p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
30-01-2016
De wind in het riet langs de Vliet.
De wind in het riet langs de Vliet
Probeer gelaten te horen het ruisen en jagen van de wind; denk bij mezelf, pas op; weet wat Buur er weer van vindt! Bij mij schieten despieren steeds weer vol van het verdriet! Praatte wel verdrietig tot God; maar die luistert nu nog niet!
Ja dichter; 't leven biedt je meer zuur dan het milder zoet. De gedachte aan mijn lief geeft mijn gedachten wat troost, Maar de afstand gaf alleen wat troost; liefde en een groet! Ziekte vaak moeilijk, voelen hoe alleen weer verder moet.
Nee zelfs mijn hartslagen, zo voelt het; kloppen steeds mis. De dood komt me steeds verleiden met duivelse zoetigheid. Wordt al jaren steeds weer op nieuw bij God voor geleid Zeg hem; dat het nog geen tijd is, al te worden voorgeleid. Denk en zeg zelf dan wel; hoor brommen van de Linden.
Hoor het mooie ruisen van de wind in het riet van de Vliet! Och mocht ik mijn liefste nu maar even voelen en vinden! Je praten mooi; praten over de Linden ruisen van het riet. Wil niet horen; van de sombere Linden; krijgt me nog niet.
Was aan het denken; dat mijn gedichten ervaring wil schenken; toch als ik denk, ben met gevoelens altijd heel oprecht geweest. Zo het zien van de Indische kindslaven, hoe ze als kind werken. Het bij geboorte al slaven zonder aandacht voor kindgevoelens.
Het zijn kinderen die zich voor weinig geld in ateliers verbijten. Met al hun vele werk zelfs voor eten nog veel te weinig krijgen. Doen voor chef van het atelier alles; zien er uit als kinderlijken. Zonder atelier moeten ze hout gaan bijten, of lijm gaan snuiven.
Moeten lezen steeds weer in een oneindig vreselijk levensboek. Dat zal voor hun snel een einde zijn, languit bij God op bezoek. In het atelier; snel, snel…..sneller steeds weer heel veel sneller Als je mensen beziet; mager en ogen al waren ze er uit gepeld.
Moeten steeds weer gaan schrijven, een erg dapper kinderboek. Bij iedere bladzijde zal het zicht natuurlijk wel gaan verflauwen. Met hun ogen lijken ze dan op een marmer uitgehouwen gezicht. Mijn bezoek, al was het dan een film was; als een vreselijk boek.
De Kerkelijke Feestdagen zijn weer bijna aan het eind; alleen de drie wijzen uit het oosten moeten nog komen! Maar hun zoektocht zal nu weldra weer af gaan lopen; hier mee zie je ook de winter weer lopen naar het eind!
Maria en Jozef brachten ons Jezus een Goddelijk kind; het Goddelijk kind zal ook snel voor ons moeten sterven! Wat voor zware taak en vraag ging God naar je zenden; iets waar snel de duivel zijn handen door ging wringen! Met Pasen gedenken we, dat Jezus stierf aan het Kruis.
Koud hoor ik de koster de Kerkklokken nu weer luiden, De Winter nu zijn grijs gordijn, door de Maan beschenen. Lacht als hij ziet, mensen bergen en zijn gordijn tekenen. Zie snel dat Carnavalsgroepen schuren, stallen bevolken.
Ja het Leven kan gelukkig ook niet alleen de devotie zijn. Ja, ook de Carnaval maakte weer steeds meer zijn entre. Hebben allemaal het kindje Jezus in de kribbe zien liggen; Laat nu toch weer even mijn pen in de inktpot verdwijnen.
Mijn lieve mevrouw; was mijn hart gelukkig dat ik U kende; Verdriet nu, wil me ontroeren tot heel diep in mijn binnenste! Dacht altijd; wat U voelt in u hart; zo mooi moet dat wezen! U bent voor mij meestal in u hart als een open boek te lezen.
Te zien momenten, dat u hart heel mooi en hoorbaar klinkt! Maar nu ook momenten, waar u hart in stilte zachtjes weende, Wilde dat u mij de in hart opgeslagen brieven eens liet lezen. U brieven zouden tot steun zijn, voor die onder liefde wenen. Natuurlijk dat uw ogen onder de vele tranen heel nat blonk.
Nu kan ons hart eens met vreugde en verdriet zijn omgeven; geborgen in een hoekje van het hart zijn verborgen grond! Een verdrietige glimlach siert bij deze dichter niet zijn mond. Zonder glimlach die mij nu toch verdrietig naast U laat leven! Waren het nare herinneringen, dat u ogen van tranen blonk.
Ook in mijn hart hoort en voelt het nu u verdriet en vele tranen. Het zit me in de weg; weg jij schreeuw ik dan op mijn dag voort! Maar haar tranen hoor ik als een waterval haar harde klateren. Vervelend, als ieder dat wanhopige van die Lieverd aan hoort!
Zal België met hun zwoegen missen als ik jullie verlies; Jullie ouder worden bijna zonder enig zichtbaar verdriet. Geen energie spaart, terwijl je ook van de dood verliest! Tranen bijna onmerkbaar rap op de koffie of theepot giet!
Meen dit; anders praat ik met twee verschillende monden. Mijn eerlijk zijn heeft het vaak heel oprecht ondervonden. Heb het in alle eerlijkheid zonder alle te zetten op een lijn; jullie verbergen niets achter jullie mooie bloemetjesgordijn.
Natuurlijk hebben jullie ook je dingen verbergend in je hart; en dan weer de Belg zijn aard; die zijn te veel Euro's waard! U blijft op het rechte pad, kijkt eerst waar de duivel staart! Verfoeit ook ieders treffen met de Duivel en zijn valse aard.
De reinheid van deze gave, van ook hen die onder ons was. Ze lopen dan vereenzelvigend, net als wij met de zelfde pas Als ik naar jullie bloggers kijk, dan doet mijn hart zo'n pijn; omdat ik niet nog vele jaren een met jullie zwoegers zal zijn!
Wilde wat schilderen en schrijven over de mooie dagen
Wilde wat schilderen over de mooie Feestdagen.
Was vandaag bezig om iets van de mooie Feestdagen te vertellen. maar toen ik begon om wat verf uit mijn Pasteltubes te Pellen; samen met mijn weer eenzame Ik uithuilend tot ik bijna stik! Och ja lieverd; je aanwezigheid liet mijn Hart kloppen heel stil.
Och mijn Lieverd ze krijgt een gevaarlijke operatie op de 13e Niet Vrijdag de 13e wel op de 13e dan is er niets te verdienen! Vraag wat steun aan de eerder aan het leven al ontstegen doden; wel werd me duidelijk;dat alle steun nu is ons van veel node.
Ik denk nu aan wat wij willen, Artsen eerder deskundig en stil.> Geen Artsen met alleen de woorden als knap maar sprakeloos ! Nee Artsen, zijn kundig als ze ontplooien als een mooie roos. Ook geen artsen wat zijn opscheppers; zijn heel koud en kil.
Maar merk s'morgens dat ik toch weer lichte wolken herken; maar ook mijn engel die de engel van mijn Liefste ook herkend. Weet dat mijn liefste ook bang is voor het einde van het Leven; Och Zusters mijn Liefste heeft zo veel moois voor ieder te geven.
