Hoe dikwijls hebben wij, als we getrouwd zijn, aan onze echte genoot of echte genote niet gevraagd: ' Zoetje, ziet je me graag? En hoe dikwijls gebeurde het dan dat dat zoetje antwoordde :' Maar schat toch, ziet ge dat dan niet ? Je hebt dat zeker al mee gemaakt, lieve trouwe lezer van deze blog, of niet soms of nog niet ?
Want telkens horen wij hetzelfde of zeggen wij hetzelfde als antwoord:'Maar ziet ge dat niet ? Voelt ge dat niet ? Zorg ik niet goed voor u ? Voor wie ga ik elke dag werken ?
Meer dan ooit is deze eerste zondag na Pasen niet meer het feest van de Verrijzenis maar van het geloven !!!
Want geloven is is niets anders dan vertrouwen. Geloven en vertrouwen zijn zijn precies hetzelfde.
En vertrouwen zul je nooit kunnen bewijzen , kun je alleen maar geven en dan pas wordt alles duidelijk en zullen wij eindelijk echte vrede hebben in ons hart: dat heel apart gevoel van binnen toch.
Lc 24,13-35: Hij werd herkend door hen aan het breken van het brood
Vers 21 a: 'En wij hadden gehoopt dat Hij degene zou zijn die ...'
Veel mensen van 40 tot 60 en ouder zitten met dat soort van gevoel : Wij hadden gehoopt dat wat we vroeger geloofden echt waar zou zijn en wij merken nu dat er veel uitleg in zat die niemand verstond en waar we toch op gerekend hadden.
En hoe moet het nu verder met ons ?
Heel simpel toch: om de Heer toch nog - ondanks alles - uit te nodigen aan onze tafel en het Hem zeggen
dat wat we gehoopt hadden allemaal verloren lijkt.
Dan zal Hij voor ons ook vandaag doen wat Hij toen heeft gedaan.
En wat is dat anders dan met ons aan tafel precies hetzelfde doen : Hij zou brood nemen, het breken en zeggen : dat is wat Ik ben voor u: brood, voedsel noodzakelijk om van te leven. En het zelfde met de wijn want wat ons , mij voedt betekent echte vreugde en daar is de wijn symbool van. Zonder dit voedsel kan toch geen mens leven.
