En soms mogen we na die tijd even bubbelen.

Kennen jullie dat… aquajoggen. Het is voor mij de manier om op een leuke manier te bewegen. In het water gaat alles gemakkelijker en met zwemmen gebruik je al je spieren wordt verteld. In ons mooie zwembad Aquarena gingen we vanmorgen met zo’n schuimrubberen slang aan de gang. Die wordt liefkozend zoiets als wellabee genoemd. Het is een leuk hulpmiddel om verschillende oefeningen te doen. De laatste 10 minuten doen we zelfs met z’n tweeën een oefening. We moeten elkaar aan de wellabee al joggend door het water slepen. We voelen ons helemaal weer kind worden en er wordt flink gegiebeld.
Er is één echtpaar bij onze groep, Jenny en Ko Dekker die we nog vanuit onze Rietlanden tijd kennen. Ze wonen nu in de Angelinoflat, een grote ovale flat, wel 12 hoog, die gebouwd is op de plaats waar de Angelino Stichting stond vlakbij het centrum van Emmen. Daar dichtbij is ook de Bosflat waar de ouders van Jennifer nu wonen, genoemd naar de vroegere patatzaak van de familie Bos.
Ja…. Emmen gaat langzamerhand helemaal op de schop. Vééél appartementen voor senioren. Alleen vanwege de crisis is de bouw van een volgende flat gestopt en hebben we al bijna een jaar tegen een bouwput midden in het centrum aangekeken. Jammer. Nu wordt alleen de ondergrondse parkeergarage op die plek afgebouwd. Wij hopen in elk gaval voorlopig nog niet in zo’n appartement te wonen. Ander uitzicht hè.
Misschien moet ik Wim ook maar eens opporren om mee te gaan aquajoggen. Alle beetjes helpen. Toch?

Do you know it… aqua joggen. For me is it the way to keep moving on a nice way. In the water you move easier and to swim is a training for all your muscles, is been said. This morning we were training with a snake of foam, caressing called: wellabee. It’s a nice help to do the several exercises. The last 10 minutes we had to tow each other through the water with two wellabees. That gave a lot of fun and laughing. We felt like kids.
We have one married couple in our group, Ko and Jenny Dekker. We know them from the years we lived in the Rietlanden. They moved from there to the Angelinoflat in the centre of Emmen, a huge oval building at least 12 high. It has been built on the place where the Angelino building used to be ( care centre). Near to that flat is also another building,the same, called the Bosflat after the chips corner of the Bos family.
Yes Emmen is getting new. Lots of apartments for seniors. It’s only they stopped building on an other place in the centre of Emmen thanks to the crisis . Now we have a huge trench. What a pity. Only the parking cellar will be finished yet.
All we hope is not to go there in such an apartment. Different view, isn’t it?
Perhaps I might stimulate Wim to go aqua joggen with me to form the second couple ànd stay healthy.

12-10-2009 om 08:29 geschreven door hetty  

“Die kinderen van tegenwoordig doen niks anders meer dan computerspelletjes”, hoor ik vaak. En inderdaad als je er op gaat letten… zijn ze er ook wel gek op. Wanneer ze alleen zijn staat al gauw speeleiland.nl op de computer of zitten ze op de bank met Nintendo.
Maar wanneer ze wat te doen hebben komt er geen computer aan te pas.
Vanmiddag had Robin wat huiswerk bij zich. Na die tijd gingen we lekker naar buiten walnoten rapen. Hij kroop naar de moeilijkste plekjes tussen de struiken om ze bij elkaar te rapen. Overal lagen van die donkere schillen van de walnoten. Die hebben we ook maar meteen opgeruimd.
“Heb je zin in sjoelen”, vroeg ik hem toen. “Weet je wel dat we een sjoelbak hier hebben staan die Gerhard op z’n 11e verjaardag gekregen heeft?” Ik haalde de bak uit de schuur te voorschijn. Werkelijk… minstens 3 jaar hebben we die niet gebruikt. We hebben hem samen schoongemaakt en glad gepoetst met toiletpoeder. We deden vijf spelletjes en hoewel Wim eerst wat op gang moest komen ging hij toch met de eer strijken. Gefeliciteerd!
En dan….? Kijk maar eens of er nog een leuke video of dvd is die je graag wilt zien”, vroeg ik Robin. Hij had hem gauw gevonden: Harry Potter en de Geheime Kamer. Voor mij was het griezelen, maar Robin waarschuwde telkens als er iets engs aankwam. “Het eind is het spannends hoor”! Samen op de bank met wat te drinken en een zakje chips. Wat is er nou mooier dan zo’n middag samen met je kleinzoon?

Those children nowadays… nothing more than computer games! I often hear it. En when you pay attention on it … you see that they are fond of it. If they are alone Speeleiland.nl has nice games or they are sitting on a couch with Nintendo.
But… when children can do something it’s quite different.
This afternoon Robin was with us and at first he made some homework. Later on we went outside to pick up the walnuts in the garden between the bushes and cleaned afterwards the terrace.
“Do you like sjoelen( gameboard with sliding discs and 4 gates), I asked him. A little bit old fashioned in this modern time, but we played it often with the boys. “And do you know that Gerhard got this sjoelbak at his 11th birthday?” And I showed him our sjoelbak which we left in the shed for several years. We cleaned it and made it smooth with toilet powder. We played 5 games and however Wim took his time to get under way he won after all Congratulations!
And then…? “Take a look if you can find a nice video or dvd you would like to see”, I asked Robin. He found it immediately: Harry Potter and the secret chamber. For me.. it gave me the creeps, but Robin warned me when something scary was coming. “The end is the most tense, oma ”, he said! Together on the coach with something to drink and chips. What is nicer than such an afternoon with your grandson?

11-10-2009 om 09:29 geschreven door hetty  

Deze foto was de aanleiding zonder de boom op de voorgrond.

Ziezo, de boerderij van Alle en Anja is af. Nu maar hopen dat ze hem mooi vinden. Ik ben zelf tevreden. Ook hun oude paard en de beide Welsh pony’s staan er op. Het blijft altijd weer een uitdaging wanneer je iets schildert dat ècht moet lijken wat het is.
Vaak heb ik na een eerste opzet het gevoel: dit wordt het em niet. Dan na een tweede sessie denk ik: Mwahhh! Ik ga nog één keer aan de gang en dan is het of : het wordt goed, of: ik ga er met een grote kwast met verf overheen en begin opnieuw.
Meestal zie ik het na zo’n derde keer helemaal zitten en hoeft het alleen nog afgewerkt te worden.
Met dieren is het iets gemakkelijker. Ha! Dan zie ik het na de tweede keer al.

So the painting of Alle and Anja’s farmhouse is ready. And now I’m so curious about it if they will like it too. Even their pony’s are on it. I’m content myself. It always is a challenge when you have to paint something that has to look like the real animal or home.
After the first try I often think: that’s not what it has to be. Then after the second session: Mwahhh! After the third time it is whether: this is what it has to be, or: I take a big brush and paint it over and try again.
After the third try I’m often happy with the result and only have to finish it.
With animals and special with dogs it’s easier. Ha! After the second try I see it will be a good one.

10-10-2009 om 23:00 geschreven door hetty  

Het is blijkbaar de tijd dat veel vogels nog moeten ontdekken dat ze beter niet in de buurt van ramen kunnen vliegen. Deze week zijn er al wel vier botsingen geweest. Susan heeft pas een merel opgelapt die bij haar tegen het raam vloog en vanmorgen waren een paar goudhaantjes, zo te zien, tikkertje aan het spelen bij de vijver en scheerden vlak langs het grote raam. Eentje pats er tegen aan . Hij dook onder het rieten dak en bleef naar lucht happend in de rand van het kozijn zitten. Hij bleef daar zo lang hangen dat ik dacht dat hij met z’n ene pootje vast zat tussen het lood en het kozijn. Terwijl ik een foto maakte bleef hij tenminste roerloos hangen.
Afijn… Wim er bij geroepen. Die pakte de trap en wilde hem pakken en hem voorzichtig los maken, maar toen die Wim z’n zorgzame handen dichtbij zag komen vloog ons goudhaantje tegen z’n bril en… foets weg was -ie.

It seems to be the time of the year that a lot of young birds have to learn better not to fly close to the windows of houses. This week we’ve had already 4 bumps against the window. Susan just patched up a blackbird who flew against her’s and this morning a couple of gold crests were playing tag, I guess, near the pond and flew very close to the roof. And… one bumped against the window. It flew into the thatched roof, fell a bit and than hung on one leg at the window frame gasping for breath. It was hanging there for such a long time that I thought it might be fastened with that little leg. When I took a picture it stayed hanging there.
So I asked Wim for help. He took a ladder and tried to catch the little gold crest carefully but then... it flew against his spectacles and …. Foets!

10-10-2009 om 09:35 geschreven door hetty  

Drive not faster than your guardian angel can fly! Nee de auto die voor ons reed met deze spreuk op de achter numerplaat reed keurig. Wim maakte me attent op de tekst. Dat mag in de krant. Meestal vallen de naughty drivers hem meer op. “ ’t Zal wel weer zon jonge knul wean”, als d’r één aan komt racen of “Opa schiet is op” of “Weer zon zundagsrieer”, “Jao jao gaot ‘r maor veur langs”. “Heur ie-j dat…. minstens 160”. En Rick heeft dezelfde opmerkingsgave. Die kan net zo foeteren.
Nu gaat het dus veranderen. Er zijn ook keurige rijders die netjes met het verkeer meegaan.
En dat begint gelukkig ook op te vallen.
Deze week was Robin een middag bij ons. Hij trof het want de bieten van de boer op het land voor ons waren gerooid en moesten opgeladen. De grote vrachtwagen die dat zou doen moest even keren op het land en kwam vast te zitten. Boer Bloemink moest er met de tractor aan te pas komen om hem los te trekken.
Robin is nu elf. We vroegen hem of hij wist wat hij wilde worden. “Nog niet precies, maar wel iets met techniek” Dat verbaasde ons niet. Hij was drie toen we met z’n allen naar het voederen van de zeeleeuwen gingen kijken in de dierentuin. Even later zagen we Robin niet meer. Hij stond helemaal achteraan, achterstevoren, te kijken naar het werk met een grote kraan die een nieuw stuk van de dierentuin, het Wilde Westen, aan het bewerken was. En wanneer je hem als kleuter ophaalde van school en naar huis reed zag hij alle maai- en schraap- en asfalteermachines, hijskranen en heftrucks langs de weg.
Volgens mij wordt het weg- en waterbouw!

Drive not faster than your guardian angel can fly.
O no the car before us was a decent driver. Wim called attention to that sentence on the back screen. Otherwise he’ll only notice the naughty drivers .
O that will be a young driver, Opa hurry up, again a Sunday driver, o yes go first, do you hear that… at least 160. And Rick… he is the same. He is grumbling the same way.
But now it seems to be changed. Ha!
This week Robin was with us on Thursday afternoon. He was lucky. On the farmland before our house the sugar beet lifting was done and a huge truck had to load the beets. But at first he had to make a turn on the wet land and was fastened in the mud. So the farmer came with his tractor to pull him out.
Robin is eleven yet and we asked him what he would like to do when he’s grown up.
Ï don’t know exactly”, he answered, “but I’m sure it will be something with technique”.
We were not surprised at all. When he was only three years old we went all together to the zoo and were looking at the feeding of sea lions. At once Robin was missing and we found him far behind looking at the other side to all the lifting tackle and other big mechanical stuff. That part of the zoo was being renewed: The Wild West.
When we kept him as a 4 year old boy from school he was looking at all the mowers etc near the road.

09-10-2009 om 21:26 geschreven door hetty  

08-10-2009 om 18:58 geschreven door hetty  

Katten zijn slim, heel slim. Ze gaan hun eigen gang. Tijdens Wim z’n middagdutje ligt Suze in elkaar gerold in z’n knieholtes. Wanneer ik een keukenla lostrek staan ze allebei al miauwend achter je. Ze willen een blikje of tenminste een stukje kaas.
Ach er mag ook van alles, maar er is één ding wat niet mag…. ! En dat is… het dak op. Ons rieten dak is kwetsbaar. Maar deze twee donderstenen willen ’s nachts naar binnen en komen naar ons dakraam. Wanneer ze gewoon naar binnen kunnen hoor je een bons… en daar is er weer één die zich het liefst op bed nestelt. Zit het raam op een kier dan wordt er zielig gemiauwd en zie ik een pootje tegen het raam tikken. “Blief liggen”, zegt Wim dan. “ Ze komt d’r niet in!” Maar door al die nachtelijke bezoekjes is het riet van het dak deze zomer al weer aardig losgeraakt bij ons dakraam.
Onze rietdekker Kocks is pas geweest en heeft het voor tientallen euro’s keurig hersteld. Dan komt onze onherroepelijke vraag aan de rietdek specialist:”Hoe houden we onze katten van het dak?” We hebben de afgelopen jaren natuurlijk al van alles geprobeerd. Stukken regenpijp op de palen van de houten schutting. Helpt niet! Ze zetten zich er gewoon op af. Prikkeldraad of gaas dan? Idem dito! Cor Kocks had een idee:”Zet d’r van die punten op van de Gamma. Of misschien een spuitbus om honden en katten uit de tuin te houden….?
Dus de andere morgen: Wim naar de Gamma en Karwei.
Diezelfde avond was het hele dak richting dakraam besproeid met anti kattenspul. Toch hoorden we ’s nachts twee keer de bons naast het bed. Dat is ‘em dus niet.
Die pinnen is een ander geval. Iets leuks is er niet te krijgen en zoals je ziet werd het dit. Een vesting is er niks bij!
Maar ja… als het maar helpt. Gisteren gingen de grote pinnen, eigenlijk bedoeld om palen vast in de grond te zetten, de schutting op. Ik zei gisteravond nog:”Laote wi-j Suze vannacht maor binnen hollen”. Maar nee… Wim zou deze tactiek grondig uit proberen.
Vanmorgen was het eerste wat ik vroeg:”En… heb ie-j wat eheurd? ”Jao…”, gromde Wim, “zelfs twee keer”.

Cats are smart… very smart. They are used to go their own way. During Wim’s afternoon nap Suze is lying behind his legs. When I ‘m opening a drawer in the kitchen they both are already behind me and want at least a piece of cheese.
Ach… they may do a lot, but there is one thing they are not allowed…. To go on our thatched roof. That’s vulnerable. But these two little blighters like to come through the window of our bedroom at night. You hear a… bom and there is one again and love it to settle on our bed. When the window is almost closed they are mauling pitiful and we hear a paw ticking on the glass. “Stay lying”, Wim says. “I do not want them to come in”. However after all these nightly visits the thatch of the roof is damaged near our window. Our thatcher Cor Kocks came and repaired it for a few tens. Then we ask him for advise what to do to keep the cats from the roof. We tried a lot the last few years from pieces of rain pipe, barbed wire on the poles of our fence etc. Nothing was settling the question.
Kocks had an idea: “Put on that poles big pins from the Gamma store, I’m sure they won’t go up again. Or buy some spray to keep dogs and cats out of the garden”.
So Wim went to the Gamma and bought both. That day he sprinkled the roof with that anti- cat fluid. That night we heard again that “ bom” near our bed. So that didn’t work!
The pins will be the next . Something nice was not to be found in the store and as you see it has to be like this! Haha! It seems our entrance looks like a fortress.
When it only would work! So it happened. The big pins were put on the poles of the fence. I said to Wim: ”Ach, let we keep Suze in the house tonight”. But no…. Wim wanted this try out.
The first thing this morning was asking :”And …did yòu hear anything tonight”?
“Yes…, Wim grumbled, “even two times”.

07-10-2009 om 23:59 geschreven door hetty  

Mijn favoriete serie James Herriot, de veearts in de Dales die All Creatures great and small schreef, heeft weer het veld moeten ruimen en is Man bijt Hond er weer. Daar mag ik ook met plezier naar kijken zo na het eten.
Er is een onderdeel met bijzondere mensen, zo puur natuur. Heerlijk.
Ook één van de laatste stukjes is Hond aan tafel waarbij ze bij wildvreemde mensen aanbellen om te vragen of ze binnen te mogen komen om de dag door te nemen., is vaak verrassend.
Daarna komt de klapper. De scetch voor twee of drie personen. Je herinnert je misschien die twee kassajuffen in de supermarkt waarbij het steeds begint met:”Zeg.. Dooie?” “Ja… Coby”,
Vaak doet er in zo’n sketch ook een man mee. Soms spelen ze allochtonen die bang zijn dat ze niet mogen blijven. Niks racistisch… gewoon humor! Ze spelen gewoon  in op de hedendaagse gebeurtenissen.
Vorige week.. … als ik er aan denk kom ik al niet weer bij. Ik hou helemaal niet van schuine moppen, maar een beetje nou ja… een beetje… Ik kan maar beter even uitleggen. Wie het gezien heeft….

Zitten die drie naast elkaar aan tafel. Links de vrouw die ook Coby speelde uit de supermarkt. Ze heeft een dikke brace om haar nek. Naast haar zit haar man met een arm in de mitella. Beiden zien er wat verfomfaaid uit. Rechts zit hun teenerdochter—dooie uit de super.
Moeder vraagt: “Hoe was het vandaag?
De teener bekijkt ze stomverbaasd”? “Met mij goed, maar hoe was het vandaag met jullie. Wat is er gebeurd?”
Papa: ”Zeg jij het maar mama”.
Mama wat afwerend: ”Ooh…. Wij zijn naar de beurs geweest”
Teener: ”Nou en….?”
Papa: ”Daar heeft mama een boek gekocht”.
Teener: “Nou en…… Wat voor boek….?”
Papa: “En toen zei mama dat ik m'n kleren... ….dat ik ruggelings op die poef moest gaan liggen”.
Teener spert de ogen wijd open:”Kama Sutra…..”?
Papa: “En toen zei mama…”
Teener doet beide handen tegen de oren en krijst benauwd:”Ik wil het niet weten, ik wil het niet weten…”!!

Sorry... geen plaatje! Ha!

07-10-2009 om 08:49 geschreven door hetty  

Het eerste stelletje van Henk en Anneke.

Toen we pas onze laatste haan vingen zat er ook een hen in de bench en is mee afgevoerd naar buurman Jans en zit nu bij zijn kippen. Een dag later bleek het de moeder te zijn van de 7 kuikens, die nu verweesd op ons erf rondlopen. Ze zijn al groot genoeg om zich te redden en zitten ’s nachts òp het kippenhokje. En ze hebben gelijk.
Toen we net terug waren van de vakantie keek Wim ’s morgens even in het hok en komt zich jeukend en krabbend in z’n haar weer binnen. “Wat heb ik toch op de kop zitten. Kiek es effen goed”. Maar ik kan niets ontdekken. Dus… onder de douche om van die jeuk af te komen. De volgende morgen hetzelfde tafereel. “Ie-j kiekt niet goed”, krijg ik te horen, maar ik zie echt niks. Hup… hij naar Jans!
Even later komt hij terug met een middel om het hok in alle kieren en gaten goed te spuiten. Die kippenluizen zijn zo klein en doorzichtig dat je ze inderdaad niet ziet met het blote oog. Ik zal je vertellen nu ik dit schrijf dat mijn hoofd ook al begint te jeuken.
Of we ook lekkere eitjes krijgen? Nee dit soort multiculturele krielkip gaat meteen broeden. Volgende week gaan we weer aan het vangen. Alles voor Jans en…. volgend jaar halen we gewoon een paar stevige legkippen..
Vriendin Susan heeft er drie: Barney, Tilly en Wendy, opgehaald uit een legbatterij. Ze krijgt trouw 3 eitjes per dag. Vanmorgen bracht ze me de oogst van twee dagen zorgzaam verpakt in bobbeltjes plastic. Deze kippen mogen af en toe de tuin in. Na een tijdje lokt ze de dames weer met gekookte sliertjes spaghetti met olijfolie in de ren. Daar zijn ze n.l. gek op.
Dit soort moeten we hebben net als het eerste koppeltje dat we 15 jaar geleden van Henk en Anneke kregen.

When we caught our last rooster and we transported him with one of the hens to neighbour Jans. The hen lives their between the other chickens. A day later we discovered that this was the mother of the 7 chickens who were left behind. They were big enough to save themselves and overnight they are sitting òn the henhouse, not inside. And they're right.
The morning after we had returned from our holiday Wim was looking inside the chicken house and came back itching and scratching himself in his hair and neck. "What is it on my head. Take a good look”.. " But I couldn’t see anything. So ... he took a shower to get rid of that itch. The next morning the same scene. “You didn’t look well enough ", he said, but really I saw nothing. Hup… he went to neighbour Jans! Moments later he came home with a spray to use in all cracks and holes of the chicken house. Those chicken lice are so small and transparent that really you do not see them with the naked eye. I will tell you ...just while I’m writing about it my head also begins to itch.
If we get some eggs? Nothing at all. Next week we will catch the other hens and chickens. All for Jans..... and next year we ‘ll go and get a few solid layers from a hen battery.
Friend Susan has three of them: Barney, Tilly and Wendy. Every day she gets 3 eggs. This morning she brought me the harvest of two days. These chickens may occasionally in their garden. After a while she lures the ladies back with strips of cooked spaghetti with olive oil. They are fond of it.
This kind of chickens we want to get next year. Just like the first couple we got 15 years ago from Henk and Anneke. It was their present for our new home.

06-10-2009 om 08:01 geschreven door hetty  

05-10-2009 om 16:35 geschreven door hetty  

Linde was goed vertegenwoordigd op dit jaarlijks gebeuren, maar op de voorgrond ook een tafel met campinggasten die meefietsten.

We vielen met onze neus in de boter toen we afgelopen zondag vanuit St Goar op onze favoriete camping De Boomgaard aankwamen. Er stond een tent en tafels met bankjes. “Wat heb ie-j hier dan vandage”, vroeg ik Johan die er met een paar buurtgenoten stond te praten. “O… wiele holdt vandage de Lindese fietstocht en noe is et eindpunt hier. Straks komt ze allemaole hier veur de laatste spelletjes veur de punten en dan kump vanzelf de priesuutreiking”. Ik herkende al een Ruterkampje en één van de jongens Koning.
En daar kwam het spul aanfietsen. Allemaal aan de spelletjes, groot en klein. Dit doet een buurtschap goed.
Bij Johan en Joke in de tent kon je een drankje krijgen waar dankbaar gebruik van werd gemaakt. Even later was de prijsuitreiking met echte bekers en een poedelprijs, zowel voor klein als groot! Er werd flink nagekaart en je kon zien dat ze met elkaar een gezellige middag hadden èn mooi weer. Bovendien is er het komend weekend het Lindese volksfeest en er zal weer vendel gezwaaid worden op de muziek van de koekoekswals. Weer door een van de jongens van Ligtenberg? Er wordt donderdagavond een toneelstuk opgevoerd door eigen volk. Berend Koning heeft een rol, niet zo’n leuke als een paar jaar geleden, beweerde hij. Dat brengt z’n zussen en schoonzus er toe om zeker met z’n allen donderdagavond van de partij te zijn. Verder is er een draaimolen voor de kinderen en vogelschieten en zullen de nieuwe schutterskoning èn koningin gehuldigd worden. Er zijn spelletjes voor jong en oud, zoals ringsteken en doeltrappen. Ik vergeet nooit dat mama ooit de eerste prijs won met dat doeltrappen. Alle kinderen kregen vroeger een zak snoep. Ik had gedacht dat het nu wel wat anders geworden was, maar Johan vertelde vorig jaar nog dat die zak snoep er nog steeds bij hoort.
Ik kwam deze middag heel wat oud-buurtgenoten van me tegen, allemaal net als ik zoveel jaren ouder en meestal grijzer.

We were lucky when we arrived from St. Goar last sunday at our favourite campsite De Boomgaard. There was a tent with tables and benches to be seen. "What is this?", I asked Johan who was talking with a few neighbours. "Oh ... today we have Lindes bicycle ride and the endpoint is just here.. Soon they are coming soon and to play a few games atfirst, get a drink and wait for the prices ". I already recognized one of the boys Ruterkamp and Bert Koning.
And there they came cycling in small groupes. All of them played the games. This is good for a neighborhood.
At Johan Joke in the tent you could get a drink which was gratefully taken. Moments later, the real ceremony with the cups and a booby prize, both for the kids and the adults. There was a lot to talk about and you could see that they enjoyed this afternoon with such a lovely weather too.
Moreover, next weekend- this one also-, there will be big entertainment in Linde, as every year, het Lindese Volksfeest. At the beginning the flag twilrer will do his job on the music of the cuckoo waltz. Again by one of the boys Ligtenberg? Thursday ( yesterday) is a play performed by their own folks. Berend Koning has a role, not as nice as a few years ago, he claimed last week on a birthdayparty. That brings his sisters and sister in law to make sure they will be there all together Thursday night. There will be also a carousel for children as usual and who will shoot the last part of the wooden bird will be Schutterskoning, the Champion Shot, of the year. The King and his queen will be honoured during this Lindese Volksfeest.
There will be games for young and old, including ring stabbing by horse and cart and goal kicking for the ladies. I will never forget that Mama ever won the first prize with that goal kicking. All children will receive a bag of candy. I thought it would different nowadays, but Johan told me last year that the candy bag for the children still belongs to this party.
This afternoon I've met many former neighbours, just like me some years older and grayer.

04-10-2009 om 12:27 geschreven door hetty  

Een foto uit 2005 toen we met Henry en Tonny onderweg waren van Vancouver richting Banff.

Dick en Anda zitten in Canada! Zonet kregen we hun kaart vanuit Revelstoke met de route en enkele wetenswaardigheden en groetjes natuurlijk. Ze hebben de hele wereld al zowat bezocht Van Zuid Amerika tot China, Van de USA tot aan Australië en Nieuw Zeeland. Nu trekken ze dan 3 weken met een camper door Canada en wel door British Columbia en een stukje Alberta, de plaatsen die wij ook ooit bezochten toen we met Henry en Tonny bij Fred en Gera logeerden.
Het enige waar Anda van te voren huiverig voor was waren de beren. Stel je voor dat je er één op de camping tegen zou komen. Ik had haar mijn berenbelletje al meegegeven. Die worden daar door wandelaars veel gebruikt. Maar Anda meldde: Nog geen beer gezien en ik durf zo langzamerhand ’s avonds de camper weer uit.
Wat ze allemaal al wèl gezien hebben?
Vancouver, Hope, Kamloops, Clearwater, Well’s Gray Park, Mount Robson, Jasper, Lake Louise, Banff, Cranbrook, Creston, Nelson, Nakusp.
Nou dat Well’s Graypark… daar zit je echt in Bear Country. Maar Dick en Anda hebben de beren alleen nog maar op de waarschuwingsborden gezien. Anda is er niet rouwig om. Ze zijn wel onder de indruk van de prachtige meren, gletsjers en watervallen.
En wie weet… zijn ze zonder het te weten onderweg Henry en Tonny met hun vrienden uit Hattem, Jan en Alie, tegen gekomen. Die maken ook samen een rondreis door de Rockies, vanuit Dickson dan wel waar Henry en Tonny nu wonen (in de buurt van Innisfail) in Alberta.

We’ve got a lovely card from Canada. Our friends Dick and Anda are travelling with a camper through the Rockies for three weeks. They have visited almost the whole world from South America to China, from the USA to Australie and Nw Zealand. And Canada is their destination yet.
We’ve been there with Henry and Tonny, the last time in 2005, and had a great time there at Fred and Gera’s place in Alberta.
The only thing where Anda ‘s anxious about are the bears. Before they left I gave her my bear bell. They are being used there at walking trips. But Anda wrote: Not have seen a bear yet and just now I dare to come out of the camper in the evening.
What did they see already?
Vancouver, Hope, Kamloops, Clearwater, Well’s Gray Park, Mount Robson, Jasper, Lake Louise, Cranbrook, Creston, Nelson, Naskusp.
So Well’s Gray park is also known as Bear Country. But they only saw the bears on the warning signs. Anda doesn’t regret it. They both are impressed by the beautiful lakes, gletsjes and waterfalls.
And who knows… they’ve crossed their way with Henry and Tonny who are on a trip through the Rocky Mountains with their friends from Hattem Jan and Alie. But they come from Dickson near Innisfail in Alberta.

04-10-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

foto: Hier staan ze bij ons bij de schapenwei met hun bijzonder voervoermiddel.
In July Wim, Marjan and Mo with their special camper were at our place and we've spend a lovely couple of days together.

Voor een impressie van het bezoek van Wim en Marjan aan camping De Boomgaard.-
http://www.flickr.com/photos/24717883@N00/sets/72157622187902005/show/
Er zijn meer interessante video's en foto's te zien op de website van neef Wim Harwig: too old to die young.

Als dat geen reclame is voor Vorden en omgeving? En voor de mooie camping van Johan en Joke natuurlijk.
Nadat Wim geduldig zijn tijd afwachtte na het geluid van het kleine steenuiltje in de noteboom kreeg hij hem voor de lens. Prachtig! Volgens Joke is het een jong van het ouderpaar dat in de schuur zijn nest had. Binnenkort wordt er een behuizing voor het uilenpaar in de noteboom geplaatst.

An impression from Wim and Marjan's visit on camping De Boomgaard- klick on the title of this little story!
What a perfect publicity for Vorden and the campsite of course.
Wim had to wait patiently after he heard the little crie of the young owl in the nuttree. And then.... as you see... a very nice camara shot. So beautiful! This might be the young one from the nest in the barn, Joke told. This autumn an owl nest will be placed in that nuttree.[/b]
En voor diegene die denkt Wat moet je toch met een Engelse en ver van perfecte vertaling op ons Belgisch/ Nederlandse seniorennet? Dat is vanwege onze Amerikaanse en Canadese familie. Zij zijn er blij mee.

04-10-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

03-10-2009 om 14:15 geschreven door hetty  

Het was de moeite waard om op Rhein in Flammen te wachten. Nee boven in Werlau werd het niks, vol vol vol… Na ons diner in het restaurant- dank je wel Rick- gaan we lopend naar de Rijn in St Goar en zien de verlichte boten. Wanneer het helemaal donker is begint om 9 uur het enorme vuurwerk. En dat drie kwartier lang. Het één nog mooier dan de ander.
Maar dan is onze vakantie voorbij. Hoewel…. Wanneer we de volgende dag naar huis rijden stel ik voor om nog even een tussenstop in te lassen op camping De Boomgaard. Dat lijkt Rick ook wel wat. Hier zijn we 2 weken geleden begonnen en eindigen we dan ook weer.

It is worth to wait for the big party: Rhein in Flammen. After our delicious dinner in our camping restaurant - thank you Rick- we are going to walk to the bord of the river Rhin in St Goar and see all the ships with those beautiful lights. And when it is totally dark and all the lights are out the spectacle starts. It took three quarters of an hour with the most beautiful and spectacular firework.
But than … holiday is over. However… next morning when we are driving back to Holland I suggest to make a stop at the camping De Boomgaard to end our holiday at the same way as it has begun 2 weeks ago. And so we did!

02-10-2009 om 22:24 geschreven door hetty  

02-10-2009 om 09:21 geschreven door hetty  

Het huisje in Badenhard waar we vroeger zo veel vakanties doorgebracht hebben. Ik heb eens even zitten rekenen. Veertien lange en korte vakanties hebben wij hier vertoefd. Een keer of vier in de zomer, maar de kortere vakanties vaak in de herfst en zelfs een paar keer in de winter. Mooi!!
Nu we meestal met de caravan gaan slaan we nooit een rondje Badenhard over. Tot nu toe ook gevolgd door een wandeling- zg maar klimmen- naar de Hohe Stein. Nee... dit keer niet.

That small house in Badenhard (Kreis Hunsrruck) where we spend so many holidays, in summer, autumn and wintertime.-14-
Since we use our caravan we visit it mostly on our way back home, it's about 4,5 hour drive from home. Almost every time we climb to the Hohe Stein... no... not this time.

01-10-2009 om 23:05 geschreven door hetty  

De overvolle Camping Loreleyblick van bovenaf gezien.
Our favourite campsite seen from the heights -fully booked- what a pity.
All day and night you see and hear the boats coming along.

Nu wordt het tijd voor onze geliefde plek aan de Loreley, maar wanneer we vanaf Bingen de B9 langs de Rijn volgen zien we de bui al hangen. Alle campings lijken propvol te staan. En ja… bij Camping Loreleyblick kan er niets meer bij. Het is de tijd van de septemberfeesten Rhein im Flammen. “Wie-j gaot naor huus”, is het eerste wat Wim zegt. Maar dat zullen we nog wel eens zien. Ik weet nog een kleinere camping in het Grundelbachtal hier vlakbij. Dan is hij de teleurstelling te boven en even later staan caravan en tent op een klein maar fijne camping aan een beek.
We maken samen met Rick een rondje langs de bekende plekken. Natuurlijk langs Badenhard dat totaal opgebroken is, maar nog net berijdbaar, even langs het huisje. Rick schiet opnieuw hevig foto’s en dan komen we langs boer Steeg die net buiten is. We worden meteen binnen genodigd voor een kop koffie met Pflaumentorte. Dochter Sigrid, die de boerin is, wordt er bijgeroepen. Ze werkt naast haar boerenbedrijf ook als klasseassistente op een basisschool in Boppard. Ze doet allerlei zaken wat betreft land- en tuinbouw met de kinderen.- “ Ich mache die Arbeit uns sie ist der Boss”, zegt vader Gerhard. Ze vinden het geweldig dat Rick er nu ook bij is. “Wanneer brengen jullie die andere twee mee”? We brengen zo een aangenaam uurtje door met herinneringen èn het wel en wee van de laatste jaren.
We besluiten de dag met de beloofde Pommes mit Bratwurst bij de Imbiss in St Goar en genieten van de boten op de Rijn. Dan eenmaal terug in de caravan lezen we lekker en bereiden ons voor op morgen met de volgende herinnerings tour.

Now we are approaching our favourite spot at the Loreley, but when we follow the Rhin from Bingen down to St Goar we see what’s coming. All campsites seem to be full. And indeed when we are at campsite Loreleyblick it is the same: FULL. It’s party time here, time for Rhein in Flammen. “We are going home”, is the first thing Wim said. But I remember me one nice little campsite in the Grundelbachtal nearby. Then his frustration is over and a few moments later our caravan and tent are ready for the next couple of days on that nice little campingspot at that brooksite. We already make a ride along a few well known places. Badenhard of course, but that little village is totally broken up. All the roads are being renewed.
But… we come through and have a look at our lovely little cottage in which we ‘ve spend so many holidays with the boys. Rick starts again making pictures of everything he remembered and then we are going to see our farmer Steeg where our boys spend so much time at milking time and where they had to ask for the milk every day: “Zwei Liter Milch bitte”. We were invited to have a cup of coffee with them. “How did you know I just baked a prune tart”, mrs Steeg welcomes us. Daughter Sigrid is the farmer, the third of their 4 daughters. Next to the farmwork she teaches at a school in Boppard about gardening and farming. Dad Gerhard -78years old- laughed and said: I’m the worker and she’s the boss. They love it to see Rick again after so many years. “When do you take the other two boys”? So we have a lovely hour together with old friends.
We end our day with the usual Pommes mit Bratwurst at the Imbiss in St Goar and enjoy it to have a look at the boats on the Rhin.
When we are back home in the caravan we read a bit and prepare us for the day of tomorrow.

30-09-2009 om 21:57 geschreven door hetty  

30-09-2009 om 08:44 geschreven door hetty  

We worden wakker van het getik op het dak van de caravan. Regen…. en de tent wordt nu nat. “Wim… nu blijven we nog een dag. Ik had al helemaal geen zin om een hele dag te rijden en Rick heeft de Sword Beach nog niet gezien”. Hij heeft het er nu al over om nog eens terug te komen en de hele kust opnieuw langs te rijden. En Wim roept al:”Rick… blijf maar liggen… we blijven nog”! En we draaien ons nog een keer om!
Even later heeft Rick toch de kleren al aan en loopt naar het strand. Hij kan er niet genoeg van krijgen. We maken er een rustig dagje van. Lezen, naar de Sword Beach bij Ouistreham en boodschappen inslaan bij de Inter Marché. Dat moet Rick toch ook meegemaakt hebben. Er is ook een Brique Marché, een soort Gamma zal ik maar zeggen. Als je met mannen op stap bent vinden die altijd wel wat: een thermometer voor in de caravan. Vindt Wim leuk. En Rick vindt iets om z’n Airco thuis mee schoon te maken.
Bij Ouistreham zijn de Engelsen, maar ook Noren geland zien we nu. Koning Harald van Noorwegen is er in 2004 geweest om de gevallen Noren te eren. Maar ook Nederlandse schepen deden mee. Het is eb en het strand hier is bezaaid met wier, schelpen stenen enz. Het is lekker wandelen. Rick heeft opnieuw ieder plekje met memories van D-Day gefotografeerd.
Nu zitten we samen aan de koffie. De tent is al afgebroken. En vannacht…. slapen we met z’n drieën in de caravan. Zie je het voor je? Ik vertel morgen wel hoe het geweest is.
En morgen…? We vertrekken richting Reims. Ons einddoel wordt Bingen en dan naar St Goar. Rick heeft het nu al over de Campingplatz bij de Loreley.

We just wake up by the ticking of the rain on the roof of the caravan. Rain… and the tent is getting wet.”Wim we are going to stay for another day. I just didn’t want again to drive a day.
And Rick didn’t see the Sword Beach”. He is talkin gabout to come back and drive the whole way along the beaches here. And Wim is already calling:”Rick…remain in your bed… we are going to stay today”! And we turn over again.!
Later on Rick is walking to the beach. The beach that never pall. We get a quiet day: reading books, while it’s raining. But at noon it is dry and we are going out to that Sword Beach in Ouistreham. The British have landed there and also the Norwegian. We saw that King Harald from Norway was there in 2004 to honour those killed in action. And also Dutch ships were brought into action. It is low tide and the beach is full of shelves, seaweed and nice stones etc. It’s nice to walk around on the beach. Rick took pictures of everything that reminds on the War
Then it’s shopping time. We find a huge Inter Marché and a Brique Marché, just like Gamma in Holland. Rick has to see that. And always the men find something they can use. Wim a thermometer for the caravan and Rick a cleaner for his airco at home.
And now we are having a nice coffee. The tent is taken down in a fast time. Tonight we will sleep all in the caravan. Ill tell you tomorrow’how it was….
And then… we leave for Reims. Our final destination will be St Goar am Rhein where we spend such a nice holidays with the boys so many years ago. Rick speaks already about our next Campingplatz at the Loreley.

29-09-2009 om 12:22 geschreven door hetty