TWEEDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD MT 17,1-9. Vers : 5:' Dit is mijn Zoon , de geliefde, in wie Ik mijn behagen heb gesteld, luistert naar Hem.' Die uitspraak door zijn Vader is het mooiste en het meest specifieke van wat we van het Tabormoment kunnen onthouden. Wat is er zo mooi en specifiek aan dat woord zoon? Dat Jezus hier aangesproken wordt als mijn zoon, vooral als we dan dat woord zoon volledig verstaan zoals dat woord in Jezus'taal werd verstaan nml: hij die volledig is opgetild, opgetrokken tot op het niveau van de vader. Daarvoor is het nodig dat wat wij in onze cultuur meestal verstaan onder zoon even vergeten. Is het niet zo dat wij een zoon eerder als jonger, minder ervaren voorstellen. We vertrekken ook meestal van de vaderfiguur; zo de vader zo de zoon bij voorbeeld. Die gelijkwaaardigheid vader-zoon is wat Jezus zo apart doet zijn. En is gelijkwaardigheid ( echter niet gelijkheid want die heeft iets vervklakkends) niet de sleutel tot een echt en enig contact en dit in gelijk welke relatie. Hoe beleef ik gelijkwaardigheid in mijn relatie ?