Vandaag staat de langste etappe uit deze Tour op het programma. Deze leidt de renners van Montargis naar Gueugnon over een afstand van 227,5 km. Met de Alpen die er morgen aankomen leek dit een unieke kans voor een vluchtersgroep om het uit te zingen tot de streep. Na de zengende hitte van gisteren zou het volgens de laatste berichten iets minder warm zijn en regent het.
Op het parcours zal het peloton vier hellingen van vierde categorie tegenkomen. Laten we ze even op een rijtje zetten. Eerst is er de Côte de Bouhy (2,9 km; 4% gem.) na 69 km. Even verderop ligt de Côte de La Chapelle Saint-André (2,1km; 4,3% gem.). Daarna blijft het parcours golvend, maar de volgende helling zullen de renners pas tegenkomen 50 km voor Gueugnon. Dat zal dan de Côte des Montarons (3,6 km; 3,6% gem.) zijn. Ten slotte is er de Côte de la Croix de l'Arbre (2,3 km; 4,5% gem.) waarna het nog 23 km is tot de finish. In de laatste kilometers gaat het nog eventjes bergaf.
Al deze kleine hellinkjes zijn slechts een opwarming voor het grotere werk van morgen en vooral zondag. Juist omdat er zwaardere dagen aanbreken bestaat de kans dat het peloton dan een snipperdag neemt en een vluchtersgroep laat begaan.
Na de overwinning van Cavendish (HTC-Columbia) zal het vertrouwen binnen het team en vooral bij Cav zelf echter gegroeid zijn. De druk is van de ketel en ze zijn ongetwijfeld in de winning mood. Daarom zou ook deze rit wel eens op een massaspint kunnen uitdraaien.
Net als bij ons in België steeg het kwik in Frankrijk ook tot boven de 30°Celsius. Dat weerhield drie renners er echter niet van na 10km ten aanval te trekken: Jurgen Van De Walle (QuickStep), Julien El Fares (Cofidis) en Spaans kampioen José Ivan Gutierrez (Caisse d'Epargne). Na Wynants (QuickStep), Roelandts en De Greef (Omega Pharma-Lotto) is Van De Walle dus de vierde Belg die zich in de kijker rijdt. Aangezien het een vlakke etappe was die de sprinters met stip hadden aangeduid, moest echter geen grote hoop gekoesterd worden voor een etappezege. Even werd de drie een voorsprong van 7'30" gegund, tot HTC-Columbia er een snok aan gaf.
Onderweg weinig of geen akkefietjes op wat lekke banden na. Cavendish (HTC-Columbia) wisselde van schoen en Hushovd (Cervélo) liet even aan de fiets sleutelen. De ploeg van Cavendish had blijkbaar alle vertrouwen in de Brit, zij deden het meeste kopwerk. Iedereen zette zich in voor Cav, ook klassementsrijder Michael Rogers. En net als gisteren deed natuurlijk ook Sivtsov zijn duit in het zakje. Naarmate de finale naderde staken Cervélo en Lampre een handje toe. Zij hoopten op ritwinst voor respectievelijk Hushovd en Petacchi.
Hoewel deze etappe een kroniek van een aangekondigde spurt leek te worden, sprong Gutierrez vooraan weg op 6,7 km van de meet. Ritwinst zou het hem niet opleveren, wel de prijs van de strijdlust en de bijhorende 2000 euro. Met nog 4 km te gaan werd hij ingelopen.
Dan volgde een schitterende voorbereiding op de massaspurt. Vanuit de helikopter was het een wondermooi schouwspel. Dean en Hunter trokken de sprint aan voor hun kopman Tyler Farrar, die dus zou meespurten ondanks een breukje in de pols. Cavendish werd op sleeptouw genomen door Mark Renshaw die in het wiel van Farrar postvatte en mannen als Hushovd (Cervélo) en Freire (Rabobank) beleefd opzij kwakte. In de laatste hectometers ontspon de strijd zich aan twee kanten van de weg, links Farrar en rechts Cavendish. Snel werd duidelijk dat Cav de sterkste was van de dag. Op een overtuigende manier haalde hij de zege van de verlossing binnen. Farrar zakte weg naar plaats tien. Ciolek (Milram) en Boasson Hagen (Sky) vervolledigen de top drie.
Hoe knap de spurt van Cavendish ook was, het mooiste moment kwam na de meet. Op het podium liet de Manx Express zijn tranen de vrije loop. In het flashinterview bedankte hij al zijn ploegmaats uitvoerig en zei dat hij gisteren ontgoocheld was dat hij hen had teleurgesteld. Dat iedereen, zelfs Rogers die voor het klassement rijdt, vandaag weer alles op alles zette om hem naar de zege te loodsen raakte Cavendish diep.
De afgelopen woelige maanden liggen nu hopelijk defintief achter hem. Met drie zeges in het voorseizoen kan je misschien niet zeggen dat hij helemaal is weggeweest, maar toch. Vandaag kregen we weer de oppermachtige Mark Cavendish van vorig seizoen te zien: Cav is back.
Van de etappe vandaag wordt hetzelfde stramien verwacht als gisteren. Dat wil zeggen een groepje dat snel het hazenpad kiest en achter hen een peloton dat hun voorsprong strak in het oog houdt. In volle finale zullen de sprintersploegen er de beuk ingooien.
Al vrij vroeg in de wedstrijd liggen er twee hellinkjes van vierde categorie. De Côte d'Orbais-l'Abbaye (1,6 km aan 4,8% gemiddeld) en de Côte de Mécringes (1,3 km en gemiddeld 5,4%). Voor het overige is het een vlak parcours zonder hindernissen.
Amets Txurruka (Euskaltel) die gisteren ten val kwam blijkt zijn sleutelbeen te hebben gebroken en zal niet meer starten. In 2007 won de Bask nog de prijs van de superstrijdlust voor de hele Tour.
De etappe tussen Cambrai en Reims is de op één na kortste in deze Tour. Na de chaos van de afgelopen dagen zou de tocht over Franse veldwegen een welgekomen afwisseling vormen. Bij een blik op het parcours werd duidelijk dat deze vlakke rit een uitgelezen kans zou zijn voor de sprintersploegen.
Vrijwel onmiddellijk nadat Tourdirecteur Christian Prudhomme uit het dak van zijn auto was gaan hangen om de officiële start te geven, trok Dimitri Champion (AG2R) ten aanval. De voormalige Franse kampioen kreeg vier anderen met zich mee: Iñaki Isasi (Euskaltel), Iban Mayoz (Footon-Servetto), Nicolas Vogondy (Bbox Bouygues Télécom) en de Belg Francis De Greef (Omega Pharma-Lotto). Het peloton gaf hen een voorgift van maximaal vier minuten.
Tijdens de rit konden de renners een babbeltje met elkaar slaan, misschien wel over het WK voetbal. Zo hielden Thor Hushovd (Cervélo) en Edvald Boasson Hagen (Sky) een Noors onderonsje. Ook Robbie McEwen (Katusha) en Mark Cavendish (HTC-Columbia) hadden elkaar veel te vertellen. Hoewel dit alles wijst op een ontspannend dagje uit bedroeg de gemiddelde snelheid op dat moment meer dan 40 km per uur.
Gevallen werd er jammer genoeg ook. Slachtoffer van de dag was Amets Txurruka (Euskaltel). De Bask, gehavend aan de rechterbil, was enkele kilometers op achtervolgen aangewezen totdat zijn ploegmaten hem kwamen helpen en letterlijk een duwtje in de rug gaven.
Kanstantsin Sivtsov (HTC-Columbia) en Grega Bole (Lampre) gaven het beste van zichzelf op kop van het peloton, respectievelijk in funtie van Cavendish en Petacchi. Opvallend was de aanwezigheid van Armstrongs team Radio Shack vlak achter hen. Blijkbaar was The Boss toch niet gerust in een vlekkeloos verloop van de rit. Of hij wilde aantonen dat hij wel degelijk nog in de Tour zit en tot het uiterste wil gaan. Intimidatie is altijd al de sterkste kant geweest van de Amerikaan.
Met nog 31 km te gaan zette Hushovd zijn mannetjes van Cervélo in. De vluchters hadden toen nog iets meer dan 40" voorsprong. Ondertussen werd duidelijk dat het echt niet de Tour is van Damiano Cunego (Lampre). Nadat hij al meer dan 17 minuten had verloren door valpartijen op weg naar Spa en Arenberg reed hij nu lek.
Nog voor de vijf ingelopen werden, liet de wedstrijdjury weten dat Champion de prijs van de strijdlust zou krijgen. Is hier Frans chauvinisme te bespeuren? Na aankomst vertelde De Greef echter dat Champion het werkelijk verdiende, dat hij de motor in de ontsnapping was geweest. En Champion zette natuurlijk ook de vlucht op.
3 km voor de finish hadden we een hergroepering. De weg naar de massasprint lag open. In de laatste kilometer, op een brede baan, kon geen enkele ploeg zich echt organiseren. Cavendish hield al snel de benen stil. Aan Petacchi was geen houden. De Italiaan won zijn tweede rit in deze Tour, de zesde in totaal. Petacchi heeft nu 51 zeges in de drie grote rondes (26 in de Giro, 19 in de Vuelta en nu dus 6 in de Tour) op zijn naam staan.
Achter Peta enkele verrassende namen in wat een koninklijke massaspurt had moeten worden: Dean en Hunter (Garmin) op plaatsen twee en vijf. Doordat hun kopman Tyler Farrar, die nog te veel hinder ondervindt van een polsblessure niet meesprintte mochten zij hun kans gaan. Nummer drie was Boasson Hagen (Sky) en McEwen eindigde vierde. De Australiër kon jammer genoeg niet voluit sprinten door blessures aan de elleboog en de heup. Groene trui Hushovd werd ontgoochelend negende, net voor Freire (Rabobank) die daarmee toch ook teleurstelde.
Even een blik werpen op het puntenklassement. Thor Hushovd blijft dat aanvoeren met 80 punten, dat zijn er tien meer dan nummer twee Petacchi. Die verklaarde dat hij nog niet van plan is naar huis te gaan. De Italiaan zou wel eens de grootste concurrent kunnen worden van Hushovd. McEwen staat derde met 62 punten. Roelandts pakte geen punten en zakt door naar de twaalfde plaats. Voor Cavendish lijkt het over en uit wat het groen betreft, hij pakte wel wat punten mee, maar zijn totaal bedraagt slechts 15 punten. Dat is een zeer grote kloof met nummer één Hushovd.
En Cav beseft het. Na de aankomst gooide hij zijn fiets voor de teambus en ook zijn helm moest er aan geloven. Hij kroop in de bus om er niet meer uit te komen. Ploegmaat Monfort deed in zijn plaats de uitleg over een manke fiets. Ploegleider Alan Peiper verklaarde dat zijn poulain het inderdaad moeilijk had zo vlak na de aankomst, maar dat hij zich wel weer zou opladen om de komende twee dagen mee te sprinten voor een etappezege. Groen is echter verloren gaf Peiper toe.
Vandaag wordt, op de slotdag na, de kortste rit in lijn uit deze Tour verreden. Tussen Cambrai en Reims ligt slechts 153,5km. Na de voorgaande etappes van boven de 200 km zal het een welgekomen afwisseling zijn. De kans is wel groot dat de sprintersploegen er de pees zullen opleggen, het is immers een vlakke rit. Eén schamel hellinkje ligt op het parcours: de Côte de Vadencourt (4de cat.; 1,6 km aan 3,9%).
Aan het einde van de dag wordt het ongetwijfeld een sprinterfestijn, als het peloton van ongelukken gespaard blijft tenminste. Het is dan ook een cruciale dag wat het puntenklassement betreft. Momenteel staat Hushovd (Cervélo) in het groen met 63 punten. Thomas (Sky) en Chavanel (QuickStep) laten we hier buiten beschouwing, in deze analyse over de sprinters. McEwen telt 25 punten minder dan Hushovd. De Belg Roelandts heeft nog twee puntjes minder. Zij bevinden zich dus nog in een behoorlijke positie. Dat is wel anders voor spurtbommen Farrar (Garmin) en Cavendish (HTC-Columbia) met respectievelijk vier en één punt. Ook Freire (Rabobank) heeft slechts twee punten. Het is nog vroeg in de Tour natuurlijk, maar zij lijken toch zo goed als uitgeschakeld voor het groen. Hushovd lijkt immers in topvorm te verkeren. Dit is misschien wel een unieke kans voor de jonge Roelandts om een knappe plaats in het puntenklassement te bekleden in Parijs.
Topfavoriet voor de rit vandaag is Thor Hushovd na wat we de voorbije dagen al hebben gezien van de Noor. Indien Cavendish hem hier zou kunnen kloppen zou dat de verlossing betekenen voor de Brit. Wat Farrar betreft zal vandaag duidelijk worden hoeveel hinder hij nog ondervindt van zijn val in de rit naar Spa.
Andy maakt tijd goed, broer Fränk breekt sleutelbeen
De derde etappe betrof de fameuze miniversie van Parijs-Roubaix. Het Tourpeloton kreeg 13,2 km kasseien voor de wielen geschoven verdeeld over zeven stroken. Maanden op voorhand waren de klassementsrijders er zich reeds op aan het voorbereiden. Alberto Contador (Astana) ging in de leer bij Peter Van Petegem, winnaar van de Helleklassieker in 2003.
Voor de derde dag op rij was België het toneel van de Tour. Pas 37 km voor de finish zou Frankrijk worden bereikt. De eerste drie kasseistroken lagen op Belgisch grondgebied. Door de valpartijen in de tweede rit gingen twee renners niet meer van start: Christian Vande Velde (Garmin) en Nederlands kampioen Niki Terpstra (Milram). Gisteren stapte Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) er al uit tijdens de wedstrijd. Hij liep een hersenschudding op, een gebroken kaakbeen en heeft snijwonden in het gezicht.
De Tour gaat onverbiddelijk door ook al likten nog tal van renners hun wonden na de vorige helse etappe. Farrar (Garmin), McEwen (Katusha), Andy Schleck (Saxo Bank) en Lance Armstrong (Radio Shack) zijn slechts enkele voorbeelden van mannen die ingepakt aan de rit begonnen.
Gisternacht werd in de fabriek van Merckxfietsen in Meise nog stevig doorgewerkt om de fietsen van gele en groene trui Chavanel (Quick Step) in beide kleuren te steken. De fiets van Pineau (Quick Step), die leider is in het bergklassement, spoten ze wit en zetten er rode bollen op.
Al na 14 km was er een groepje weg: Roger Kluge (Milram), Ryder Hesjedal (Garmin), Stephen Cummings (Sky), Stéphane Augé (Cofidis), Pavel Brutt (Katusha), Pierre Rolland (Bbox Bouygues Télécom) en Imanol Erviti (Caisse d'Epargne). Ze kregen niet meer dan vier minuten.
Onderweg probeerden enkele renners van de baan op het fietspad te springen en bij zulke manoeuvres gebeuren wel eens ongelukken. Ook in deze rit. David Lelay (AG2R) was er het ergst aan toe en moest opgeven.
Bij de tweede kasseistrook, die van Hollain (1200m) nam Hesjedal afstand van zijn medevluchters. Aangezien het nog 44km ver was, hield hij na een eindje in en liet zich inlopen. Het zevental had dan twee minuten voorsprong op het peloton. In dat peloton scheerden de renners langs de haag aan de rand van de weg en daarbij werd uiteraard alweer gevallen. Wegelius (Omega Pharma-Lotto) en Cunego (Lampre) lagen naast, de Italiaan zelfs over, de haag. Op dat moment vielen er enkele breukjes in de groep.
Bij het binnenrijden van Frankrijk, 37 km voor het eind, naderde het peloton al tot op 1 minuut van de kopgroep. Saxo Bank en Cervélo bepaalden het tempo van het nerveuze peloton. De gevaarlijkste kasseistukken kwamen er aan. Op de eerste Franse kasseien hadden ze het al vlaggen. Eén van de slachtoffers: Fränk Schleck (Saxo Bank). Snel werd duidelijk dat het ernstig was. Voor de Luxemburgse kampioen hield de Tour daar op, hij keert huiswaarts met een sleutelbeenbreuk. Zijn jonge broertje Andy verging het beter. Hij was met een klein groepje losgerukt van de rest. Bij Schleck zaten ploegmaat Cancellara, wereldkampioen Evans (BMC), Noors kampioen Thor Hushovd (Cervélo) en Brits kampioen Gerraint Thomas (Sky). Voorin had Hesjedal zijn kompanen achtergelaten.
Achter het groepje Schleck bevond zich Lance Armstrong. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) zat bij de Amerikaan. Van den Broeck zou na de aankomst verklaren dat hij geen weet had dat er mannen voor hem uit reden. De Belgen deden het goed, want ook Vansummeren (Garmin) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zaten in deze groep. Roelandts zou er echter uitvallen in een bocht, gelukkig zonder erg. Contador zat wat verderop, maar zou stilletjes kunnen terugkeren. Op dat moment reed Armstrong lek.
De klassementswinnaar van de dag was daardoor Andy Schleck die veel tijd goedmaakte op concurrenten Contador en Armstrong. Cancellara bleef mennen om de voorsprong uit te bouwen. Spartacus kreeg ook het geel binnen handbereik aangezien Chavanel veel tijd verloor. Hij was gehinderd bij de val van Schleck en reed twee maal lek. Jammer voor de Fransman die een hoogdag zou moeten beleven.
6 km voor de finish werd Hesjedal, de enige overgebleven vluchter, bijgehaald door het groepje Schleck. Met zes zouden ze strijden voor de etappezege. Hesjedal lanceerde een ultieme poging, maar die was hopeloos aangezien hij helemaal was leeggereden. Schleck trok dan maar de sprint aan. Hushovd was duidelijk de sterkste en nam daarmee revanche voor de punten die hij de dag daarvoor door de neus zag geboord. De Noor pakt de groene trui.
In de laatste kilometer moest Contador lossen. Ploegmaat Vinokourov perste nog alles uit zijn lijf. Merkwaardig op het eerste zicht, vol doortrekken als je kopman op enkele meters volgt, maar omdat Contador pech had in de laatste drie kilometer hopten ze dat hij de tijd aangerekend zou krijgen van het groepje waarin hij zich bevond op het moment van de pech. Dit is echter niet het geval in de officiële uitslag en Contador verliest 20" meer. Na afloop verlaarde de Spanjaard dat hij al dertig kilomter met een kapot achterwiel rondreed maar niet wilde wisselen.
Schleck maakte dus veel tijd goed op Contador en staat nu 31" voor de Spanjaard. Armstrong staat op 1'21". Van den Broeck is tiende in de stand op 1'42". Robert Gesink kwam binnen op 2'25" van de winnaar, in het algemeen klassement staat hij 43ste op 3'16". Cadel Evans had ook een vruchtbare dag achter de rug, hij is nu de eerste van de favorieten.
Gerraint Thomas neemt de witte trui van beste jongere over van Tony Martin (HTC-Columbia) die 2'25" verloor.
Fränk Schleck breekt sleutelbeen op drie plaatsen en moet de strijd staken
Voor de derde dag op rij trekt de Tour door België. De aankomst ligt echter op Frans grondgebied. Het zal een hoogdag worden voor Sylvain Chavanel (Quick Step) die zijn thuisland in het geel mag binnenrijden.
Al maanden zorgt de passage over zeven kasseistroken voor beroering. Heel wat renners hebben nog nooit een kassei van dichtbij gezien en de nervositeit onder de klassementsrijders zal groot zijn. Er is namelijk risico op lekrijden én op valpartijen. Als je ziet hoe er de voorbije dagen al aan de lopende band gevallen is, zal de angst zeker toegenomen zijn. Volgens de weersvoorspellingen zou het droog blijven.
Vroeg in de etappe wordt de renners een klimmetje van vierde categorie voorgeschoteld: de Côte de Bothey (1,4km aan 3,4% gemiddeld). Nadien volgen 13,2 km kasseien verdeeld over zeven sectoren. Op zo'n 85km voor de finish is er de eerste kasseisstrook in het Waalse Ormeignies. Ook de twee volgende stroken bevinden zich op Belgisch grondgebied. De langste is die van Hollain met 1200m lengte. Het peloton zal in Frankrijk arriveren rond half vijf. Dan is het nog 37 km tot de streep met nog vier kasseistroken voor de boeg, te beginnen met de strook van Sars-et-Rossières (2400m). Even verderop de sector van Tilloy-lez-Marchiennes (2500m). De langste strook is die van Wandignies-Hamage die 3700m lang is. Ten slotte zijn er de kasseien van Haveluy (2300m) op 10 km van de streep. Als er daar lekke banden zijn of kloven worden geslagen is het wel heel krap om terug aan te komen sluiten. Tenzij er weer gewacht wordt. Maar...
Na de aankomst van de tweede etappe waren er stemmen te horen die niet zo tevreden waren met actie van Cancellara en c . Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zag punten aan de neus voorbij gaan voor de groene trui. Net als Thor Hushovd (Cervélo) die het naar eigen zeggen onbegrijpelijk vond dat er geen punten verdeeld werden. Rabobank-ploegleider Adri Van Houwelingen vond dat zijn renners Menchov en Gesink, aanwezig in de groep Cancellara, hadden moeten aanvallen toen favorieten als Contador (Astana), Armstrong (Radio Shack) en de Schlecks (Saxo Bank) in de achtergrond waren verzeild geraakt. Van Houwelingen vroeg zich trouwens af of het peloton ook zou wachten op iemand als Gesink. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) wees er op dat op hem niet werd gewacht toen hij voor de massale valpartij al tegen de vlakte was gegaan. In de afdaling van de Stockeu waren ook Cunego (Lampre) en groene trui Petacchi (Lampre) betrokken, zij kwamen minuten na het peloton aan in Spa. Hun achterstand werd aangerekend. Niet zo erg voor Petacchi, wel voor Cunego.
Christian Vande Velde (Garmin) die er gisteren bij lag in de afdaling komt niet meer aan de start, hij heeft twee gebroken ribben. Vorig jaar eindigde hij nog achtste in het algemeen klassement, in 2008 zelfs vierde. Vele andere renners die wel starten zullen dat zwaar gehavend doen. Farrar (Garmin) bijvoorbeeld heeft zware bloeduitstortingen. Andy Schleck (Saxo Bank) is dan weer zwaar geschaafd aan de rechterflank. McEwen (Katusha) trok gisteren naar het ziekenhuis om zich te laten behandelen aan de elleboog, hij heeft een diepe wonde. Ook Robert Gesink is geblesseerd, hij heeft een barst in de ellepijp. De Nederlander viel wel al voor de Stockeu.
Op voorhand was Cancellara de grote favoriet voor deze etappe, een miniversie van Parijs-Roubaix. Na de gebeurtenissen van gisteren is het echter mogelijk dat hij dicht bij de Schlecks zal blijven. Gisteren offerde hij voor hen zijn gele trui al op. Het is afwachten hoe de wedstrijd zich zal ontwikkelen, maar aan de geluiden na de aankomst te horen zal er vandaag wel worden gekoerst.
Massale valpartij ontlokt solidariteit in het peloton
De derde dag van deze Tour werd volledig in België afgewerkt. Om tien over twaalf was er aan het Brusselse Paleizenplein de officieuze start, de aankomst lag 201km verder in Spa. Onderweg lagen zes hellingen van vierde en derde categorie.
Een groep van acht renners zorgde voor de vlucht van de dag: Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en ploegmaat Matthew Lloyd, Quicksteppers Jérôme Pineau en Sylvain Chavanel, Rein Taaramae (Cofidis), Marcus Burghardt (BMC), Sébastien Turgot (Bbo Bouygues Télécom) en Francesco Gavazzi (Lampre). Hun voorsprong liep net niet op tot zeven minuten.
Deze tweede rit telde drie tussensprinten die telkens door Roelandts werden binnengehaald. Na de etappe zou dit hem de derde plaats in het puntenklassement opleveren. Wat de bergtrui betreft is Pineau de winnaar van de dag. Op de eerste vier klimmetjes was hij telkens eerste boven. Hij verzamelde zo voldoende punten om de volgende rit in de bollen te mogen starten.
In het peloton reed Saxo Bank, dat gele trui Cancellara in de rangen telt, zoals het hoort op kop. Maar er kwam hulp van Cervélo dat Hushovd punten wilde laten pakken voor groen.
Met nog 60km voor de boeg was er een val in het peloton. Grootste slachtoffer was Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) die de Tour moest verlaten met snijwonden in het gezicht en heel wat breuken. Zijn ploegmakker Jurgen Van den Broeck ging ook tegen de grond en had na de aankomst een opgezwollen pols en wijsvinger. Afwachten of hij er veel hinder van zal ondervinden op de kasseien in de derde etappe.
Voor de beklimming van de Aisomont reed Chavanel enkele meters voor zijn metgezellen uit. Ze begonnen echter met zijn achten aan de helling. Gavazzi en Burghardt trokken ten aanval, de rest keerde terug uitgezonderd Turgot en Lloyd. Roelandts kon afstand nemen in de afdaling, hij zou later het gezelschap krijgen van Chavanel. De Fransman zou hem er afrijden op 20km van de meet.
Op de Stockeu loste Mark Cavendish (HTC-Columbia), hij zou alleszins geen punten meer nemen voor groen vandaag. De kans bestond dat een man als Hushovd verder zou uitlopen. Met Maxime Monfort (HTC-Columbia) was het duidelijk beter gesteld, hij plaatste een demarrage. Monfort zou alle vluchters inlopen op Chavanel na.
Dan brak de hel los in de spekgladde afdaling van de Stockeu. De eerste die tegen de vlakte ging was Gavazzi, de motor achter hem deed alle moeite hem te ontwijken en eindigde op de zij in de graskant. Wat daarna volgde was de ene na de andere renner die viel. Consternatie toen Andy Schleck (Team Saxo Bank) opstond en naar de linkerarm tastte. Even leek het alsof de Tour daar eindigde voor de jongste van de Schleckbroertjes, maar hij stapte toch op een fiets van een ploegmaat. Later bleek dat ook Fränk was gevallen. Alberto Contador (Astana) en Lance Armstrong (Radio Shack) bleven eveneens niet gespaard. Andere mannen die een uitschuiver maakten: Nederlands kampioen Terpstra (Milram), Petacchi (Lampre) en Vandevelde (Garmin). En naast hen nog zo vele anderen.
In een groepje met renners die recht gebleven waren zaten onder andere gele trui Cancellara, Robert Gesink (Rabobank) en witte trui Tony Martin (HTC-Columbia). Renners van Cervélo en Caisse d'Epargne wilden toch doorrijden, maar Cancellara maande hen aan de boel stil te leggen en de achtervolgers op te wachten. In een eerste groep zaten Armstrong en Contador, meer dan een minuut verder volgden de Schlecks met Voigt die tempo maakte om de kloof te dichten. De groep Contador kwam terug en de vraag was of ze op de groep met de Schlecks zouden wachten. Of was dit het moment om hen tijd te doen verliezen? Neen, de solidariteit was groot. Ongetwijfeld onder invloed van Cancellara die zijn gele trui op het spel zette voor het team.
Ondertussen was de voorsprong van Chavanel steeds groter geworden. La Machine kwam solo aan in Spa en veroverde eveneens het geel en de prijs van de strijdlust.
In de laatste kilometers zagen we Cancellara zich laten afzakken tot de wagen van de Tourdirectie en spreken met wedstrijdleider Jean-François Pescheux. Het gesprek eindigde met een ostentatieve handdruk voor de camera en fotografen. Toen de Zwitser weer voorin postvatte maakte hij duidelijk dat niemand nog moest proberen weg te rijden. Op zijn initiatief werd de wedstrijd dus geneutraliseerd voor wat het peloton betrof. Monfort liet zich inlopen in de laatste meters. McEwen en Hushovd bevonden zich op de eerste rij, er misschien toch niet gerust in dat er geen punten zouden worden gegeven voor het puntenklassement. Maxime Bouet (AG2R) versnelde toch even en bleef zo dus niet op één lijn met de anderen waarop Cancellara hem een kwade blik toewierp. Als vandaag iets duidelijk is geworden is dat Cancellara de patron is.
Na de aankomst bleek dat op Chavanel na niemand punten kreeg voor het puntenklassement. Chavanel neemt zo het groen over van Petacchi. Ritwinst, geel en groen voor Chavanel en de bollen voor Pineau: een vruchtbare dag voor QuickStep.
Nu is het afwachten of er ernstige lichamelijke schade is bij de gevallen renners en of sommigen niet meer zullen starten. Na twee hectische dagen moet het meest riskante stuk echter nog komen. Het peloton moet over de kasseien in Noord-Frankrijk. Wedden dat erveel schietgebedjes gericht worden aan de weergoden om het droog te houden?
Tijdens de tweede rit blijft het Tourcircus in België. De renners zullen van start gaan aan het Paleizenplein in Brussel om tien over twaalf. Het merendeel van de etappe wordt verreden op Waalse bodem met enkele klimmetjes uit Luik-Bastenaken-Luik op het parcours.
Adam Hansen (HTC-Columbia) die in de eerste Touretappe ten val kwam, zal niet meer vertrekken. De ploegmaat van Mark Cavendish heeft namelijk enkele breuken opgelopen. Dit is een domper voor de ploeg die Hansen zeker kon gebruiken in het treintje van de Manx Express.
Zes hellinkjes krijgt het peloton voor de wielen geschoven vandaag, waarvan de eerste opduikt na 98km: de Côte de France (4de cat.;2,2km; 6,2% gemiddeld). Ook de twee volgende hellingen behoren tot vierde categorie: de Côte de Filot (3,9km; 4,5% gemiddeld) en de Côte de Werbomont (4,5km; 3,5% gemiddeld). In de laatste 40km volgden drie klimmetjes van 3de categorie, te beginnen met de Côte d'Aisomont (4,5km, gemiddeld 5,2%). Daarna volgen nog de Col de Stockeu (3km, gemiddeld 5,9%) en de Col du Rosier (6,4km, 4% gemiddeld). De Stockeu en de Rosier zijn gekend van Luik-Bastenaken-Luik. Met Andy Schleck (Team Saxo Bank) (2009) en Alexander Vinokourov (Astana) (2010) zitten de twee meest recente winnaars van La Doyenne in het peloton. Vino won overigens ook in 2005. De kans lijkt groot dat Vinokourov zich hierdoor laat inspireren en een aanval zal plaatsen.
De top van de Rosier ligt echter op 12km van de finish, dus het is waarschijnlijk dat eventuele vluchters bijgehaald worden. Mogelijk hebben dan al enkele sprinters pur sang afgehaakt. Het lijkt een ideale aankomst voor Oscar Freire (Rabobank) die de hellingen zeker moet kunnen overleven.
Van op de Rotterdamse Erasmusbrug vertrok de eerste rit in lijn onder het toeziend oog van ontslagnemend Nederlands minister-president Jan Peter Balkenende. Voor Mathias Frank (BMC) en Manuel Cardoso (Footon Servetto), die in de proloog tegen het asfalt waren gesmakt, zat de Tour er dan al op.
Onmiddellijk na het geven van de officiële start tekende Lars Boom (Rabobank) present als eerste aanvaller van deze Tour. Twee renners pikten hun wagonnetje bij de Nederlander aan: de Belg Maarten Wynants (QuickStep) en de Spanjaard Alan Perez (Euskaltel). Achteraf verklaarde Wynants dat Boom al voor de start had gepolst om een vlucht op te zetten. Voor beiden was het immers een unieke gelegenheid om tijdens de Tour in eigen land in de kijker te rijden. De voorspong van het trio liep op tot iets boven de zeven minuten.
Over de passage in Zeeland werd al een hele tijd op voorhand gespeculeerd over eventuele waaiervorming. Geen enkele ploeg durfde echter het initiatief te nemen en het peloton reed er collectief doorheen. Wel was er enkele malen opschudding. Adam Hansen (Team HTC-Columbia), een belangrijke pion in de trein van Mark Cavendish, ging tegen de vlakte. Het zag er niet goed uit, maar Hansen stapte op de fiets en reed de etappe uit. Later in de wedstrijd zou hij zelfs kopwerk verrichten. Toch is het afwachten of hij de komende dagen niet te veel hinder zal ondervinden van de val, hij is vooral geraakt aan de linkerschouder.
Een ander voorval in Zeeland was een loslopende hond die het peloton in liep, jammer genoeg een jaarlijks fenomeen. Ivan Basso (Liquigas) en David Millar (BMC) vielen, maar buiten wat materiële schade leek het al bij al mee te vallen.
Drie tussenspurten telde de etappe van vandaag. De drie vluchters verdeelden die netjes onder elkaar: de eerste voor Boom, de volgende voor Wynants en de laatste voor Perez.
Even voor vier uur reden de drie koplopers België binnen. Meteen was duidelijk dat het publiek nog massaler naar buiten was gekomen dan bij onze noorderburen. Voor Serge Pauwels (Team Sky) volgde er dan een kippenvelmoment toen hij door zijn Edegem even voor het peloton uit mocht rijden. Wel pas nadat hij toestemming had gevraagd aan Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) én aan Lance Armstrong (Radio Shack).
De massale publieke belangstelling en uitbundige sfeer motiveerden Wynants blijkbaar. De QuickStepper demarreerde op 31km van de streep. Op dat moment hadden de drie 40" voorsprong. Boom counterde vlotjes en Perez kon het kloofje dichten. Wat verderop probeerde Boom het tevergeefs. Nadien deed Wynants nog een poging, dit keer met iets meer succes. Bij het grijpen van Boom en Perez door het peloton trok Alexandr Pliuschin (Katuscha) ten aanval. De Moldaviër haalde snel Wynants bij die zich in het wiel van Pliuschin kon zetten en in zijn zog voorin blijven.
Met het oog op een massasprint zette Johan Vansummeren (Garmin) zich aan kop en ook HTC-Columbia zette de trein op de rails. Onder meer Maxime Monfort droeg zijn steentje bij. Zo werden Pliuschin en Wynants 8km voor de finish ingerekend. Wynants houdt de prijs van de strijdlust over aan zijn 215km lange vlucht.
Alles was in gereedheid gebracht voor een koninklijke massaspurt op de Houba de Strooperlaan tot in volle finale enkele pretendenten ten val kwamen. Mark Cavendish (Team HTC-Columbia) en Oscar Freire (Rabobank) lagen er bij. Ondertussen koersten de anderen voort en leek het alsnog een massaspurt te worden. Maar dan, alweer een val. Over de volle breedte van de weg lagen en stonden renners. Ook gele trui Cancellara. Een klein groepje was aan de chaos ontsnapt. Daarbij zaten nog enkele sprinters. Alsof het al niet hectisch genoeg was, haakte een renner van AG2R in de fiets van Tyler Farrar (Garmin) die daarmee zijn kans op de ritzege verkeken zag.
Alessandro Petacchi (Lampre) kon recht blijven en sprintte naar ritwinst voor Mark Renshaw (Team HTC-Columbia) en Thor Hushovd (Cervélo). Robbie McEwen (Katusha) werd vierde. Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) finishte als tiende.
Wie op het podium mocht kreeg een hand van koning Albert II en van Eddy Merckx, aan wie de etappe vandaag was opgedragen. De Kannibaal werd dit jaar immers 65. De Tourkaravaan passeerde zijn woonplaats Meise.
Cancellara behoudt de gele trui. Groen is voor Petacchi.
Wynants reed 215km lang in de aanval Beeld van de tweede val in de finale waar ook Cancellara bij lag
Het is zover! Vandaag trekt de Tourkaravaan door België. Rond de middag wordt in Rotterdam het startschot gegeven voor de eerste rit in lijn. Het peloton zal van Rotterdam naar Zeeland rijden en via Antwerpen België binnenkomen.
De passage in Zeeland zou wel eens voor waaiervorming kunnen zorgen, de favorieten zullen op hun hoede moeten zijn. Misschien dat een ploeg als Saxo Bank het heft in handen neemt en een kloofje tracht te slaan. Hoe dan ook, na Zeeland is het nog 150km tot de finish in Brussel, waardoor het meest waarschijnlijk is dat een omvangrijk peloton voor de etappezege zal spurten.
Naar aanleiding van de 65ste verjaardag van Eddy Merckx op 17 juni staat deze etappe in het teken van de Kanibaal. Vooraleer de renners in Brussel zijn, rijden ze door zijn woonplaats Meise.
De eindmeet van deze rit is getrokken op de Houba de Strooperlaan, waar ook Parijs-Brussel aankomt, en leent zich uitstekend voor een massasprint. Mannen als Cavendish (Team HTC-Columbia) en Hushovd (Cervélo) behoren dan tot de kanshebbers. Tyler Farrar (Garmin) is misschien wel de te kloppen man, in de proloog van gisteren eindigde de Gentse Amerikaan knap zevende. Het gevaar kan zou ook wel eens van Robbie McEwen (Katusha) kunnen komen. De Australiër liet eerder deze week weten zijn zinnen op deze etappe te hebben gezet. Minder goed nieuws kwam er gisteren van Oscar Freire (Rabobank) die blijkbaar alweer last heeft van een cyste op het zitvlak. Benieuwd of hij er veel hinder van ondervindt, want voor een Freire in topvorm moet je altijd op je hoede zijn.
Dé hamvraag is natuurlijk waar Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) uitkomt. Met het wegvallen van Tom Boonen (QuickStep) zal hij het in de spurten moeten doen voor de Belgen. Winnen is misschien te hoog gegrepen tegen de bovengenoemde kleppers, maar een mooie ereplaats zou ook al goed zijn. Vanavond weten we meer.
Om 16h15 zal in Rotterdam het startsein gegeven worden van de 97ste Tour de France. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mag dan als eerste beginnen aan de 8,9km lange proloog. De renners vertrekken van op het Zuidplein richting Erasmusbrug. Via de Willemsbrug keren ze terug richting startplaats. De finishlijn ligt op de Zuiderparkweg. Het parcours is vlak.
Als er tegen de klok gereden wordt, zijn alle ogen gericht op olympisch kampioen én wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara (Team Saxo Bank). Met een knipoog naar de commotie van de afgelopen weken verklaarde de Zwitser dat zijn motor zou opgeladen zijn tegen deze middag. Een grote concurrent voor Cancellara is Tony Martin (Team HTC-Columbia) die hem versloeg in de tijdrit van zowel de Ronde van Californië als in die van Zwitserland. De proloog kon Cancellara in Zwitserland wel op zijn naam schrijven.
Aangezien de Tour van start gaat in Nederland wordt reikhalzend uitgekeken naar de prestatie van Lars Boom (Rabobank). Vorig jaar begon de Vuelta in het Nederlandse Assen met een proloog van 4,5 km. Ook toen had Boom zijn zinnen gezet op de openingsdag in de hoop met de leiderstrui door zijn thuisland te kunnen rijden. Hij haalde het echter niet. Misschien dat hij dit jaar de gele trui kan omgorden na de proloog.
Andere kanshebbers voor proloogwinst zijn Bradley Wiggins (Team Sky) en David Millar (Garmin) die op dit parcours met weinig bochten hun hardrijderscapaciteiten kunnen uitspelen. Noors kampioen tijdrijden Edvald Boasson Hagen (Team Sky) kan vandaag zijn door blessure mislukt voorjaar helemaal afsluiten.
Alberto Contador (Astana), de topfavoriet voor deze Tour, start als laatste om 19h32. Dat is vlak na Cancellara en Armstrong (Radio Shack). De nummer twee van vorig jaar, Andy Schleck (Team Saxo Bank), begint aan zijn Tour om 19h09.
Dertien Belgen staan aan de start van deze Tour. Dit zijn ze: Dries Devenyns, Kevin De Weert, Kevin Seeldraeyers, Jurgen Van De Walle en Maarten Wynants voor QuickStep. Omega Pharma-Lotto vaardigt vier Belgen af: Mario Aerts, Francis De Greef, Jürgen Roelandts en Jurgen Van den Broeck. En dan zijn er nog vier enkelingen: Maxime Monfort (Team HTC-Columbia), Serge Pauwels (Team Sky), Stijn Vandenbergh (Katusha) en Johan Vansummeren (Garmin).
Nog voor de Tour begonnen is, ligt er al een renner uit. Xavier Florencio (Cervélo) werd door de ploegleiding naar huis gestuurd nadat hij op eigen initiatief een middel had gebruikt tegen een blessure aan het zitvlak. Dat is tegen de regels van het team, die stellen dat een renner met de ploegarts moet overleggen vooraleer een geneesmiddel in te nemen. Cervélo mag geen vervanger meer oproepen en start dus met een man minder.
Normaal zouden 198 renners aan de Tour beginnen, maar in de voormiddag werd Xavier Florencio (Cervélo) door de ploegleiding naar huis gestuurd wegens het schenden van de interne regels. Florencio kampte met een blessure aan het zitvlak en had daartegen een medicijn gebruikt dat efedrine bevat. Hij nam dat middel op eigen initiatief, dus zonder de ploegdokter te verwittigen, en dat is tegen de regels van het team. Daarom werd Florencio naar huis gestuurd en voorlopig geschorst door zijn ploeg. Cervélo moet het dus met een man minder stellen deze Tour.
Om 16h15 werd de 97ste Tour op gang geschoten in Rotterdam. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mocht de spits afbijten en zodoende als eerste aan de 8,9km lange proloog beginnen. Na het tropische weer van de voorbije dagen was Rotterdam voor de Tourstart bedekt door een grauwe hemel en kreeg heel wat regen over zich heen. Tony Martin (Team HTC-Columbia) kon nog overwegend droog rijden en zette een tijd neer van 10'10".
Bradley Wiggins (Team Sky), favoriet voor de eindzege en tijdritspecialist, nam het zekere voor het onzekere en pakte geen risico's en finishte op meer dan 40" van Martin. Die andere Brit en tijdrijder David Millar (Garmin) ging wel voluit door en zou in de eindstand derde staan. Opvallend was het pak van Millar dat extra stof bevatte vooraan de schouders. Een ander nieuwigheidje was de helm van de jongens van Team Sky, die met een afgeronde tijdrithelm reden in plaats van de gekende gepunte helm.
Tegen half acht had niemand de tijd van Martin kunnen kloppen, maar als voorlaatste moest Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) nog aan zijn proloog beginnen. Spartacus knalde over het Rotterdamse parcours en ging 10" onder de tijd van Martin. In tegenstelling tot de opschudding van de laatste weken over de zeges van Cancellara in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zal er dit keer geen discussie mogelijk zijn over het feit of hij al dan niet met een motortje in de fiets heeft gereden. De fiets van Cancellara werd immers gescand. Door zijn zege mag de Zwitser tijdens de eerste rit in het geel van Rotterdam naar Brussel rijden. In 2004, 2007 en 2009 was Cancellara ook al de beste op de opneningsdag. Veelbelovend is dat hij in 2007 in het geel op majestueuze wijze de rit naar Compiègne won, de startplaats van Parijs-Roubaix. Dinsdag, tijdens de derde etappe, zal het peloton namelijk ook moeten dokkeren over een deel van de kasseien van de Hel van het Noorden.
Wat de favorieten voor de eindzege betreft, was Lance Armstrong (Radio Shack) de beste met een vierde plaats. Alberto Contador (Astana) moest vijf luttele secondjes prijsgeven op de Amerikaan. Andy Schleck (Radio Shack) stelde teleur met een 122ste plaats op 1'09" van Cancellara. Tijdrijden blijft duidelijk de zwakke plek van de Luxemburger. Gelukkig voor hem volgt er hierna slechts één tijdrit, op de voorlaatste dag.
Beste Belg vandaag was Maxime Monfort (Team HTC-Columbia). De Waal was 41" trager dan Cancellara en strandde op de 29ste plaats. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) verloor 49".
Op donderdag 29 april behaalde Mark Cavendish (Team Columbia) zijn tweede seizoenszege door de tweede rit in de Ronde van Romandië te winnen. De dag nadien sierde hij de sportbijlagen van de kranten met een nogal ongewoon en obsceen zegegebaar. Daarop volgden excuses en een terugtrekking uit Romandië. Het was niet de eerste keer dit seizoen dat de Brit deining veroorzaakte. Hier volgt een blik op de nog prille maar reeds zeer succesvolle carrière van Cavendish en hoe hij omgaat met de roem.
Nobele onbekende
In 2007 startte de 4de etappe van de Eneco Tour in Maldegem. De talrijk opgekomen toeschouwers, waaronder ikzelf, zag een voor het grote publiek nog onbekende Brit als laatste de startlijst tekenen en vlak voor het startschot aansluiten bij de andere renners: Mark Cavendish. Weinigen die toen beseften dat daar een écht toptalent passeerde. Een jongen van het Britse eiland Man die nu door verschillende volgers van de wielerwereld als de beste sprinter ooit wordt aanzien.
In 2008 kon Cavendish onder begeleiding van een goed gerodeerde trein van Team High Road vier ritzeges meekapen in de Tour de France, ook nog toen hij door een val zwaar gehavend was. Toen werd duidelijk dat met de Brit een rasechte spurter was opgestaan, bijgenaamd The Manx Express.
2009
Bij aanvang van het seizoen 2009 waren er allerlei speculaties over de mindere vorm van Cavendish, hij zou in de voorbereidingswedstrijden en in de Tirreno-Adriatico al hebben moeten lossen bij de kleinste molshoop. Er ontspon zich toen ook een woordelijk duel tussen Tom Boonen (QuickStep) en Mark Cavendish. Die laatste hield voet bij stuk dat hij klaar was om Milaan-San Remo te winnen, wat bij velen op hoongelach werd onthaald. Maar ja hoor, de rappe Brit speelde het klaar. Hij remonteerde de aarzelende Heinrich Haussler op de Via Roma. Met deze verbluffende klassieke winst overtuigde Cavendish nu ook de laatste criticasters, met inbegrip van Tom Boonen.
Tijdens de Tour de France ging de 24-jarige Brit voluit voor de groene trui. Hij zat op koers tot hij in de 14de etappe werd gedeclasseerd wegens onfair spurten waarbij de Noor Thor Hushovd, zijn grootste concurrent voor groen, zou zijn gehinderd. Naar mijn mening echter was er niets aan de hand, in elk geval zijn er al renners met de overwinning aan de haal gegaan die een veel minder correcte spurt hebben gereden. Kijk maar naar een ex-ploegmaat van Cavendish bij Team Columbia: Edvald Boasson Hagen (Sky) in de 7de rit van de Tirreno dit jaar.
Maar goed, groen zat er door de declassering niet meer in voor Cavendish in de Tour 2009. De teleurstelling kon hij echter omzetten in een formidable orgelpunt in de slotetappe met aankomst op de Champs-Elysées. Ploegmaat Mark Renshaw nam Cavendish in z'n kielzog vlak voor het ingaan van de laatste rechte lijn. Het tweetal sloeg een kloof waar niemand over zou raken. Cavendish haalde zo een 6de ritzege in de Tour 2009 binnen. Meteen maakte hij ook nog een keer duidelijk dat winnen niet enkel mogelijk is met een perfect opgezet treintje voor zich, maar dat hij op eigen kracht de rest los uit het wiel spurt.
Het einde van het seizoen 2009 verliep in mineur, Cavendish' goede vriend Jonathan Bellis lag in coma na een ongeval en Cavendish wilde zoveel mogelijk bij hem zijn en gaf dit op als reden om niet naar het WK in Mendrisio af te zakken.
Omgaan met de roem
Tot vorig jaar leek Cavendish goed te kunnen omgaan met de roem. Twee seizoenen op rij draaide hij al mee aan de top en er was nog geen sprake geweest van echte uitspattingen, op de aankoop van een sportauto na misschien. In tegenstelling tot vele anderen bleef Toscane zijn uitvalsbasis en trok hij niet naar het belastingparadijs Monaco.
Afgelopen winter zou echter een kantelpunt kunnen zijn. Normaal gezien zou Cavendish op het eind van het seizoen trouwen met z'n jeugdliefde Melissa, maar de relatie liep ten einde. De Brit verloor zijn hart aan een exotische schone: Fiorella Migliore, een Italiaanse van Paraguayaanse afkomst met een Miss-verleden. Met haar trok Cavendish naar Paraguay en besliste daar zijn tanden te laten rechtzetten, een schoonheidsingreep dus. Nu hij er op terugkijkt geeft hij toe ijdel te zijn geweest. De ingreep bleef niet zonder gevolg, Cav kreeg een abces waardoor hij veel trainingstijd verloor vanwege de pijn.
V-gebaar
Een beetje dikker dan voorheen én met blokjes verscheen hij dit seizoen aan de start. Onmiddellijk rezen er vragen bij zijn fysieke paraatheid. En inderdaad, zijn start was matig. Zo was hij in Milaan-San Remo ver verwijderd van een tweede overwinning op rij. Wel had hij tijd om uit te halen naar zijn ploegmaat André Greipel en te verklaren dat ze nooit nog samen in een wedstrijd zullen starten. In de krant The Sunday Times zei Cavendish dat hij die uitspraak deed toen hij een dipje had. Hij gaf ook toe dat de roem hem had veranderd.
Cavendish bleef niet gespaard van kritiek en liet zijn ongenoegen daarover blijken na zijn tweede overwinning van dit seizoen in de 2de rit in lijn van de Ronde van Romandië. Toen hij de finishlijn overschreed stak hij niet zijn beide armen in de lucht of hanteerde hij een ander klassiek zegegebaar, maar maakte hij een V-gebaar. Origineel dat wel, maar veel minder onschuldig dan de pijl en boog van Juan Antonio Flecha (Sky) of het in de mond steken van een fopspeen dat traditie is geworden bij kersverse vaders. Het V-gebaar stond niet voor Victory aangezien de handpalm gericht was naar zijn gezicht. Dit is een obsceen gebaar en een grove belediging in Engeland.
Een dag later excuseerde Cavendish zich, ook naar de onschuldige kindertjes toe die de koers zouden hebben gevolgd. De organisatie van de Ronde van Romandië legde hem een boete op van 6000 Zwitserse frank ofwel 4180 euro. Voor de ploegleiding van Team Columbia was dat blijkbaar niet genoeg, want die zette zijn renner uit de wedstrijd. Op zich vind ik dit een overdreven reactie, maar het toont wel aan dat de ploegleiding zich bekommert om Cavendish en hem niet zomaar alles wil toegeven ondanks zijn status. Het is nu te hopen dat Cavendish zelf ook met beide voetjes op de grond terukeert.
Vandaag werd de afsluiter van het drieluik Amstel, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik verreden. Het was dit jaar de 96ste editie van de oudste eendagsklassieker. Het kruim van het wielerpeloton was aanwezig: wereldkampioen Cadel Evans (BMC), Alberto Contador (Astana), Spaans kampioen Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne), de broertjes Schleck (Saxo Bank) en natuurlijk Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto). Gilbert kon de eerste Belg zijn na Frank Vandenbroucke in 1999 die in Luik zou winnen.
7 renners konden al na enkele kilometers een kloof slaan. Daarbij de Belgen De Gendt (Topsport) en Devenyns (QuickStep) die nog de sporen droeg van zijn val in de Amstel vorige week. De overige vijf waren Terpstra (Milram), Veikkanen (La Française des Jeux), Bouet (AG2R), Finetto (Liquigas) en Alan Perez (Euskaltel). Na een achtervolging van liefst 45km kregen ze het gezelschap van de Nederlander Bellemakers (Landbouwkrediet). Hun maximale voorsprong bedroeg 6'50". BMC, het team van Evans, bepaalde het tempo in het peloton. Op de Côte de Wanne was Finetto de eerste van de kopgroep die moest lossen. In het peloton plaatste Jens Voigt (Saxo Bank) een demarrage. Bakelants (Omega Pharma-Lotto) probeerde tevergeefs zijn wagonnetje aan te haken.
Op de Côte de Stockeu nam Caisse d'Epargne de rol van BMC over en zette zich aan kop om te werken voor kopman Valverde. Vooraan hadden Bouet en Devenyns een gaatje moeten laten, maar ze konden terugkeren.
Enkele kilometers verder begon Mario Aerts (Omega Pharma-Lotto) kopwerk te verrichten in opdracht van Gilbert. Op dat moment had Voigt een voorgift van 1 minuut en de kopgroep reed daar nog eens anderhalve minuut voor. Opschudding in het peloton: Valverde viel en wisselde van fiets. Tijdens de volgende beklimming, die van de Col du Rosier, vroeg Valverde medische assistentie voor zijn gehavende rechterkant. De Col du Rosier werd trouwens langs een andere kant opgereden wegens een brandje in de buurt. Het was alleszins nog lastig genoeg voor Bouet en Veikkanen die de anderen moesten laten gaan.
Voigt en Bouet werden ingelopen op 62km van de meet. De zet van Voigt bleek dus nutteloos. Monfort (Team HTC-Columbia) demarreerde op de Col du Maquisard.
Ongeveer 50km van het eind kampte Fränk Schleck met materiaalproblemen en vroeg assistentie aan de neutrale wagen en de ploegwagen. Vooraan in het peloton reed Aerts nog steeds aan kop. Het peloton was genaderd tot op 50" van de koplopers.
Pech voor Jurgen Van Den Broeck (Omega-Pharma-Lotto) vlak voor de Mont-Theux, hij zou geen rol van betekenis meer kunnen spelen in de finale door het verlies aan krachten. Op die Mont-Theux reed Devenyns zijn medevluchters uit het wiel. Op Bellemakers na werden ze allen gerepen door het peloton. Ook voor Monfort was dat het geval. Caisse d'Epargne verscheen weer vooraan in het peloton met Valverde in een comfortabele tweede positie, blijkbaar ondervond hij niet te veel hinder van zijn val. Na het inlopen van Bellemakers plaatse Bert Scheirlinckx (Landbouwkrediet) een aanval. Aan de voet van La Redoute waren zowel hij als Devenyns ingelopen.
De supporters van Gilbert hadden de voorbije dagen duidelijk hun best gedaan, La Redoute was namelijk zo goed als volledig bedekt met de naam Phil. Er was heel wat beweging op de klim. Barredo (QuickStep) viel aan, ook Garzelli (Acqua e Sapone) deed dat. Niemand raakte echter weg. Er was pech voor Bert De Waele (Landbouwkrediet) die lek reed en zo zijn kansen niet kon verdedigen na eerder een mooie uitslag te hebben gereden in zowel de Amstel als de Waalse Pijl.
Bram Tankink (Rabobank) trok in de aanval op de Côte de Sprimont. Op de Roche en Faucons demarreerde Andy Schleck, Gilbert reed gezwind mee en samen reden ze tot bij Tankink. Een goepje met Contador en Valverde sloot aan.
Vinokourov (Astana) sprong weg op het tussenstuk voor de laatste beklimming van de dag, Kolobnev (Katusha) ging mee met hem. In de achtergrond waren er twee pogingen van Gilbert, bij de tweede stoomde Valverde er naartoe. Iets verder keerde ook Evans terug. Deze drie volgden op ongeveer een halve minuut van het kopduo.
Op de Saint-Nicolas probeerde Vinokourov Kolobnev te verschalken, maar dat lukte niet. Gilbert kon zijn twee kompanen er wel afknallen en halveerde zijn achterstand van 40 seconden. Vinokourov en Kolobnev bleven buiten schot en zouden samen strijden om de zege in het laatste steile stuk in Ans. Vinokourov won makkelijk van Kolobnev. Twee dagen terug was hij al eindwinnaar in de Ronde van Trentino. Vorig jaar keerde hij terug na een dopingschorsing van twee jaar na betrapt te zijn in de Tour de France van 2007 op het gebruik van bloeddoping.
Gilbert werd weer bijgehaald door Evans en Valverde. De Spanjaard won de sprint voor de derde plaats. Gilbert finishte knap vierde.
De aswolk die heel Europa in de ban houdt had ook gevolgen voor de Amstel Gold Race. Slechts zes van de 24 ploegen stonden voltallig aan de start. Cervélo en Caisse d'Epargne waren het hardst getroffen met respectievelijk vijf en drie renners aan de start. Het UCI-reglement stelt dat er een bezetting van minstens zes man moet zijn, maar wegens de uitzonderlijke omstandigheden werd de teams toch toegestaan te starten. Doordat de aswolk een groot deel van het Europese vliegverkeer al enkele dagen lamlegt zagen vele renners zich genoodzaakt met de auto te komen. Liquigas legde een busje in, Pozzato carpoolde met ploegmaats Ivanov, Kolobnev en Rodriguez vanuit Zürich. Op dat moment had Russisch kampioen Ivanov er al een omzwerving opzitten vanuit Tenerife naar Spanje, van daaruit het vliegtuig naar Italië en dan nog een vlucht naar Zürich. Vaitkus en Horner (Radio Shack) reden met een wagen vanuit Barcelona naar Nederland. Er waren ook renners die er niet zijn geraakt. Wiggins (Sky) bijvoorbeeld en ploemaats Valverde en Luis Leon Sanchez (Caisse d'Epargne). Met het oog op de Waalse Pijl woensdag en Luik-Bastenaken-Luik zondag zullen ze deze laatste twee morgen toch vanuit Murcia met de wagen naar België afzakken.
Gelukkig stonden er uiteindelijk nog meer dan genoeg toppers aan de start zoals Gilbert (Omega Pharma-Lotto), de broertjes Andy en Fränk Schleck (Saxo Bank), titelverdediger Ivanov (Katusha) en wereldkampioen Evans (BMC) om er maar enkele te noemen.
Na 16km werd een kopgroep van zeven gevormd met daarbij de Belgen Staf Scheirlinckx (Omega Pharma-Lotto), Steven Van Vooren (Topsport Vlaanderen) en Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet). Hun medevluchters waren Van Groen (Vacansoleil), Hupond (Skil), Wrolich (Milram) en Valls (Footon-Servetto). Hun voorsprong liep op tot 6'30", op dat moment maakten Rabobank en Saxo Bank tempo en kwam het peloton terug tot op drie minuten. Op de Vrakelberg loste de Spanjaard Valls voorin. In het peloton was Boom (Rabobank) één van de gelosten, hij had al veel werk gericht voor kopman Gesink.
Drie renners trokken in de achtervolging op de zes koplopers: Bellemakers (Landbouwkrediet), Timmer (Skil) en de Belg Van Hecke (Topsport Vlaanderen). Ze zouden nooit tot bij het zestal geraken. Later volgde onder meer nog een poging van Terpstra (Milram), maar ook die draaide op niets uit.
Er waren weer heel wat valpartijen, Vandervelde (Garmin) moest uit de wedstrijd stappen met een sleutelbeenbreuk en ook Devenyns (QuickStep) raakte gekwetst.
Na de Loorberg viel Wrolich vooraan weg en niet veel later werden ook zijn kompanen ingelopen. De finale kon beginnen. Vlak voor de aanvang van de Kruisberg was er nog een zware valpartij van Mandri (AG2R). Op die Kruisberg was het Evans die het vuur aan de lont stak. Daarna probeerde Gasparotto (Astana) het, maar Andy Schleck zat al gauw in zijn wiel. Gilbert maakte een sterke indruk. Marcato (Vacansoleil) koos het hazenpad, op de Eyserbosweg reed Andy Schleck tot bij hem en ook broer Fränk was mee. Net als Cunego (Lampre), Leukemans (Vacansoleil) en Gilbert. Op de Fromberg was het alweer Andy Scleck die stevig doortrok. Uiteindelijk raakte niemand weg en zou een omvangrijk groepje beginnen aan de Keutenberg. Ivanov zette aan de voet aan en Van Den Broeck (Omega Pharma-Lotto) reed naar hem toe. Enkele meters verder sloot Evans aan. Toen besliste Ivanov nog eens het tempo te versnellen, Gilbert zou het gat kunnen dichtrijden en in zijn zog volgden de andere toppers. Evans moest lossen. Gilbert ging er toen alleen van door, maar voelde de hete adem in zijn nek van Ivanov, Cunego, Kolobnev (Katusha) en Fränk Schleck en besliste daarom te temporiseren. Op het moment dat de vier de aansluiting maken demarreerde Ivanov en daarna zijn ploemaat Kolobnev. Hij sloeg een kloof. Op vier kilometer van de finish werd hij echter ingelopen.
De finish lag op de Cauberg. Bert De Waele (Landbouwkrediet) demarreerde, maar een ijzersterke Gilbert reed er vlot over en won zo de Amstel Gold Race, de eerste zege van het seizoen voor hem én voor de ploeg. Hesjedal (Garmin) en Gasparotto vervolledigden het podium. De Waele werd knap vierde. Van Den Broeck kwam als 20ste binnen op 46 seconden en Leukemans als 24ste op 2'02". Gesink (Rabobank), Nederlands hoop in bange dagen, werd pas 23ste, 1'38" na de aankomst van Gilbert.
Vlak voor de renners begonnen aan hun Helletocht werd één minuut stilte gehouden. Dit ter nagedachtenis van de slachtoffers van de vliegtuigcrash van gisteren in Rusland en de op 7 februari overleden Franco Ballerini. Hij won Parijs-Roubaix in 1995 en 1998. Ter ere van Ballerini reed Italiaans kampioen Filippo Pozzato (Katusha) in een zwart truitje. Er werd dit jaar ook een trofee in het leven geroepen die uitgereikt wordt aan de beste Italiaan, namelijk de Trofee Ballerini.
Alle ogen waren bij deze editie gericht op Tom Boonen (QuickStep) die voor de vierde keer kon winnen en daarmee het record van Roger De Vlaeminck kon evenaren. En er was nog iemand die geschiedenis kon schrijven: Fabian Cancellara (Saxo Bank). Indien hij de Ronde Van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zou kunnen winnen in één week tijd zou hij de tiende renner zijn die daar in slaagt. De enige niet-Belg die dit eerder al realiseerde was nota bene een landgenoot van Cancellara: de Zwitser Heinrich Suter in 1923.
De volgende 19 renners konden van het peloton wegraken: Curvers (Skil-Shimano), Docker (Skil-Shimano), Isasi (Euskaltel), Engoulvent (Saur-Sojasun), Poulhies (Saur-Sojasun), Klostergaard (Saxo Bank), Igantiev (Katusha), Lang (Omega Pharma-Lotto), Henderson (Sky), Sutton (Sky), Goss (Team Columbia), Hansen (Team Columbia), Flens (Rabobank), Leezer (Rabobank), Gené (Bbox Bouygues Télécom), Hunt (Cervélo), en de Belgen Wynants (QuickStep), Zingle (Cofidis) en Gardeyn (Vacansoleil). Hun voorsprong liep slechts op tot 4 minuten. Het voltallige team van Saxo Bank, op Klostergaard na dus, nestelde zich op kop van het peloton.
In het peloton was er heel wat commotie. Stijn Devolder (QuickStep) was twee keer betrokken bij een val en moest aan de wedstrijddokter medische assistentie vragen. Er gingen er nog tegen de grond, bijvoorbeeld de ploegmaats Vansummeren en Farrar (Garmin). Heel wat lekke banden ook, onder meer voor Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Eisel (Team Columbia).
Na de kasseien van het bos van Wallers was de kopgroep uitgedund tot elf man. Wynants was er nog bij, Zingle ook totdat hij lek reed. Gardeyn kon terug komen aansluiten. Bij de passage van het peloton in Wallers nam Cancellara de eerste helft voor zijn rekening, Boonen de tweede.
Devolder had al met heel wat pech te maken gehad en tot overmaat van ramp had hij nog een lekke band ook. Hij kon terugkeren, maar dit had allemaal zoveel krachten gekost dat hij in volle finale toch niet met de favorieten meekon.
70 km van het einde viel de Saxo Bank ploeg helemaal weg, op Cancellara na. Voorin waren Wynants, Hunt, Sutton en Hansen de laatst overgeblevenen van de kopgroep. Op de kasseistrook nummer dertien trok Cancellara even door. Boonen volgde vlot, net als Flecha (Sky). Hushovd (Cervélo), Pozzato, Hammond (Cervélo) en Leukemans (Vacansoleil) volgden. De kopgroep werd gevat. Later sloten nog enkele renners aan, maar het was al duidelijk wie de beteren waren.
Vanaf dan begon Boonen zich te roeren. Hij sprong op alles wat bewoog en op de kasseien van Orchies trok hij zelf stevig door. Maar wegreden deed hij niet. Hinault (AG2R) deed dat wel en kreeg het gezelschap van Leukemans en Hoste (Omega Pharma-Lotto). Achter dit drietal viel het even stil en Boonen bevond zich achteraan het groepje. Op dat moment besliste Cancellara een aanval te plaatsen en weg was hij. Ze zouden hem nooit meer terugzien in de wedstrijd. De Zwitser reed bliksemsnel naar de drie koplopers toe, maar was niet van plan om samen te blijven. Dat de koers nog 46km lang was schrikte de kloeke Zwitser niet af, op de kasseistrook van Mons-en-Pévèle bleef hij tempo maken en de anderen moesten lossen. Leukemans kon het langst mee in zijn wiel, maar reed met een platte tube. Hij gaf na de aankomst wel aan dat Cancellara hem er hoe dan ook zou afgereden hebben.
Cancellara had al snel 30 seconden voorsprong en bouwde die uit tot drie minuten op het groepje achter hem waarin toch niet de minsten zaten: Boonen, Flecha, Hammond, Hinault, Hoste, Hushovd, Leukemans en Pozzato. Cancellara was echter meer dan een klasse te sterk voor hen. Voor het indraaien van de velodroom van Roubaix kreeg Cancellara felicitaties uit de volgwagen en toverde hij net als vorige zondag een engeltje uit zijn achterzak. Het rondje op de velodroom was een ruime zegetocht voor de Zwitser. Na 2006 wint hij nu voor de tweede keer Parijs-Roubaix.
Op Carrefour de l'Arbre reden Flecha en Hushovd weg. Hinault en Hoste waren dan al in de achtergrond verzeild geraakt. Pozzato kreeg het moeilijk en moest Boonen, Hammond en Leukemans laten gaan. Hushovd was de snelste op de piste en werd zo tweede en Flecha dus derde. De sprint voor de vierde plaats werd gewonnen door Hammond voor Tom Boonen. Leukemans reed iets later als zesde over de finishlijn. Hoste werd achtste, Wynants vijftiende. Pozzato ontving als beste Italiaan de Trofee Ballerini.
Onder een grauwe hemel gaf de Brugse burgemeester Patrick Moenaert deze ochtend omstreeks kwart voor tien het startschot van de 94ste Ronde van Vlaanderen. Vandaag, 4 april, was het exact 6 jaar geleden dat Briek Schotte overleed, ook al op de dag van de Ronde. Niet toevallig was Desselgem, waarvan Ijzeren Briek afkomstig was, dan ook Dorp van de Ronde. Schotte zegevierde in de Ronde van Vlaanderen van 1942 en 1948. Aan de start stond een kransje topfavorieten: Tom Boonen (QuickStep), Fabian Cancellara (Saxo Bank), Juan Antonio Flecha (Sky) en Matti Breschel (Saxo Bank). Filippo Pozzato (Katusha) behoorde ook tot dit rijtje, maar de Italiaanse kampioen zegde enkele dagen geleden af wegens buikgriep. Eisel (Team Colombia), die afgelopen zondag Gent-Wevelgem won, werd als outsider beschouwd. Groot vraagteken was Stijn Devolder (QuickStep), zou hij voor de derde keer op rij kunnen winnen en zo op gelijke hoogte komen van Achiel Buysse (1940, 1941, 1943), Fiorenzo Magni (1949,1950,1951), Eric Leman (1970, 1972, 1973) en Johan Museeuw (1993, 1995, 1998)? Ook Boonen maakte kans dit record te evenaren.
Het duurde niet lang vooraleer er zich een kopgroep afscheidde van acht man sterk: Bonnaire (La Française des Jeux), Boucher (Landbouwkrediet), Ignatiev (Katusha), Garcia Acosta (Caisse d'Epargne), Goesinnen (Skill-Shimano), Merlo (Footon-Servetto), Rousseau (AG2R) en Van Leijen (Vacansoleil). Ze liepen uit tot 12 minuten, van dan af knaagde het peloton aangevoerd door Saxo en Sky en ook Hulsmans (QuickStep) aan hun voorsprong. Cancellara en Breschel zaten de hele tijd aandachtig voorin. In de aanloop naar de heuvelzone die aanvatte op iets minder dan 100km van de aankomst in Ninove zag je duidelijk de nervositeit in het peloton, er waren gelosten en af en toe een valpartij. Onder meer Boom (Rabobank) en Ivanov (Katusha) moesten de beentjes losschudden om terug aan te sluiten bij het peloton. Ook lekrijden hoort bij de Ronde van Vlaanderen, vraag maar aan Millar (Garmin) die een lekke band kreeg op de kasseien van de Varent en Sébastien Rosseler (Radio Shack) die zelfs twee keer lek reed en nooit meer vooraan in de koers raakte.
Toen het peloton de Kluisberg aanvatte, de tweede helling van de dag na Den Ast dat maar een voorsmaakje was, hadden de koplopers nog 3 minuten. Zachtjes aan dienden er vier te lossen voorin en na de Oude Kwaremont bleven deze namen nog over: Garcia Acosta, Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen. Op de Paterberg werd duidelijk dat Breschel door de boter trapte. Samen met Boonen, Flecha, Cancellara, Hoste (Omega Pharma-Lotto), Hushovd (Cervélo), Chainel (Bbox Bouygues), Boom en Hincapie (BMC) vormde zich zo even een elitegroepje. Devolder volgde op dat moment enkele groepjes verder, maar al snel volgde een samensmelting. Op de Koppenberg moest Devolder voet aan grond zetten, hij was echter niet de enige. Breschel maakte alweer indruk. Het kwartet vooraan was na de Koppenberg nog een trio nadat Garcia Acosta voor de bijl was gegaan. Na de beklimming van de Eikenberg waren ook Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen er aan voor de moeite. In de afdaling kwamen Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto) en Millar aansluiten bij de nieuwe kopgroep waarin alle grote namen aanwezig waren: Breschel, Flecha, Boonen, Cancellara, Boom, Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Eisel, Leukemans (Vacansoleil) en Devolder. Aanvankelijk zat ook Roelandts (Omega Pharma-Lotto) daarbij maar hij reed lek.
Zwitsers kampioen Cancellara bleef ook niet gespaard van pech, door problemen met de remmen moest hij van fiets wisselen. Redelijk snel kon hij opnieuw aansluiten bij de kopgroep. Anders was het voor zijn ploegmaat en Deens kampioen Breschel. Voor hem was het een ware Griekse tragedie op Vlaamse wegen. net als Cancellara had hij te kampen met slechte remmen en wilde ie van fiets wisselen, de mecanicien gaf hem echter de verkeerde, namelijk die van Stuart O'Grady. Breschel reed op die fiets een eind door om dan wederom te wisselen , maar terug keren zat er niet meer in. Jammer, voor een renner met zo'n goede benen. Na de aankomst was hij zichtbaar ontgoocheld en kwaad op de mecaniciens. Ongetwijfeld zal ploegmanager Bjarne Riis een hartig woordje spreken met hen.
De tiende helling van de dag was de Molenberg vanwaar het nog 45km te gaan is. Toch was dat blijkbaar niet te vroeg voor Cancellara en Boonen om al in het offensief te trekken. Met z'n tweeën waren ze weg en niemand die hen kon bijbenen. Millar, Gilbert en Leukemans bundelden de krachten, maar het mocht niet baten. Op de Vesten in Geraardsbergen moest Millar lossen, Leukemans en Gilbert zouden strijden voor de derde plaats. Op de Muur bleef Cancellara plat in het zadel zitten en sloeg toch een kloof. Boonen verklaarde na de aankomst dat hij daar zijn enige zwak moment van de wedstrijd kende. Cancellara begon dan aan een zegetocht van 10km. Met ruime voorsprong reed hij Ninove binnen en nam de tijd om zijn geluksbrenger aan de camera te tonen en felicitaties van Bjarne Riis in ontvangst te nemen. Boonen werd knap tweede en Gilbert won de sprint voor de derde plaats voor Leukemans. Een gehavende Tyler Farrar (Garmin) finishte als vijfde.
Vandaag is de lente van start gegaan dus tijd voor La Primavera. Rond 10 uur vertrokken de renners onder de grijze Milanese hemel. Niet aan de start: Lance Armstrong (Radio Shack). Tot enkele dagen voordien werd hij aangekondigd, maar buikgriep weerhield The Boss ervan om deel te nemen. Maar geen nood, er waren genoeg grote namen aan de start die ook nog eens aanspraak konden maken op de overwinning: op kop natuurlijk Tom Boonen (QuickStep), Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Bennati (Liquigas), Petacchi (Lampre), Pozzato (Katusha), Farrar (Garmin), Freire (Rabobank), Boasson Hagen (Sky), Flecha (Sky), Garzelli (Aqua e Sapone) en Cancellara (Saxo Bank). En wat met Mark Cavendish (Team Colombia)? Hoe goed zou hij zijn? Problemen met de tanden en een nieuwe vriendin zorgden ervoor dat de winter voor The Manx Express verre van perfect verliep.
Al snel na de start reden drie Italianen weg: Piemontesi, Caccia en Rati. De anderen lieten begaan en gaven hen tot meer dan twintig minuten voorsprong. Ondertussen klaarde de lucht niet op en regende het zelfs. In de afdaling van de Turchino was er een val. Murilio Fisher (Garmin) liep daarbij een sleutelbeenbreuk op. Het peloton brak in twee. In dat tweede deel zaten enkele grote namen zoals Cavendish en ploegmaat Eisel (Team Colombia), Farrar, Cunego (Lampre) en ook Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto). Vooraan zaten dan weer mannen als Boonen, Gilbert, Bennati, Petacchi en Pozzato. Uitgelezen kans dus voor hen om die anderen achter zich te laten. Doordat deze groep er de pees oplegde slonk de voorsprong van de drie koplopers. Voor de beklimming van Le Manie werden ze ingelopen. In de afdaling werd in dit peloton de tijd genomen om zich te bevoorraden wat ervoor zorgde dat achtervolgers terug konden keren. Ineens zaten Farrar en Cavendish niet langer in een kansloze positie.
Met nog zo'n 60km voor de boeg trok de Fransman Maxime Bouet (AG2R) ten aanval. Achter hem werd een groepje van zeven gevormd met daarin onder meer de Belg Maxime Monfort (Team Colombia). Ook Dmitri Grabovsky (ISD-Neri) zat erbij en hij reed solo naar Bouet toe. Op de Capo Berta kwam hij erbij en liet hij de Fransman ook meteen achter zich. Zelf werd Grabovsky door het peloton ingelopen op 29km van Sanremo.
Kolobnev (Katusha) legde op de Cipressa een strak tempo op. Voor enkele renners werd dit teveel, zoals voor Boom (Rabobank) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto). En ja, Cavendish bevond zich ook onder de gelosten.
Na Bouet reed nog een andere Fransman, Yoann Offredo (La Française des Jeux), zich in de kijker. Hij kon alleen op kop rijden tot de Poggio. De beklimming van die Poggio werd aangevangen met een groep van ongeveer 35. Bennati bevond zich lange tijd achterin, maar bleek sterk genoeg om te kunnen aanklampen. Garzelli was degene die het ritme bepaalde tot Rogers (Team Colombia) als eerste een sprintje trok. Daarna plaatse Gilbert een bommetje, snel gecounterd door Pozzato. Voor Garzelli werd dit allemaal te veel. In de afdaling van de Poggio sprokkelde Nibali (Liquigas) wat voorsprong bijeen tot Pozzato hem voorbij snelde. Maar de laatste prik van Pozzato was te ver van de meet. Het zou een sprint worden. Liquigas trok die aan voor Bennati, maar Oscar Freire bleek de snelste van het pak te zijn en won zo voor de derde keer Milaan-Sanremo. Topfavoriet Boonen finishte als tweede voor Petacchi. Bennati werd vijfde, Gilbert negende.
Een weekje na het slotweekend van de Tour de France staat gewoonlijk de Clásica San Sebastián op het programma. Dit jaar valt deze wedstrijd een week voor de Olympische wegrit, maar toch kwamen grote namen aan de start: Paolo Bettini (QuickStep), Davide Rebellin (Gerolsteiner), Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne), Menchov (Rabobank) Carlos Sastre (CSC), Andy Schleck (CSC), Contador (Astana) en Damiano Cunego (Lampre).
Na een heftige openingsfase ontstond een breuk in het peloton waardoor een omvangrijke kopgroep werd gevormd van zo'n 50 man. Valverde en Schleck waren daar niet bij, door hun krachten te bundelen konden ze echter aansluiting vinden. Andere namen uit de groep waren Bettini, Garate (QuickStep), Vandewalle (QuickStep), Kolobnev (CSC), Popovych (Silence-Lotto), Rebellin, en Contador, Menchov. De achterstand van het peloton liep hoog op en de renners beslisten dan maar rechtsomkeer te maken en uit de koers te stappen. Ook Tourwinnaar Sastre zat nog in het peloton en hield het dus voor bekeken. Slecht nieuws over Rik Verbrugghe (Cofidis): hij viel en brak zijn sleutelbeen.
40 km voor de streep moesten de renners over de Jaizkibel. Kolobnev trok daar in de aanval, maar werd al gauw terug ingelopen. Cunego loste snel op de Jaizkibel. De Italiaan was in de 18de etappe in de Tour zwaar ten val gekomen en verliet de dag nadien de wedstrijd, blijkbaar is hij nog niet hersteld. Ondertussen heeft hij afgezegd voor de Olympische Spelen. De renners van QuickStep stelden alles in het werk om Bettini naar de zege te loodsen. Onze landgenoot Vandewalle maakte een goede indruk.
Op de Alto de Ankale, minder dan 20 km van de finish, opende Sivtsov (Team Columbia) de debatten. Toen hij werd ingelopen vuurde Bettini een eerste pijl af. Even later probeerde de wereldkampioen een tweede keer. Toen kwam Contador in de problemen en moest de Girowinnaar uiteindelijk lossen. Vlak voor de top lanceerde Valverde zich, hij kreeg Rebellin mee in zijn wiel. Sanchez (Euskaltel) demarreerde en reed voorbij dit duo. Lang bleef Sachez niet alleen voorop, Bettini, Valverde, Rebellin en Moncoutié (Cofidis) konden hem vervoegen. 8 andere renners haakten eveneens hun karretje aan. Schleck, beste jongere in de Tour, was daar niet bij. Moncoutié en Rebellin trokken met zijn tweeën in de aanval, maar het mocht niet baten. De volgende poging was er één van Popovych (Silence-Lotto) en alweer Rebellin. Definitief wegraken zat er echter niet in. In de slotkilometer kon Moncoutié nog wat meters voorsprong pakken, maar niet voldoende. Het werd een spurt die Valverde won. Kolobnev en Rebellin waren twee en drie. Bettini eindigde op een vierde plaats.
Valverde wint de sprint
Het podium v.l.n.r.: Kolobnev (2), Valverde (1) en Rebellin (3)
