Zaterdag-- Jan Veen memoreert heel wat gebeurtenissen van de afgelopen 12,5 jaar. Robins geboorte, de verhuizingen, verbouwingen, samen de boomhut bouwen voor Robin, het gezamenlijk kamperen in Uffelte met Robin en Istara terwijl Edith en ik ons uitleefden op een schildercursus, samen het sinterklaasfeest vieren. Er zijn veel dingen die we als gezamenlijke familie samen beleefd hebben.
Vandaag vieren we het 12,5 jarig huwelijk van Gerhard en Judith bij hen in de tuin. Istara, de dochter van Odile verzorgt de achtergrondmuziek op piano en gitaar. Odile zingt samen met Istara, Robin en Eva een passend jubileumlied. Ach… het is allemaal erg ontspannen en gezellig. Judiths hartsvriendin Lieve is er met man en Femke. De honden Ziva en Thana rollebollen door de tuin en de barbecue was heerlijk. Eva is net terug uit Italië en door Mark uit Breda opgehaald en kon zo mooi meezingen. Gerhard en Johan zorgen voor de barbecue en Rick krijgt het fototoestel van Gerhard om z’n nek.
Behalve onze gezamenlijke kinderen hebben de vaders Wim en Jan nog een gedeelde interesse: FC Emmen. Die twee hebben dus altijd wat te bespreken. Dit is zo’n topper in het leven die je mag koesteren… toch?
We hopen nog heel wat jaren samen feestelijkheden mee te maken.

17-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Het zal misschien 10 jaar geleden zijn dat ik aan een Mavo/Havo brugklas Nederlands gaf waarin een jongen zat die Tan Ching heette. Je merkte hem niet op. Hij was zeer leergierig  en keek me aan met zo’n blik van: Ik snap het helemaal. Hij haalde steeds goede cijfers en toen de tijd aanbrak om beoordeeld te worden voor de volgende groep werd unaniem gekozen voor Havo/Atheneum. Toen ik hem vroeg wat hij zelf wilde zei hij tot mijn verbazing:”Ik wil naar de Mavo”. “Mavo, hoe dat zo”? Jij krijgt het advies voor Havo en jij wilt naar de Mavo? “Ja… antwoordde hij,”Ik wil steward worden bij de KLM en daar heb je alleen Mavo voor nodig”. Ik wees hem natuurlijk op de extra mogelijkheden die hij met Havo zou hebben en ik dacht dat er voor hem nog meer in het verschiet lag.

Toen ik in diezelfde tijd voor een huisbezoek in Klazienaveen moest zijn , ging ik ook even bij zijn moeder langs…inderdaad van het Chinees Restaurant om haar te vragen Tan Ching te stimuleren om het hoogste te willen bereiken. Ze was niet verbaasd dat hij steward wilde worden want ze waren de vorige zomer net naar Hong Kong geweest met het hele gezin en Tan Ching wilde na die tijd maar één ding: steward worden.

Natuurlijk ging hij naar de Havo, een jaar later het Atheneum.

Gisteren waren we dus in het Chinees Restaurant van zijn ouders. Ik maak altijd  een praatje met de moeder. We hebben nl iets gemeenschappelijks: drie zonen. Natuurlijk vroeg ik naar Tan Ching. “O..”, zei ze, “ het gaat heel goed, hij studeert geneeskunde in Utrecht en zit al in zijn derde jaar”. Ik vroeg haar de groeten over te brengen van zijn vroegere juf Nederlands.

16-08-2009 om 14:01 geschreven door hetty  

15-08-2009 om 13:29 geschreven door hetty  

Ook bij Switch, de Kringloopwinkel in Lochem kun je nog wel eens iets leuks vinden. Alleen al voor de boeken is die de moeite waard. Ze hebben een hele bak vol voor een dubbeltje per stuk.

Na een dagje uit moet er hier toch ook wat gebeuren. Wim is naar de Voedselbank om kratten in te pakken en ik ga er thuis maar eens weer tegenaan. Zucht….
Maar vanmiddag hè...! Samen met Susan naar  Kringloop Het Goed, niet eens zozeer om wat te kopen… gewoon wat rondkijken en we eindigen altijd in het café om even echt bij te praten.
Vooral de boekenafdeling heeft onze aandacht vandaag. Dan lopen we verder ons rondje en er komen een paar nachtkastjes aan…. Van die degelijke massief eikenhouten “Oosterwijk”kastjes. Susan zoekt er één voor één van haar jongens. Ze bekijkt ze, denkt na en zegt:”Met een beetje TLC wordt dat wel wat”. “Hoe bedoel je? ”, vraag ik natuurlijk. Nooit van gehoord… TLC???
“Nou gewoon, met wat Tender, Love and Care. Die moet ik onthouden! Als ik het soms wat tegenzit weet ik ook waar ik om vragen kan… toch?

14-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Hier word ik wel een beetje triestig van. Maar ja…. toch wel een beetje eigen schuld natuurlijk. Ik had alleen niet door dat deze krielen zo vaak broeds zouden worden. Na de vangst van de 6 en later 4 jonge kippen en hanen hebben we de broertjes Haan ook te pakken. Eergisteren de ene en zonet no twee. Ach wat ging deze ook te keer toen hij merkte dat het deurtje van de bench dichtgetrokken werd. Of zijn laatste uur geslagen had is zo’n uitdrukking, maar dit keer is het werkelijkheid. Ik ben er helemaal vervelend van. Wim is deze ook aan het wegbrengen naar buurman Jans. De eerste broer Haan hebben we al in de diepvries. Ik moet er niet aan denken om die op te eten, maar Wim lust hem graag! Op zo’n moment ben ik er helemaal klaar voor om vegetariër te worden
We tellen even de overblijvenden: Vader haan, 5 hennen en 9 kuikens.
Jans mag ze allemaal hebben

13-08-2009 om 19:31 geschreven door hetty  

De Kerkstraat in Hattem.

Vandaag hebben we een afspraak met Ben Krikken op het Gemeentehuis. We willen graag weten of er al meer bekend is over de plannen van de gemeente ivm de wegverdubbeling in de toekomst.
Wim uit zijn bezorgdheid over de toekomstige plannen, onderhoud van de sloten e.d.
We hadden het kunnen weten. We zijn niet veel wijzer. Wethouder Sleekink heeft 2 jaar geleden wel enthousiaste plannen op papier gezet, maar het blijkt dat de provincie die de weg beheert geen belang bij een verdubbeling heeft en andere prioriteiten kent. Als bij een verkenningsonderzoek eind dit jaar zal blijken dat er veel belang bij zo’n verdubbeling is moet de gemeente eerst de weg overnemen. Er mag dan wel een plan liggen, maar er zijn veel dringender prioriteiten. Het geheel kan 5 of 8 jaar duren en dikke kans dat het helemaal niet doorgaat. We krijgen een telefoontje wanneer heer Ben Krikken meer weet.
We gaan door naar Hattem. Moeder is altijd blij als je komt en begint ogenblikkelijk de namen van haar kinderen en kleinkinderen te noemen. Gek dat ze Gerard van Ben en Nies steeds overslaat. En die is nog wel naar vader Gerard vernoemd! Ik lees haar een verhaal van Garriet Jan en Annechien voor. Dat kan ze wel waarderen.
Natuurlijk gaan we later naar Ben en Niesje. We praten weer bij. Ben slaapt nog steeds beneden, want met twee krukken de trap op durven ze niet aan. Nog 6 weken te gaan en dan mag hij weer van alles. Het gaat met de heup gelukkig goed. Hij heeft zich strategisch bij het raam geposteerd en ziet alles gaan en komen aan de Dorpsweg. "Kijk daar gaat Jannie Gelderman", zegt Niesje. Kennen we die? "ja da's 't er ene van de Gelderfotse", meldt Ben. Ja... Hattem hè!
Niesje tracteert ons op een lekkere warme maaltijd en dan…. is het tijd voor : Ontdek je rekje, zoals een vriend van hen dat noemt als hij met zijn vrouw op zaterdagmiddag door de Kerkstraat loopt met al zijn kledingzaken. Samen met Nies struin ik daar lekker rond en tja…… neef Wim….. ik red het niet met twee stel kleren…. Ik loop tegen een leuk jasje aan met 70% korting. Die gaat mee naar Emmen!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

Argus ging een weekje mee op vakantie naar Luxemburg. Samen met Henry en Tonny hebben we daar vakantie gevierd. Argus voelde zich ook bij ons in de caravan helemaal thuis.

Die gebittenstory doet me opnieuw in de lach schieten als ik aan Ben -ja de enige echte- moet denken. Hij vertelde pas nog over ons allereerste van der Kolk familie weekend begin maart 1979 in zo’n vakantiepark ergens op de Veluwe. Ze gingen met z’n allen zwemmen in het zwemparadijs.. Onze jongens, toen 9, 11 en 13 hadden we weggebracht terwijl wij terug gingen naar Vorden omdat mama al heel erg ziek was. Maandag er op is ze ook al overleden. De jongens werden bij de rest van de familie in hun huisjes ondergebracht.
Over de verhalen achteraf zijn me er twee bijgebleven. Tijdens het zwemmen verloor Ben nl zijn kunstgebit. Hoe hij dat had is me een raadsel, maar dat gebit lag op de bodem. Wat nu? Alle neven en nichtjes gingen probeerden het op te duiken. Ze deden allemaal hun best. Grote hilariteit was er toen Gerhard boven kwam met een big smile èn.....met Ben z’n gebit in zijn mond.
Het tweede was dat Argus, de enorme boxer van Henry en Tonny mee was. Ik weet niet hòe het gebeurde maar wèl dat die bij Marry op schoot terecht kwam. Ze gaf een kreet van schrik en zei:” Het lijkt wel een kalf”!
Sinds jaren hebben ze nu zelf een schnautzer. Ik kan je melden… dan zit je ook niet zonder! Higgins duldt nl geen andere honden in zijn buurt. Dat is pas lastig! Piet krijgt de schuld. Die wilde de felste uit het nest. Tja…..!

11-08-2009 om 18:58 geschreven door hetty  

Buurvrouw Wolterdina met dochter Willy in de logeerkamer van Zorgcentrum De Zuidermarke.

Hoe kan dat nou weer? Ik ben vanmorgen in de weer in de keuken en wil m’n hulpstukken indoen: m’n bovengebit. Ik was nooit van plan dat ding ’s nachts uit te doen om met zo’n mummelmondje te gaan slapen. Maar ja….M’n kaak vraagt om een beetje rust ’s nachts en daarom staat dat hulpstuk ’s nachts in een glas water in de keuken.
Is m’n kaak zo veranderd in één nacht. ’s Morgens ben ik nog niet erg helder, maar dit…..Hij past gewoon niet meer. Wim staat ineens achter me. Hij ziet me worstelen en schiet in de lach.. “He-j de goeie wel te pakken”? Verdraaid. Ik heb gisteren het glas in de badkamer achtergelaten en zit te worstelen met die van Wim. … Lach niet!
Ik vertel het vanmorgen aan buurvrouw Wolterdina die nog steeds in de Zuidermarke logeert. Ze komt haast niet weer bij. Morgen mag ze weer naar haar eigen huis. Ik ben benieuwd wat ze van de renovatie van Jans’ z’n kamer vindt. Wat zijn ze daar druk geweest met z’n allen. Vanmiddag wordt de kamer weer ingericht.
Er moest nog gepraat worden over Thuiszorg, maar dat is Jans en Geesje tegen ’t zere been. Thuiszorg? Zij zijn er toch? Ze wonen in hun chalet vlak achter de boerderij. Nergens voor nodig dus. Zelfs ’s nachts kunnen ze horen wanneer de buurvrouw er even uit is. Gewoon met een babyfoon. Voorlopig eet ze ook bij Jans en Geesje. Klaar! Uit! Niks thuiszorg.

11-08-2009 om 18:50 geschreven door hetty  

Vanmiddag zong Wim met de Eemslander Shanty's in het Veenpark. Samen met Frans, Susan en vriendin Sally genoten we van de muziek èn het gebeuren er omheen.

In deze zomer is ds Jan de Korte in de weer met muziek. Vaak is hij betrokken bij het schilderen n.a.v. een tekst of een gebeurtenis binnen het kerkelijk jaar, maar nu is het dus MUZIEK. Hij is zelfs op blokfluitles gegaan.
Vandaag was er een speciale kerkdienst gewijd aan muziek. We hoorden een fragment van Monsters of Grace van Philip Glass en teksten van de mysticus Rumi. En warempel het deed me wat. Dat heb ik niet gauw. Vorige week waren het meen ik fuga’s van Bach, maar waar Fred van Gera helemaal in trance is als hij Bach hoort en Ben en Diny ontroerd naar een opera kijken en luisteren, doet klassieke muziek me niet veel. Ben en Niesje zingen bij Jubilate Deo, een prachtig zingend gemengd koor in Hattem. Toen ik echter de Krönungsmesse van Mozart hoorde… had ik het niet meer. Ja echt ik heb het al vaak geprobeerd sinds ik op de MMS naar Peter en de Wolf luisterde en de kabbelende beekjes probeerde te ontdekken. Ik hoorde wel van alles, maar ik kon er niet warm van worden.
Als ik echter de kinderliedjes van vroeger zing of hoor dan schiet ik vol. Het karretje dat op de zandweg reed. De maan scheen helder de weg was breed enz. Het roodborstje tikt tegen ’t venstertje aan…. Dan zit ik weer bij opoe op schoot! Zo ook met sommige Engelse Hymnen. Ik luister wel graag naar zo’n Engels koor.
De Eemslander Shanty’s hebben een paar nummers waar ik de rillingen van over de rug krijg, maar nu omdat ik ze zo mooi vind en Valerius heeft me ontroerd tijdens een Bevrijdingsconcert en in de Kathedraal in Podznan. Je ziet… ik ben wel warm te krijgen, maar de tekst is voor mij no 1. Die moet me wat doen.
Na de kerkdienst vanmorgen werd er door verschillende mensen orgel, dwarsfluit en blokfluit gespeeld.
Jan de Korte leidde het optreden van hem met Eva- hooguit 8 jaar- in met de woorden:” Eva en ik zitten bij elkaar op blokfluitles. En we kunnen al 4 noten spelen”. Ze deden het voor. “Maar voor het liedje Au clair de la lune hebben we er maar drie nodig”. Het werd gespeeld en ze kregen ons allemaal aan het zingen. Zie dat vind ìk nou mooi!

10-08-2009 om 12:25 geschreven door hetty  

De bench staat weer klaar. Het touw zit aan het deurtje en gaat over de schutting naar het terras. Zo kunnen we ongezien toeslaan wanneer de broertjes haan er in gaan. Of misschien vader haan met een paar van z’n hennetjes. Het jongere spul, dat we al te pakken hebben, loopt nu allemaal bij buurman Jans in het hok, maar wij hebben er nog veel te veel, vooral als straks de 9 kuikens groot zijn. Jans is niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen- de haantjes weerden zich nogal toen ze uit de bench gehaald werden- hij heeft wat schrammen op z’n arm.
Het terras hebben we gelukkig wel weer voor onszelf. Het erf is groot genoeg om lekker rond te scharrelen.
Vanmorgen had Wim weer voer gestrooid in de bench. Even later is het een drukte van belang in en om de bench. Door de ramen van het kleine kamertje kunnen we alles goed volgen. Maar wat zien we? De kloek en alle 8 kuikens doen zich te goed aan het ochtendmaal. De rest blijft op afstand, want ze weten dat ze niet zo dicht bij de kuikens moeten komen, want dan ken je zo’n kriel niet weer. “Zullen we deze dan maar vangen”, doet Wim een poging. Dat lijkt me niks. Ik zie het al gebeuren… een woedende kriel in de bench en de kuikens vliegen aan alle kanten er uit. Die paniek moeten we maar niet. Wanneer moeder en kroost uitgegeten zijn komt de andere kloek met het ene kuiken er in. En daarna…?? Niks meer. De broertjes haan niet en ook de haan met de hennen niet. Zouden ze toch meer meegekregen hebben van de vorige vangst dan we denken?

09-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De boerderij van de fam. Wielens, bijna 150 jaar oud. Ik mocht hem schilderen voor Jans' 60e verjaardag.




Ani informeerde hoe het tussen de hanebalken afliep. Nou.... vooruit....

Nog even over de uitvinding van Wim:
Dat was toch even anders…. dan we dachten. De ventilator deed het in de laagste stand zo goed dat het net was of je in de koele wind fietste. We doken meteen onder ons dunne zomerdekbedje. Ik kreeg al beelden van keelpijn en oorontsteking. Dus Wim knipte het ding al gauw uit. Vanmorgen ging die om 6 uur weer aan op de tijdklok en Wim kreeg het zelfs wat koud onder onze dunne zomerdeken. Nu heeft hij de plek aan de balk veranderd, wat verder naar het voeteneind….. en we zullen zien vanavond. En nu….? 30º C in de schaduw.

Vrijdag--Onze buurtjes Jans en Geesje zijn druk met hooien èn het opknappen van de opkamer, de kamer van Jans. Er moet een hele nieuwe vloer in. Dat moet vandaag nog gebeuren. Morgen gaat de vloerbedekking er in en nieuw behang op de muur. Dit alles moet klaar zijn voor buurvrouw Wolterdina weer thuis komt dinsdag. Ze knapt goed op maar mag voorlopig nog niets doen. Dat wordt wat! “Wi-j kunt eur noe nog niet gebruken hier”, zei Geesje vanmorgen.
‘Wat ette wie-j vandage”, vroeg Jans even later aan Geesje. ”Hetzelfde als gisteren “, antwoordde die gevat. Jans komt niet weer bij. Gisteren hebben ze nl vanwege de drukte èn de warmte het warm eten overgeslagen.
Het is altijd lachen met die man. Maar ook met recht: een goede buur!
Gelukkig hebben ze Geert voor de vloerbedekking en het behangen. Geert is de postbode, een vriend van de familie, die vroeger in de woningstoffeer-branche zat. Elke keer als hij onze postronde heeft gaat hij even bij de buurvrouw op de koffie. Een tijdje geleden vond ik bij Kringloop Het Goed een koffiekop met de naam Geert er op. Die bracht ik gelijk naar de buurvrouw. De keer erop kregen we de post in de bus met het opschrift: De koffie smaakt nergens zo lekker als uit een Geert-kopje. Groeten van Wolterdina en Geert.

08-08-2009 om 18:10 geschreven door hetty  

Het begint warempel al aardig intiem te worden met de slaapkamer erbij. Maar ja.... je moet maar zo denken: Je mag- bijna- alles van me weten... behalve m'n pincode...




Het was me vandaag het dagje wel. Wie me een beetje kent weet dat ik geen fan van deze warmte ben. Ik wil me wel niet laten kennen en probeer gewoon de dag door te komen. Vandaag gaan we samen op de fiets het dorp in, ja zo noemen we dat hier nog. Emmen heeft dan wel stadsallures maar we gaan nog steeds gewoon ”het dorp” in. We beginnen op het Gemeentehuis. We wilden eindelijk wel eens weten hoever het met de plannen voor onze directe omgeving…lees: de toekomstige wegverdubbeling is. De man achter het informatieloket blijkt meteen te weten welke plek we bedoelen. Hij is er n.b. zelf jaren geleden hier tegenover aan het Steeggie geboren. Dat huis is er allang niet meer, maar het praat wel makkelijker. Hij belt voor ons naar twee mensen die er meer van moeten weten, de één is out of town en de ander is op vakantie en wie krijgt hij wel aan de lijn? De broer van buurman Jans: Harrie. Die werkt nl ook op het Gemeentehuis. Het was wel lachen.
We nemen het er nog maar even van. We lunchen bij de Lelie en gaan even bij buurvrouw Wolterdina op bezoek die nog tijdelijk in de Zuidermarke bivakkeert.
Dan wil Wim nog even naar de Gamma… even kijken naar een soort ventilator voor boven ons bed. Maar ja we hebben niet veel ruimte tussen de hanebalken. Die ventilatoren zijn te breed en iets te laag. Je wilt als je onverwacht overeind komt toch ook geen klap van zo’n wentelwiek krijgen. Nee… vlug op huis aan.
Ik ben intussen oververhit. Wim verdwijnt even later naar Jans en komt thuis en verdwijnt naar boven. Ik hoor wat gepruts zo in de verte en wat later word ik geroepen. Ik kom boven en zie wat die uitvinder heeft bedacht. Hij heeft een kleine ventilator tegen de zijkant van zo’n balk geïnstalleerd. Dat moeten we meteen even uitproberen natuurlijk. Een heerlijk zacht briesje zal ons vannacht snel in laten slapen.
Ik hou jullie op de hoogte.

07-08-2009 om 15:19 geschreven door hetty  

Een keer anders als anders, maar..... er staan wel weer dieren op.

Het werk wacht… nou ja werk…? Vrijetijdsbesteding misschien. Er moeten een paar honden geschilderd worden, een boerderij en een spreuk op die dikke schijf beukenboom van campingbaas Johan. Het is een knoepert van een schijf, op de kop getikt bij de achterbuurjongens, door Johan de Besselboys genoemd. Hij was bijna niet te tillen en Wim heeft hem in de studio op tafel gelegd en…. Johan ik kan je meedelen dat hij klaar is. De spreuk plus versiering staat er op. Laat je maar verrassen.
De Achterhoekse spreuk: Wat ’n geluk veur oe en veur ons da-j d’r bunt, komt naast de info te staan, want ophangen… zal moeilijk gaan.
De boerderij staat nog in haar eerste fase, maar m’n laatste schilderij waar ik bij Ellen mee bezig was is bijna klaar. Toch weer anders dan anders. Hij hangt een tijdje gewoon in de kamer om te zien of er nog iets veranderd moet worden. Tja…. Vrijetijdsbesteding of hobby of werk…eigenlijk is er geen verschil.

06-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De pubers.

Eigenlijk zou ik op ons erf het liefste de natuur z’n gang laten gaan, maar alleen brandnetels en verwilderde kippen is ook niet alles. Vooral die kippen hebben het hier nogal voor het zeggen. Na het laatste legsel hebben we 1 grote haan, 5 hennetjes waarvan er steeds 2 met kuikens lopen en ééntje op z’n nest zit te broeden, een koppeltje van 4 en een koppeltje van 6 grotere kuikens, pubers zal ik maar zeggen. Sinds vorige week loopt er dus weer een kloek met 8 kuikens en één met 1 kuiken. En dan hebben we het nog niet over de broertjes haan. Als je goed geteld hebt zijn het er bij elkaar… 27. En daarvan krijgen we 1, hooguit twee eitjes per dag! Het groepje van 6 was het brutaalste. Die stonden ’s morgens al bij de deur te wachten en die ene met de uitgegroeide snavel dook telkens de gang in om z’n eigen portie te pakken. Ach ik genoot er ook van en Wim, hoewel af en toe foeterend, ook.
Maar nu is het zover. Dit kan niet meer. Ze hebben zelfs het terras ingepikt en als wij er niet zitten dan zit dit zestal op de tafel en stoelen.
Het moest er van komen…..
De hondenbench wordt klaargezet, deurtje open met een touw er aan, de kippen worden een dag niet gevoerd en ’s avonds zit het hele groepje van zes er tegelijk in. Wim brengt ze meteen naar buurman Jans… 3 haantjes en 3 hennetjes. Ze hebben geluk. Ze gaan allemaal het kippenhok in als het donker is. Dan heb je de minste consternatie en worden ze gewoon geaccepteerd.
Toen waren er nog….

Zonet keek Wim even naar buiten naar de bench..... en fluistert:"D'r zit 'r weer vier in......gauw".... Hebbes!

06-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De drie Timmertjes, net als bij ons vroeger...

“Mag ik wel bij je komen”? Aan het stemmetje hoor ik dat het Frank van de buren is, van Alle en Anja. Hij heeft nog vakantie en heeft zin om even langs te komen. Hij is al 6 en begint over een paar weken in groep 3. Als hij even later bij het hek aankomt met z’n fiets heeft Tessa dat allang gemeld en we gaan eerst maar eens met wat drinken lekker bij de lammeren op de schommelbank zitten.
Tim wou ook mee,vertelt Frank. Hij had z’n fietsje al gepakt en stond al bij hun hek. Maar ja die is pas 2,5. Anja zal later komen met Tim.
Frank is muzikaal en ontdekt het keyboard van Rick dat bij ons staat. Wim wilde er al mee oefenen, maar daar is nog niets van gekomen. Frank weet een melodietje te vinden en hij mag proberen op het ritme mee te spelen. Eerst met klappen en dan met tikken van de voet en dan op het keyboard. Ja… ritmegevoel heeft hij wel.
Anja komt wat later op de middag met Tim. Ze weten het speelgoed al te vinden in het kleine halletje. Tim is gek op motoren net als vader Alle. Er zit nog van alles in de speelgoedkist van onze jongens, het meeste meer dan 35 jaar oud.
Zelf hebben ze een kleine caravan op hun erf staan om in te spelen. "Vanavond ga ik met papa in de caravan slapen", vertrouwt Frank me toe. "Dat is ècht vakantie".
Gelukkig is Anja’s mond weer rustig na een paar behandelingen bij de tandarts. Ik leef met haar mee. Eindelijk zit ook mijn prothese ook helemaal goed en ben ik blij dat ik van dat eeuwige ontstoken tandvlees af ben..
En binnenkort…? Gaan we barbecuen bij Alle en Anja!

05-08-2009 om 10:20 geschreven door hetty  

Wij hebben een kapschuur. De vorige bewoner heeft hem gezet. Het is een kapschuur naar Drents model. Hij is dus niet groot, zelfs aan de lage kant. Tot onze spijt kan de caravan er niet eens onder. Die staat nu ’s winters onder een winterhoes. Maar verder staat er heel wat in…. De auto, de aanhangwagen, kruiwagen, tuinspullen enz.
Een jaar of 10 geleden schaften Gerhard en Judith zich een vouwwagen aan, een echte Holtkamper. Ja dan kun je er op wachten…: “Kan die vouwwagen van ons wel bij jullie onder de kapschuur staan”? Wim begon al wat tegen te sputteren want waar moeten we onze spullen laten die we op die plek hadden staan. Hij hield de boot voorzichtig wat af… hij moest er over denken hoe hij alles anders zou inpakken.
Wat later hoefde dat niet meer, want de vouwwagen stond er al, nu al zo’n jaar of 10 – 2 weken in de zomer.
En natuurlijk kan het best. We leggen gewoon de matrasjes van de stoelen en de dekkleden er bovenop. Zo is die ook nog beschermd tegen het stof.
Deze zomer zagen we de Holtkamper weer in volle gloria op Camping De Boomgaard. Nee ze zijn helemaal niet jaloers op al die caravans. Dit is tenminste echt kamperen”, zegt Judith als we als afscheid even bij ze komen zitten in de voortent.
Gerhard bracht hem gisteren weer terug en samen met Wim schuift hij hem op z’n plek. Vandaag begint het lieve leven weer voor Gerhard.
Het scheelt dat het met computers is...

04-08-2009 om 09:27 geschreven door hetty  

Het is zover. Rick is aan een flink stel nieuwe broeken toe. En aan de kapper. “Ik heb de knop maar omgedraaid”, zoals hij zegt.
Deze week is eerst z’n haar er af gegaan. Hij dreigde nog even met een tondeuse, maar uiteindelijk is het een mooi gedekt kapsel geworden. We zitten samen bij Mickey waar we meestal verzamelen voor het winkelen begint en een kop koffie onze energie op peil moet brengen. We staan net op het punt om op te stappen als boer Siebring met zijn Annie er aan komt stappen, een tasje van Bristol onder de arm. Hij heeft z’n broek al èn goedkoop, voor de helft. Annie zit maar naar Rick te kijken. Is dat Rick? Rick die ik zo vaak een kop koffie heb ingeschonken? Niet te geloven! Siebring was Rick z’n stage-boer op de LAS en heeft hem geweldig opgevangen indertijd.- nu al 24 jaar terug.
Siebring is nu 86 en loopt met stok: “‘t Is gebeurd met hazen vangen”, zo meldt hij. Hij heeft een doof been overgehouden na een val. “Mag ik nog wel naar de tuin”, had hij de neuroloog gevraagd. “Zoveel als je wilt”, had die geantwoord. Hij heeft nog 7 stukken volkstuin en moet er niet aan denken om achter de geraniums te zitten. Annie trouwens ook niet. We halen wat herinneringen op en ik heb het idee dat het hele terras meegeniet van ons geanimeerd gesprek.
Maar dan is het zover. Òp naar C en A dit keer. Rick past zonder morren twee broeken aan. In één keer goed. Met drie broeken en twee T-shirts gaan we op huis aan. Nou ja…Rick natuurlijk eerst naar Jans en Geesje waar hij met hoerageroep ontvangen wordt. “Zo mag ie-j nog eens ankommen. Zo krieg ie-j nog es verkering” is niet van de lucht.

Als afsluiting van hun broekenstrooptocht nemen Henk en Annie een ijsje en komen even bij ons zitten. Wij moeten nog beginnen. Toen Rick stage bij hem liep ging hij vaak tegen kerst op hazenjacht. Een erg leuk gezin met toen 6 al -bijna- volwassen kinderen.
De boerderij is verkocht vanwege de aanleg van de Rietplas en Parc Sandur en zoon Willem woont nu met zijn gezin in Canada en boert daar succesvol.
Als hij niet in zijn volkstuinen is schrijft Siebring onder de naam Geert Hanken gedichten en verhalen uit het leven gegrepen in het Drents. Hij gaat er mee naar zorgcentra om ze voor te lezen. Ik heb er al eerder over geschreven, toen hij met zijn verhalen en gedichten exposeerde in de Voorhof.

03-08-2009 om 18:58 geschreven door hetty  

Regelmatig moet ik even op Wim Harwig’s:” Too Old to Die Young” kijken. Iedere week is er wel wat nieuws te zien en ik wist dat jongste dochter Rea na 9 maanden van omzwervingen door Indonesië, Australië, de Fiji’s èn Woofen in Nieuw Zeeland weer thuis zou komen. Nou en òf moeder Marjan blij was!! Wim legde het vast. Hij was natuurlijk net zo blij maar ja… dat blijft dan buiten beeld.
Bovendien zie ik dat neef Johan’s 70e verjaardag niet zomaar aan de familie voorbij is gegaan. Nee ook niet alleen een bezoekje, maar een echte party met Wim, Marjan, Jes èn de hele familie van Hennie.
De foto’s zijn veelzeggend op de website van Wim. Die moet je zelf maar gaan zien op www.harwig.wordpress.com. Met beeld van de authentieke Achterhoeker die tevreden het schouwspel dat wereld heet beziet eindigt een leuk en heel gewoon stukje familievideo met Johan en de kleinkinderen van Hennie en Evert als middelpunt.
Natuurlijk werd er ook een familiefoto gemaakt. De eerste maakte Wim en iedereen gaat er even voor staan. Helemaal goed. Maar dan maakt Marjan er één met Wim naast broer Johan en het is net of er iets veranderd is. Wim zegt wat tegen Johan en het hele groepje ontspant en zelfs Mo hoort er bij. Mooi om te zien!

02-08-2009 om 16:42 geschreven door hetty  

De Adelaarshoek in Hattem

Hattem heeft veel van die steegjes en wanneer het vroeger eens flink gesneeuwd had was het ook daar dikke pret. Ze rolden een sneeuwbal door de straten en stegen tot hij zo groot was dat ze niet verder konden en toevallig rolden ze hem dan precies bij iemand pal voor de deur. Daar zochten ze wel iemand voor uit waar ze succes bij hadden. Hoe kwaaier hoe mooier en dan om de hoek staan wachten.
Piet komt ook altijd ter sprake omdat die zoveel lef had. De jongens waren met sneeuwballen bezig en Piet had er bijna ééntje klaar, als er een man langsloopt. “Heb niet et lef da’j em gooit…dan krieg ik oe… Heb niet et lef. Dan zwaait ‘r wat” enz. Tot hij bijna de hoek om is. Op het allerlaatste moment, hij moet nog net één stap zetten, gooit Piet hem van afstand een dikke sneeuwbal precies achter in de nek. De jongens er natuurlijk snel vandoor.
Gerard van Ben en Nies wordt vaak met Piet vergeleken,… ook veel vrienden… en vaak de hort op. Hij had eens vriend Bedwin mee mogen nemen naar de camping in Dwingeloo en de regen kwam met bakken uit de hemel. Ze waren in het toiletgebouw toen er een man aan kwam met een paraplu die zich ging douchen. Die zette de paraplu in de hoek en ging het douchehok in. Je voelt hem natuurlijk al aankomen. Die beide kornuiten wachten even tot de man ongeveer in z’n blootje zal staan en voeren dan een soort toneelstukje op.
“Hee… zie je dat… een paraplu… dat is handig”. “Nee die is van mien”, klinkt al uit het hokje, maar de deugnieten doen net of ze niks horen. “Foei wat regent het… toch makkelijk dat de campingbaas voor een paraplu zorgt”. “Hee…”, wordt er nu vanuit het hok geschreeuwd… “die is van mien…. A-j d’r maor afblieft”.
“Echt service hier… kom Bedwin, we hebben er geluk mee… komen wij tenminste droog bij de tent.” Ondertussen komt de stoom al uit het douchehok en niet alleen van het hete water. G… ver de g ver… as jullie et lef hebt… ik kriege jullie wel.
Natuurlijk zijn de twee zonder paraplu vertrokken en komen hikkend van het lachen bij hun tent aan.

01-08-2009 om 11:10 geschreven door hetty  

De Diekpoorte, toen vanzelf nog zonder auto's.
Alleen de burgemeester, dokter van Haeringen en de notaris hadden in die tijd een auto in Hattem.

Trek eens een sprintje”, riep Mark naar Ben toen hij hem gistermiddag zag.
. Tja… lopen gaat goed, maar zo’n sprintje…? Dat zal nog wel even duren. Niesje heeft het er maar druk mee om Ben ’s morgens in de kleren te krijgen en in de gaten te houden zodat hij nog geen verboden bewegingen maakt, maar ze houdt zich goed. Ze is door alle stress en drukte al een kilo of 6 afgevallen en je ziet het.
Zo gauw Ben bij ons op de praatstoel zit gaat het al snel op z’n Hattems over een kabeltien en een motorregien. “Bie-j ons in Hattem löp d’r ene, al op leaftied, met zon kuifje met stekkeltjes en zon niejerwetse brille met van die breje zwatte ziedkanten. Gien gezichte! ’t Is net éne van de Zwaore Jongens uut de Donald Duck”.
Hij vertelt over “Dina de Profetes”, ( weer één van die bijnamen uit het Hattemse) die in de kerktent op de Leemkule voorgaat net als de bekende Arie van der Veer die altijd tijdens zijn vakantie in Heerde een preekbeurt voor zijn rekening neemt.
Natuurlijk komt hun gezamenlijke jeugd voorbij. Ben doet verslag over het rondje op de step :”Wie-j deuen wie ‘t snelste dat rundtien kon maken… ie- wet wel, onder de Diekpoorte deur, de Kleine Grachte af, steegie in en bi-j de melkboer langs. Nee wie-j hadden nog gien hallozie met secondeteller. Wie-j tellen gewoon : een en twintig , twee en twintig…..En dat zu-j net zien… net toen ik met de kop op ’t stuur onder de Diekpoorte deur gung, leep door net de buurvrouwe met van dee wieje rokken, klederdracht nog, met in iedere hand een flesse melk. Ik zage eur agee niet en ree eur van achter precies tussen de bene. Pats, beide flessen kapot en een hoop geschreeuw . Zie-j kent mien vaste niet, dache ik. D’r bunt hier wel meer kinder. En ik grepe mien stuur en ging d’r vandeur umme mien rundtien af te maken. Maor toen ik thuus kwam in de Gasthuusstege ston buurvrouw al bie-j mien moe eur verhaal te doen”, zuchtte Ben.

Ik ben vanmiddag Emmen in geweest om o.a. m'n paspoort op te halen. Het mag misschien raar klinken, maar ik heb vaak aan de Zware Jongens uit de Donald Duck moeten denken, vooral wanneer er bij zo'n bril met brede zwarte zijkanten een stekeltjeskuif hoorde. Ben z'n schuld! Helemaal toen ik bij Bakker Bart ging zitten om koffie te drinken. Dan zie je de één na de ander voorbij komen. Die brede zwarte zijkanten aan een bril zijn blijkbaar heel modern.

31-07-2009 om 17:58 geschreven door hetty