Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Bram. de filosoof
  • Wie is de baas?
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 04-2024
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    14-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bosbaas Wildeman
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Johannes Wildeman in zijn jonge jaren met een van zijn honden. Het waren niet alleen herdershonden zo te zien. Dit lijkt meer op een groot soort poedel waarvan wij er ooit ook een hebben gehad, via neef Gerrit. Jammer genoeg zonder de adviezen van Wildeman, want hij was bij ons niet te handhaven. Altijd ging hij er vandoor en werd gezien tot in de verre omtrek van Aalten.

    In de bladen van Heemkunde Hattem, waarvan ik er een hele tas vol kreeg van neef Wilhelm, kom ik nog steeds aardige artikelen tegen. Soms in het Hattems. Ook een stukje over Johannes Wildeman, geb. 1912. In de volksmond werd hij de bosbaas genoemd. Die moeten we vast wel tegen zijn gekomen op onze wandelingetjes over het Mierenpaadje en langs de Mariaboom. Ik meen me ook zijn huis te herinneren, een boerderijtje dichtbij Molecaten.
    T. Eghuizen vertelt hierover in 2001…:
    Disse bosbaas, Johannes Wildeman, woont à sins joor en dag en noe nog in zien îêntien in ’t Attemer bos, säämp met zien onmisbäre wääkse ärde(r)s’hond.
    Bi’j ’t uus löp een skoap en ’t ok met zien kipp’m, die veur de kä®värse eier zörg.
    In uus ank an de muure in de veu(r)kämer eign op’ezette vogels, een vössien en een vedîênstelijk eing’emääkte tekening.
    En vertell’n dät e kan; ’t iene verääl noa ’t ander.


    Als veertienjarige jongen was hij al tuinjongen op de buitenplaats ‘Velthuys aan de Veldweg. Hij werd daarop al snel naar de bosbouwschool in Apeldoorn gestuurd door zijn baas die de complete opleiding voor hem betaalde. Maar tijdens de crisisjaren was die voormalige baas, directeur van een hotelketen, opgevolgd en kwam Johannes zonder werk en via de werkverschaffing ging hij aan de slag met de aanleg van een nieuw kerkhof, dat nu allang een oud kerkhof is. Hij hielp met het knotten van de wilgen aan de Nieuweweg en maaide het gras in het Gemeenteplantsoen bij het station dat allang geen station meer is. Het duurde tot dat de gemeentearchitect dhr Plat hem vroeg mee te gaan en hem de gemeentebossen liet zien. Het was één grote troep volgens bosbaas Johannes en hij kreeg de opdracht om op zijn nieuwe werkterrein van zo’n 6 à 700 ha te voorkomen dat konijnen aan het jonge groen vraten, verder de zorg op zich nemen voor het onderhoud en toezicht op houtdiefstal, stroperij en vandalisme. Hij kreeg een jachtgeweer en behaalde de jachtacte. Steevast werd hij begeleid door twee of drie door hemzelf afgerichte herdershonden. Morgen verder...

    14-07-2013 om 21:14 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    13-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hattem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Dijkpoort zoals de Hattemer schilder J.W. Liefers hem in het voorjaar van 1959 zag.

    Het kan natuurlijk verbeelding zijn, maar het lijkt me toch dat het Achterhoeks heel wat makkelijker te lezen is dan het Hattems.( Wim z'n geboorteplaats) De klank die lijkt op een eu wordt geschreven als öö. En natuurlijk ontbreekt vaak de h waar wij denken dat hij hoort te staan en waar hij niet staat wordt die soms wèl gebruikt.
    In een van de boekjes van neef Wilhelm van Heemkunde Hattem kom ik de volgende oude Attemer zegswijzen tegen. De tweede en de vierde komen we wel bekend voor.

    IJ löp tuss’n deur en drumpel- Hij is ongedurig
    ’t Dug van gien kante- Er klopt niks van
    Zie is de duuvel ontkrööp’m op ell’n lichte dag- Ze is een slimme vrouw
    A’j altied de mond old, ku’j met de duuvel wel uuz’n- Je moet voor jezelf opkomen

    13-07-2013 om 13:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    11-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over uitjes en een bezoek..
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onze oppas op huize Schaapstreek is op een laag pitje gezet want opper-oppassers Anne en Tiny nemen nu de honneurs waar. De beide katten hebben zich naar verluid meteen gemeld en zijn niet van de bank te krijgen.
    Intussen hebben we gisteren buurvrouw Wielens in haar zondagse outfit de dubbele sluizen in de Veenvaart Erica- Ter Apel laten zien en halte Tramweg met een bezoek vereerd. Toen we langs Museum Brands kwamen zei ze :’O die Jans Brands is vrogger bie-j ons nog ewes met de verbouwing. Hee vroeg of e effen op zolder much kieken of der nog wat biezunders veur um bij was’. Toen we dus op de terugweg weer langs Museum Brands kwamen gingen we er aan en buurvrouw keek haar ogen uit met al die oude spullen van vroeger die ze nog herkende. We kregen zelfs een paar gidsen mee, vrijwilligers, om van alles uit te leggen. Ze was erg tevreden over de gezellige middag en daar doe je het toch voor…De verzameling van Jans Brands was uit z’n huis gegroeid en er waren zoveel sponsors dat er een mooi museum aan gewijd is naast zijn huis aan de Heerenstreek in Nieuw Dordrecht. Er is een complete bibliotheek met oude boeken bij die je mag inkijken, … wel met speciale handschoenen aan.
    Vanmiddag haalden we Anne en Tiny op om een gezellige middag te hebben. Ze hadden Emmen al vaker met een bezoekje vereerd en nu kwamen we langs ’t Fabriek waar een expositie van 9 hout kunstenaars was te bewonderen. Anne schildert zelf ook mooi en vond het zeker de moeite waard. Leuk om ze op deze manier eens bij ons te hebben. Beiden waren helemaal weg van Queeny en Storm die zich dan ook voorbeeldig gedroegen. Tijdens het rondje op het erf kwamen we bij de Finse Kota en we besloten om Wim z’n favoriete soepje daar te gaan nuttigen. Later dan verwacht brachten we ze weer terug naar hun logeeradres. Voor herhaling vatbaar!

    11-07-2013 om 19:34 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    10-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Logeren...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Nee, Tim gunde zich geen tijd om ze na te zwaaien. Ja eventjes voor het raam van ons schilderskeetje, ook wel door Wim: Wilhelminakeetje genoemd. Het schijnt dat koningin Wilhelmina zich in zo’n keetje terugtrok in de bossen van het Loo om midden in de natuur te schilderen.
    Maar dat zagen Anja en zijn broers Frank en Daan natuurlijk niet meer. Nee Tim wilde meteen gaan schilderen. Dat had hij zich vast voorgenomen. Hij kwam er al snel achter dat een hond niet zo gemakkelijk was om te doen en helemaal als het moet lijken. Toen werd een plaatje uit het blad van het Drents Landschap gekozen, twee bij elkaar staande schapen. Daar had ik natuurlijk ook niets op tegen.
    Na het eten ging hij met Wim mee naar buurman Jans om zijn nieuwe weerstation in te stellen. Er is steeds weer een onderdeel dat het niet helemaal doet. Ik denk dat Jans maar even op Rick moet wachten. Die komt zaterdag weer deze kant op. Met de hand vol chocola kwam Tim stralend weer terug, want buurvrouw Wielens had natuurlijk ook wat mee te geven. En na een paar potjes ganzenborden is het tijd om te slapen. Tim heeft een leeuwtje als knuffel om mee te slapen, je kunt zien dat het zijn lievelingsdier is.
    Vanmorgen om 7 uur stond hij al voor ons bed en met mijn horloge in aanslag lag hij bij ons in bed te wachten tot de grote wijzer weer bovenaan stond.
    De pap is op, de eerste rondjes rennen met de honden zitten erop en nu is hij een soort solitaire aan het spelen bij Wim die de krant leest. We kregen het van Curtis en Berdena in de goody bag mee naar huis vorig jaar. Wim bleek er onderweg in de Cracker Barrel Old Country Store goed in te zijn.
    Straks gaan we terug naar moeder Anja, eind van de logeerpartij en mèt een leuk schilderijtje.

    10-07-2013 om 22:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    08-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orvelte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het was warm, zomers warm, bij ons bezoekje aan het mooie museumdorp Orvelte. Ben en Niesje waren een dagje in Emmen en gingen mee. Ik vind het altijd leuk om te zien wat anderen met wol kunnen doen. Het verwerken van wol en andere materialen met een naald, het stitchen, is nieuw. Je kunt er zelfs een machine voor aanschaffen. Het wordt altijd mooi. Maar ik was vooral geïnteresseerd in het vilten. Ik zag een prachtige gevilte vacht in een gemêleerde grijzige tint. Het was zo stevig gevilt dat ik vroeg of ze daar een ander soort wolvlies achter had zitten. Ja hoor wolvlies bestaat blijkbaar ook uit meerdere diktes en zij had een dikkere soort gekozen. Mijn witte gevilte vacht ligt achter ons bed mooi te wezen. Ikzelf heb geen last van de wol die aan mijn voeten blijft plakken . Ik loop daar meestal op blote voeten. Maar we waren laatst bij chiropractor Nimo en Wim lag op de behandeltafel toen Nimo hem vroeg wat hij toch aan zijn voeten had. Het bleek allemaal Schoonebeker wol te zijn dat aan zijn sokken was blijven hangen. Hij vond dat blijkbaar erg grappig.
    Verder was het vooral leuk om te zien wat mensen voor creatiefs in huis hebben. Er waren alpaca’s met een jong, een groep die Keltische muziek speelde, toneel en je kon van allerlei eigen producten kopen van kaas, honing tot zelf gemaakte chutneys.
    Toen Rob later die middag langs kwam om de afrastering te controleren en te repareren, bleek hij ook even in Orvelte te zijn geweest. Hij had andere dingen verwacht, meer beginproducten, wol dus. Hij vond dat het meer eindproducten waren. Het leek mij heel logisch. Misschien had hij er moeten gaan staan met zijn prachtig gesorteerde zakken pas geschoren wol. Maakt niet uit. Ze kunnen altijd bij zijn web shop terecht voor alle soorten en kwaliteiten wol: www.purewol.nl.








    08-07-2013 om 22:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    07-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hunebed Highway
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het hunebed in Borger, dichtbij het Hunebedcentrum.

    Laatst bezocht een 24 jarige journaliste het Hunebedcentrum in Borger en schreef er een zuur stuk over in de Volkskrant waarin de lezer werd afgeraden om naar Borger af te reizen omdat het wel drie uur reizen was. Het artikel deed Hein Klompmaker, directeur van het Hunebedcentrum, de broek van de kont zakken. Kom hem niet aan Drenthe, aan de Drenten, de Drentse cultuur en de Drentse identiteit. Hij is trots op zijn museum en het Drentse landschap en dat ben ik helemaal met hem eens. En het zou ook goed zijn voor Nederland om trots te zijn op de hunebedden. Maar… van je afbijten is niet Drents, zo denkt hij. De Drent zegt:’ Ie kunn’n wel es geliek hebb’n’. Hoor ik hier ook niet iets van een Achterhoeker in?
    Toch… de Drentse geschiedenis is erg interessant. Hein Klompmakers lanceerde daarom een leuk plan bij de Provincie: verander de naam N 34, de slagader die van Ommen naar Groningen leidt, in Hunebed Highway, een beetje Route ’66, maar dan Drents, allitereert goed en bekt lekker. Maar ja… de taalpuristen keurden het af. Het woord Highway mocht niet in combinatie met Drents en Nederlands. Maar Hein Optimist Klompmakers zegt: ’Dat bord komt er heus nog wel eens’.
    Wij hebben het Hunebedcentrum al vaak bezocht net als het Drents Museum in Assen. Beide musea hebben ontwikkelingen doorgemaakt en beide zijn een reis van drie uur meer dan de moeite waard. Ik kan iedereen aanraden: Knoop er meteen een overnachting aan vast in één van de mooie hotels of B en B’s die Drenthe telt en voor speciale gasten is er natuurlijk altijd Camping/ annex Logies met Ontbijt ’t Schoolpad.

    Meer over het Hunebedcentrum:  http://www.hunebedcentrum.eu/

    07-07-2013 om 20:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    05-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koninginnetje...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vroeger hadden we Jaap Kwak die in ons eigenste Dagblad van het Noorden een dagelijkse leuke column schreef. Sinds een aantal jaren hebben we elke dag Jan Wierenga en in de zaterdageditie Daniel Lohues.. Volgens mij woont Jan Wierenga net als Daniel hier ergens in de buurt want hij beschrijft vaak mensen en situaties in deze streek. Maar vanmorgen had hij in zijn column de nieuwe koninginnetjes te pakken. Zijn vrouw vond dat de beide koningen van de Lage Landen geen gekke keus hebben gemaakt met hun koningin. Hijzelf zou liever voor een andere gaan. Volgens hem is sexuologe Goedele Liekens eigenlijk de echte vorstin, die haar onderdanen van de beide landen oproept om vlijtig de bijslaap te praktiseren om zo positieve energie te tanken. Toen zijn vrouw een wat vragende blik op hem wierp, vulde hij aan: ’Maar jij bent mijn eigen koninginnetje!’, waarop hij even bij zichzelf dacht: ouwe slijmbal!
    Ik mag graag Wim nog even uitdagen en zei zo even met een zucht tussen neus en lippen: ’Zo heb ie mien nog nooit enuumd… mien koninginnetje…..’ En ja hoor, meteen volgde: ’Dat zal ok niet gauw gebeuren… dan ku’j mien wel wegdragen’. Nee Wim is niet van de woorden. Hij gruwt ervan als hij woorden hoort als schatje, lieverd, en helemaal verschrikkelijk .... honnepon! Hij heeft een eigen vocabulaire, dat wel……maar daar ga ik het niet over hebben…
    Nee.. ik mag niet klagen.....

    05-07-2013 om 23:08 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    04-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen....in een klein hoekje.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het bed naast mij is leeg als ik wakker word. Wel beslapen gelukkig, maar Wim had een onrustige nacht. ’Ik bun mien ring kwiet’, zei hij gisteravond al voor het slapen gaan. ‘Zo straks toen ik op de banke zat, ha’k em nog. Et jökken mien der een betjen onder en toe ha’k em an de pink edaon… en noe is e weg. Die vin ik noóóoit weer.’ Hij had het laatst een rondje over het erf gelopen met Queeny en Storm. Hij hoefde nu in het donker echt niet te proberen om hem terug te vinden.
    Toen ik er uit was had Wim al twee keer het erf minutieus doorzocht en zelfs de bankkussens omgekeerd. Maar niks… helemaal niks. Ik zeg nog: ‘Wim.. het is maor een ding’. Maar hij was helemaal ontdaan. Een jaar of vijf geleden had ik het kleinood voor hem gekocht, een gouden ring met een jeansblauwe steen. Hij vond hem mooi en droeg hem altijd als hij tenminste niet aan het werk was. Toen hij meer dan 50 jaar geleden een soortgelijke ring, met zwarte steen, van zijn toenmalig vriendinnetje had gekregen gaf hij na het uitraken van de vriendschap de ring aan Piet met de opdracht om hem aan een jongere broer te geven als hij zich zou gaan verloven. Toen dat gebeurde ging de ring naar Henry en de bedoeling was dat hij bij diens verloving doorgegeven zou worden aan Ben. Ik heb geen idee waar de ring gebleven is. Maar nu was hij tot zijn grote schrik die ring van mij kwijt. ‘Wies nog es precies an waor ie’j gisteraovend met de hunde elopen hebt’, commandeerde ik en samen volgden we dat spoor opnieuw. Maar ook dat leverde niets op. Ik bedacht me ineens wat hij altijd doet vóór hij de honden uitlaat…. juist… een bezoekje aan het toilet. Dat is ook wat minder omslachtige plek om te zoeken. Als hij in de pot gevallen was had hij het vast gemerkt maar ik nu keek links en zomaar ineens… lag daar het kleinood.
    Ik kan je vertellen. Wims dag is helemaal goed!

    04-07-2013 om 23:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De mensen van voorbij...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Heintje en Koos voor hun boerderij in de Steeg.

    Natuurlijk komen bij een begrafenis herinneringen boven. Tijdens de dienst werd het lied: Neem Heer mijn beide handen gezongen. Het was het lievelingslied van onze vader Hendrik Jan en waarschijnlijk ook van Heintje. Ik heb het als kind leren spelen op het orgel en kan het nog steeds niet met droge ogen meezingen. Hendrik Jan van Middelkoop werd in 1946 na het overlijden van Hendrik Jan geboren. Hij was het die het mooie gedicht van Hanna Lam voorlas op het kerkhof:

    De mensen van voorbij
    wij noemen ze hier samen
    De mensen van voorbij
    wij noemen ze bij namen
    zo vlinderen zij binnen
    in woorden en in zinnen

    De mensen van voorbij
    zij worden niet vergeten
    De mensen van voorbij
    zijn in een ander weten
    bij God mogen zij wonen
    daar waar geen pijn kan komen
    De mensen van voorbij
    zijn in het licht,
    zijn vrij.


    En zoals zo vaak bij een begrafenis was er ook een weerzien met familie. Vlakbij de Begraafplaats aan de Lentsesteeg in Rheden was er in de Bistro naast voormalig hotel de Roskam een gelegenheid om te condoleren en na te praten. Ik zag dat er ook foto’s van tante Heintje en haar familie werden getoond. Gerrit had in de kerk nog gememoreerd dat ze hadden gedacht dat hun moeder nog wel veel ouder zou worden, misschien wel de oudste van Gelderland… Nederland of ...Europa. Toch was er onverwacht een einde gekomen. Oom Bram, de jongste van de 10 Egginks en de enige die nog leeft was in zijn eentje met ze auto uit Durgerdam komen tuffen en was met tante Jantje de spil van de Egginksgroep aan de koffietafel. Tante Jantje, erg fragiel nu, werd door Erna gehaald en gebracht. Zo zaten we met een deel van de Egginksfamilie bij elkaar en wisselden ervaringen uit. Tea vertelde over Reini die na een hartklepoperatie aan het herstellen is. Tante Heintje heeft er heel wat overleefd. Ineke vertelde dat zus Eefje in Mexico gaat verhuizen. Zo jammer dat ze geen gebruik maakt van de computer. Dinie Voortman was door haar knie gegaan, maar was toch paraat. We hoorden groot nieuws van Ben en Diny, maar daar hebben we het nog wel over. Ook mooi om te zien hoe de trekken van Heintje en Koos terug te vinden zijn in hun kinderen.

    04-07-2013 om 12:08 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    03-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid..
    Vandaag was het afscheid van onze tante Heintje, Johanna Hendrika Jansen- Eggink, 103 jaar oud. Een voltooid leven. De afscheidsdienst was in de haar vertrouwde kerk in Gorssel en ze werd begraven in Rheden bij haar eerste man Jacobus van Middelkoop.
    Ik ken haar niet anders als opgeruimd, altijd positief. ‘We hebben van haar genoten’, stond ook onder aan de rouwbrief.
    Bijzonder was ook de kaart die de kinderen hadden gekozen. Er werd al bedacht wat toch de betekenis kon zijn, vertelde haar jongste zoon Gerrit. De drie bomen, weerspiegeld in het water,- de drie mannen die zo belangrijk in haar leven waren enz. Zover ging Gerrit niet. Dit is een mooie ets van Escher en tante Heintje hield van het uitzicht op de vijver waarin grote karpers zwommen en de witte kon ze het best onderscheiden.
    Hij haalde zijn zus Nel aan als de koningin van de mantelzorg. Alle kinderen bekommerden zich om hun moeder maar Nel was degene die er heel vaak was.
    Soms zag tante Heintje meer dan een ander. Zo zag ze een tijdlang haar tweede man Gerrit op het bankje bij de vijver zitten, met hoed en al. Hij was ook al overleden toen. Ze wist wel dat hij het niet kon zijn, maar toch zag ze hem. Net als de twee kindertjes in haar kamer. Je zou zeggen dat ze iets van haar vader mee had gekregen, die zag ook meer dan de gewone man. Gerrit vertelde ook dat ‘toevallig’ een paar weken geleden ze haar levensverhaal had verteld aan iemand die het in de krant van de Zorg wilde plaatsen. Dat las hij nu voor, zoals zijn moeder het had verteld, heel mooi. Zo vertelde ze dat ze vroeger een keer per jaar naar de familie op ’t Piepenbelt in Eefde gingen met de kleedwagen. De meisjes met mooie witte schortjes die eenmaal aangekomen snel verruild werden voor een gekleurd exemplaar. Hier kon ze al goed opschieten met neef Jan. Hij zou haar derde partner worden en de laatste 10 jaar van zijn leven brachten ze samen door. Maar ook haar leven met Koos was bijzonder. Ik ken heel wat foto’s met de hele rits kinderen op een rij. Ze vertelde me eens dat ze gewoon bij haar kwamen om te vragen of ze een foto van haar gezin mochten maken. Dat is weer een voordeel. Ook schoondochter Lida gaf heel ontroerend weer wat moeder Heintje voor haar had betekend. Het was een aaneenschakeling van liefdevolle herinneringen. Ik weet nog dat ikzelf, net in de drie kleine kinderen, aan haar vroeg of ze het niet vreselijk druk had gevonden met tien. ‘Ach’, zo zei ze, ‘ik heb ze niet allemaol tegeliek gekrege’. En… ze had haar oudste Josien, die net als vroeger tante Hanna, vroeg van school gehaald werd om bij te springen in zo’n groot gezin. De geschiedenis herhaalde zich… Maar liefde was toch het belangrijkste gereedschap in haar gezin net als dat vroeger bij haar ouders was.
    Gerrit besloot zelf zijn verhaal met zijn blik op de vijver met de dikke karpers, maar de witte vis… zag hij niet meer.





    03-07-2013 om 22:55 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    02-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soms zit het mee...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ‘De familie geniet hier van hun vakantieplek met uitzicht op tuin en zee.

    Als je toch oppast kun je misschien ook even die big bags met tuinafval wegwerken’, zo was het verzoek van Mark voor hij op vakantie ging. Och… dachten we, laten we dat maar meteen doen. We hadden net een opruimsessie achter de rug op ons eigen erf en dachten dit er even achteraan te doen. We passen immers op hun huis en have d.w.z. Queeny, huis, katten, vissen en tuin. We hoeven het niet alleen te doen want buurman Lammert aan de overkant houdt ook dag en nacht de wacht. Nova, de zwarte kat keek ons vernietigend aan toen we arriveerden, maar sprintte toch direct mee naar binnen. Toen was het de beurt aan de big bags. Ik wist wel dat Mark stevige benen had, maar dat hij zoveel prikkende tuinafval in één zak kon stampen had ik niet verwacht. Dat duurde even voor we de grote zakken op de kar hadden gehesen en hoewel Wim niet van stevige woorden houdt kwam er toch het een en ander uit dat ik nog niet van hem kende. Het moest en zou ook allemaal op één aanhanger. Maar… het is gelukt. Het groen uit de tuin heeft een nieuwe bestemming gevonden, de basis van een nieuwe geluidswal naast ons eigen erf. En terwijl de familie in het verre zuiden van zon, zee en brocante geniet, houden wij toezicht… mèt Lammert. Volgende week is het de beurt aan Anne en Tiny die er meteen een weekje vakantie van maken in ons mooie Drenthe.

    02-07-2013 om 13:44 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    01-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t Jammerhöltjen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Derde klas van de Kweekschool. Ik sta in het midden met het lichte vest en naast mij Grada die hier het praten niet kan laten. Aad is er niet bij, zeker vergeten....

    Het stukje dat ik op 6-12-2009 plaatste.

    Grada Bosch komt uit Bronckhorst, het kleinste stadje van Nederland. Nu is het een trekpleister voor heel Europa en Omstreken. En ... woont Grada op een woonboot in Amsterdam!
    Toen was het gewoon …een heel klein stadje met een kerk èn een bakker: bakker Bosch, Grada’s vader. Haar moeder kan heel leuk dichten en wanneer ze de enthousiaste verhalen van Grada hoort stroomt er vanzelf weer een nieuw stuk Achterhoekse poëzie uit haar pen. Aad Dorst en Gert Jan Somsen zijn meestal een dankbaar onderwerp. Ik heb deze indertijd (1962) uit de krant geknipt!

    ‘t Jammer höltjen
    -historisch-

    Toontjen had et veurjaor weer te pakken.
    De schoonmaakwoede sloeg eur in de bol.
    Ze zei dat zi’j- as eur mevrouw et goed von-
    Vandaag Joops kamer effen nemmen zol.

    Wat “effen nemmen” is, hef Joop ervaren
    Toen hi’j in huus kwam van de school- wat strop-
    Toen dreef zien kamer- inclusief ook Toontjen-
    Vanaf de vloer tot et plafond van ’t sop.

    Hi’j ging die aovend bi’j zien vriend studeren
    Mor biester lukken wol zien studie niet.
    Want hi’j hef zenuwachtig uutgelaoten’
    ‘k Bun straks al mien eigendommen kwiet.

    Hi’j had dat al zo vake ondervonnen
    As Toontjen an et schoonmaakwoeden was.
    De helft verdween rap in de vuulnisemmer
    De rest op zolder in een olde kast.

    Den andren dag is hi’j op school gekommen
    Gehaost mor toch nog net precies op tied.
    Zien vriend mos um effen de blokfluit lenen
    Natuurlijk was hi’j ’t jammerhöltjen kwiet.

    Ik bun beni’jd wat ik een volgend keertje
    An Toontjens schoonmaakzin ten offer leg.
    “ 'k Zol zeggen”- hef zien vriend um angeraojen
    “Breng al oew eigendommen van te veuren weg.”

    01-07-2013 om 18:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    30-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In en umme Bronckhorst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was een klas met uiteenlopende figuren op de Kweekschool voor onderwijzers in Doetinchem, zoals het toen heette. Niet alleen wat betreft de karakters maar ook hun geografische achtergrond. Ze kwamen vanuit de hele Achterhoek en Liemers, van Gelselaar tot aan Velp. En Grada kwam uit Brockhorst, de dochter van bakker Bosch. We hebben samen heel wat afgelachen want Grada was een vrolijk type. Dat had ze niet van een vreemde. Haar moeder was net zo. Die hield wel van een geintje.
    Toen Grada na haar Kweekschooltijd in Vorden aan de mij zo bekende School met den Bijbel kwam te staan, werden na een tijdje de collega’s in Bronckhorst uitgenodigd op de koffie. Juffr. Van de Hel, mijn eigen oude juffrouw van de eerste klas was er nog bij en waarschijnlijk ook de toen al oude meester Berenpas. Moeder Bosch had het een en ander gehoord over de stijlvolle collega’s natuurlijk en kon het niet laten.... Toen het gezelschap precies op het afgesproken tijdstip arriveerde, had moeder Willemien net alle stoelen op de kop op de tafel staan, een schort voor en een doek om het hoofd zodat het net leek of ze druk aan de schoonmaak was. Wat een consternatie. Toch stonden in een ogenblik alle stoelen recht, zag Willemien er pico bello uit en kwam de taart op tafel. Ze hebben nooit geweten of ze het misschien vergeten of dat het als grap bedoeld was.
    Bovendien kon die erg aardige gedichtjes maken over alledaagse zaken die ze zag of haar ter ore kwamen. Ze maakte ze ook naar aanleiding van de verhalen die Grada vertelde als ze thuis kwam. Zo ook het gedicht over de kwijtgeraakte blokfluit van klasgenoot Aad. Die was trouwens wel vaker iets kwijt. Sommige kwamen in de krant terecht, zoals het Jammerhöltjen. .
    Afgelopen weekend gingen we met Ben en Riet vanaf camping De Boomgaard naar Bronckhorst om even rond te kijken en een kop koffie te drinken in Herberg De Gouden Leeuw. Ik schoot met Riet ook even een winkeltje in, gewoon even kijken. Ik zag ineens dit boekje liggen: In en Umme Bronckhorst, waarin een aantal gedichtjes in het Achterhoeks van Willemien Bosch weergegeven worden. En dan gaat het verleden weer leven. Het is een heel dun boekje, uitgegeven in 1970. Ik kocht er een. ‘Vind u het niet erg dat er in geschreven is’, zei de dame achter de kassa. ‘Het geeft wat extra’s, gaf ik als antwoord, ’het is haar handtekening.’ Ik vroeg haar nog of zij de schrijfster gekend had. Ze had geen idee. Zo gaat het…

    30-06-2013 om 18:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    28-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgeruimd staat... netjes!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is wel eens goed dat je mensen over de vloer krijgt die verder komen dan je keuken en kamer. Een paar keer per jaar gaat de bezem er hier extra door. Volgende week dinsdag komt de taxateur die de gemeente geregeld heeft vanwege de perikelen omtrent Schoolpad 50, zoals hij dat zo mooi omschreef. De bedoeling is om het op twee manieren te taxeren, mèt en zonder woonbestemming. We zijn benieuwd of het ons nog wat oplevert. Je wilt er voor zo’n gelegenheid toch extra voordelig voor de dag komen. Het werd een rondje huis en schuur, tuin en erf. De tuin hebben we gehad, nu ben ik boven aan het opruimen. Er staan al stapels tijdschriften van 10 jaar geleden klaar om naar de Kringloop te brengen. Ik wist niet eens meer dat ik ze had. Dan nog wat oude schilderijen van toen ik pas begon en een paar vuilniszakken met kleren die me te klein zijn of toch niet staan. Ruimt lekker op moet ik bekennen. Gisteren zijn terras en tuinstoelen onder handen genomen met de hogedruk spuit.
    Het is jammer dat de meeste rododendrons zijn uitgebloeid, alleen de roze naast het huis staan nog in volle bloei. Maar ook de witte rozen, Iceberg, staan er prachtig bij voor het huis. Per dag staat er weer iets anders in bloei. Juni is een mooie maand om thuis te zijn, hier in ons eigen paradijsje aan het Schoolpad.

    28-06-2013 om 23:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pinkeltje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms komt er iets boven water waarvan je vergeten was dat je het had. Toen Jos en Margo op de Boomgaard hun huis aan het inrichten waren kwamen er na 55 jaar een paar schoolschriftjes van mij te voorschijn. En als ik in de grote hutkoffer van Wim kijk vind ik van onze kinderen het een en ander. Maar ik ben niet de enige die dingen bewaart. Toen ik in Hattem begon aan mijn onderwijzersloopbaan was het de tijd van Pinkeltje en ik heb in die tijd de kinderen heel wat verhalen voorgelezen. Eén van de ouders zocht een model om te schilderen en vroeg, ik denk via zijn dochter, of ik wel zou willen. Och waarom ook niet. Ik had een kamer bij de fam. Sobering en had behalve mijn schoolwerk weinig meer te doen. Het werd een aardig schilderij dat jarenlang bij mijn ouders heeft gehangen en nu boven ons bureau een plekje heeft gekregen. Dochter Hannie vond het niet echt lijken, ik sta er wat ernstig op en enigszins geflatteerd. Als dank voor het meegekregen schilderij gaf ik toen een boek van Pinkeltje. Dat werd zo gewaardeerd, dat ze het nog steeds als een soort relikwie bewaart. 'Mijn zolder is net een museum', meldde ze, en stuurde de foto van het 50 jaar oude boek. 'Van juffr. Eggink 1963', staat er voorin. Zo kun je lekker mijmeren als je eens op de zolder rondstruint. Toch erg leuk om te horen.





    28-06-2013 om 09:17 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    26-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwienen Tönnis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De H. Antonius met een varkentje aan zijn voet in Hallein, Oostenrijk.

    Het is leuk om meer informatie te krijgen als je je over iets verwondert. Waarom is de H. Antonius vaak afgebeeld met een varken. Op ons reisje naar Oostenrijk met Ben, Diny en Eppie en Dirkje kwamen we zijn afbeelding ook al tegen met een varken aan zijn voet, in Hallein, bij een kerk die ook al aan Antonius gewijd is, wat Ben de opmerking ontlokte die in de Achterhoek vaak gezegd werd als ze iets kwijt waren:'Dat mo-j maor an Zwienen Tönnis vraogen'. In het heiligenbeelden Museum in de Sint Antonius kerk op de Kranenburg was hij alleen afgebeeld met het Christuskind.
    Marijke uit het Belgische weet er meer over te vertellen:

    Ja, die heiligen hebben soms rare atributen en zo!
    Verhalen over Antonius:
    Zijn bijnaam Antonius met het varken ontstond in de Middeleeuwen. De Antonieten, leden van de naar hem vernoemde verpleegorde, mochten hun varkens vrij laten rondlopen als vergoeding voor de verpleging die zij verstrekten. Op 17 januari werden deze varkens geslacht en het vlees verdeeld onder de armen, zo is vermeld op Wikipedia.
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonius_van_Egypte
    Of misschien is dit juist: http://www.huisvanalijn.be/product/beeld-sint-antonius-met-varken

    Met dank aan Marijke!

    26-06-2013 om 19:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    25-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Boris en Zwienen Tönnis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Boris, de familiehond van Johan en Joke ligt voor de deur. Het is een enorme Duitse herder, maar een echte gezinshond. Het is wel een hond waar je niet omheen kunt, strak voor de deur van zijn baasjes. Hij meldt vol overtuiging dat ik er aan kom, maar daar hebben ze hem ook voor en als ik naar binnen wil gaat hij voor, daar hou je niets aan. Boris mag mee en ligt languit in de keuken. Ie könt merken dat e older wodt’, zegt Joke. Ik heb hem door de jaren heen zien opgroeien en nu we verleden weekend Hitch meegemaakt hebben denk ik dat die net zo’n forse hond gaat worden. Er gaat een groep van de camping klootschieten, georganiseerd door Johan. Het wordt een rondje Boomgaard, gevolgd door een ‘Amerikaanse barbecue’, d.w.z. zelf je vlees en drankjes meenemen. Vorig jaar bleek het heel gezellig. Wij trekken ons eigen plan. Na ons bezoek aan Lochem gisteren, gevolgd door Erve Brooks en Ben en Diny, gaan we vanmiddag naar de Kranenburg. Ben en Riet zijn R.K en kunnen ons vast veel vertellen over de Heiligenbeelden die daar in het Museum te zien zijn.
    Toen ik even ging overleggen zei Riet prompt:
    Sint Anthonius beste vrind
    Zorg dat ik mijn sleuteltjes terug vindt’.
    ‘ Jao, ie mossen wel geld met brengen’, voegde ze er aan toe.
    Ik vroeg nog of ze ook wisten waarom de H Anthonius vaak met een varken afgebeeld wordt. Volgens Ben W werd hij hier in de Achterhoek ook vaak Zwienen Tönnis genoemd.
    Jullie hebben intussen door dat we opnieuw voor een kort verblijf in het Achterhoekse beland zijn. De wind is herfstig , de temperatuur is goed en camping de Boomgaard voelt als thuis.

    25-06-2013 om 14:07 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    24-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.My home is my castle
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Loch Rannoch in 2011.

    Daor hoef ie mien in elk geval niet mee te verrassen’, zei ik zonet tegen Wim. We zaten samen naar een aflevering van 'Droomhuis gezocht' te kijken en dit keer waren er drie droomhuizen uitgezocht in Schotland voor een stel met 6 grote honden, twee paarden en een koppel kippen. Behalve ruimte was de eis van de dame: geen buren, waarschijnlijk met het oog op de blaffende honden. Na het eerste droomhuis dat erg in de smaak viel vanwege de ruimte en géén buren kregen ze een verrassing te zien door een man met roofvogel op zijn leren handschoen. De dame in kwestie mocht de vogel op haar hand houden en voeren. Ik rilde ervan en zei het bovenstaande tegen Wim. ‘Och’, sprak Wim, ‘dat wet ik toch, ie waarn allange gillend weg ‘elopen’. Er kwam nog een prachtige kleine cottage voor bezichtiging voorbij en even later een opknapper wat noordelijker in Schotland. Ook werd er doedelzak gespeeld en werd er een kasteel bezichtigd dat bewoond werd door een Nederlander die ook helemaal weg was van Schotland en zijn geschiedenis. Ook de Schotse humor was hem niet vreemd. Hij liet nog een schildje zien met de tekst:
    A man’s home is his castle until his queen arrives…
    Wij zouden zeggen:
    Ik ben de baas in huis maar wat mijn vrouw zegt moet gebeuren…

    24-06-2013 om 23:45 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    20-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nu...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Storm ligt graag in de stukken met hoog gras die Wim bewust laat staan en voelt zich de koning..

    Zoals ik in de weer ben met het vertellen van de dagelijkse dingen, zo doet neef Wim Harwig dat met foto's en video's. Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar zijn beleving van het weekend met ons aan het Schoolpad. Hij hoefde zich zondag al zeker niet te vervelen want met vier honden om ons heen was er altijd wel iets te fotograferen. Hij heeft prachtige foto's en een erg leuke video gemaakt van zijn trip door oost Nederland waar ons beider roots liggen en het geeft een warme impressie weer van hun bezoekje aan ons in Drenthe. Door een klik op
    http://wimharwig.com/2013/06/18/a-weekend-with-hitch/
    zie je de foto's en aan het eind het videofilmpje en zo mag je meegenieten.

    20-06-2013 om 15:58 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    17-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mooi weekend...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wim kreeg alleen toestemming van Marjan om van deze slechts de achterkant te versieren naar eigen goeddunken. Terwijl op de vorige voornamelijk titels van popgroepen te lezen waren gaat het nu meer om de inhoud. Bij het wegrijden kon ik nog net de achterkant op de foto zetten.

    Zomaar genieten van een avondje met Wim en Marjan rond het kampvuurtje achter bij de wei. Storm en Hitch schrokken allebei toen Storm nietsvermoedend op de camper afkwam en Marjan wilde begroeten. Hitch kwam mee naar buiten. Dat was voor beiden schrikken, maar het was maar even…. De hele avond werd er gespeeld en gerend. Ze waren elkaar te slim af. Storm is gek op z’n kippetje, maar Hitch wachtte net zolang tot Storms aandacht even verslapte en hap … toen had hij hem. Met een jonge hond hoef je je niet te vervelen.
    Wim ging opnieuw voor een herder. Na Mo, de Mechelaar werd het dit keer een Duitse herder, helemaal zwart. Het was de rustigste uit het nest, vertelde hij. ‘Hoe zie je dat zo gauw’, vroeg ik hem. 'Nou je pakt er eentje en die leg je met een zwaai op de rug. Blijft hij dan rustig liggen… dan is het een rustig typje. Maar gaat hij liggen worstelen… dan heb je het drukkere soort. Zo zochten en kregen ze Hitch.
    En het blijkt maar weer... afstand is niet onoverkomelijk om elkaar terug te zien. Erg leuk!



    En hier is ie dan: Hitch. Natuurlijk moest Storm showen dat hij de Doggy Brain Trainer helemaal onder de knie had. Hij had succes, maar ook Hitch begon interesse te krijgen en deed al een succesvolle beginpoging.





    En toen was het Vaderdag, een gelegenheid om weer eens samen te barbecuen. Zie je die hondenkopjes?


    De barbecue is geslaagd. Ook de brandnetel/ kruidensoep met balletjes bleek een schot in de roos. Laatst had ik heel veel brandneteltoppen geknipt voor Wim er met de bosmaaier op af ging om ze een kopje kleiner te maken. Ik kookte het kort en van een deel maakte ik porties om kleine stamppotjes te maken en een deel was voor soep. Daar ging dan nog wel maggie, tijm en selderie bij. Een deel van de soep had ik ingevroren en kreeg nu een gewaardeerde bestemming. Ik vroeg me van te voren af wat ik bij de zalmpakketjes kon doen en ik besloot de raad van Marjan op te volgen. Bij de kleine mootjes zalm ging alleen wat peper en bieslook, daarna maakte ik er met aluminiumfolie kleine pakketjes van om op de barbecue te leggen. Dat ga ik vaker doen.




    Het was zo een bijzondere middag op vaderdag 2013. Niet alleen onze eigen kinderen met hun gezin maar ook Wim en Marjan uit Vlissingen waren van de partij. Hun camper stond geparkeerd op het grindpad naar de wei. En Hitch kon lekker los en rollebollen met Storm. Het was geweldig om die twee te zien. Ze raasden met z'n beiden tot ze niet meer konden, dan was het even rust en lagen ze uitgeteld. Even later ging het weer opnieuw.




    Het weekend was te snel voorbij. Na mijn bezoek aan de assistentes van de beide huisartsen voor de bloeddruk zaten we nog even bij elkaar bij de wei als afsluiting van een fijne ontmoeting. Nu zal in de toekomst blijken of de afstand Emmen - Vlissingen net zo lang is als Vlissingen- Emmen. Wim en Marjan, wij hebben het erg gewaardeerd dat jullie er waren en dat we samen konden genieten van de 'meet en greet' met onze pups Storm en Hitch.



    Het was handiger om de camper op het grindpad te parkeren. Wim stuurde hem heel gemakkelijk achteruit op de goede plek. Toen ze de kleinere 'hippe camper' nog hadden, stonden ze meestal achter bij de wei. De laatste keer was het was nat en kwamen de wielen in een slip. Bij ons is dat niet onoverkomelijk want buurman Jans was er snel bij met de trekker om hem los te trekken. Maar op deze manier is dat niet meer nodig.
    Zondag zijn we samen met de auto op ontdekkingstocht geweest. We hebben de buurt bekeken in oud Schoonebeek waar de overgrootouders van Marjan ooit vandaan kwamen: fam. Lamijer. Daarna zochten we het pas ontdekte nieuwe cafeetje op bij het nieuw aangelegde KWAK (Kon. Willem Alexander Kanaal) De sluizen waren volop in dienst. Het is een mooie nieuwe vaarverbinding zodat je vanaf Erica door kunt varen naar ter Apel en zo verder. Ook de omgeving van het kanaal is mooi opgeknapt met Drentse keien, prachtig fietspaden en een kudde Groninger Blaarkoppen.




    17-06-2013 om 22:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • Hallo (Arlette)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen blog vrienden ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!