p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
11-04-2009
Pasen
.de nieuwe tijd.
In de stilte van de morgen
wordt de sluier van de dood
door het vergoten bloed geborgen
opstanding in het morgenrood.
De steen is nu gewenteld
de dagen zijn geteld
de dood is overwonnen
de vijand is geveld.
De Tuin zal eeuwig bloeien
de Tuinman ging zijn weg
het onkruid dat er groeide
heeft Hij ter zij gelegd
Maria mocht het horen
geloof en neem het aan
er is een nieuwe tijd geboren
de oude heeft nu afgedaan.
11-04-2009 om 22:54
geschreven door Adrie van Gansen
08-04-2009
Ik las enkele van je nieuwe gedichten mijn lieve vrind, Maar vond ze soms wel heel droevig en leeg van zin. Opgepropt met wat vrolijkere dichterswind, zat er zelfs hier en daar nog wat dragelijks in. Maar je Dichterswoorden hebt ge weinig uitgezonderd, er voor de lezers, schaamteloos op het papier gedonderd. Al weet je donders goed, dat je woord op woord, in het rijm of gedicht, je tanden op elkander doet slaan! Ook al rollen je woorden in je dicht geregeld voort, net als gehaktballen in je moeders patatkraam, dan nog moeten je woorden rijk en geslepen zijn, en je pen gepakt met schone en kloeken grepen. Ook spatten je woorden soms als Brood zijn verf in je dicht, dan ratelen je kloeke woorden, als een felle bliksem er door! Dit zijn slechte klanken, en verwoestend voor je gehoor. Probeerje, je woorden aan de kunst van het woord te paren, kan het geen kwaad, je hart eens te roeren met je gevoelssnaren. Als men de Poezie van goede dichters leest; die je dan met de jouwe gemeenzaam maakt, dan strekt dit tot je voedsel van de geest, maar blust de dichtersvlam die bij je waakt. Door alleen in hun voetsporen te blijven, doet dit mij dan; dat je op apen wilt gelijken. 08-04-2009 om 14:55
geschreven door Adrie van Gansen
06-04-2009
De vermoeidheid had vanmorgen mijn gedachten,
in een heerlijke zoete sluimering gesust en gekust.
Zelfs de wind deed geen rietpluim meer wiegen,
maar liet alles eerbiedig zwijgen voor mijn rust.
Meestal ben ik heel gelaten, kalm en rustig,
maar nu voelde ik me zo intens droef en moe.
Tranen maakte, snel slootjes onder mijn ogen,
en voelde mijn ziel tot in het diepst bewogen.
Wist zelf niet meer van alles; het hoe en waarom.
Dacht aan mijn woning met zijn melaatse muren,
moe van mijn rusteloze geest en tanden schuren.
Nee, ik wilde tegelijk een vrolijk liedje zingen,
een liedje van blijdschap, zoals ik ben van binnen.
06-04-2009 om 20:25
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
