Jozef

De weiden deinen eenzaam onder schapen,

de Eufraat kabbelt dampend zoals elke Tiber,

populairder dan –wie is dat?- Justin Bieber.

Rijmen gaat alleen met woorden;

althans dat denk ik in mijn tunnelvisie

naar 't zo blauw' en felle helder boven mij,

totdat de sterren komen gluren één na één.

Ritme rijmt met honger,

wanhoop rijmt op angst.

Wie wil mij, zoekt mij, vindt mij,

als mijn broeders over markten dwalen,

Weg van wroeging en mysterie in wilde verhalen

die allittereren in een taal die ik niet spreek

terwijl ik op de regen wacht

in mijn droge put.





13/2/2015

13-02-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Babel 
of de onmacht bij het onaffe


Nog één keer kijkt de steenbok naar de top,

en twijfelt of het gras daar wel veel groener is dan in het diepe dal.

Nog één keer doet de trekker autostop,

en hoopt dat hij die nacht kan slapen in een droge warme stal.

Nog één keer zingt de zanger ’t zelfde lied,

en teken ik en schilder al de dingen die geen mens ooit ziet.

In Babel staat een toren zonder eindfactuur,

en reizen om te vluchten kent noch eind noch duur,

zelfs zingen uit verveling mist veel vonk en vuur.

Ten slotte springt de steenbok in de krater,

duikt de trekker wenend in het wilde water,

en schrijf ik een nieuw lied voor later.

28/1/2015

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Schreeuw

Wat zoeven weer de dagen een na een voorbij:

weken, maanden, jaren, op een lange rij,

waaraan op dit moment nog lang geen einde komt,

tot op een keer mijn hand verlamt, mijn stem verstomt.

Hoe zoeven ze voorbij, die uren, dagen,

met hun geuren, stormen, grendels, zweet en vragen,

wijl door ons zo zelden moedig wordt geoordeeld,

maar zo dikwijls hardop gretig wordt veroordeeld.

Hoe stuiven ze uiteen, de woorden en de daden

die door leegheid zelfs de levensweg verraden.

Soms bloeit er nog een krokus in de verse sneeuw,

en onverhoeds weergalmt wel eeuwenlang haar schreeuw

14/1/2015

14-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Een laatste keer

Al mijn boeken lezen,

de foto’s digitaliseren,

mijn kwalen genezen,

video’s digitaliseren.

Albums beluisteren,

mijn films digitaliseren,

koosnaampjes fluisteren,

dvd' tjes digitaliseren.

Vrienden bezoeken

adressen digitaliseren

samen met mijn boeken

namen in ’t adresboek schrappen

En de rest digitaliseren,

luisteren naar al mijn muziek,

artiesten digitaliseren,

geen tijd voor politiek

Alleen memoriseren,

nog eenmaal eeuwig wakker 

blijven digitaliseren

om jaar na jaar na jaar

de liefde te bedrijven

met  jou (met haar).

12/1/2015

12-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Gedicht voor wie uiteindelijk

nog 2015 wil overleven

Niemand heeft mij aan het werk gezien:

ik heb vandaag een graf gegraven

voor mijn dromen, voor mijn gaven,

voor het afgelopen jaar misschien?

Voor voorbije zesenzestig jaren,

voor de namen die verdwenen zijn

of bladen tekst die nooit verschenen zijn,

voor mijn doelloos in de verte staren,

voor het uit de hand gelopen streven

dat ik niet meer tijdig bij kon schaven;

heb ik daarvoor soms een graf gegraven,

heb ik heden dan haast alles opgegeven? 

Is de put gedempt met inspiratie

of met kluiten van fiasco en verdriet?

En zijn dit geen woorden van een lied

voor de levenden in deze natie?

Voor de meer of minder braven,

voor wie bedriegt en profiteert

en nooit iets uit zijn fouten leert

heb ik vandaag mijn dode kip begraven.

5/1/2015

05-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Wensen van Frankie voor alle regelmatige en de toevallige bezoekers

23-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

een kerstgedicht


Opgeklopt

Lichtjes branden tot het stopt,

kerstverlichting opgeklopt,

blijven werken voor wat geld,

maar de liefde is wat telt;

en maar staken tot het stopt,

vakbondswoede opgeklopt.

Woorden zuchten vol ontzag;

kussen, zoenen meer dan mag,

slogans schreeuwen met gelach:

weer een weekend plus één dag

door betogen nog wat meer gefopt,

malcontenten hevig opgeklopt.

Kindren vragen zich nog niets af,

later krijgen zij de straf,

ergens ligt de vrede in de as,

sterft een eekhoorn in het gras,

huilt de weerwolf tot hij stopt:

tsunamidreiging opgeklopt.

Bliksem uit de ster van Betlehem

dooft de echo van Zijn zachte stem.

Zwaarden snijden kinderkelen

eer ze onze hoogmoed stelen;

Knielen, bidden dat het stopt,

valse hoop wordt opgeklopt.

Cadeaus vergeten, niets gekocht

van dingen die ik weer niet zocht,

Dingen die ik toch niet missen zal

bij de kieren in de oude stal

Luxe en reclame die niet stopt,

'n ware kermis opgeklopt.

Hef het glas en lieg maar mee:

Gezondheid,cheers, zum Wohl, santé !

Vreten, feesten tot het stopt,

louter schijn en opgeklopt. 

Zing en loof de kerstman ook,

roer in ’t nepvuur met de pook.

Ruik de rook, kalkoen, de haard,

nergens blijft nog iets bewaard,

De slede glijdt maar tot die stopt

in het duister witte opgeklopt.

Klokken luiden ver en ijl,

vrij van cash en roes en geil,

ze huilen, maar je hoort ze niet

door 't feestgedruis zo hypocriet,

ze wenken niet meer, want het stopt,

pseudo-Kerstmis opgeklopt.


14/12/2014

14-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Schoppenzes    *) 







Evenwijdig aan de grenslijn van de kust

zwelt de zee nog breder dan voorheen.

’t Verse schuim bruist naar de wolken, zo veraf, 

vol moed.



Tegenwind krijgt hartentwee stilaan geblust, 

de zeep verzuurt de bellen een na een.

Niemand vreest als de dreiging van geblaf

hen groet.



Sterker kleurend als een regenboog van lust

verkankert al het schuim heel ver uiteen

en drenkt toevallig graan verdwaald in ’t kaf

vol roet.



Evenwijdig aan de branding bij de kust

zucht de zee veel zachter dan voorheen.

Dat nieuw schuim bruist naar wolken zo veraf

vol moed.

*) of de teloorgang van jeugdambitie 

2/12/2014

02-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Heimwee








Wachtend op de trein

tot het station wil stoppen, 

driftig en onzeker zijn, 

lange dagen blijven kloppen, 


tot de gemiste halte voor mijn raam verschijnt, 

en de angst met alle twijfel eindelijk verdwijnt.





Wachtend op een bank, 

tot de trein terug wil keren

met de vertrouwde klank

van dromen en begeren,


tot de sporen het ritme van de wielen zijn vergeten

en ik zuchten moet van ‘ had ik dat toen maar geweten’.

18-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

De wereld lijkt vol leugens,

         
                omdat men die het luidst verkondigt.

08-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Laat me wandelen





Ik koester het verlangen, de hoop en de dromen,
het streven en het werken naar een eerlijk doel; 
naar al het moois en liefs dat nog zal komen,
dat is voor mijn geluk het allerheerlijkste gevoel.





De lege dagen zijn een smet op mijn verleden;
mijn herinneringen groeiden uit realisatie,
wat mislukte is wat pijn doet tot op heden, 
en de rest blijft al bij al steeds een prestatie.





Mijn krachten zijn niet meer wat z’ eerder waren, 
mijn ideeën zitten heel wat vaster aan realiteit,
en als ik verder wandel, dan vermijd ik de gevaren, 
weg van open deuren, zonder enige banaliteit.





Mijn stappen zijn nu doelbewust maar kleiner,
en mijn doel ligt heel wat verder dan de eeuwigheid.
Het leven lijkt veel minder druk maar stukken fijner, 
alhoewel ik ruimte heb maar stukken minder tijd.




27/10/2014

27-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Er zijn twee manieren om iets te bereiken:
door te staken en door te werken.

(ik kies de laatste)

22-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Een seizoen te lang

Zoals mijn vaders ooit eens deden,

en zoals zij vergeefs probeerden te vermijden,

zijn zij in de zomer van hun leven overleden,

en wil ik net zoals zij eens overlijden.

Maar mijn lente is pas aangebroken,

en mijn winter is al lang voorbij.

In het najaar ben ik jaren weggedoken,

smachtend naar het voorjaar en de mei.

Toch weet ik dat mijn vaders overleefden

om hun dromen vorm te geven,

dat hun armen en hun lippen beefden

en hun erfgoed onaf of niet beschreven.

Niemand luistert naar een stervend hert

of ziet dat ook een laatste gloed kan laaien,

niemand voelt dat alles wordt zoals het werd,

en dat alleen de wind zal blijven waaien.

19/10/2014

19-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Frustratie is als broeden op een ei

                             dat nog gelegd moet worden.

17-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Loop met je hoofd tussen de sterren

                  en met je voeten op de grond.

13-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Meerstemmig

Als de zon te ver is om er zo maar heen te vliegen,

als de klok niet langer tikt dan tot de slinger stopt,

en als de hemel echter lijkt wanneer ik bij je ben,

als mijn dromen mij opnieuw in slaap gaan wiegen,

als ik tracht te weten wat nog in mijn wereld klopt,

dan blijkt dat ik na al die jaren niets van ’t leven ken.





Dan komen de verlangens van mijn jeugd naar boven,

dan bedenk ik hoe het anders ooit had kunnen zijn,

dan hoor ik woorden en dan voel ik vreemde dingen,

Dan besef ik dat je kiest waarin je blijft geloven

Dan verzaak ik aan de grenzen, ook al doet dat pijn,

dan win ik kracht en kan ik nieuwe deuntjes zingen




9/10/2014

09-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit blog bestaat iets langer dan 6 jaar.
Dank aan de lieverds voor de sympathieke wensen !

08-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Springtij

Blijf bij mij, schat, nog zolang het doek niet valt,

en kijk me aan terwijl de einder in de mist verdwijnt.

En luister naar de slinger die van honger kwijlt, 

ofschoon hier onverhoeds het laatste onweer knalt, 

terwijl de zon toch elders onverstoorbaar schijnt, 

zolang de chronometer ademloos naar ’t einde ijlt.






Och schat, we weten welke lentes zich niet schamen,

welke winters onze zorgen spaarzaam doen verkwijnen, 

welke nachten dreigen, maar alleen de dag verlengen.

Elke vloek verlamt de zomer en galmt weg in amen

alsof de kans verkeken is om in de golven mee te deinen

en ultiem de vloedlijn vlijmend vlotjes te verzengen.




7/10/2014

07-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

  Geluk is genieten

           van verlangen

                      naar de volgende droom.

04-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk






Als de zwaluw duizelt eer hij weg gaat trekken, 

en de zalm gaat twijfelen waar hij zal paaien,

als de wolken treuren en de hemels lekken,

of de aarde koppig stopt met verder draaien, 





als de woorden al wat zij betekenden verliezen, 

en als liefde zoeken wordt naar nog wat meer profijt, 

als het geld het enig doel wordt dat de mensen kiezen

zijn wij alle vreugd’ om samenleven hier wel kwijt.





Als we leven lijk een god die eeuwig kan beslissen

over minuscule stofjes in de ruimte en de tijd,

beseffen wij niet in dit leven wat we missen: 

echt geluk, maar dan wel zonder eenzaamheid.




20/9/2014

20-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie