p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Jean en Maria Vriendschaps Award
Gedichtenblog
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
04-07-2010
Een schild
Een schild
Ik voel in mij, zo heerlijk in mijn gevoel,
steeds die trek, die zwelt en leven doet.
Dichten, Poëzie welke naam je wil geven.
Het ontvlamt steeds; schrijven mijn leven.
Het is een gevoel wat mijn krachten voedt,
bewaar het kostbaar, laat het niet roven,
verzorg het als een kostbaar dier of plant,
dat gevoel; wat leidt mijn schrijvershand.
Als mijn ogen hier om me heen blikken,
ontmoeten zij; laf, laag maar gestaag,
een gevoel, wat moed doet verstikken.
Vandaar dat ik nu aan mijn Engel vraag,
zij is steeds mijn gids naar ruimere perken,
een stevig schild, om me nu te versterken.
auteur:Adrie.4.7.2010.©
04-07-2010 om 12:17
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
03-07-2010
Woeste vlagen
Woeste vlagen
Zon verdoofd hangt hij tegen een waterwilg,
de zon brand goud en vol; mensen bedaren,
het uur zag even een dichter passeren,
voor hem; een pen en papier wat open ligt.
hij ziet zo mijmerend met spiedend oog,
weer na die vele fluitende vogels omhoog.
De zon brandt in Delf-lands beek en plas,
en doorzeeft nu het gras, mos en riet,
wat gebeurd met oog in onnavolgbare draf.
Och zonnetje, men ziet u niet in gure dagen,
als het land gekweld wordt door woeste vlagen.
De zomertooi is dan van al zijn bloem beroofd,
het water wordt dan weer een woeste stroom.
Grauw is dan de hemel, en stormig het strand,
naakt zijn dan de duinen, kleurloos het veld.
U schept de Natuur dan even met gierige hand,
toch heb ik U lief, zo lief mijn lief kikkerland.
auteur:Adrie.3.7.2010.©
03-07-2010 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
02-07-2010
Zijn Mantel
Zijn mantel
Het zonnetje deed duidelijk zijn mantel uit.
Ons hart nu verlost van kou, wind en regen.
Hij werd zich nu weer; bewust van ons leven,
dat door ons zijn warmte niet te missen is.
Mijn hart gelijkt nu, deze blijde zomerdag,
even alle pijn en zorgen van mijn hart getild.
Voel een wuivend windje, wat zwoel en mild.
Zie de zon, met op zijn gezicht zijn lieve lach.
Zelfs mijn hond, juicht om de zon zijn komst.
Een krolse kat, loopt verlokkend om me heen.
De vink die mij hoort, gaat een deuntje fluiten,
zo mooi, dat ik vaak mijn oren aan hem leen.
Dat raakt mij steeds, dat lieve kleine vogeltje,
het dwingt me steeds weer tranen van me af,
leert mij, hoe de lust van het leven moet wezen,
leidt me in deze tijd, door de angst voor het graf.
auteur:Adrie.2.7.2010.©
02-07-2010 om 15:49
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-07-2010
Droombeeld of bezieling
droombeeld of bezieling
Het riet ruiste licht en zwoel,
de golfjes klotste nu loom aan.
De Zomer had zich opgemaakt.
De groene boorden een waaier.
Weer kwam in gevoel tot leven,
toen zij door het riet zweefde,
als droom toen te snel voorbij.
Vele dichtersjaren zijn versleten,
was je lieve stem nooit vergeten,
maar zag je gedaante nooit meer.
Nooit verbannen uit mijn gedachte,
maar de jaren regen zich aaneen.
Schreef gedichten, geen geween.
Plots sloeg nu over van ontroering,
toen je weer verscheen als voorheen,
droombeeld, bezieling of ontroering,
kijk toe en voel mijn liefde groeien.
Maar de avond wordt een onaf verhaal,
door de sterren niet meer uitverteld,
tot stilte en een niet te horen kabaal,
van verliefde ogen door riet bewogen.
auteur:Adrie.1.7.2010.
©
01-07-2010 om 13:44
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
29-06-2010
Goddelijke macht
Goddelijke macht
Wie er over me waakt; dat is een engel,
een gevogelte; met een goddelijk gelaat,
die heel mijn drieste leven naast me staat.
Zij draagt dan een lang wit zijde gewaad,
met zilverdraad de boorden vastgezet,
om die boorden dan niet te laten bevuilen,
gaat zij dan ook steeds op een ladder staan.
Kijkt dan steeds goddelijk; ,,het is nu gedaan.
Wij spraken nooit in haar bleke aanwezigheid.
Het lijkt dan of de stilte me gespannen houdt,
en haar hemelse geur me steeds benauwd.
Goddelijk plaatste zij zich steeds aan mijn zijde,
haar vleugels neer, naast haar mantel van zijden,
zij leek zich dan te verblijden in haar pracht,
en over me te waken, met haar goddelijke macht.
auteur:Adrie.29.6.2010.©
29-06-2010 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
28-06-2010
Dichterlijke wellust
Dichterlijke wellust
Soms klinkt het heel helder voor me op,
gevoelens als gebeeldhouwde sonnetten.
Dichten, als kinderen van mijn gedachte,
die luisteren naar de dichterlijke wetten.
Schreef over dromen, die steeds vervlogen,
lieve kussen van een mond; nu koud en bleek,
als een schaduw of wind, nu al weer vreemd.
Of dat de mooiste dromen steeds weer logen.
Wordt ik overweldigd door mijn vreugde,
en kijkt en lacht de hemel weer naar mij,
loop van dichterlijke wellust te schreeuwen,
spring en dartel dan als een lam in de wei.
Maar denk je over dat gevoel teveel na,
ben je dat dichterlijk gevoel al weer kwijt.
auteur:Adrie.28.6.2010.©
28-06-2010 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
-------------------------------
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels