p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
09-04-2014
We kennen elkaar soms niet
We kennen elkaar soms niet!
Zei vanmorgen nog tegen mijn weerbarstig lichaam; zeg vriend; ik ben niet geboren voor de tijdelijkheid! Wil liever terug kijken naar jaren van heerlijkheid! En niet met een Vriend, steeds ver bij me vandaan.
Wil met je voelen een lichaam, wat spreidt de armen; om samen te lachen, en ook samen weer te wachten; na herstel niet terug te kijken; naar die gedachten! Sluiten dan weer samen, sterkere armen en handen!
We hebben onze haren weer even drijfnat in de nek; merk leg je zware been, nu op mijn verlamde knie! En steeds hoger klinkt je naar vervelend pest-lied; heel lang, erg lang klonk zijn vervelend pest-lied!
Leefde enkele jaren met dwang en regels samen. Zag ze loeren en roddelen van achter de ramen. Zong en sprak niet de woorden die ze spraken! Besloot die woorden voor altijd achter te laten!
Hun en mijn woorden, moesten tot ontij leidden; kon mijn ziel en hart, hier niet zien verkwijnen. Zelfs geen pen en papier omdat mee te schrijven! Zag alleen donkere wolken die niet over drijven!
Nu ik weer zachtjes op het brugje in me zelf ween; denk ik; tranen vloeien steeds naar de Zeeën heen! Wil de jaren hier zien als; het Leven opgeschort! Snel grafkuil uit, voor dat hij op me in een stort!
Geen voort bewegen op nooit uitkomende ideeën; geen tranen meer weg zien vloeien naar de zeeën! De morgens breken weer door met een nieuwe dag; met op gezichten, steeds weer een heerlijk open lach! Auteur:Adrie.8.April.2014.Copyright.
Was mijn mooie vaas met al gestorven rozen; door poes met een klap van de kast geveegd. Het gebeuren roerde haar nu maar heel even; geloof niet, dat poes ook maar even bloosde!
Mijn kamer gaf even een erg stinkende walm; rotte bloemen op mijn juist geboende vloer! Door de gebroken vaas even pijn in het hart! Ja dichter; het was poes zijn staart; die slag!
Snel vloer gereinigd van zijn stinkende vloed; op mijn zo juist nog glanzend geboende vloer! Een lucht van wel vele rotte eieren, met daarin: de dichter, met gedachten: een vlucht heeft zin!