Ogenblik

Nergens op de hele wereld,

nooit eerder en echt nooit een keer opnieuw,

uniek en dus met niets te vergelijken,

ongrijpbaar zodra het voorbijgaat,

niet te vatten, vluchtiger dan een vallende ster,

Doorgaans

vergeten als zovele andere,

verdwijnend in verleden zonder kleur,

tenzij door passie en verlangen nagestreefd,

onhaalbaar geacht in slapeloze nachten

en uiteindelijk overwonnen,

levenslang in 't geheugen vastgespijkerd,

verheerlijkt en geïdealiseerd

als voorbijgaand hoogtepunt.

 15/8/2013

15-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Soms is de hemel blauwer dan de zee,

en nooit eens andersom.

Dan weer  is de schreeuw luider dan  de echo,

maar zelden andersom.

Vaak is de smaak van jam veel zoeter dan honing,

al verwacht je ‘t andersom.

De nacht is nooit zo helder als de dageraad,

avontuur is nooit zo innig als de liefde,

gevaar is uitdagender dan geborgenheid.

Daarom

vraag ik waarom

wordt het soms andersom.

07-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Avondzoen

Het enige kaarsje in de kamer

vlamt speels in je peinzende ogen,

de trillende glooiing van je mond

durft niets fluisteren in het duister.

Onze handen kennen de weg naar elkaar

en je schouder zoekt warmte op de mijne;

je neemt een voorzichtige slok van je glas

dat donker schaduwt op de tafel;

nu voel en proef ik rode wijn,

zwoel en zo vol tederheid:

ik haal mezelf een tweede glas.

5/8/2013

05-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Horizon

Ik heb de golven van mijn jeugd geblust

terwijl de aardbol naar het westen draaide;

jij hield mij in nabijheid van de kust,

ook toen de stormwind feller waaide.

De mist was opgetrokken na de vloed,

zodat de zon opnieuw de duinen streelde;

jij fluisterde ‘Mijn schat, hier is het goed ’,

ik zei heel zacht dat ik jouw mening deelde.

Wolken bruisen lustig aan de horizon,

een brandlucht waait ons beiden tegemoet;

Ik wou dat jij hier altijd blijven kon,

totdat er een van ons vertrekken moet.



1/8/2013

01-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Mijmering

 Snijd toch de gaten uit mijn geheugen,

ik kan niet langer daarmee leven,

gooi ze bij de dingen die niet deugen

en die aan mijn voeten blijven kleven.

Verbrand de assen van wat niet lukte,

sloop de puinen van mijn dromen

en verlos mij eindelijk van drukte,

waar vogels noch bloemen komen.

Verstrooi die zakken met oud zand,

bijeengeblazen door een nieuwe wind;

verlies ze stiekem op een strand

en bouw kastelen voor een kind.

 31/7/2013

31-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Cirkels

De cirkel van de zon volgt de cirkel van de dag

die de cirkel van de nacht bedreigt

tot de winter zegeviert,

vooringenomen ijdel en hovaardig eigenwijs,

overmoedig en ten slotte wijkend

te zwak voor de zon.

De cirkel van mijn dag doorkruist de cirkels onderweg

die mijn cirkel sturen en storen

In haar eeuwige koers.

Dan komt de cirkel van besef

en op haar beurt smelt de kaars van ijdelheid.

30/7/2013

30-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Kindervoetjes

Voetstapjes in het zand,

nat van schuimende drift

door  onversaagde golven verloren

op een doordeweekse zomerdag,

geblust door gevluchte luchtbellen uit het zand,

doen even mijn oogleden knipperen

zodat dit beeld wijkt voor de zon

en onvindbaar geëffend door het water

Spoorloze sporen zijn geworden

van vergeten indrukken

Op ontelbare zandkristallen.

28/7/2013

28-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Tijdmachine

Heilige tradities moeten we eren,

alles houden wat er vroeger was:

koningen en prinsen die niet renderen

blijven gulzig slurpen van de kas.

Waarom sparen we de vorsten

en de dieven van ons aller geld,

waarom blijven mensen dorsten

naar meer stil en sluw geweld ?

Waarom geen heimwee naar de laten

die voor de heren in kastelen stierven,

naar de tijd van nazi's en primaten,

die schande en verderf verwierven ?

Bleef de aarde ooit niet heerlijk plat ?

Laat fabrieken en de rokers roken,

achter de horizon gaapt een gat,

dat zit vol trollen,  geesten en spoken.

Laat de Bloedraad maar beslissen

over misdaad en gerechtigheid,

laat de heksen in de olie sissen,

dood wie opvalt door zwakzinnigheid.

Heimwee naar de pest, de guillotine,

hongersnood en jacht op ketterij,

privilegies steriel van kadaverdiscipline

koesteren  verdere volksmennerij.

22/7/2013

22-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Murw


(terug naar mijn geboortedorp)

Hier leefden peren met vergeten namen

aan verdwenen bomen

op versteende grond.

Hier stoeiden jaren geleden kleuters samen

met hun wildste dromen

vrolijk rond.

Hier zucht het stof en verkruimelen de muren

na 't overwoekeren van mijn jeugd,

en 't stileren van mijn geloof.

Alsof dat alles langer zou gaan duren,

dit placebo voor de deugd,

deze ijdele nieuwe vreugd

maakt me murw en doof.

11/7/2013

11-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Schaduw 

Ik verafschuw leven zonder schaduw,

dat is leven zonder licht,

dat is lente zonder zwaluw,

dat is rechtenloze plicht:

te moeten leven zonder schaduw,

alsmaar tasten in de nacht,

alsmaar lam vol afschuw,

zonder vreugde, zonder kracht.

Geluk is liefde voor je schaduw,

alsmaar wijs en immer trouw,

nooit aanmatigend of ruw,

dat is waar ik meest van hou.

Die schaduw blijft voor mij de vrouw

die elke avond bij me ligt,

met wie ik aan de toekomst bouw,

voor wie ik leef en dicht.

28/6/2013

28-06-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Kon ik je liefde meten

met de woorden die je fluistert,

met je glimlach elke dag,

met de keren dat je luistert

als niemand mij horen mag.

Kon ik je liefde meten,

dan zou ik me haast schamen

voor de tijd die je me geeft

alle dagen die we samen

in dit huis hebben geleefd.

Kon ik je liefde meten,

dag na dag, stuk voor stuk,

Met de wegen die we gaan

Met momenten vol geluk

Om wat je voor me hebt gedaan

Kon ik je liefde meten

Ik gaf je eeuwigheid en zon

Zelfs alles wat nog niet bestaat

Als ik het ooit bezitten kon

Voor liefde is geen maat

24/6/2013

24-06-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk

Blijf maar streven naar een luxueuze auto,

vergeet vooral niet elke dag te spelen met de lotto,

ga elk seizoen toch best een week of twee op reis,

en geniet van variaties in dure drank en spijs.

Vul je kille kelder met de exclusiefste wijn,

vergast je vrienden regelmatig op een duur festijn,

verwerf je rijkdom sluw gepland en niet abrupt:

bedrog en vriendendiensten lijken zo niet snel corrupt.

Het blijft de beste weg naar wereldwijd succes,

en als je even pech hebt, win je toch nog elk proces.

Verkrijg je titels met veel faam en zonder werk,

maar trek je helemaal niets aan van God en kerk.

Wees vooral aanwezig bij vernissage en première,

dat staat bij ons garant voor luxe en carrière.

Op die gebieden word je vast een kampioen,

dat verhoogt je kapitaal met weer een paar miljoen.

Alles draait nu immers om 't bezit van geld

en  je aanwezigheid op golf- en tennisveld.

Zo raak je alleszins in korte tijd befaamd

en maak je alle concurrenten grenzeloos beschaamd.

Wat je doet, wordt waarschijnlijk trend en mode,

roemloos einde van de vorige periode.

Wie voortaan verliest, is iemand die van jou niet wint,

wat nog verschijnt, is dan een doodgeboren kind.

En zijn al die dingen werkelijk van dermate groot belang,

of maakt het waar geluk in 't leven u soms bang ? 

17/6/2013

17-06-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Vruchtbaar

Zou ik me nu bukken

en dat nieuwe boompje planten,

zonder zekerheid

of ik ooit de vruchten nog zal plukken ?

Zou ik de voordeur sluiten

als ik mijn grote ronde doe

en elke vriend van ooit eens ga bezoeken

of ben ik weer te moe ?

Kan ik alle boeken lezen,

platen draaien, verzen schrijven,

voedsel proeven, reizen maken,

waarvan ik ooit eens heb gedacht

dat ik het later vast wel eens

zou vergeten

omdat het de moeite niet loont ?

Ik buk me en zeg mijn vriend

die verder leeft

met de leuze 'Pluk de dag'

dat hij gerust de vruchten plukken mag.

12/6/2013

12-06-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Nieuw vuur

Dit zijn de assen van het vuur

dat gisteren nog gretig laaide.

Vlammen, transparant en puur

die naar meer zuurstof graaiden.

Ik veeg ze met een stoffer op

en knipper met mijn ogen,

alsof ik draaide aan de knop

van mijn gezichtsvermogen.

Er liggen assen bij het vuil,

warmte van vergangen dagen;

ik glijd langzaam in een kuil,

je moet me nu niets vragen.

Ik draai me om en zie de zon

die zich zo lang verstopte,

ik strek me uit in het gazon,

beseffend wat niet klopte.

'Ik heb het binnen zo benauwd',

hoor ik mijn vrouwtje klagen.

Het is er immers stil en koud;

ik wil haar steeds behagen.

Warm applaus van kinderhanden

bevestigt wat ik had vermoed:

nieuw vuur doet liefde branden,

die ons blakert in haar roet.

31/5/2013

31-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Honger

Laat me zingen met dat liedje uit mijn jeugd,

geef me aandacht als ik waarschuw voor de regen,

doe me lachen als ik tranen van een ander help verwerken;

roem me om mijn zweet, mijn ijver, mijn liefde en mijn deugd

en als je denkt dat ik soms lieg, spreek me dan tegen;

maar verkondig het niet in drukvorm of in kerken.

Omhels me niet tegen je zin wanneer ik voortga,

geef me iets te eten vooraleer ik doodga.

 Lees de boodschap  op het kattenbelletje,

vertel me niets van wat de dokter je verklapte;

haal nu vlug die doos met oude brieven van de zolder,

en vergeef me die verspreking zo ongewild na dat relletje,

toen ik zonder argwaan naar de voordeur stapte

en je schrijven per abuis aanzag voor kolder

 Wat je denkt, dat wil ik hier van jou niet weten;

als ik doodga, geef me dan nog iets te eten.

 30/5/2013

30-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Kusttram  (revisited)

Met mijn opa langs de kust,

knarsendgele waggeltram stopt niet voor de bunkers,

spiedend als schildpadden verscholen in het zand,

spottend met ruïnes langsheen het spoor

voorbij de duinen met meer roestbetonnen bunkers.

En strand waar geen kind mag spelen.

Maar mijn opa zwijgt, hij weet niet waar beginnen

aan verhalen van angst en bloed en tranen

en ik voel zijn warme hand.

Met mijn kleinzoon langs de kust,

flitsend blitse publitram stopt niet voor de lichten,

schreeuwend als wolven in knalgeel schapenvel

langsheen projecten met glasgebetonneerde flats

en strand waar kinderen spelen.

En mijn kleinzoon zwijgt niet, hij stelt voortdurend

zijn vragen over pret en sport en opa

en ik grijp zijn kleine hand.

28/4/2013

28-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Piramide

Modderpaling vlucht weg in het zonnig groen,

telkens als de wc-eend haar beklemmend vocht

gemixt heeft met de planktonrest van toen,

gestikt in de meanders voor de hoogste bocht.

Boerenzwaluw dwaalt de hoeves en het bos voorbij

zoekt naar slijkmaterie en wat stengels, paardenhaar.

Ze vindt nylondraad en fijne folie in de raffinaderij,

onherbergzaam  schraal, vol rook en vol gevaar.

Mensenkind dat ongewenst, hier opgroeit en wil reiken naar de top;

dat weent om wat het wenst te krijgen ook al kost het hem zijn eer;

Al zijn lusten onbegrensd verbeten nastreeft  zonder pauzeknop

eindigt als een voetnoot in de krant, bij varia in het verkeer

23/5/2013 

23-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Terug naar vader
(eik)

Nooit als voorheen hoor ik de vogels zingen,

want ze hebben mijn collega's uitverkoren

om de wind en wolken te doen swingen

en de wereld met hun liedjes te bekoren.

Geen oudjes gaan nog in mijn schaduw rusten

als ze na de middag stilt' en slaap gaan zoeken.

Duizenden verliefden zag ik, en ze kusten,

net als speelden zij in films of boeken.  

Mijn botten stonden vorig jaar op springen,

maar ik zuchtte, kraakte, kermde, beefde.

Enkel kleine jongens kijken naar mijn ringen;

niemand wou ze zien toen ik nog leefde.

Er is niemand die mijn ringen ooit wou kopen,

Slechts die knapen willen ze geduldig tellen

om dan snel naar moeder thuis te lopen

en joelend aan mijn vaders eiken deur te bellen.

16/5/2013

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Sportkar

Je zat daar, in je sportkar rood en spetterend van chroom,

je blonde haren losgewaaid ondanks een nukkig lint,

strak voor je starend, als gevlucht uit een verboden droom,

even pozend voor een stoplicht in de warme lentewind.

Heel even dacht ik dat je blik de richting van mijn kijken sneed

en dat je slikte, want het wachten duurde ook voor jou te lang.

Maar toen je aangemoedigd door het groen weer verder reed,

werd ik wakker uit fantasmen over haast vergeten drang.

Het landschap schoof weer sneller weg voorbij mijn ogen,

en het chroomgeschitter was versmolten in een verre mist.

Je gaf nu volgens mij meer gas dan je eigenlijk zou mogen,

en zou wel nooit beseffen wat ik toen met weemoed wist.

9/5/2013

09-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Lege handen

 Als er echt geen God zou zijn,

dan konden we Zijn bestaan niet ontkennen,

Hem niet de schuld geven van alles wat fout gaat,

en niet twisten over hoe we Hem noemen.

Dan hoefden we niet meer te bouwen en te onderhouden,

geen plek meer voor ijl gebed en smeken,

geen tijd voor wat men doet uit vroomheid

die geen reden meer heeft om te overleven.

Als er echt geen God zou zijn,

kon liefde niet gespiegeld worden vanuit een ideaal

dat rede, wetenschap en kennis overtreft,

en zou ik alleen nog huilen

omwille van mijn lege handen.

4/5/2013

04-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie