p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
31-05-2009
Stapte vanochtend wat gedreven in mijn auto, om richting Zee en Westerschelde te gaan. Weet het, ik had er niets meer te zoeken, maar hoorde in mijn droom haar steeds roepen. Zij leefde zo helder als onze liefdesvlam, die ze in mijn dromen vaak branden laat, hij wakkerd aan, als het windje langs gaat, door wind en regen, zal ik voor onze liefde gaan, staat er door haar gekerfd in de Scheldewand! Ze gaat nog vaak door mijn gedachten heen, als geboren en voortgejaagd door de Westerwind, herinneringen die dan over Zee en Schelden jaagd, zij zong dan deze woorden, met haar ogen wijd, doch is er zelfs geen dood; die ons nog ooit scheidt! 31-05-2009 om 17:46
geschreven door Adrie van Gansen
30-05-2009
Toch weer plannen, toch weer dromen, zijn zij ze nu toch weer bij me gekomen? Dromen nu als vliegen, zonder honing of tal, met jou en het zonnetje bij me gekomen. Zo lang Maan en Zon nog op me neerkijkt, en mijn hart en ziel nog hunkerend voelt, zo lang de Natuur zich nog heerlijk verrijkt, en mijn vermoeide hart nog voelt en koelt, zo lang blijven de Lenterozen voor me pralen, en zie je de vreugde weer uit mijn ogen stralen; en ligt mijn Hart en Ziel nog niet ten grave, net zo lang troon ik hier nog op deze aarde! De liefde is me nog veel teveel van waarden! 30-05-2009 om 23:00
geschreven door Adrie van Gansen
26-05-2009
Als deze droom toch eens waar zou zijn, dan zou er geen uitlaat de lucht vervuilen, niemand die nog van partner wil ruilen, woorden zonder strijd, klappen of builen. Maar vaak duren dromen levenslang te kort, hebben we het leven gehad voor we het wisten, dan waren steevast de beste kansen de gemiste, en lagen ze steeds ergens anders op zijn bord. Was een rusteloze jager van dromen en vlinders, die steeds het volmaakste geluk wilde vinden, zoekende, of ik het duizendste en een zal vinden. 26-05-2009 om 16:10
geschreven door Adrie van Gansen
25-05-2009
Een mooi viooltje dat daar eenzaam stond, verlegen en verdrietig in zich zelf gekromd. Het was zo'n mooi, lief, klein paars viooltje, wat maar niet in haar schoonheid geloofde! Ze was tussen andere bloemen opgegroeid, als gods boden; tussen de andere soorten, uit vele zaadjes, voor ons mensen geboren. Ach, dacht het zielige viooltje, was ik maar, van deze andere bloemen, de allermooiste. Wij waren allemaal vreemde; dag en nacht, zeker als er weer een vreemde bij ons kwam, wij noemde dan aarzelend elkanders namen, en klonk er weer zo'n heimelijke schamele lach, als mijn zieltje, zich weer zacht te dromen lag. 25-05-2009 om 16:35
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
