p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
We zaten gezellig samen rond de tafel, kijkend door zich herinerende ramen. Moeder schudde en deelde de kaarten, zorgde voor traan en schuldloos amen.
Weet niet waarom nu dit vredig beeld, nu mijn wonden; zo likt, kust en heelt? Steeds meer vergevingsgezinder speelt; wie de opvoedingslessen heeft gedeeld!
Wij werden door het Onderwijs verstrooid, als door een dobbelsteen voort gedreven, maar niemand weet waar de vrede van ooit, geluk, warmte en tevredenheid zijn gebleven!
Koel en grijs; het huis waar hij in woont, verborgen in een vergeten grijze Laan, waarnaar hij bijna vluchtend was gegaan, maar zijn gevoel, hart en ziel verharde zo!
Verstopt in een van hun grijze grotten, vol met grijze muizen en dodende monden, alleen geopend voor roddels en spotten, uit de geestdodende gezichten en motten!
Maar de Maan en een mooie regenboog, schiepen duizende lichtjes voor zijn oog, en beschilderde zo de sombere plekken, die zijn hart weer omhoog deed trekken!
Och God kijk eens wat een sterrenpracht, vertoond zich hier nu in deze zomernacht! Aan die mooie heldere onbewolkte hemel, ziet hij duizende mooie lichtpuntjes staan, en wordt nu stil onder het sterrengewemel, besefte dat dit God zijn boodschappen waren, dat hij hier levend op de aarde lag begraven!