Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
18-03-2009
Ongeval
Ongeval
Om ze te beletten op te drogen spijkerde ik de tranen in mijn ogen, en wiste de sporen van mijn handen, zodat alles uiterst stil zou worden.
Er was alleen de fabriek geweest waar ze de kaas hadden verwoest omdat de lonen te laag waren en de directeurs te hoog met vakantie.
Ik kon niet zien of het stremsel was, alleen prikte het op de tong als je dronk en had geen mens nog zin in staken, alsof zijn schaduw dan zou bevriezen.
De foto's op de muur waren overhit en ik raapte de scherven zon vannacht bijeen, zoals een voetbal die een vaas vernielde en dan stomweg zijn grote schuld ontkent.
Je legt je hand op je rode jas, nog blank van de school en het krijt; reeds trilt een schaduw in je oog nog troebel in zon en regenweer.
Hoe komt het dat je weer fluistert, wanneer ik verwacht dat je gaat schreien? Misschien is het de lente in je borst of de herfst van je blote voeten.
Je weet hoe ik denk over je korte hals bevallig onder neergestaalde haren, en zo verzoek je me met medelij om je weg te voeren naar de zevende wereld ver van hier, in die verzonken stad waar onze vissen samen zullen zwemmen.
Het was een dag tussen gisteren en vandaag toen ik je zei: 'O schat, ik mag je graag!' Je was niet het meisje van de vorige week. (dat zei je toen je naar mijn boeken keek) Die dingen had je mij verkocht een dag toen ik je niet gezegd had: 'Ja schat, je mag.' De prijs was nogal hoog: een kus of vijf op elke groene plek van het witte lijf.
Gelukkig was er een andere jonge maagd die me zei: 'Jongen, je weet wat je verjaagt.' Ik vroeg: 'Wat?' en ze zei: 'Je buik en je haar!' 'Mijn bankrekening is die van vorig jaar!' 'Er zit wartaal tussen mijn tanden', zei ze. Ja, met haar wil ik naar Moskou reizen! Weg met de ogen die me zien, handen die richten!
Ik val neer bij de sporen voorbij de lichten.
Het was een vraag waarop men JA gewoon is, maar nu besef ik wat niet mijn loon is. Bloedend lacht de wissel al mijn muren droog en sluipt naar mijn voeten waar ik je mee beloog.
Je tranen zullen verdampen, schat, op een zomerdag, zoals bij een hond die te laat zijn meester zag.
Een zwarte rook boven je schouders vertelt me over Lida's ouders en de tranen van de walvis verijzend in je stenen snoer.
Er hangt vuur aan je borsten en water aan je knieën. Ga je wassen bij de meeuwen en ga smullen met de leeuwen: toch zijn de rijmen van je buik verwoest in een oogwenk.
Versleten woorden zoals liefde en tederheid aandacht en schoonheid geloof en godsvrucht zonde en ontucht offer, berouw en idealisme zelfverloochening en conservatisme ruimen plaats voor moderne woorden zoals porno en holebi dividend en travestie surfen en smurfen stalken en hacken karaoke playbacken. Bende gekken, moet ik je wekken?
Goede woorden en juiste woorden gepaste en verrassende woorden brengen de mooiste akkoorden en de echte antwoorden op die ene vraag:
Als ik je zie slapen door alle zorgen van je vader heen, doorheen de geluiden van de straat die door de luiken binnendringen, dan wens ik je je leven lang zo'n zorgenloze nachten toe!
Als ik je zie lachen door alle verdriet van de mensen heen doorheen het krijsen van de spreeuwen die de kale boom bevolken, dan wens ik je je leven lang die ongerepte glimlach toe!
Als ik je zie lopen door alle zwoegen van de wereld heen doorheen de routine van alle dagen die de kralen van je leven zijn dan wens ik je een levenslange veilige wandeling toe!
Je zet drie pasjes terwijl ik er één zet, en een boom is voor jou drie keer hoger dan voor mij.
Je zegt drie woordjes terwijl ik er één verwacht, maar je vertelt boeiende verhalen met drie keer minder woorden dan ik!
Je bent nog geen twee en je wereld lijkt steeds meer op die van mij, toch is die wel drie keer groter ! Al ben je nog geen twee, wèl mijn eigen nummer één!
Doe aan de anderen, die nooit eens veranderen, dat wat je zelf, je eeuwige zelf, ook wel zou doen, naar 't oude fatsoen, als die dan ook, wie dan ook, datzelfde voor jou, alleen maar voor jou, zouden gaan doen, zoals jij voor hen.
L
Doe wat niemand verbiedt, of doe het niet: wat je zelf verzint, vrij als een kind. Wat niemand stoort, niemand ziet, niemand begint, en niemand hoort. Doe wat je verleidt en wat je bekoort, doe wat je doet en doe het goed. Net omdat je het doet, is het goed.
E
Niet wat je moet, maar wat iedereen doet. Alleen dan is het goed! Of had je vermoed dat al wat je doet voor je eigen goed niet wordt beboet met je eigenste bloed?
Het zat altijd ergens in zijn broekzak, zowel thuis, op wandel als op stap. Soms lag het gewoon naast de asbak, maar indien nodig, vond hij het rap
en toverde ermee zoals geen ander. Heel vaardig hield hij het in de hand, en zei: Kijk hier, Roland, ik verander de resten van die oude autoband
in spullen die je meeneemt naar de zee! En toen we wandelden, ver van de dijk had mijn peter ook zijn zakmes mee. Ik voelde me dan weer de koning te rijk
als hij mosselen plukte van de stenen en de schelpen handig opensneed. Nooit mocht ik eens het zakmes lenen, maar bewonderde wat hij ermee deed.
Peren en aardappelen kon hij schillen met dat mes met het heft uit ivoor. Zo een mes zou ik altijd wel willen: die idee drong langzaam tot mij door.
Toen mijn peter jaren later was gestorven, kwam dat zakmes toch in mijn bezit. En ik was blij dat ik het had verworven, want mijn ultieme wens was immers dit
Daarom koesterde ik het in een lade tot het op een nacht gestolen was . En al was er ook veel andere schade, een massa rommel en gebroken glas,
Mijn klaslokaal was vuil en vies: Het werk van de onbekende dader. Ik treurde vooral om het verlies van dat mes van mijn grootvader
Er resten mij drie kleine dobbelstenen en de ring van toen hij trouwde, Maar dat zijn zakmes is verdwenen Blijft wat mij t meest berouwde.
Ik wou iets willen, maar dat wil ik juist niet meer
Nooit meer jong zijn
Ik wou dat ik weer een kind wilde zijn, dan kon ik ook dat heimwee voelen. Dan wou ik naar school gaan per trein en paardje rijden met de stoelen.
Ik wou dat ik opnieuw wou studeren, dan kon ik alles beter begrijpen Veel meer zou me interesseren, mijn kennis liet ik dan ten volle rijpen.
Ik wou dat ik werk wou gaan zoeken, dan kon ik voor mijn toekomst vrezen, dan zocht ik jou in de verste hoeken en kon ik weer je lange brieven lezen.
Ik wil niets anders in mijn leven willen dan wat we samen hebben opgebouwd. Andere ideeën doen me rillen: weer jong te zijn , dat laat me koud.
Ik wens dat ik alleen nog lang blijf willen Te genieten van de liefde voor mekaar. Andere hongers gaan we stillen, hand in hand nog meer dan honderd jaar.
Waarom dicht ik niet over zonneschijn, of dauw die glinstert in je trouwe ogen? Over hoe zalig de liefste gevoelens zijn, en hoe graag wij mekaar kussen mogen?
Waarom gebruik ik geen zoete woorden om te zeggen hoe heerlijk vrede kan zijn, als ik zie hoe mensen roven en moorden om de machtigste en de rijkste te zijn.
Waarom zing ik geen liederen van vreugde over hoe goed alle mensen op aarde zijn? Omdat ik me nog maar zelden verheugde over honger, hebzucht, ziekte en pijn.
Waarom wil ik u de gevaren beschrijven van de dingen die zo vaak verborgen zijn? Omdat wij zorgen voor onze eigen lijven, want die alleen moeten steeds in orde zijn .
En als ik dan zie hoe de zon kan schijnen over mensen die echt mensen willen zijn, dan zal de dood uit mijn teksten verdwijnen, omdat wij dan echt gaan gelukkig zijn.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
