Vers 12: ' Terstond dreef de Geest Hem naar de woestijn.'
Wat is er in de woestijn ?
Niets, tenzij je daar iemand ontmoet ! Iemand in wie je vertrouwen kunt hebben!
Wat deed Damiaan? Die bad met de melaatsen elke morgen tot op die morgen toen hij zegde : wij melaatsen !
wij hebben geen woestijn nodig om te weten wat liefde is.
wij moeten alleen onszelf geven en blijven geloven dat genezing mogelijk is, nooit eisen, altijd blijven beminnen tot het duidelijk wordt dat we niet alleen beminnen maar ook bemind worden.
U zelf roepen tot welke plaats dan ook zal altijd leiden tot zelfverheerlijking !
Alleen het echt geroepen worden, haalt ons uit ons ik en brengt ons tot ons echte zelf.
Zoniet waren er geen zendelingen, geen gezondenen, geen apostelen die zijn manier van leven hebben verspreid. Wij worden geroepen om Hem tegelijkertijd te volgen en zijn goed nieuws te verspreiden !