefde Melissa, maar de relatie liep ten einde. De Brit verloor zijn hart aan een exotische schone: Fiorella Migliore, een Italiaanse van Paraguayaanse afkomst met een Miss-verleden. Met haar trok Cavendish naar Paraguay en besliste daar zijn tanden te laten rechtzetten, een schoonheidsingreep dus. Nu hij er op terugkijkt geeft hij toe ijdel te zijn geweest. De ingreep bleef niet zonder gevolg, Cav kreeg een abces waardoor hij veel trainingstijd verloor vanwege de pijn.
V-gebaar
Een beetje dikker dan voorheen én met blokjes verscheen hij dit seizoen aan de start. Onmiddellijk rezen er vragen bij zijn fysieke paraatheid. En inderdaad, zijn start was matig. Zo was hij in Milaan-San Remo ver verwijderd van een tweede overwinning op rij. Wel had hij tijd om uit te halen naar zijn ploegmaat André Greipel en te verklaren dat ze nooit nog samen in een wedstrijd zullen starten. In de krant The Sunday Times zei Cavendish dat hij die uitspraak deed toen hij een dipje had. Hij gaf ook toe dat de roem hem had veranderd.
Cavendish bleef niet gespaard van kritiek en liet zijn ongenoegen daarover blijken na zijn tweede overwinning van dit seizoen in de 2de rit in lijn van de Ronde van Romandië. Toen hij de finishlijn overschreed stak hij niet zijn beide armen in de lucht of hanteerde hij een ander klassiek zegegebaar, maar maakte hij een V-gebaar. Origineel dat wel, maar veel minder onschuldig dan de pijl en boog van Juan Antonio Flecha (Sky) of het in de mond steken van een fopspeen dat traditie is geworden bij kersverse vaders. Het V-gebaar stond niet voor Victory aangezien de handpalm gericht was naar zijn gezicht. Dit is een obsceen gebaar en een grove belediging in Engeland.
Een dag later excuseerde Cavendish zich, ook naar de onschuldige kindertjes toe die de koers zouden hebben gevolgd. De organisatie van de Ronde van Romandië legde hem een boete op van 6000 Zwitserse frank ofwel 4180 euro. Voor de ploegleiding van Team Columbia was dat blijkbaar niet genoeg, want die zette zijn renner uit de wedstrijd. Op zich vind ik dit een overdreven reactie, maar het toont wel aan dat de ploegleiding zich bekommert om Cavendish en hem niet zomaar alles wil toegeven ondanks zijn status. Het is nu te hopen dat Cavendish zelf ook met beide voetjes op de grond terukeert.
Vandaag werd de afsluiter van het drieluik Amstel, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik verreden. Het was dit jaar de 96ste editie van de oudste eendagsklassieker. Het kruim van het wielerpeloton was aanwezig: wereldkampioen Cadel Evans (BMC), Alberto Contador (Astana), Spaans kampioen Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne), de broertjes Schleck (Saxo Bank) en natuurlijk Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto). Gilbert kon de eerste Belg zijn na Frank Vandenbroucke in 1999 die in Luik zou winnen.
7 renners konden al na enkele kilometers een kloof slaan. Daarbij de Belgen De Gendt (Topsport) en Devenyns (QuickStep) die nog de sporen droeg van zijn val in de Amstel vorige week. De overige vijf waren Terpstra (Milram), Veikkanen (La Française des Jeux), Bouet (AG2R), Finetto (Liquigas) en Alan Perez (Euskaltel). Na een achtervolging van liefst 45km kregen ze het gezelschap van de Nederlander Bellemakers (Landbouwkrediet). Hun maximale voorsprong bedroeg 6'50". BMC, het team van Evans, bepaalde het tempo in het peloton. Op de Côte de Wanne was Finetto de eerste van de kopgroep die moest lossen. In het peloton plaatste Jens Voigt (Saxo Bank) een demarrage. Bakelants (Omega Pharma-Lotto) probeerde tevergeefs zijn wagonnetje aan te haken.
Op de Côte de Stockeu nam Caisse d'Epargne de rol van BMC over en zette zich aan kop om te werken voor kopman Valverde. Vooraan hadden Bouet en Devenyns een gaatje moeten laten, maar ze konden terugkeren.
Enkele kilometers verder begon Mario Aerts (Omega Pharma-Lotto) kopwerk te verrichten in opdracht van Gilbert. Op dat moment had Voigt een voorgift van 1 minuut en de kopgroep reed daar nog eens anderhalve minuut voor. Opschudding in het peloton: Valverde viel en wisselde van fiets. Tijdens de volgende beklimming, die van de Col du Rosier, vroeg Valverde medische assistentie voor zijn gehavende rechterkant. De Col du Rosier werd trouwens langs een andere kant opgereden wegens een brandje in de buurt. Het was alleszins nog lastig genoeg voor Bouet en Veikkanen die de anderen moesten laten gaan.
Voigt en Bouet werden ingelopen op 62km van de meet. De zet van Voigt bleek dus nutteloos. Monfort (Team HTC-Columbia) demarreerde op de Col du Maquisard.
Ongeveer 50km van het eind kampte Fränk Schleck met materiaalproblemen en vroeg assistentie aan de neutrale wagen en de ploegwagen. Vooraan in het peloton reed Aerts nog steeds aan kop. Het peloton was genaderd tot op 50" van de koplopers.
Pech voor Jurgen Van Den Broeck (Omega-Pharma-Lotto) vlak voor de Mont-Theux, hij zou geen rol van betekenis meer kunnen spelen in de finale door het verlies aan krachten. Op die Mont-Theux reed Devenyns zijn medevluchters uit het wiel. Op Bellemakers na werden ze allen gerepen door het peloton. Ook voor Monfort was dat het geval. Caisse d'Epargne verscheen weer vooraan in het peloton met Valverde in een comfortabele tweede positie, blijkbaar ondervond hij niet te veel hinder van zijn val. Na het inlopen van Bellemakers plaatse Bert Scheirlinckx (Landbouwkrediet) een aanval. Aan de voet van La Redoute waren zowel hij als Devenyns ingelopen.
De supporters van Gilbert hadden de voorbije dagen duidelijk hun best gedaan, La Redoute was namelijk zo goed als volledig bedekt met de naam Phil. Er was heel wat beweging op de klim. Barredo (QuickStep) viel aan, ook Garzelli (Acqua e Sapone) deed dat. Niemand raakte echter weg. Er was pech voor Bert De Waele (Landbouwkrediet) die lek reed en zo zijn kansen niet kon verdedigen na eerder een mooie uitslag te hebben gereden in zowel de Amstel als de Waalse Pijl.
Bram Tankink (Rabobank) trok in de aanval op de Côte de Sprimont. Op de Roche en Faucons demarreerde Andy Schleck, Gilbert reed gezwind mee en samen reden ze tot bij Tankink. Een goepje met Contador en Valverde sloot aan.
Vinokourov (Astana) sprong weg op het tussenstuk voor de laatste beklimming van de dag, Kolobnev (Katusha) ging mee met hem. In de achtergrond waren er twee pogingen van Gilbert, bij de tweede stoomde Valverde er naartoe. Iets verder keerde ook Evans terug. Deze drie volgden op ongeveer een halve minuut van het kopduo.
Op de Saint-Nicolas probeerde Vinokourov Kolobnev te verschalken, maar dat lukte niet. Gilbert kon zijn twee kompanen er wel afknallen en halveerde zijn achterstand van 40 seconden. Vinokourov en Kolobnev bleven buiten schot en zouden samen strijden om de zege in het laatste steile stuk in Ans. Vinokourov won makkelijk van Kolobnev. Twee dagen terug was hij al eindwinnaar in de Ronde van Trentino. Vorig jaar keerde hij terug na een dopingschorsing van twee jaar na betrapt te zijn in de Tour de France van 2007 op het gebruik van bloeddoping.
Gilbert werd weer bijgehaald door Evans en Valverde. De Spanjaard won de sprint voor de derde plaats. Gilbert finishte knap vierde.
De aswolk die heel Europa in de ban houdt had ook gevolgen voor de Amstel Gold Race. Slechts zes van de 24 ploegen stonden voltallig aan de start. Cervélo en Caisse d'Epargne waren het hardst getroffen met respectievelijk vijf en drie renners aan de start. Het UCI-reglement stelt dat er een bezetting van minstens zes man moet zijn, maar wegens de uitzonderlijke omstandigheden werd de teams toch toegestaan te starten. Doordat de aswolk een groot deel van het Europese vliegverkeer al enkele dagen lamlegt zagen vele renners zich genoodzaakt met de auto te komen. Liquigas legde een busje in, Pozzato carpoolde met ploegmaats Ivanov, Kolobnev en Rodriguez vanuit Zürich. Op dat moment had Russisch kampioen Ivanov er al een omzwerving opzitten vanuit Tenerife naar Spanje, van daaruit het vliegtuig naar Italië en dan nog een vlucht naar Zürich. Vaitkus en Horner (Radio Shack) reden met een wagen vanuit Barcelona naar Nederland. Er waren ook renners die er niet zijn geraakt. Wiggins (Sky) bijvoorbeeld en ploemaats Valverde en Luis Leon Sanchez (Caisse d'Epargne). Met het oog op de Waalse Pijl woensdag en Luik-Bastenaken-Luik zondag zullen ze deze laatste twee morgen toch vanuit Murcia met de wagen naar België afzakken.
Gelukkig stonden er uiteindelijk nog meer dan genoeg toppers aan de start zoals Gilbert (Omega Pharma-Lotto), de broertjes Andy en Fränk Schleck (Saxo Bank), titelverdediger Ivanov (Katusha) en wereldkampioen Evans (BMC) om er maar enkele te noemen.
Na 16km werd een kopgroep van zeven gevormd met daarbij de Belgen Staf Scheirlinckx (Omega Pharma-Lotto), Steven Van Vooren (Topsport Vlaanderen) en Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet). Hun medevluchters waren Van Groen (Vacansoleil), Hupond (Skil), Wrolich (Milram) en Valls (Footon-Servetto). Hun voorsprong liep op tot 6'30", op dat moment maakten Rabobank en Saxo Bank tempo en kwam het peloton terug tot op drie minuten. Op de Vrakelberg loste de Spanjaard Valls voorin. In het peloton was Boom (Rabobank) één van de gelosten, hij had al veel werk gericht voor kopman Gesink.
Drie renners trokken in de achtervolging op de zes koplopers: Bellemakers (Landbouwkrediet), Timmer (Skil) en de Belg Van Hecke (Topsport Vlaanderen). Ze zouden nooit tot bij het zestal geraken. Later volgde onder meer nog een poging van Terpstra (Milram), maar ook die draaide op niets uit.
Er waren weer heel wat valpartijen, Vandervelde (Garmin) moest uit de wedstrijd stappen met een sleutelbeenbreuk en ook Devenyns (QuickStep) raakte gekwetst.
Na de Loorberg viel Wrolich vooraan weg en niet veel later werden ook zijn kompanen ingelopen. De finale kon beginnen. Vlak voor de aanvang van de Kruisberg was er nog een zware valpartij van Mandri (AG2R). Op die Kruisberg was het Evans die het vuur aan de lont stak. Daarna probeerde Gasparotto (Astana) het, maar Andy Schleck zat al gauw in zijn wiel. Gilbert maakte een sterke indruk. Marcato (Vacansoleil) koos het hazenpad, op de Eyserbosweg reed Andy Schleck tot bij hem en ook broer Fränk was mee. Net als Cunego (Lampre), Leukemans (Vacansoleil) en Gilbert. Op de Fromberg was het alweer Andy Scleck die stevig doortrok. Uiteindelijk raakte niemand weg en zou een omvangrijk groepje beginnen aan de Keutenberg. Ivanov zette aan de voet aan en Van Den Broeck (Omega Pharma-Lotto) reed naar hem toe. Enkele meters verder sloot Evans aan. Toen besliste Ivanov nog eens het tempo te versnellen, Gilbert zou het gat kunnen dichtrijden en in zijn zog volgden de andere toppers. Evans moest lossen. Gilbert ging er toen alleen van door, maar voelde de hete adem in zijn nek van Ivanov, Cunego, Kolobnev (Katusha) en Fränk Schleck en besliste daarom te temporiseren. Op het moment dat de vier de aansluiting maken demarreerde Ivanov en daarna zijn ploemaat Kolobnev. Hij sloeg een kloof. Op vier kilometer van de finish werd hij echter ingelopen.
De finish lag op de Cauberg. Bert De Waele (Landbouwkrediet) demarreerde, maar een ijzersterke Gilbert reed er vlot over en won zo de Amstel Gold Race, de eerste zege van het seizoen voor hem én voor de ploeg. Hesjedal (Garmin) en Gasparotto vervolledigden het podium. De Waele werd knap vierde. Van Den Broeck kwam als 20ste binnen op 46 seconden en Leukemans als 24ste op 2'02". Gesink (Rabobank), Nederlands hoop in bange dagen, werd pas 23ste, 1'38" na de aankomst van Gilbert.
Vlak voor de renners begonnen aan hun Helletocht werd één minuut stilte gehouden. Dit ter nagedachtenis van de slachtoffers van de vliegtuigcrash van gisteren in Rusland en de op 7 februari overleden Franco Ballerini. Hij won Parijs-Roubaix in 1995 en 1998. Ter ere van Ballerini reed Italiaans kampioen Filippo Pozzato (Katusha) in een zwart truitje. Er werd dit jaar ook een trofee in het leven geroepen die uitgereikt wordt aan de beste Italiaan, namelijk de Trofee Ballerini.
Alle ogen waren bij deze editie gericht op Tom Boonen (QuickStep) die voor de vierde keer kon winnen en daarmee het record van Roger De Vlaeminck kon evenaren. En er was nog iemand die geschiedenis kon schrijven: Fabian Cancellara (Saxo Bank). Indien hij de Ronde Van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zou kunnen winnen in één week tijd zou hij de tiende renner zijn die daar in slaagt. De enige niet-Belg die dit eerder al realiseerde was nota bene een landgenoot van Cancellara: de Zwitser Heinrich Suter in 1923.
De volgende 19 renners konden van het peloton wegraken: Curvers (Skil-Shimano), Docker (Skil-Shimano), Isasi (Euskaltel), Engoulvent (Saur-Sojasun), Poulhies (Saur-Sojasun), Klostergaard (Saxo Bank), Igantiev (Katusha), Lang (Omega Pharma-Lotto), Henderson (Sky), Sutton (Sky), Goss (Team Columbia), Hansen (Team Columbia), Flens (Rabobank), Leezer (Rabobank), Gené (Bbox Bouygues Télécom), Hunt (Cervélo), en de Belgen Wynants (QuickStep), Zingle (Cofidis) en Gardeyn (Vacansoleil). Hun voorsprong liep slechts op tot 4 minuten. Het voltallige team van Saxo Bank, op Klostergaard na dus, nestelde zich op kop van het peloton.
In het peloton was er heel wat commotie. Stijn Devolder (QuickStep) was twee keer betrokken bij een val en moest aan de wedstrijddokter medische assistentie vragen. Er gingen er nog tegen de grond, bijvoorbeeld de ploegmaats Vansummeren en Farrar (Garmin). Heel wat lekke banden ook, onder meer voor Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Eisel (Team Columbia).
Na de kasseien van het bos van Wallers was de kopgroep uitgedund tot elf man. Wynants was er nog bij, Zingle ook totdat hij lek reed. Gardeyn kon terug komen aansluiten. Bij de passage van het peloton in Wallers nam Cancellara de eerste helft voor zijn rekening, Boonen de tweede.
Devolder had al met heel wat pech te maken gehad en tot overmaat van ramp had hij nog een lekke band ook. Hij kon terugkeren, maar dit had allemaal zoveel krachten gekost dat hij in volle finale toch niet met de favorieten meekon.
70 km van het einde viel de Saxo Bank ploeg helemaal weg, op Cancellara na. Voorin waren Wynants, Hunt, Sutton en Hansen de laatst overgeblevenen van de kopgroep. Op de kasseistrook nummer dertien trok Cancellara even door. Boonen volgde vlot, net als Flecha (Sky). Hushovd (Cervélo), Pozzato, Hammond (Cervélo) en Leukemans (Vacansoleil) volgden. De kopgroep werd gevat. Later sloten nog enkele renners aan, maar het was al duidelijk wie de beteren waren.
Vanaf dan begon Boonen zich te roeren. Hij sprong op alles wat bewoog en op de kasseien van Orchies trok hij zelf stevig door. Maar wegreden deed hij niet. Hinault (AG2R) deed dat wel en kreeg het gezelschap van Leukemans en Hoste (Omega Pharma-Lotto). Achter dit drietal viel het even stil en Boonen bevond zich achteraan het groepje. Op dat moment besliste Cancellara een aanval te plaatsen en weg was hij. Ze zouden hem nooit meer terugzien in de wedstrijd. De Zwitser reed bliksemsnel naar de drie koplopers toe, maar was niet van plan om samen te blijven. Dat de koers nog 46km lang was schrikte de kloeke Zwitser niet af, op de kasseistrook van Mons-en-Pévèle bleef hij tempo maken en de anderen moesten lossen. Leukemans kon het langst mee in zijn wiel, maar reed met een platte tube. Hij gaf na de aankomst wel aan dat Cancellara hem er hoe dan ook zou afgereden hebben.
Cancellara had al snel 30 seconden voorsprong en bouwde die uit tot drie minuten op het groepje achter hem waarin toch niet de minsten zaten: Boonen, Flecha, Hammond, Hinault, Hoste, Hushovd, Leukemans en Pozzato. Cancellara was echter meer dan een klasse te sterk voor hen. Voor het indraaien van de velodroom van Roubaix kreeg Cancellara felicitaties uit de volgwagen en toverde hij net als vorige zondag een engeltje uit zijn achterzak. Het rondje op de velodroom was een ruime zegetocht voor de Zwitser. Na 2006 wint hij nu voor de tweede keer Parijs-Roubaix.
Op Carrefour de l'Arbre reden Flecha en Hushovd weg. Hinault en Hoste waren dan al in de achtergrond verzeild geraakt. Pozzato kreeg het moeilijk en moest Boonen, Hammond en Leukemans laten gaan. Hushovd was de snelste op de piste en werd zo tweede en Flecha dus derde. De sprint voor de vierde plaats werd gewonnen door Hammond voor Tom Boonen. Leukemans reed iets later als zesde over de finishlijn. Hoste werd achtste, Wynants vijftiende. Pozzato ontving als beste Italiaan de Trofee Ballerini.
Onder een grauwe hemel gaf de Brugse burgemeester Patrick Moenaert deze ochtend omstreeks kwart voor tien het startschot van de 94ste Ronde van Vlaanderen. Vandaag, 4 april, was het exact 6 jaar geleden dat Briek Schotte overleed, ook al op de dag van de Ronde. Niet toevallig was Desselgem, waarvan Ijzeren Briek afkomstig was, dan ook Dorp van de Ronde. Schotte zegevierde in de Ronde van Vlaanderen van 1942 en 1948. Aan de start stond een kransje topfavorieten: Tom Boonen (QuickStep), Fabian Cancellara (Saxo Bank), Juan Antonio Flecha (Sky) en Matti Breschel (Saxo Bank). Filippo Pozzato (Katusha) behoorde ook tot dit rijtje, maar de Italiaanse kampioen zegde enkele dagen geleden af wegens buikgriep. Eisel (Team Colombia), die afgelopen zondag Gent-Wevelgem won, werd als outsider beschouwd. Groot vraagteken was Stijn Devolder (QuickStep), zou hij voor de derde keer op rij kunnen winnen en zo op gelijke hoogte komen van Achiel Buysse (1940, 1941, 1943), Fiorenzo Magni (1949,1950,1951), Eric Leman (1970, 1972, 1973) en Johan Museeuw (1993, 1995, 1998)? Ook Boonen maakte kans dit record te evenaren.
Het duurde niet lang vooraleer er zich een kopgroep afscheidde van acht man sterk: Bonnaire (La Française des Jeux), Boucher (Landbouwkrediet), Ignatiev (Katusha), Garcia Acosta (Caisse d'Epargne), Goesinnen (Skill-Shimano), Merlo (Footon-Servetto), Rousseau (AG2R) en Van Leijen (Vacansoleil). Ze liepen uit tot 12 minuten, van dan af knaagde het peloton aangevoerd door Saxo en Sky en ook Hulsmans (QuickStep) aan hun voorsprong. Cancellara en Breschel zaten de hele tijd aandachtig voorin. In de aanloop naar de heuvelzone die aanvatte op iets minder dan 100km van de aankomst in Ninove zag je duidelijk de nervositeit in het peloton, er waren gelosten en af en toe een valpartij. Onder meer Boom (Rabobank) en Ivanov (Katusha) moesten de beentjes losschudden om terug aan te sluiten bij het peloton. Ook lekrijden hoort bij de Ronde van Vlaanderen, vraag maar aan Millar (Garmin) die een lekke band kreeg op de kasseien van de Varent en Sébastien Rosseler (Radio Shack) die zelfs twee keer lek reed en nooit meer vooraan in de koers raakte.
Toen het peloton de Kluisberg aanvatte, de tweede helling van de dag na Den Ast dat maar een voorsmaakje was, hadden de koplopers nog 3 minuten. Zachtjes aan dienden er vier te lossen voorin en na de Oude Kwaremont bleven deze namen nog over: Garcia Acosta, Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen. Op de Paterberg werd duidelijk dat Breschel door de boter trapte. Samen met Boonen, Flecha, Cancellara, Hoste (Omega Pharma-Lotto), Hushovd (Cervélo), Chainel (Bbox Bouygues), Boom en Hincapie (BMC) vormde zich zo even een elitegroepje. Devolder volgde op dat moment enkele groepjes verder, maar al snel volgde een samensmelting. Op de Koppenberg moest Devolder voet aan grond zetten, hij was echter niet de enige. Breschel maakte alweer indruk. Het kwartet vooraan was na de Koppenberg nog een trio nadat Garcia Acosta voor de bijl was gegaan. Na de beklimming van de Eikenberg waren ook Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen er aan voor de moeite. In de afdaling kwamen Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto) en Millar aansluiten bij de nieuwe kopgroep waarin alle grote namen aanwezig waren: Breschel, Flecha, Boonen, Cancellara, Boom, Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Eisel, Leukemans (Vacansoleil) en Devolder. Aanvankelijk zat ook Roelandts (Omega Pharma-Lotto) daarbij maar hij reed lek.
Zwitsers kampioen Cancellara bleef ook niet gespaard van pech, door problemen met de remmen moest hij van fiets wisselen. Redelijk snel kon hij opnieuw aansluiten bij de kopgroep. Anders was het voor zijn ploegmaat en Deens kampioen Breschel. Voor hem was het een ware Griekse tragedie op Vlaamse wegen. net als Cancellara had hij te kampen met slechte remmen en wilde ie van fiets wisselen, de mecanicien gaf hem echter de verkeerde, namelijk die van Stuart O'Grady. Breschel reed op die fiets een eind door om dan wederom te wisselen , maar terug keren zat er niet meer in. Jammer, voor een renner met zo'n goede benen. Na de aankomst was hij zichtbaar ontgoocheld en kwaad op de mecaniciens. Ongetwijfeld zal ploegmanager Bjarne Riis een hartig woordje spreken met hen.
De tiende helling van de dag was de Molenberg vanwaar het nog 45km te gaan is. Toch was dat blijkbaar niet te vroeg voor Cancellara en Boonen om al in het offensief te trekken. Met z'n tweeën waren ze weg en niemand die hen kon bijbenen. Millar, Gilbert en Leukemans bundelden de krachten, maar het mocht niet baten. Op de Vesten in Geraardsbergen moest Millar lossen, Leukemans en Gilbert zouden strijden voor de derde plaats. Op de Muur bleef Cancellara plat in het zadel zitten en sloeg toch een kloof. Boonen verklaarde na de aankomst dat hij daar zijn enige zwak moment van de wedstrijd kende. Cancellara begon dan aan een zegetocht van 10km. Met ruime voorsprong reed hij Ninove binnen en nam de tijd om zijn geluksbrenger aan de camera te tonen en felicitaties van Bjarne Riis in ontvangst te nemen. Boonen werd knap tweede en Gilbert won de sprint voor de derde plaats voor Leukemans. Een gehavende Tyler Farrar (Garmin) finishte als vijfde.
Vandaag is de lente van start gegaan dus tijd voor La Primavera. Rond 10 uur vertrokken de renners onder de grijze Milanese hemel. Niet aan de start: Lance Armstrong (Radio Shack). Tot enkele dagen voordien werd hij aangekondigd, maar buikgriep weerhield The Boss ervan om deel te nemen. Maar geen nood, er waren genoeg grote namen aan de start die ook nog eens aanspraak konden maken op de overwinning: op kop natuurlijk Tom Boonen (QuickStep), Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Bennati (Liquigas), Petacchi (Lampre), Pozzato (Katusha), Farrar (Garmin), Freire (Rabobank), Boasson Hagen (Sky), Flecha (Sky), Garzelli (Aqua e Sapone) en Cancellara (Saxo Bank). En wat met Mark Cavendish (Team Colombia)? Hoe goed zou hij zijn? Problemen met de tanden en een nieuwe vriendin zorgden ervoor dat de winter voor The Manx Express verre van perfect verliep.
Al snel na de start reden drie Italianen weg: Piemontesi, Caccia en Rati. De anderen lieten begaan en gaven hen tot meer dan twintig minuten voorsprong. Ondertussen klaarde de lucht niet op en regende het zelfs. In de afdaling van de Turchino was er een val. Murilio Fisher (Garmin) liep daarbij een sleutelbeenbreuk op. Het peloton brak in twee. In dat tweede deel zaten enkele grote namen zoals Cavendish en ploegmaat Eisel (Team Colombia), Farrar, Cunego (Lampre) en ook Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto). Vooraan zaten dan weer mannen als Boonen, Gilbert, Bennati, Petacchi en Pozzato. Uitgelezen kans dus voor hen om die anderen achter zich te laten. Doordat deze groep er de pees oplegde slonk de voorsprong van de drie koplopers. Voor de beklimming van Le Manie werden ze ingelopen. In de afdaling werd in dit peloton de tijd genomen om zich te bevoorraden wat ervoor zorgde dat achtervolgers terug konden keren. Ineens zaten Farrar en Cavendish niet langer in een kansloze positie.
Met nog zo'n 60km voor de boeg trok de Fransman Maxime Bouet (AG2R) ten aanval. Achter hem werd een groepje van zeven gevormd met daarin onder meer de Belg Maxime Monfort (Team Colombia). Ook Dmitri Grabovsky (ISD-Neri) zat erbij en hij reed solo naar Bouet toe. Op de Capo Berta kwam hij erbij en liet hij de Fransman ook meteen achter zich. Zelf werd Grabovsky door het peloton ingelopen op 29km van Sanremo.
Kolobnev (Katusha) legde op de Cipressa een strak tempo op. Voor enkele renners werd dit teveel, zoals voor Boom (Rabobank) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto). En ja, Cavendish bevond zich ook onder de gelosten.
Na Bouet reed nog een andere Fransman, Yoann Offredo (La Française des Jeux), zich in de kijker. Hij kon alleen op kop rijden tot de Poggio. De beklimming van die Poggio werd aangevangen met een groep van ongeveer 35. Bennati bevond zich lange tijd achterin, maar bleek sterk genoeg om te kunnen aanklampen. Garzelli was degene die het ritme bepaalde tot Rogers (Team Colombia) als eerste een sprintje trok. Daarna plaatse Gilbert een bommetje, snel gecounterd door Pozzato. Voor Garzelli werd dit allemaal te veel. In de afdaling van de Poggio sprokkelde Nibali (Liquigas) wat voorsprong bijeen tot Pozzato hem voorbij snelde. Maar de laatste prik van Pozzato was te ver van de meet. Het zou een sprint worden. Liquigas trok die aan voor Bennati, maar Oscar Freire bleek de snelste van het pak te zijn en won zo voor de derde keer Milaan-Sanremo. Topfavoriet Boonen finishte als tweede voor Petacchi. Bennati werd vijfde, Gilbert negende.
Een weekje na het slotweekend van de Tour de France staat gewoonlijk de Clásica San Sebastián op het programma. Dit jaar valt deze wedstrijd een week voor de Olympische wegrit, maar toch kwamen grote namen aan de start: Paolo Bettini (QuickStep), Davide Rebellin (Gerolsteiner), Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne), Menchov (Rabobank) Carlos Sastre (CSC), Andy Schleck (CSC), Contador (Astana) en Damiano Cunego (Lampre).
Na een heftige openingsfase ontstond een breuk in het peloton waardoor een omvangrijke kopgroep werd gevormd van zo'n 50 man. Valverde en Schleck waren daar niet bij, door hun krachten te bundelen konden ze echter aansluiting vinden. Andere namen uit de groep waren Bettini, Garate (QuickStep), Vandewalle (QuickStep), Kolobnev (CSC), Popovych (Silence-Lotto), Rebellin, en Contador, Menchov. De achterstand van het peloton liep hoog op en de renners beslisten dan maar rechtsomkeer te maken en uit de koers te stappen. Ook Tourwinnaar Sastre zat nog in het peloton en hield het dus voor bekeken. Slecht nieuws over Rik Verbrugghe (Cofidis): hij viel en brak zijn sleutelbeen.
40 km voor de streep moesten de renners over de Jaizkibel. Kolobnev trok daar in de aanval, maar werd al gauw terug ingelopen. Cunego loste snel op de Jaizkibel. De Italiaan was in de 18de etappe in de Tour zwaar ten val gekomen en verliet de dag nadien de wedstrijd, blijkbaar is hij nog niet hersteld. Ondertussen heeft hij afgezegd voor de Olympische Spelen. De renners van QuickStep stelden alles in het werk om Bettini naar de zege te loodsen. Onze landgenoot Vandewalle maakte een goede indruk.
Op de Alto de Ankale, minder dan 20 km van de finish, opende Sivtsov (Team Columbia) de debatten. Toen hij werd ingelopen vuurde Bettini een eerste pijl af. Even later probeerde de wereldkampioen een tweede keer. Toen kwam Contador in de problemen en moest de Girowinnaar uiteindelijk lossen. Vlak voor de top lanceerde Valverde zich, hij kreeg Rebellin mee in zijn wiel. Sanchez (Euskaltel) demarreerde en reed voorbij dit duo. Lang bleef Sachez niet alleen voorop, Bettini, Valverde, Rebellin en Moncoutié (Cofidis) konden hem vervoegen. 8 andere renners haakten eveneens hun karretje aan. Schleck, beste jongere in de Tour, was daar niet bij. Moncoutié en Rebellin trokken met zijn tweeën in de aanval, maar het mocht niet baten. De volgende poging was er één van Popovych (Silence-Lotto) en alweer Rebellin. Definitief wegraken zat er echter niet in. In de slotkilometer kon Moncoutié nog wat meters voorsprong pakken, maar niet voldoende. Het werd een spurt die Valverde won. Kolobnev en Rebellin waren twee en drie. Bettini eindigde op een vierde plaats.
Valverde wint de sprint
Het podium v.l.n.r.: Kolobnev (2), Valverde (1) en Rebellin (3)
In de 15de rit stond de eerste dag door de Alpen op het programma, de etappe tussen Embrun en het Italiaanse Prato Nevoso was 182 km lang. Mark Cavendish was er vandaag niet meer bij, de manager van z'n ploeg Team Columbia, Bob Stapleton, praatte de vorige avond op de Brit in om een verstandige beslissing te nemen en bijgevolg uit de Tour te stappen met het oog op de Olympische ploegkoers. De jonge spurtbom volgde de wijze raad op en neemt nu een weekje rust om nadien op te bouwen naar de Spelen.
De overgebleven renners moesten dus over de Alpen geraken. Na 13 km wedstrijd trokken drie renners in de aanval: de Spanjaarden Egoi Martinez (Euskaltel) en José Luis Arrieta (AG2R) en de Amerikaan Danny Pate (Garmin). Even later sloot de Australiër Simon Gerrans (Crédit Agricole) aan. Nadat duidelijk was dat geen van hen een gevaar was in het algemeen klassement kregen ze een vrijgeleide. Al snel hadden ze meer dan 3 minuten voorsprong. 15 kilometer verder bereikte die al de 10 minuten. Op het parcours lagen drie cols: één van buiten categorie, één van derde en één van eerste. Ze lagen in deze volgorde. Na 37,5 km begon men aan de beklimming van de Col d'Agnel, die is 20,5 km lang en heeft een stijgingspercentage van gemiddeld 6,6%. De hele dag was het hondenweer: regen en wind. Bij Sébastien Chavanel (Agritubel) raakte zijn regenjasje in zijn wiel. Het zou niet het dagje van de Fransman worden, want hij finishte als laatste op 42'59". Daarmee staat hij in het algemeen klassement nu op de 153ste en dus laatste plaats op 2h42'15" vlak achter onze landgenoot Wim Vansevenant (Silence-Lotto) die al twee keer rode lantaarn was in de Tour. Op de Col d'Agnel zette de Lampre-ploeg zich op kop van het peloton, blijkbaar wilden ze alles in het werk stellen voor een zege van Cunego op eigen bodem. Later zou het toch opnieuw Silence-Lotto, de ploeg van leider Evans, zijn die het tempo bepaalde. De voorsprong van de vier koplopers liep nog steeds op en zat op dat moment al boven de 13'30". Op de Col was er de opgave van de Australiër Mark Renshaw (Crédit Agricole). Slecht nieuws voor gele trui Cadel Evans, want diens ploegmaat Christophe Brandt moest al gauw de rol lossen op de Agnel. Even later bleek het tempo ook te hoog voor McEwen. En wie zagen we even later wegzakken uit de groep? Jawel, Stijn Devolder (QuickStep). Enkele meters verder gaf onze landgenoot er de brui aan en stapte in de volgwagen bij Dirk Demol. Voor de rest werd er eveneens gelost door onder andere Willems (Liquigas) en groene trui Freire (Rabobank). Voeckler (Bouygues Télécom) reed alleen voor het peloton in de afdaling en . De vier koplopers inhalen zat er niet meteen in, maar voor de veiligheid was het zeker niet overbodig. Zo kwamen Hunter (Barloworld) en Pereiro (Caisse d'Epargne) ten val. Hunter kon de tocht verder zetten, maar Pereiro verging het minder goed. In een haarspeldbocht vloog hij over de afsluiting enkele meters diep op het asfalt. Hij bleef de hele tijd bij bewustzijn en houdt er wonder boven wonder enkel een gecompliceerde breuk aan de linkerarm aan over. Hier eindigde de Tour voor de Tourwinnaar van 2006, hij stond 15de in het algemeen klassement op 6'01" van Evans. Na de val van Pereiro zat de schrik er goed in in het peloton en er werd druk over het voorval nagepraat.
Maar de tocht naar Parijs moet worden verder gezet en dus posteerde Lampre in de vallei twee mannetjes vooraan het peloton. Op 65 km van de top van Prato Nevoso hadden Martinez, Arrieta, Pate en Gerrans een voorsprong van 17 minuten. Na Lampre zette ook CSC zijn mannetjes aan het werk: Stuart O'Grady en Deens kampioen Nicki Sörensen. Het duurde niet lang eer er wat van de voorsprong werd afgedaan. Ongeveer 48 km van de streep lag een rotonde op het parcours en langs beide kanten schoven renners over het gladde wegdek: Ballan en Cunego (Lampre), witte trui Nibali (Liquigas), Aerts (Silence-Lotto), Ten Dam (Rabobank), nummer drie in de stand Vandevelde (Garmin), Lang (Gerolsteiner) en Voigt (CSC). De schade bleef gelukkig beperkt. Na de val was er even rust in het peloton om de slachtoffers te laten terugkeren. Daarna was het weer aan O'Grady en Sörensen om tempo te maken, ook de Belg Wim Vansevenant droeg zijn steentje bij. Voor de slotklim naar Prato Nevoso lag nog een colletje van derde categorie, de Colle del Morte. Hier moesten McEwen (Silence-Lotto) en Gilbert (La Françaises des Jeux) de rol lossen. In het peloton volgde nog een machtsontplooiing van CSC: met zeven man reden ze voorin het peloton en enkelen legden het tempo op. De vier koplopers inlopen zat er echter al lange tijd niet meer in, zij zouden op Prato Nevoso mogen uitmaken wie de ritzege op zijn naam zou schrijven.
De klim naar Prato Nevoso is van eerste categorie en is 11,4 km lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,9 %. Pate bleef lange tijd in het wiel van de drie anderen hangen. Martinez was de eerste om aan te vallen. Toen vond Pate blijkbaar opeens zijn goede benen terug, want hij was de eerste om weer aan te sluiten. Daarna volgde Gerrans nadat een heel stuk net achter de twee had gereden. Arrieta zat in de problemen en zag zijn kans op een ritzege verdwijnen. Op 3,3 km van de top demarreerde Martinez nog een keer. Pate en Gerrans volgden gezwind. Het was Gerrans die de sprint won en de dag van zijn leven beleefde. Martinez werd tweede op 3" en Pate derde op 10".
Gerrans heeft reden om zijn blokjes bloot te lachen
En nu even bijkijken hoe het de favorieten verging op Prato Nevoso. Het was Andy Schleck (CSC) die het kopwerk deed. Zijn tempo lag te hoog voor Popovych (Silence-Lotto) en Efimkin (AG2R), 8ste in de stand op 2'32" van Evans. Sastre (CSC) plaatste de eerste demarrage van het favorietengroepje. Kohl (Gerolsteiner) en Menchov (Rabobank) konden het eerst naar hem toerijden. De aanval van Sastre zorgde er wel voor dat z'n ploegmaat Andy Schleck even moest lossen, maar hij zou terug kunnen keren. Dit groepje bleef over: Sastre, Fränk Schleck (CSC), Andy Schleck, Menchov, Evans, Valverde (Caisse d'Epargne), Kohl, Vandevelde, Kreuziger (Liquigas) en Sanchez (Euskaltel). Met Sastre en de broertjes Schleck reed dus drie man van CSC voorin. Sanchez reed wat voor dit groepje uit, maar zou weer gerepen worden. En dan was er een demarrage van Menchov, maar toen kwam er een bocht en de Rus ging onderuit. Andy Schleck was degene die counterde, maar vertraagde direct toen hij Menchov viel. Menchov sprong snel weer op de fiets en de anderen wachtten tot hij weer aansloot. Sanchez moest iets later lossen. Andy Schleck plaatste nog een aanval en dit keer waren de rollen omgekeerd en reed Menchov in zijn kielzog. Alles kwam terug. Andy moest even lossen, maar zou weer kunnen terugkeren. Toen trad Kohl in het offensief, Menchov dichtte echter weer het gat. Er onstond een breukje voor het wiel van Evans en de Schlecks. Sastre demarreerde en kreeg Menchov en Kohl mee. Valverde reed even tussen de twee groepjes in, maar kon naar de drie toerijden. Kohl perste alles uit zijn lijf, want zijn achterstand op Evans bedroeg maar 46". Pech voor de Oostenrijker, want Fränk Schleck die voor Evans uitreed haastte zich ook en graaide zo de gele trui mee. Kohl neemt wel de bolletjestrui over van zijn ploegmaat Lang. Er staan nu zes renners binnen de minuut die allen nog in aanmerking komen voor de Tourzege. Zeker is dat we een finale krijgen om duimen en vingers van af te likken. Of hoe mooi wielrennen kan zijn.
Maxime Monfort (Cofidis) werd 23ste op 6'09" en staat nu in het algemeen klassement op de 16de plaats op 8'34". In het jongerenklassment staat hij derde op 3'12" van Nibali. Kreuziger staat tussen hen in op 1'53" van Nibali. Andy Schleck staat daar vierde op 3'39". Daarna is er een kloof van meer dan 15 minuten.
Rit 13 situeerde zich tussen Narbonne en Nîmes en was 182 km lang. Aan kilometerpaal nul vertrokken Brard (Cofidis), Frans nationaal kampioen op de weg in 2001, en Terpstra (Milram). Hun voorsprong liep op tot boven de zeven minuten. In het peloton waren het La Française des Jeux, geïnspireerd door de tweede plaats van Sébastien Chavanel in de 12de etappe, en Team Columbia die het werk deden. Zij aasden duidelijk op een massasprint.
Tijdens de rit raakte het ontslag van Piepoli en Ricco bekend. De teammanager van Saunier Duval, Mauro Gianetti, had telefonisch contact met hen en besliste hen uit het team te zetten wegens inbreuk op de ethische code van de ploeg.
Terpstra demarreerde ter hoogte van de tussensprint op 28 km van de aankomst. Ook in het peloton was er beweging: eerst graaide Flecha (Rabobank) de laatste punten voor het puntenklassement mee opdat Oscar Freire zich niet meer moe zou hoeven te maken met het oog op de slotsprint. Augé (Cofidis) viel aan bij het passeren aan de tussensprint en kon tot bij zijn ploegmaat Brard rijden. La Française des Jeux bleef op kop van het peloton en greep op 13,8 km Brard en Augé. Met nog 10 km verwijderd van Nîmes kwam er een einde aan de vlucht van Terpstra, de aflossing werd verzekerd door een andere Nederlander, namelijk Stef Clement (Bouygues Télécom). Ook voor hem zat er echter geen overwinning in. In volle finale was er nog een spectaculaire val van Krauss (Gerolsteiner). Hij botste op een paaltje en werd van zijn fiets gecatapulteerd, zijn fiets brak in twee, maar hijzelf kwam er met de schrik vanaf. Sylvain Chavanel (Cofidis) trok in het offensief, maar het leverde hem niets op, behalve een paar kilometer in het middelpunt van de belangstelling staan.
Alles was in het werk gesteld voor een vierde massasprint en die zou men ook krijgen. En het wekt niet veel verbazing meer op als de jonge Brit Mark Cavendish (Team Columbia) als eerste over de finish zoeft. Hij heeft zijn vierde etappe beet in deze Tour. mCEwen (Silence-Lotto) en Feillu (Agritubel) werden tweede en derde.
Brard (Cofidis) en Terpstra (Milram) waren de vluchters van de dag
Silence-Lotto
Nummer vier voor Cavendish (team Columbia), Feillu (Agritubel) is tweede
Lavenalet - Narbonne, dit was de 12de etappe in de Tour, een rit van 168,5 km. Jammer genoeg werd deze dag volledig overschaduwd door de positieve dopingtest van Riccardo Ricco die zo'n drie kwartier voor de start door de politie werd weggeplukt uit de de vrachtwagen van Saunier Duval. Op dag vier, de tijdrit in Cholet, werd Ricco betrapt op epo. Zijn ploeg trok zich meteen terug uit deze Tour. Straks kom ik hier nog even op terug.
Maar eerst alles over het sportieve gedeelte van de dag. Twee renners kozen het hazenpad: Dumoulin (Cofidis) en Gérard (La Française des Jeux). Hun voorsprong bleef eerder beperkt. Dumoulin is de winnaar van de derde rit in deze Tour na een marathonvlucht van 208 km. Bij de eerste tussensprint, gewonnen door Gérard, greep groene trui Freire (Rabobank) nog de twee punten mee voor concurrent Hushovd (Crédit Agricole). In de tweede tussensprint zat dat er niet meer in, want op 55 km was er een demarrage van Oroz (Euskaltel), hij overbrugde een kloof van 40" om bij het kopduo te komen. Er werd vandaag ook aangetoond dat er nog solidariteit bestaat in het peloton: Valverde (Caisse d'Epargne) was achterop geraakt, maar dankzij de volgwagen van Rabobank kon hij vlot terug aansluiten in het peloton. De voorsprong van de drie liep op tot 1'30", voor de sprintersploegen bleef de situatie dus comfortabel. Op 30 km van de streep zette Dumoulin aan, Oroz dichtte snel het gat. Het liedje was uit voor de drie op 8 km van Narbonne, na een ultieme poging van Dumoulin. De strijdlust ging naar Gérard.
Het zou dus een massasprint worden, de vluchters van de dag kregen het al vlug moeilijk. Lövkvist (Team Columbia), die net nog een lekke band had gehad, bracht zijn ploegmaat Cavendish naar voren. QuickStep had een perfect treintje opgezet voor Steegmans en alle sprinters wilden dan ook graag in het wiel zitten van de Belg. Steegmans werd knap derde. De zege was voor Cavendish die al zijn derde rit meepakt in deze Tour, na de vijfde en achtste etappe. Sébastien Chavanel (La Française des Jeux) pakte de tweede plaats. Freire blijft in het groen.
De elfde rit bracht het Tourpeloton van Lannemezan naar Foix, het was een etappe van 167,5 km. 's Ochtends was er eerst nog dopingnieuws. Moises Duenas (Barloworld) werd na de vierde etappe, de tijdrit in Cholet, betrapt op epo. De Spanjaard stond 19de in het algemeen klassement. In de bewuste etappe werd hij slechts 82 ste, maandag werd hij wel elfde in de rit met aankomst op Hautacam. De politie nam hem dus de ochtend van de elfde rit mee voor verhoor, op zijn kamer werden verboden middelen gevonden volgens de ploegleiding. Andere kamers werden niet doorzocht. Zijn team zette hem onmiddellijk op non-actief en hij werd bijgevolg uit de Tour gezet. Na Manuel Beltran (Liquigas) is dit het tweede dopinggeval in deze Tour.
Maar goed, het Tourcircus zette zijn tocht verder. Een uitgebreide kopgroep kreeg vorm: Botcharov (Crédit Agricole), Fofonov (Crédit Agricole), Fédrigo (Bouygues Télécom), Arvesen (CSC), Wegmann (Gerolsteiner), Moinard (Cofidis), Pozzato (Liquigas), Velo (Milram), Ballan (Lampre), Elmiger (AG2R), Moerenhout (Rabobank), Vaugrenard (La Française des Jeux). Aanvankelijk zat ook onze landgenoot Gert Steegmans (QuickStep)bij deze groep, maar hij kon het tempo niet aan op de Col de Larrieu van 3de categorie. Garcia Acosta (Caisse d'Epargne) had nog geprobeerd naar de koplopers te rijden, maar dat lukte niet. De vluchters kregen een vrijgeleide van het peloton, hun voorsprong liep op tot boven de 16 minuten.
Onderweg waren er de opgaves van Longo Borghini en Cardenas, twee renners van Barloworld. Ze hadden respectievelijk een sleutelbeenbreuk en een beenblessure. Na de opgave van Soler in de vijfde rit door een gebroken handwortelbeentje en de uitsluiting van Duenas telt Barloworld nog vijf renners.
Op het parcours lag een col van 1ste categorie, namelijk de Col de Portel. Voorin trok Moinard ten aanval. Ook achterin viel er actie te bespeuren, Oscar Pereiro Sio (Caisse d'Epargne), Tourwinnaar van 2006, trok in het offensief. Dat was het sein voor CSC om de leiding van het peloton over te nemen van Silence-Lotto. Pereiro sprokkelde een voorsprong van 2' bijeen en lag zo'n 14' achter op de kopgroep. Dichter kwam hij niet, net zoals bij zijn ploegmaat Garcia Acosta eerder deze rit ging het om een chasse patate. Op de Col de Bouich van 3de categorie op ongeveer 20 km voor de streep wachtte Pereiro het peloton op. Moinard lag nog steeds voorop, Ballan plaatste een demarrage op de Col de Bouich, maar ver droeg die niet.
Met nog 4 km te gaan, besloot Fofonov dat het tijd was voor een aanval, het ging hier echter om een getelefoneerde aanval en veel succes kende hij dus niet. Elmiger verging het beter, hij kon naar Moinard toerijden en kreeg Arvesen mee. Ook Ballan kon zijn wagonnetje aanpikken. Even voorbij de vlag van 2 km was er een demarrage van Arvesen, Ballan en Elmiger sloten opnieuw aan. Vlak voor het aanzetten van de sprint raakte ook Moerenhout erbij, maar meedoen met de sprint zat er voor de Rabobanker niet meer in. Arvesen won de sprint, met een heel klein verschil op Elmiger. Ballan vervolledigt de top 3.
In het peloton had Silence-Lotto het weer overgenomen van CSC. De pelotonssprint werd 14 minuten en 51 seconden later gewonnen door Thor Hushovd (Crédit Agricole) voor Zabel (Milram) en Duque (Cofidis). Freire (Rabobank) blijft in het groen met 10 punten meer dan Kirchen (Team Columbia) en 21 meer dan Hushovd.
Moinard reed een hele tijd alleen voorin
De sprint: Ballan (l) wordt derde, na de winnaar Arvesen (m) en Elmiger (r)
De negende etappe tussen Toulouse en Bagnères-de-Bigorre stuurde de renners de Pyreneeën in. Er lagen vier cols van vierde, één van derde en twee van eerste categorie op het parcours verspreid over 224 km. De cols van eerste categorie waren de Col de Peyresourde en de Col d'Aspin. De voet van de Peyresourde lag op 72 km van de aankomst. Na de Aspin volgde nog een afdaling en een vlak stuk van 26 km.
Na 22 km wedstrijd hadden drie renners een vlucht opgezet: Lang (Gerolsteiner), Jalabert (Agritubel) en Kuschynski (Liquigas). Hun voorsprong liep op tot 14'20". Het waren de mannen van het Baskische Euskaltel die zich op de voorposten van het peloton hadden verzameld.
Opschudding na 115 km: een valpartij. Verdugo (Euskaltel) en Wim Vansevenant (Silence-Lotto) lagen erbij en ook Cadel Evans (Silence-Lotto)! Evans was geraakt aan de linkerflank en rug. Met de hulp van zijn ploegmaten kon hij terugkeren in het peloton, hij ging ook bij de Tourdokter voor verzorging. Het is afwachten hoe hij aan de start zal staan van de 10de etappe.
Alles lag vast tot aan de beklimming van de Peyresourde. Al gauw dienden sprinters als Cavendish (Team Columbia) te lossen, ook voor Voeckler (Bouygues Télécom), Gilbert (La Française des Jeux) en Pozzato (Liquigas) lag het tempo in het peloton te hoog. Bij het koptrio moest Jalabert zijn medevluchters Kuschynski en Lang laten gaan. Achteraan het peloton bleef de deur wagenwijd openstaan. Er kwam wel een aanval van Cardeñas (Barloworld), ver zou die echter niet dragen. Witte trui Lövkvist (Team Columbia) en Zubeldia (Euskaltel) kenden tegen de top wat moeilijk momenten. Zabel (Milram) loste, maar zou in de afdaling terug aansluiting vinden bij het peloton. Voorin had Kuschynski Lang moeten laten gaan. En dan een demarrage in het peloton van de Belg Maxime Monfort (Cofidis). Hij kreeg het gezelschap van bolletjestrui De La Fuente (Saunier Duval). Luis-Leon Sanchez (Caisse d'Epargne), die de zevende rit heeft gewonnen, reed naar de twee toe. Al snel kregen ze Jalabert in het vizier, hij zou niet lang volgen en snel door het uitgedunde peloton gegrepen worden.
Op de Col d'Aspin weigerde Sanchez alle medewerking omdat zijn kopman Valverde in het peloton geen al te beste dag doormaakte. Schumacher (Gerolsteiner) viel aan uit het peloton en ook Ricco (Saunier Duval) deed dat. Ver droeg deze poging echter niet. Pereiro (Caisse d'Epargne) was de volgende om het te proberen en alweer was het tevergeefs. Later kwam er een poging van Casar (La Française des Jeux). Achterin moest Lövkvist lossen. Sanchez, De La Fuente en Monfort kwamen aan bij Kuschynski. Niet veel later bleef enkel Monfort nog over. Lang reed nog steeds solo voorop. Er kwam nog meer reactie van achteren uit: Astarloza (Euskaltel), Kohl (Gerolsteiner) en Nibali (Liquigas). Ricco demarreerde voor een tweede maal en vloog naar Monfort toe en liet die alleen achter. Sanchez die daarstraks nog bij de vluchters zat knapte nu met ploegmaten het werk op voor Valverde. Schumacher diende te lossen uit het peloton. Een goede kilometer voor de top ging Ricco op en over Lang, hij had een voorgift van 1'27" op wat nog overbleef van het peloton. Vlak voor de top werd Monfort gegrepen. Lang werd bijgestaan door Nibali, maar Ricco terughalen zat er niet in. Ook niet voor de groep met gele trui Kirchen (Team Columbia). Op 8 km viel Vladimir Efimkin (AG2R) aan. Ricco was buiten schot en wint na Super-Besse een tweede rit in deze Tour. Efimkin werd tweede. Zijn ploegmaat Dessel werd derde. Lang kreeg de prijs van de strijdlust. Kirchen neemt de groen trui weer over van Oscar Freire (Rabobank) en Andy Schleck (CSC) is de beste jongere.
Monfort reed een knappe etappe en eindigde zesde. In het algemeen klassement staat hij 14de op 2'07" van Kirchen. Hij is tweede in het jongerenklassment op 9" van Andy Schleck. Devolder (QuickStep) bleef vandaag present in de groep met klassmentsrijders en zat mooi voorin, hij schuift een plaats op in het algemeen klassement doordat Millar (Garmin) zijn plaats verloren heeft. Volderke is nu 7de op 1'21". Benieuwd hoe de Belgen het er van af zullen brengen in de rit naar Hautacam.
De vluchters van voren naar achter: Lang, Kuschynski en Jalabert
