p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Ik ben geen man van gejammer of zelfbeklag, koos bewust dit leven voor jaar en dag. Val ten prooi aan de ontroostbare gedachte; bracht ik me zelf in bekommernis ten gronde, of voel ik me nu door mijn schade geschonden.
Zie daar, waarom mijn latere nageslachten, eens hun rekenschap zullen verwachten. Maar zoveel smart ben ik niet bij machte; om mezelf dan nog dieper te verwonden. Wel de ontrouw van deze droom ondervonden.
Hoe minzaam speelt nu in de warme zomerzon, het zwoele warme windje over het lover en bos, het lijkt dan of hij me nu wat plagend groet, nu ik gevoelig ben voor het zonnetje zijn gloed.
Het kleine jonge Vinkje aan mijn dakgoot geboren, verneemt zo steeds het plagend windgerucht; ze fluistert mij dan steeds zacht; dichter vlucht; en dan klieft het lachende Vinkje snel de lucht.
