p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
01-03-2009
Lenteboden
Lenteboden
In mijn tuin vertellen me de eerste paarse bloemetjes,
houdt allemaal toch moed, het voorjaar komt er aan.
Een mooie paarse mening, waar ik volledig achter sta.
Ik stuurde meteen een Kushand naar die stralende zon,
zelf vechtend tegen de mist, die vond dat nu alles kon.
Ik zakte voorzichtig neer in het mooie heidekruid,
blies in mijn gedachten, de zon achter de wolken uit.
Boris mijn hond, knorde en morde wat binnensmonds,
baas; ik wil eigenlijk eerst nog een blokje met je rond.
Och Boris met mij moet gij vandaag niet willen spelen.
Merk jij vandaag niet mijn bezorgd,verdrietig gevoel.
Bezorgdheid en verdriet om schouder en dichtvriendin!
Een bezorgdheid wat ik nu niet echt met je kan delen!
Toen schoof ik zachtjes mijn stoel, hem nog wat nader.
Boris legde kop en poten troostend bij me op schoot.
waarna heel begrijpend likkend mijn lichaam omsloot.
Boris, soms lijk je even, een alles begrijpende vader!
Janske zei; de Liefde is als het leven, soms vervliegend tot een wolkje rook, of een vluchtige schaduw na je dood, als psalmen galmend zijn weggedreven.
De kleur op je wangen eerst roodgloeiend, worden dan witter en valer van kleur. Rozen eerst de ruimte's vullend met geur, tot de liefde wordt een gesloten deur.
En zoals je uit je levenslessen later weet, de liefde is als een woeste golvende Zee. Op het grijzend haar dan alleen bladergoud, haar hart bleef jong en haar gelaat werd oud.
Hoorde het verheugd in mezelf zeggen, ik leef, ik leef, blij dat ik nu nog in je leef. Had jij, me je liefde niet eerder kunnen brengen. Zij bleek een heel lieve dierbare herinnering, in wie ik nog steeds had voort geleefd.
Het gesprek kwam bij het verlies der jaren, waarbij ik eerlijk met haar heb betoogd, dat door mijn uiterlijk gelogen schoonheid der jaren , zonder creme's niet meer hadden kunnen evenaren, wat ik voor haar dan ook zou hebben gepoogd.
Hoopte nu beiden, dat de Winter zou gaan zwijgen, we zouden samen weer kunnen gaan zwerven, zonder een wit Winterkleed aangemeten te krijgen.
Bedacht; heb geleefd in een graf zonder zerk, geen Latijnse mis in een der roomse Kerken. me te snel berust in het mijn gekregen lot,
