Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
03-10-2009
Nog even....
Nog even.... Als een tevreden opzichter staat Rick te kijken hoe zijn nieuwe computerdraaistoel door Wim in elkaar gezet wordt. Hij heeft de hele week nog vakantie en heeft bedacht dat hij van z'n teruggestorte belastinggeld wel eens wat nieuwe aanschaf kon doen. Zo tuften we deze middag met z'n drieen naar Groningen naar Ikea om ideeen op te doen en... om het liefst meteen maar wat te kopen want Rick houdt niet van dat getreuzel. Hij ontdekt z'n nieuwe bank mèt chaise longue en ja hoor... wordt meteen besteld en een aanbetaling... daar doet hij ook niet moeilijk over.De draaistoel waar hij nu nog op aast hebben ze niet naar zijn zin, maar wel een nieuwe computerstoel met zachte kussens. Daar zit ik nu al op... prima keus. Nu wordt er nog een kastje voor naast het nieuwe bed in elkaar gezet. Rick werpt zich intussen op z'n nieuwe hobby: fotograferen, nu met statief. Het is maar goed dat we langs de Chinees zijn geweest voor we hier arriveerden anders was het afzien geweest. Intussen heb ik ontdekt dat hettysite weer online is. De ontbrekende foto's komen binnenkort weer terug!
Rick's new furniture has to be fixed. It costs a few sweatdrops for Wim. At Ikea in Groningen Rick bought a new coach with a chaise longue. It will take a couple of weeks before it will be delivered.
Het was de moeite waard om op Rhein in Flammen te wachten. Nee boven in Werlau werd het niks, vol vol vol Na ons diner in het restaurant- dank je wel Rick- gaan we lopend naar de Rijn in St Goar en zien de verlichte boten. Wanneer het helemaal donker is begint om 9 uur het enorme vuurwerk. En dat drie kwartier lang. Het één nog mooier dan de ander. Maar dan is onze vakantie voorbij. Hoewel . Wanneer we de volgende dag naar huis rijden stel ik voor om nog even een tussenstop in te lassen op camping De Boomgaard. Dat lijkt Rick ook wel wat. Hier zijn we 2 weken geleden begonnen en eindigen we dan ook weer.
It is worth to wait for the big party: Rhein in Flammen. After our delicious dinner in our camping restaurant - thank you Rick- we are going to walk to the bord of the river Rhin in St Goar and see all the ships with those beautiful lights. And when it is totally dark and all the lights are out the spectacle starts. It took three quarters of an hour with the most beautiful and spectacular firework. But than holiday is over. However next morning when we are driving back to Holland I suggest to make a stop at the camping De Boomgaard to end our holiday at the same way as it has begun 2 weeks ago. And so we did!
We gaan vandaag naar boven en bekijken het Rijndal vanuit de hoogte bij het stadsdeel Werlau. Even later gaat onze tour verder en we belanden in Emmelshausen waar onze vaste supermarkt is. Hetty , roept Wim ineens, kiek daor es. Het casino op de hoek heeft ook de mogelijkheid van internet. De laptop had ik voor alle zekerheid meegenomen en hier kan ik toch wat invoeren op de site. Jammer genoeg kan ik de laptop zelf niet gebruiken. Dan had ik alles van de hele reis in een kwartier met fotos en al in kunnen voeren. Ik blijf dus even onder de pannen met het intypen. Het is in elk geval een teken van leven voor jullie. We besluiten met een bezoek aan onze Italiaan die verrukkelijke koffie, maar ook ijs serveert. Tijdens deze ritten hier zit Rick pontificaal voorin. Het is 23 jaar geleden dat hij hier voor het laatst was. We ontdekken een nieuwe plek boven Urbar: De Loreleyblick. Zon mooie plek! Het wordt zelfs onderhouden door Unesco als één van de te koesteren plaatsen van ons Werelderfgoed. We krijgen een uniek uitzicht op de Rijn met de Loreley aan de overkant. Meer dan een uur blijven we er zitten en er worden heel wat plaatjes geschoten. We hebben ook goed zicht op de overvolle camping beneden: Loreleyblick. We zien de een na de ander aankomen en meteen weer vertrekken: geen enkel plekje meer. Heel voldaan gaat Rick weer mee naar de camping. Hij is nog geen moment chagrijnig geweest, zelfs s morgens niet. Houen zo! Ook deze camping staat nu helemaal vol. Je ziet heel veel campers, bijna allemaal senioren! Rick praat met iedereen en veel nemen de tijd voor een gesprekje. Soms zie je dat er iemand wat vreemd naar hem kijkt. Dan weten we het al. Die krijgt dan heel wat gemopper te horen. Zo van: Je hebt van die mensen die hebben zeker nog nooit zoiets gezien. Mens draai je om. Maar meestal heeft hij plezier in de kontakten met anderen. Morgenavond is het grote feest: Rhein im Flammen. We zijn benieuwd. We gaan naar boven naar Werlau omdat je daar vandaan alles goed kunt zien. Om half 10 begint het vuurwerkspektakel. Het wordt onze laatste avond hier. Eerst gaan we nog eten hier in het restaurant en .weet je? Rick betaalt!
De hele onderzijde van het prieel
Aan de onderzijde van het prieel, dat ook wel Maria Ruh wordt genoemd, zijn verschillende gedichten te lezen over Liebe, Reinheit, Begierde, Hochmut, Wollust, Demut.
Het huisje in Badenhard waar we vroeger zo veel vakanties doorgebracht hebben. Ik heb eens even zitten rekenen. Veertien lange en korte vakanties hebben wij hier vertoefd. Een keer of vier in de zomer, maar de kortere vakanties vaak in de herfst en zelfs een paar keer in de winter. Mooi!! Nu we meestal met de caravan gaan slaan we nooit een rondje Badenhard over. Tot nu toe ook gevolgd door een wandeling- zg maar klimmen- naar de Hohe Stein. Nee... dit keer niet.
That small house in Badenhard (Kreis Hunsrruck) where we spend so many holidays, in summer, autumn and wintertime.-14- Since we use our caravan we visit it mostly on our way back home, it's about 4,5 hour drive from home. Almost every time we climb to the Hohe Stein... no... not this time.
De overvolle Camping Loreleyblick van bovenaf gezien. Our favourite campsite seen from the heights -fully booked- what a pity. All day and night you see and hear the boats coming along.
Nu wordt het tijd voor onze geliefde plek aan de Loreley, maar wanneer we vanaf Bingen de B9 langs de Rijn volgen zien we de bui al hangen. Alle campings lijken propvol te staan. En ja bij Camping Loreleyblick kan er niets meer bij. Het is de tijd van de septemberfeesten Rhein im Flammen. Wie-j gaot naor huus, is het eerste wat Wim zegt. Maar dat zullen we nog wel eens zien. Ik weet nog een kleinere camping in het Grundelbachtal hier vlakbij. Dan is hij de teleurstelling te boven en even later staan caravan en tent op een klein maar fijne camping aan een beek. We maken samen met Rick een rondje langs de bekende plekken. Natuurlijk langs Badenhard dat totaal opgebroken is, maar nog net berijdbaar, even langs het huisje. Rick schiet opnieuw hevig fotos en dan komen we langs boer Steeg die net buiten is. We worden meteen binnen genodigd voor een kop koffie met Pflaumentorte. Dochter Sigrid, die de boerin is, wordt er bijgeroepen. Ze werkt naast haar boerenbedrijf ook als klasseassistente op een basisschool in Boppard. Ze doet allerlei zaken wat betreft land- en tuinbouw met de kinderen.- Ich mache die Arbeit uns sie ist der Boss, zegt vader Gerhard. Ze vinden het geweldig dat Rick er nu ook bij is. Wanneer brengen jullie die andere twee mee? We brengen zo een aangenaam uurtje door met herinneringen èn het wel en wee van de laatste jaren. We besluiten de dag met de beloofde Pommes mit Bratwurst bij de Imbiss in St Goar en genieten van de boten op de Rijn. Dan eenmaal terug in de caravan lezen we lekker en bereiden ons voor op morgen met de volgende herinnerings tour.
Now we are approaching our favourite spot at the Loreley, but when we follow the Rhin from Bingen down to St Goar we see whats coming. All campsites seem to be full. And indeed when we are at campsite Loreleyblick it is the same: FULL. Its party time here, time for Rhein in Flammen. We are going home, is the first thing Wim said. But I remember me one nice little campsite in the Grundelbachtal nearby. Then his frustration is over and a few moments later our caravan and tent are ready for the next couple of days on that nice little campingspot at that brooksite. We already make a ride along a few well known places. Badenhard of course, but that little village is totally broken up. All the roads are being renewed. But we come through and have a look at our lovely little cottage in which we ve spend so many holidays with the boys. Rick starts again making pictures of everything he remembered and then we are going to see our farmer Steeg where our boys spend so much time at milking time and where they had to ask for the milk every day: Zwei Liter Milch bitte. We were invited to have a cup of coffee with them. How did you know I just baked a prune tart, mrs Steeg welcomes us. Daughter Sigrid is the farmer, the third of their 4 daughters. Next to the farmwork she teaches at a school in Boppard about gardening and farming. Dad Gerhard -78years old- laughed and said: Im the worker and shes the boss. They love it to see Rick again after so many years. When do you take the other two boys? So we have a lovely hour together with old friends. We end our day with the usual Pommes mit Bratwurst at the Imbiss in St Goar and enjoy it to have a look at the boats on the Rhin. When we are back home in the caravan we read a bit and prepare us for the day of tomorrow.
Vanaf Werlau kijk je zo op de Rijn
De camping Loreleyblick van bovenaf gezien.
De seinen langs de Rijn voor de schepen geven aan wat er in deze gevaarlijke bocht aan komt varen.
Het lijkt net een lachfilm! Rick komt niet weer bij, hij schudt van het lachen. We proberen ons deze laatste avond in de caravan te installeren voor de nacht. De tent is al afgebroken en zit keurig droog al in de kofferbak, want we willen vroeg op pad. Metz is al meer dan 600 km. Dat moeten we kunnen halen. Maar nu nog slapen! Het is één grote berg van dekens, dekbed en slaapzak naast elkaar. Ik lig in het midden op de kussens op de grond onder het dekbed. Wim heeft op de ene bank een paar dekens over zich heen en Rick op de andere bank voor elkaar in zn nieuwe ruime slaapzak. Met het eerste ringtoontje van Rick zn mobiele zit hij al overeind. We hebben toch goed geslapen en na een sel ontbijtje met een kop koffie willen we op pad. Moet ik soms blijven hinken vandaag? Rick heeft weer zon creatieve uitdrukking. Het wordt even puzzelen. Hij helpt me uit de droom, hij is gewend twee koppen koffie te drinken. Het wordt een lange dag, maar het verkeer in Frankrijk is niet druk. We betalen heel wat tol, maar dan schiet je tenminste op. We komen langs Reims en we zien vanaf de snelweg de imposante kathedraal staan. Nee aan drie kerken hebben mijn mannen genoeg. Dan komen we voorbij Verdun waar beslist veel herinneringen aan de 1e WO te vinden zijn. Ik heb zelf nu al genoeg oorlogstoestanden gezien dat ik dat niet eens voorstel. Nee we rijden zelfs door naar Saint Avold, al richting Sarrebruck zoals Saarbrucken hier genoemd wordt. De campingbazin kent geen woord Duits of wil het niet begrijpen. Nou ja een camping bespreken lukt in het Frans nog wel. Deze nacht gaat Rick in het midden liggen en als we wakker worden meldt hij:Dat was bomen zagen vannacht! Wim en ik schijnen er wat afgesnurkt te hebben. Maar ook deze nacht hebben we alledrie prima geslapen.
Its just a comedy here! Rick cannot stop laughing. We are trying to install us for the night in the caravan. The little tent is already safe and dry in the car boot, since we want to leave early to morrow. Metz is more than 600 km. That has to be done. But how sleeping.? Its a huge lump of sleeping bag and plaids. Im honoured to sleep in the middle on cushions on the floor. Wim is lying under a few plaids on the one coach and Rick in his brand new sleeping bag on the other one. But all of us are sleeping quickly. With the first ringtone of Ricks mobile hes already up . We all slept well and after a quick breakfast and a cup of coffee we want to go. Do I have to limp today? Another creative term from Rick. I have to puzzle. But he opens my eyes, he is used to drink two cups of coffee. ( wet the other eyein dutch: you cannot walk on one leg) Its a long day, but theres not busy traffic on the highway (péage). We have to pay a lot of tax , but than you can get up fast. We are passing Reims and see from the highway the very imposante cathedral. No my men wont stop. They already have seen 3 cathedrals last week enough. A bit later we are passing Verdun. Im sure there will enough to be seen about the first WO. After all the memories and emotions weve seen in Normandy I dont like to see more.. No we go on .. even to Saint Avold somewhere between Metz and Sarrebruck as they call Saarbrucken here in France. We are so close to Germany and I try my best German at the campingsite, but the mrs of the camping doesnt or doesnt want to understand it. Ach to ask for a place on the campsite will succeed with my school French. This night Rick is lying in the middle of the caravan and as we wake up in the morning he mentions: A lot of trees were to be sawed down this night. -It remembers me my parents when they were asleep and both were snoring- Wim and I seemed very busy with it tonight. However this night we slept very well too, all three of us..
We worden wakker van het getik op het dak van de caravan. Regen . en de tent wordt nu nat. Wim nu blijven we nog een dag. Ik had al helemaal geen zin om een hele dag te rijden en Rick heeft de Sword Beach nog niet gezien. Hij heeft het er nu al over om nog eens terug te komen en de hele kust opnieuw langs te rijden. En Wim roept al:Rick blijf maar liggen we blijven nog! En we draaien ons nog een keer om! Even later heeft Rick toch de kleren al aan en loopt naar het strand. Hij kan er niet genoeg van krijgen. We maken er een rustig dagje van. Lezen, naar de Sword Beach bij Ouistreham en boodschappen inslaan bij de Inter Marché. Dat moet Rick toch ook meegemaakt hebben. Er is ook een Brique Marché, een soort Gamma zal ik maar zeggen. Als je met mannen op stap bent vinden die altijd wel wat: een thermometer voor in de caravan. Vindt Wim leuk. En Rick vindt iets om zn Airco thuis mee schoon te maken. Bij Ouistreham zijn de Engelsen, maar ook Noren geland zien we nu. Koning Harald van Noorwegen is er in 2004 geweest om de gevallen Noren te eren. Maar ook Nederlandse schepen deden mee. Het is eb en het strand hier is bezaaid met wier, schelpen stenen enz. Het is lekker wandelen. Rick heeft opnieuw ieder plekje met memories van D-Day gefotografeerd. Nu zitten we samen aan de koffie. De tent is al afgebroken. En vannacht . slapen we met zn drieën in de caravan. Zie je het voor je? Ik vertel morgen wel hoe het geweest is. En morgen ? We vertrekken richting Reims. Ons einddoel wordt Bingen en dan naar St Goar. Rick heeft het nu al over de Campingplatz bij de Loreley.
We just wake up by the ticking of the rain on the roof of the caravan. Rain and the tent is getting wet.Wim we are going to stay for another day. I just didnt want again to drive a day. And Rick didnt see the Sword Beach. He is talkin gabout to come back and drive the whole way along the beaches here. And Wim is already calling:Rick remain in your bed we are going to stay today! And we turn over again.! Later on Rick is walking to the beach. The beach that never pall. We get a quiet day: reading books, while its raining. But at noon it is dry and we are going out to that Sword Beach in Ouistreham. The British have landed there and also the Norwegian. We saw that King Harald from Norway was there in 2004 to honour those killed in action. And also Dutch ships were brought into action. It is low tide and the beach is full of shelves, seaweed and nice stones etc. Its nice to walk around on the beach. Rick took pictures of everything that reminds on the War Then its shopping time. We find a huge Inter Marché and a Brique Marché, just like Gamma in Holland. Rick has to see that. And always the men find something they can use. Wim a thermometer for the caravan and Rick a cleaner for his airco at home. And now we are having a nice coffee. The tent is taken down in a fast time. Tonight we will sleep all in the caravan. Ill tell you tomorrowhow it was . And then we leave for Reims. Our final destination will be St Goar am Rhein where we spend such a nice holidays with the boys so many years ago. Rick speaks already about our next Campingplatz at the Loreley.
Op de terugweg komen we langs Bayeux en volgens het boekje zijn de twee dingen die de moeite van het bezichtigen waard zijn de Kathedraal èn de tapisserie van Reine Mathilde van Bayeux, een 70 meter lang geborduurd linnen wandkleed dat het verhaal vertelt over Willem de Veroveraar in 1066. De kathedraal is enorm. Rick is deze week al voor de derde keer in een kerk! Maar de tapisserie laat hij aan zich voorbij gaan.
On our way back we visited Bayeux. That town did not suffer too much at the invasion. According to the booklet here are two things of importance to see. Thats the cathedral and the tapisserie of Bayeux, a tapistry of a 70 meter length with shows the battle of William the Conquerer in 1066. The cathedral is huge. For Rick it is his third time this week hes in a church! But hes not interested in the tapistry.
Hier in la Normandie zit Rick steeds voorin tijdens het rijden. Hupsa . kachelen maar, is zijn favoriete aanmoediging. En Geef gas zegt Bas . dat zegt Fred altijd, en even is hij dan stil en weet ik dat hij weer met zijn gedachten in Canada zit. Er is veel te zien in het kleine dorpje St Mère Eglise. De pop aan de toren hangt er nog steeds. De man die er in werkelijkheid aan gehangen heeft met zijn parachute heeft zich 2 uur dood gehouden en redde hiermee zijn leven. Rick laat zn fototoestel niet meer los. Hij heeft er een hobby bij. Behalve muziek luisteren, downloaden en branden stort hij zich op het fotograferen. We hebben al een discussie over welke fotos je bewaren wilt: de echt mooie fotos of de fotos met emotionele waarde. Rick gaat voor allebei. Dat betekent dat hij straks een enorme hoeveelheid heeft van deze vakantie 2009. We hebben allebei al heel wat ondergaande zonnen en prachtige wolkenpartijen. Er is hier in St Mère Eglise een mooi Airborne Museum. Hier zijn de parachutisten geland en ook hier overleefde slechts 50 procent de invasie. Hier stonden nog een paar gliders en ontelbare zaken die de soldaten bij zich hadden. Informatief en ook leuk om alles te bekijken. We lunchen in een zaakje aan het plein voor de kerk, een taaie steak met frites.En even later bezoeken we het memorial voor de gevallen parachitisten hier in de streek.
Here in la Normandy all the time Rick is sitting near his dad in front of the car.Hupsa . kachelen maar, is his favorite encouragement. And . Geef gas.. zegt Bas . Fred always said, and for a moment hes still and I know he is in Canada with his thoughts. There is a lot to see in that little village of St Mère Eglise.. The puppet with his parachute is still hanging on the church tower. The soldier who really was hanging there on his parachute on the 6th of june in 1944 had shammed dead for two hours and by this he saved his life. Rick doesnt let loose his camera. He loves his new hobby. Except listening, downloading and burning cds hes plunging on photografy. We still have had a discussion about which kind of pictures you have to keep: the real beautiful and good ones or those with more emotional value. Rick wont choose. It means he will have a huge number of pictures of this holiday 2009.. We both have taken a lot of pictures of the sun above the sea and the big clouds weve seen here. St Mère Eglise has a beautiful Airborne Museum. In this aerea landed the paratroopers and also survived 50% of them. Two gliders were to be seen here and also a lot of things from that time which the soldiers kept on them. Good to see and to remember. We had lunch in a café at the churchyard, a tough steak with frites.
We zijn vandaag van plan om vanaf de Juno Beach verder langs de kust te rijden naar de Gold en de Omaha Beach. We zetten de wekker op Rick's telefoon. Je kunt het geloven of niet, maar hij zit om 8 uur al aangekleed voor de tent. Wij liggen nog. We gaan op tijd op pad, wel na de koffie. Zonder dat kan Rick niet weg. Hier aan de Juno Beach zijn de canadezen geland en verderop in Arromanches sur Mer de Engelsen. We kijken uitgebreid rond en bezoeken de film van de landing die hier op een doek rondom ons vertoond wordt. We zijn wat stil na deze indrukwekkende film, gemaakt van originele beeldenvan de landingen en beelden van nu. Het is nu of je er zelf bij geweest bent. In een plaatsje verderop eten we een pannenkoek, een crepe die je dubbelgevouwen in een punt in een servet aangereikt krijgt. Wim doet nog even een misstap... nee niet wat je misschien denkt... ha... hij stapt naast het smalle trottoir en maakt door zijn snelle reactie een koprol van deze toch bijna 70 jarige, wat hem bewonderende maar ook bezorgde blikken bezorgt. Ik heb hem net gecontroleerd. Hij heeft niet eens een blauwe plek! We gaan op zoek naar de Amerikaanse begraafplaats en herinneringscentrum. Rick heeft zich in zijn hoofd gezet dat hij de voetsporen wil zien die Obama achtergelaten heeft toen die hier bij de 65 jarige herdenking geweest is.
We had planned to drive along the shore of this beautiful Normandy coast. Rick waked up by the ringtone of his mobile and was sitting outside waiting for us. Then we start here at the Juno Beach where the Canadian landed on that day June 6th in 1944. Than further to Arromanches, also called the Gold Beach, where the British troupes had landed. We spend a long time for this visit and saw a film about the Invasion with original fragments and also new ones from this time. We were very impressed about it like everyone and after it we didnt speak much. It was like you ve been there. After that we went on and bought a crêpe in the next village.. Wim made a wrong step not what you would been thinking ha.., but he stepped next to the footpath and made a very nice headroll.. and that for an almost 70 year old man! Ive just made a control check. Not even a blue spot. We are on our way to Omaha Beach to visit the Normandy American Cemetery and Memorial. Rick had in his mind to walk on the foorsteps of Obama who left them here in June this year at the 65th year after the Liberation at D-Day. What a huge cemetary. So full of dignety. Just here with sight on the sea at this beach were they landed, are buried more than 9000 men and women, all young Americans. There is a lot to see and to hear about it, a film, a lot of pictures and videos, interviews with family. It was just here that there was the most of force from the Germans. One veteran told about his group of 35 men who went on climbing that coast, but only 6 did reach the top. A lot of us had tears in the eyes. They never will be forgotten. Enough emotions for one day. To morrow well go to St Mère Église.
In het West Vlaamse hebben we een ontdekkingsreis door de tijd gemaakt. Veurne was al prachtig met haar oude gebouwen, maar ook het West Vlaamse achterland heeft iets wijds. We kwamen terecht in een klein dorpje waar de voormalige plaatselijke brouwerij veel van de geschiedenis van de streek weergeeft in het Museum van de Fransmans. Het waren de mannen van vooral dit dorp die als seizoenarbeiders in Frankrijk in de bieten gingen werken. Het ligt ook zo dicht tegen Frankrijk aan. Een vriendin uit het dorp is onze gids en ze maakt er voor ons een onvergetelijke dag van. Ook Rick is onder de indruk van het harde leven van deze Fransmans en fotografeert er wat af. Neef Wim heeft hem wat adviezen voor het fotograferen gegeven en een fotomagazine. Hij is er mee in zijn sas.
' Avonds, na onze laatste avondwandeling aan het strand van De Panne komen we op de terugweg onverwacht langs zo'n tent met de echte Vlaamse fritekes. Tja... we moeten die toch even proeven. Wij nemen een gewone en Rick een Jumbo. Wij kregen het niet op.... Rick wel! Maar nu zijn we er klaar voor. Rick helemaal! Op naar La Normandie.
Johan en Joke hadden goede ervaringen met een camping in Courseulles sur Mer. Aan de Juno Beach kunnen we vanaf de camping zo naar het strand.
In West-Vlaanderen we made a discovery trip through the time. Veurne is beautiful with all her old buildings, but also the countryside has something special. We came in a village in an old brewery where you could see a lot about the history of that region. This village was also called the village of the Fransmans, since a lot of workers went to France to work there on the beetfields. Its so close to France. A friend of us in this village is our guide and made our day. We wont forget it!. Rick is impressed too about that tough life of these people and made a lot of pictures.
De Fransmans
Mooi Museum
De voormalige brouwerij met hopbellen aan de zoldering
Tja... Belgie... Heb je een aardige camping uitgezocht... bestaat die helemaal niet meer. We zoeken gewoon een andere. Het wordt het Greenpark in De Panne, vlakbij zee. We zoeken natuurlijk meteen het strand op. Er wordt kite gesurfd en dat met minstens windkracht 6. Wat is dat lekker om eens helemaal uit te waaien. "De sokken waaien me hier uit de schoenen", meldt Rick. Ik zie hem genieten. Hij zit met zijn gedachten al in Normandie en ziet bij wijze van spreken de schepen al aankomen. We zijn ook meteen naar Veurne geweest, een echt mooie Belgische plaats met een prachtig centrum. Ook Rick gaat mee de Walburga kerk in en samen hebben we een kaarsje gebrand ter nagedachtenis aan de opa's en oma. En de rest, vult Rick aan. We zij moe van alle indrukken, maar ik zie nog wel kans om het boek van Herman van Velzen een eind door te lezen: Een Groezelig Kearltjen, allemaal verhalen, voornamelijk over Aornd Peppelenkamp, een Achterhoekse bessembinder, zijn vrouw Geerte en vriend Olbert van Neuzen Hanne. Toen ik een jaar of 12 was ontdekte ik in een streekblad steeds een stukje van Herman van Velzen en... waarempel het bleek precies de taal van Vorden en omstreken te zijn. Neef Wim vertelde dat Frans Roest, de eigenlijke naam van Herman van Velzen, zijn eigenlijke inspiratie opdeed in het sigarenwinkeltje, annex bibliotheek van Hassink op de hoek van het Hoge. Hij zat daat te luisteren naar de verhalen van de klanten, gewone mensen met hun gewone belevenissen. Och... hij kon het zo mooi vertellen allemaal. We willen naar bed, maar nu is Wim er ook al in begonnen en ik hoor hem nog even niet over slapen gaan.
Tja Belgium We had found that lovely campsite in the book but it isnt there at all. We are looking for another one. We find campsite Greenpark in De Panne near the Belgian coast. That afternoon we are walking along the beach looking at the kite surfers. Wind force 6 at least. Its lovely to walk on the beach in that strong wind. Rick enjoys it too. He already has that Normandian Invasion beach in mind. Weve been in Veurne, a really beautiful town with a lot of memories at the Spanish.( 1600-1700) We are going into the St Walburg church, lighting a candle at the memorie of our parents and grandparents. We are getting tired of all those impressions, but I just have to read a few stories of that Achterhoekse author Herman van Velzen: Een groezelig kaeltjen.. about that dirty old man, all stories about Aornd Peppelenkamp, the besom binder. We just would like to go to bed, but now Wim has started reading . So I dont hear him about it for a while.
Mo, de geweldige hond van de familie, die ik voor Rea schilderde.
Allez manneke... kom maar op met de fritekes! Rick is al aan het oefenen voor morgen als we Belgie binnen gaan. Hij zit achter me in de auto en schiet telkens in de lach. We hebben net afscheid genomen van neef Wim, Marjan en Rea in hun knusse houten huis. Wat een ontspannen bezoek was dat. Ze konden het niet laten om het schilderij van Mo alvast aan Rea te geven. Het stond midden in de kamer te pronken. En... Rea vond het prachtig. Het is een bijzondere plek daar in en om dat houten huis. Je waant je midden in een natuurlijke omgeving met kabbelende watervalletjes, kwakende kikkers, de Quest van Wim en de ligfiets van Marjan èn de oude hen in het kippenhok. Rea vertelt over haar belevenissen samen met Jes bij de familie in Indonesie en Australie, over de Fiji eilanden en het woofen in Nw Zeeland. Wat is je volgende wens, vraag ik haar. O... ik zou nog graag eens naar Zuid Amerika willen, maar... dan wil ik eerst Spaans leren.
Allez little boy come on with your fritekes! Rick is already practising for tomorrow when we will enter Belgium. He is on the backseat and several times he give a laugh. We just said good bye to nephow Wim and Marjan and their daughter Rea in their cosy wooden house. What a relaxing visit. The painting I made for them for Reas birthday stood in the middle of the sitting room. And Rea loved it. Its a special place that wooden house and garden. Wim build it himself ( Finn House). You are imaging that you are in the middle of nature with that bubbling little waterfall and those quacking frogs, Wims Quest, a recumbent ( kind of bicycle) and that old chicken in the henhouse. Rea tells us about her travelling around the world with her sister Jes, visiting the family in Indonesia and Australia and working in Nw Zealand, the Woofing. What will be your next wish, I asked her. Ooo .. I would like to go to South America but before I want to learn Spanish.
De hippe camper van Wim en Marjan
De knusse keuken in hun houten huis
De tuin
Mo, de hond speelt een grote rol in hun leven
Rick krijgt adviezen èn een Magazine over fotograferen
Jij kwam vaak zondags aanlopen met de hond... hier bij de Boomgaard, Wim". Meestal was het met Mag, de hond van tante Hermien en oom Sjoerd. Nu liep neef Wim met Marjan en Mo opnieuw door de bossen van de Kieftskamp en geniet er nog net zo van. Hij kreeg het voor elkaar om het jonge steenuiltje in de noteboom hier te fotograferen. Terwijl Hennie de dag ervoor bij ons zat , was het nu Diny die met open armen door Wim en Marjan begroet werd. En... de verhalen over de deerns van de Haar: Rika, Coba en Hermien kwamen natuurlijk aan bod Het was net een familiereunie hier op de Boomgaard. Rick was in de wolken met z'n statief voor z'n fototoestel. Die is helemaal in de mood, fotografeert alles wat los en vast zit. Neef Wim geeft hem wat tips over de compositie. Rick vindt het prachtig zo. Hij gooit ons telkens een tip om de oren van een blog met oma's 1001 weetjes: als je je haren met koud water na spoelt blijft het glanzen. even later: Als je de asbak met deo spray behandelt koekt de as niet aan en even later een tip voor pa: een spons met spiritus in de kamer en de rooklucht verdwijnt er in. Joanne komt thuis en als ze ook bij ons zit spert ze haar ogen open en zegt: "Wat is dat dan voor hippe camper"? "Ja.. van ons", meldt Marjan. "Als je een pen hebt...Wil je er ook wat op zetten?" Nu zit hij hier tegenover me en wacht op zijn beurt op de laptop.Hij meldt nog even: "Jos is fan van Mannenkoor Karrespoor." "Hè"? "Ja daar kwamen ze met "Lekker op de trekker" mee in de top 40 in 1999". Wim doet een wasje, z'n favoriete broek zat onder de vlekken. En ik..... maak me klaar voor de volgende etappe en ben heel blij dat Mark voor huis en haard zorgt.
Gisteravond zaten we gezellig als Acherhoekers- met aanhang - bij elkaar. De familie verhalen deden de ronde. Leuk om te horen dat tante Riek, net als haar zussen Hermien en Coba mooi kon vertellen. Samen met neef Wim en Marjan, nichtje Hennie èn Johan en Joke èn Rick zaten we lang- heel lang- bij elkaar gewoon buiten. Tot het koud werd. Het is uiteindelijk al september....
Oj een varken slaot of aait, schreeuwen dut e altied. -Bij sommige mensen doe je het nooit goed-
Wee in de helle geboren is, Wet neet dat r n hemel besteet -Wie onder ellendige omstandigheden is grootgebracht weet niet dat het ook anders kan-
Arme leu hebt neet völle familie. - De familie houdt zich afzijdig van familieleden waar weinig te halen is-
Niks wat zich zo opheupt as schulden en smerige wasse -Niets wat zo snel meer wordt als schulden en vuile was-
t Kump te peerd, maor t geet te voet. -Gezegd van ziekte: Je bent sneller ziek dan je weer beter bent-
n Ander de plaggen uut de hegge maaien - Een ander te kort doen-
Hoe hoger aj in de boom zitt, Hoo better aj biej de appel könt.
Aj gien stoet hebt, moj de körstn ettn
Dr is gien kikvos zo glad of hee is wa dikköpken ewes.
Wee eier wil hemmen, Mot tegen hoondergekakel können.
Het grijze duifgehalte ligt hoog, zei Niesje vanmiddag toen ze rondkeek in het klooster van Ter Apel. De mannen van Valerius zongen de sterren van de hemel. Het is net of ze steeds beter gaan zingen, vol emotie. Dat herkende ik ook in Poznan in de Kathedraal. Daniel was goed op streek en zweepte ze op tot grote hoogte! Hij praatte de stukken met verve aan elkaar. En de pianist Jan Lenferink liet horen dat hij een toppianist is. Jan Vayne is geweldig , maar deze Jan doet niet voor hem onder. We gaan niet zo vaak naar het noorden, maar ach de Tom tom instellen voor zon klein stukje was toch niet nodig. Al pratend achterin ging de tijd vlug en toen Niesje vertelde over de man die bij haar moeders huwelijk met oom Paul buiten de kerk had staan huilen kwamen de verhalen pas goed los. En ineens waren we al bijna bij Veendam, wel 30 km te ver. Weer terug redden we het nog net op tijd. Eén van de zangers van Valerius liet zien hoe mooi hij 12 kg was afgevallen. Wat is je geheim, wilden we natuurlijk weten? Gewoon alleen eten waarvoor je gebeden hebt en niets daar tussen in! Dat raadde ik ook iemand anders al aan en later bestelde hij een badkamer bij me . Van het geld dat hij overhield!! Het was de man die ook in mei in de bus naar Poznan aan één stuk zo door ratelde, heel gezellig. De middag werd besloten in hotel Het Boschhuis met wat drankjes. Nee koken deden we niet. De Chinees in Noordbarge brengt altijd uitkomst met zn heerlijke loempias!
Grey pigeons everywhere here, Niesje said this afternoon at the Monastery of Ter Apel when she was looking around. Most of us were older people. The men of Valerius gave a superb performance. Its just if they are singing increasingly better, full of emotion. I recognized it in the Kathedral in Poznan too. Daniel, the choirmaster, did a good job and incite the men into great heights. He told about the different songs and pianist Jan Lenferink showed that hes, just as Jan Vayne last year, a great musician. We dont go north very often and ach to use the tom tom for just a small drive isnt useful, we thought. But talking about the past about the marriage of Niesjes dad and mum there was a man, crying outside the church after they had married. Mum never wanted to talk about it. And then more stories came along. And suddenly it seemed we already were near Veendam, 30km too far.. Back again we were just in time at the Monastery. One of the man of Valerius showed us he had lost weight. What is your secret, we asked him. Oo, nothing special you have only to eat when you pray for it and nothing between. I advised it some one and later on he ordered me to built his new bathroom from the money he had saved. The afternoon ended with a few drinks in hotel The Boschhuis. No we didnt cook today. The Chinese in Noordbarge helped us with his delicious loempias!
Wat kan een mens toch wennen aan schijnbaar onbelangrijke zaken. Zo geniet ik door de week elke avond een uurtje van een oude aflevering van James Herriot, je weet wel die veeartsenserie uit de Yorkshire Dales. Ik ben er gek op. We hebben de Dales al vaak doorkruist en het dorpje Askrigg waar de serie speelde bezocht. Ook het Visitors Centre in de North York Moors waar de echte James Herriot in de buurt woonde besteed veel aandacht aan hun dierbare favoriet. We hebben zelfs in Thirsk het huis van de veearts opgezocht. Dat is nu een Museum. Alles is zoveel mogelijk intact gelaten en aangevuld met een oude auto, kinderwagen uit die tijd. Zelfs wanneer je de hal passeert gaat de telefoon en als je die oppakt hoor je een boer in onvervalst Dales dialect vertellen dat er een kalf ziek is en of de dokter gauw wil komen. Ach zo tussen half 6 en half 7 droom ik er helemaal bij weg. Er spreekt zoveel liefde uit voor dieren in deze serie en al heb ik ze ooit al eens gezien . Ik ga er voor zitten en geniet. Dan een half uur later begint Van jongeleu en aolde groond, de Twentse soap. En het blijft een soap, maar wel de moeite waard, alleen al door die mooie Twentse taal. En nu ? Inspector Morse. Daar kijken we allebei graag naar. Verder hebben we vandaag Rick zn koffer gebracht en helpen pakken. Hij is er klaar voor. Nu wij nog. Wim gaat morgen nog zingen in t Klooster in Ter Apel, een promotieconcert van ons Mannenkoor Valerius. Ben en Niesje komen ook meeluisteren. Wordt vast een mooie middag!
What is it a human being can getting used to unimportant matter of detail. So Im enjoying the English series of the James Herriot, as you know the famous vet from the Yorkshire Dales who wrote several books about his life. Im very fond of it. We often drove through The Dales during our holidays and visited that little village of Askrigg which they used in the film. Weve also visited the Visiters Centre in the North York Moors where you find a lot of information about this famous inhabitant. We even were in Thisk where he lived. His house became a beautiful Museum worth to go there. Most of the house stayed like it was before. When you are passing the hall the telephone starts ringing and when you pick it up a Yorkshire farmer is telling you about his sick calf. Ach . Between half past 5 and half past 6 Im dreaming about that lovely place and vets. Its about all that creatures great and smaal and their love for them. Ive already seen it years ago when the boys were still at home .. And now Im sitting there and enjoy . Half an hour later the Twentse soap Van Jongeleu and oalde ground starts ( youngsters and old places) However it is a soap its worth to listen and look at because of that nice Twentse language ( a region north of the Achterhoek) And now ? Inspector Morse, an English detective We both love it. Today we helped Rick packing his suitcase. He is ready for the holiday. Now just the two of us. But at first Wim has to sing with his Mens choir Valerius in the Monastery of Ter Apel : a Promotion Concert. Ben and Niesje are coming too and will go there and listen with me. It will be a beautiful afternoon, Im sure.
Ooit vierden we zo onze vakantie- 1982-. Hier zijn we in Oostenrijk mèt de van der Deens èn de Wagenvoorts. Rick vond het prachtig! Op de foto mis ik Mark en Berend. Wie van de twee zou de foto hebben genomen?
In Austria 1982 with friends and the Wagenvoorts. Rick enjoyed it very much.! On this picture Mark and Berend are missing. Who of the two of them made this picture?
En..? Ik kijk Wim vragend aan.Wàt zei- d-ie? Ik heb een vrouwenkwaal nou ja.... een kwaal die meer bij vrouwen dan bij mannen voorkomt. Dat was even weer schrikken gisteravond. Wim werd ineens heel duizelig en misselijk. En zweten meneertje Zijn overhemd en hemd waren al snel kletsnat. Ik had al een bak klaargezet vanwege de misselijkheid. Ik heb steeds op het punt gestaan om de Huisartsenpost te bellen. Maar nee dat hoefde nog niet. Twee jaar geleden op een zondagavond heeft Wim hetzelfde gehad alleen erger. Toen tolde alles om hem heen, de huisarts van de Huisartsenpost kwam, de Ambulance kwam, hartfilmpjes enz enz. Omdat hij een pacemaker heeft hebben ze hem een nacht in het ziekenhuis gehouden. Maar er was verder geen bijzonders en kon hij de volgende morgen weer naar huis. Volgens onze huisarts toen had het iets te maken met het evenwichtsorgaan. Vanmiddag ging hij toch maar opnieuw naar de huisarts. Helemaal happy was hij nog niet. Opnieuw de diagnose dat wat hij heeft gehad B.P.P.D. heet (moeilijk woord met de D van Duizeligheid) en op internet moest hij de oefeningen opzoeken die zouden helpen. Dat doet hij voorlopig 3 x per dag. Vanmiddag heeft Rick zn eigen persoonlijke slaapzak uitgezocht bij de Kampeerhal, een héle grote met lakenzak. Hij kocht er meteen maar een set jeu de boule ballen bij. We gaan immers richting Frankrijk. Tenminste . Misschien heb ik die slaapzak wel voor niks gekocht, zei Rick. Nou ja, bij Johan op de camping kun je ook jeu de boulen..... Maar Wim voelt zich weer helemaal fit. Dus we gaan gewoon en passen onze bezigheden gewoon aan de omstandigheden aan.
Voor diegene die denkt: waarvoor dat engels en dan ook nog niet perfect? M'n Amerikaanse familie is blij met deze poging.
And ? Whàt did he say?I looked at Wim and he answered: I have a womens disease an illness- or handicap- that is more of regular occurrence at women That was frightening yesterday evening. Wim became very dizzy and felt sick. Several times I asked him if I would phone the docter, but not yet. Two years ago on a Sunday evening- he was just waiting for the sport on tv- it happened the same, but worse. Than the docter came then the ambulance. Because of his pacemaker they took him to the hospital and kept him there for one night. But next morning he was alright and could go home again. Our family docter said it could be something with his balance organ. This afternoon Wim went again to our family docter and he got the same message .. his balance organ. Well see. The diagnose will probably be a B.P.P.D a difficult word with the D of dizziness- On the internet he could find some exercises which should help him. So he had to do that 3 x a day. This afternoon I went with Rick to a Campingshop to buy a sleeping bag for his holiday with us to Normandie. If indeed we are going.. Perhaps I have bought my sleeping bag for nothing, Rick said. But Wim is totally fit again. So we shall go. Just not in a hurry but with moments of rest. Well see.
Natuurlijk een foto van de nieuwste telg in de familie: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend en José zijn er maar wat blij mee. Voor Sascha was het blijkbaar even slikken. Al die mensen die vooral naar de baby gingen kijken en pakjes meebrachten voor dat kleine ding. Nee dat is even wennen. Vandaag was ze een dagje bij opa Ben en oma Diny en had ze even alle aandacht. Toen bij ons indertijd lang geleden . Rick geboren werd in Aalten, was Gerhard 21 maanden en ik zie hem nog zo de trap op kruipen voor Wim uit. Eerst leek er nog niet veel aan de hand, maar toen de kraamhulp weg was werd het anders. Als baby Rick in badje ging, wilde Gerhard ook. Dat deden we er maar achteraan. Wanneer ik in bed Rick lag te voeden kroop hij tussen ons in en duwde venijnig net zo lang tot hij in het midden lag. Het heeft een week geduurd en toen was hij er aan gewend dat hij niet de enige was. Ik moet zeggen dat toen Mark geboren werd dit helemaal niet speelde. De jongens vonden het prachtig om een nieuw broertje te hebben. Wat dàt betreft: gewoon doorgaan
This picture shows the newest baby boy in our family: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend and José are very happy with him. For little sister Sascha its different. All those people visiting and looking at that new baby, bringing surprises for little Olaf. No that takes some getting used to it. Today it was opa and omas day. Diny went to keep her and spend the day with her. There are grandparents for, isnt it?
Long time ago when Rick was born in Aalten, Gerhard was just 21 month old. When I close my eyes I see him coming upstairs with Wim to have a look at his little brother. He was not impressed. As long as the maternity nurse was there nothing happened, but afterwards he became very jalous. When I put little Rick into his bath he wanted too. When I was feeding Rick he climbed on bed or on my lap he wriggled himself between the two of us. It took about a week before he was used to that new situation. I have to say that when Mark was born a few years later no problems at all. The boys did like it very much to have a new little brother. So you see . just go on
Een half uur later thuis dan gepland. t Zweit steet mien nog op de rugge. Ik was bij Rick om kennis te maken met zn begeleidster van De Leite. Samen met Rick hebben we overlegd wat voor begeleiding het best bij hem past. Voor Rick is begeleidster Inge een goede uitlaatklep. Hij vertrouwt haar helemaal. En dat voorkomt al veel stress. Na de vakantie gaat hij bv iedere week een keer uit zn werk naar het eetcafé waar er met 12 anderen en een stuk of vier begeleiders gegeten wordt. Het was goed haar even te ontmoeten. Als ik naar huis ga staat mn auto zowat klem. Iemand heeft zn auto er achter geparkeerd en wel zo dat ik met mn gebrekkig gevoel voor techniek er met geen mogelijkheid uit kan komen. Ik ben wel 10 keer naar voor en weer naar achter gereden, maar als ik door zou gaan raak ik of de éne of de àndere auto. Weer terug naar Rick. Die komt de trap al af. Op dat moment komt er een jongeman aanrijden die me heel handig lijkt. Zo te zien heeft hij zijn moeder bij zich die een stapel gebak met zich mee torst. Ik kijk hem maar eens smekend aan en vraag of hij dit waagstuk aandurft. Hij neemt de toestand in ogenschouw, glimlacht even ondeugend - zie hem denken... vrouwen achter het stuur..- en stapt achter het stuur. Na een paar keer heen en weer is de auto er uit. Bedankt buurman van Rick! Lang leve de jeugd!
Im half an hour later than I expected, when Im coming home from Rick. My back is wet of sweatening. I was at Ricks home to meet his attendant. She comes every week to talk and advise. He is trusting her entirely. That prevents Rick getting stressed. She is trying to improve his socializing. When hes back after his holiday he will go to an eetcafé to eat there with 12 others and 4 attendants and to have a good time together. It was good to meet her. She is very professional. When I go home I cannot drive my car out of the parking place. An car has been parked very close behind mine. And with my lack of technical feeling!! I tried it ten times at least to get out but when I would have gone further I would have damaged one or another car. Back to Rick again But than there is a young man coming with his car. He seemed very handy to me with his own car. I give him a pleading look and ask for help. He looked at the situation, smiled a bit naughty (women...driving cars...) and jumped at the wheel. A few times forwards and backwards and . . ready. Thank you very much! Long live the youth!
We gaan vandaag naar boven en bekijken het Rijndal vanuit de hoogte bij het stadsdeel Werlau. Even later gaat onze tour verder en we belanden in Emmelshausen waar onze vaste supermarkt is. Hetty
, roept Wim ineens, kiek daor es. Het casino op de hoek heeft ook de mogelijkheid van internet. De laptop had ik voor alle zekerheid meegenomen en hier kan ik toch wat invoeren op de site. Jammer genoeg kan ik de laptop zelf niet gebruiken. Dan had ik alles van de hele reis in een kwartier met fotos en al in kunnen voeren. Ik blijf dus even onder de pannen met het intypen. Het is in elk geval een teken van leven voor jullie.
Over de Pont de la Normandie.
Hier in la Normandie zit Rick steeds voorin tijdens het rijden. Hupsa
. kachelen maar, is zijn favoriete aanmoediging. En
Geef gas zegt Bas
. dat zegt Fred altijd, en even is hij dan stil en weet ik dat hij weer met zijn gedachten in Canada zit.
American Cemetary and Memorial Center.
Valerius hier voor de Kathedraal van Poznan.
