p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Hij was een broeder zoals ik nooit zal vergeten, vergeten; stervende is hij voor ieder geweest. Met zijn ziekte gedwongen te leven als beest. Terug getrokken, op zijn hoede; als wolf geleefd.
Modder en vuil, wat zijn eerlijk hoofd verfoeide, zijdelings, vierde men, steeds een duivels feest. Als een graf, niet wetend wat voor hem geweest. Vergeten lijf, wat in de nacht met duister vulde.
Broeder; altijd zo dapper en zo puur gebleven, naast een blij bezig leven, steeds die zielen pijn, dat nu mag opbloeien, een rijk vol bloemen en leven. Het leek wel of de wereld riep; grijp maar, neem!!