p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
06-11-2016
Mijn lieve kornuiten
Mijn kleine kornuiten.
Kijk door beregende kamerraam nieuwsgierig naar beneden, zie bedeesd zonnetje achter wolken huilen tranen met tuiten. Zie ook weer twee kleine, verlegen ogende kleine kornuiten; Wilde nu bij me komen verdienen, wat van mijn Euro duitjes. Nee, jongens; door de regen kun je nu beter niet komen vegen.
Door regen en natte bladeren, kun je beter geen nat pak halen! Maar misschien bij Buur Guus; wil je het hem nu even vragen. Nee hij was laatst boos toen we hem met wat vuurwerk plaagde!
Vraag eens aan overbuur Truus; zijwaarts van die twee wegen; zie daar bij die oude huisjes; bij wat rommelige tuintjes gelegen. Wat verborgen achter tuintjes; daar woont de lieve Tante Truus; een mooi plekje, waar je mij ook heel vaak al schrijvend vindt.
Huisjes; naakt, schraal, en wat verborgen rommelig omgeven; een woonomgeving waarbij veel van anderen dan gaat zwijgen! Waar het “fatsoen” wat schuchter terug getrokken gaat nijgen! Denk dan; wie zijt gij wel, wie meent gij dan wel niet te wezen!
Maar zie de kleine Kornuiten aan: die verlegen nu voor me staan; kijk naar het loerende zonnetje; die lacht en knipoogt mij al weer. Hij lacht daar hij achter de wolken bijna in ‘n slaap had geweend; komt nu ook heel stiekem lachend, en zacht en stil ging hij staan.
Had vannacht fijn gedroomd van de mooie komende Feestdagen; dat zou worden, met heerlijke mensen, koesterend aan mijn zij Natuurlijk, was het er een met mijn Lieveke daar ook vooraan bij. Het was een mooie Lieve en zonderlinge vredige warme droom. Alle mensen die spreiden in deze droom al hun liefde nu ten toon.
Ja mijn hart ging al fel branden een warm en mooi liefdesvuurtje. Voor de mensen die soms gekleed lijken te gaan in koel hard staal; zij kwamen nu zonder staal en ook alle nu zonder pracht en praal. Een heerlijke nacht, zonder een; soms voelend als verloren uurtje.
Ja in de huizen troonde allemaal prachtig getooide kerstbomen; ja met Kerst lijkt het, of alles kan; al kost het je een vermogen. Hoorde bij huizen schallen; Engelen hun vele en luide Bazuinen. Hoop dat de vrede en liefde klinkt tot heel hoog in de dakkruinen.
Moest even denken aan sommige mensen hun harde wat koelheid; met wat voor gemak ze over Politieke kosten van Ouderen praten. Denken en voelen niet, denken alleen maar, kunnen we dit maken? Denkend over ouderen en gehandicapte, kom ik droefheid tegen.
Dag lieve bloggers, weer even tijd jullie wat te schrijven; wie nu tijd te kort komt mag misschien wel langer blijven. Maar die stomme schaduw van het einde volgt wel steeds. Dat schaduwbeeld lijkt te wachten, om mijn hart te stelen.
Hoor de engelen in het duister, stilletjes om ons schateren; mengen zich niet in de strijd, willen dat aan de dood laten. Wil nog veel zien; hoe het allemaal in de Wereld vergaat! Wil met de Vrede zien; hoe het in de Wereld blijft vergaan!
Och jullie Ó Wreedheid die naar lacht en steels wat lonkt; hebben jullie soms al schaterend aan mijn Graf geklonken! Soms klinken jullie hol in mijn hoofd; zoals zware mokers! Och jullie zijn zo stiekem, zoals jullie aan komt gekropen.
Een heel lief enkel woordje, zou me misschien doen winnen; lonkt het wat onzeker; wacht is er dan toch wat te beminnen! Ik die al wat onzeker wacht; is er dan toch nog wat te winnen? Of is het toch alleen mijn Ziel en Hart wat men wil beminnen?
