Het rugzakje

Ieder mens draagt in zijn leven
Een onzichtbaar rugzakje mee
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen
Een verzameling met wel en wee

Ieder draagt zijn/haar eigen rugzak
Niemand die hem van je overneemt
En je hoeft ook niet te vrezen
Dat een dief hem ooit ontvreemdt

Soms is de rugzak haast niet te dragen
Maar soms ook vederlicht
Dan blijft er wat ruimte over
Maar dikwijls kan hij haast niet dicht.

Kijk je in een verloren uurtje
heel de inhoud nog eens door
laat vaker iets uit verdwijnen,
wat zijn waarde reeds verloor.

En zo ga het door de jaren
Je pakt iets op en gooit iets weg
Soms gebeurt dit vanzelfsprekend
Maar vaak ook na veel overleg.

Langzaam wordt de rugzak leger
De levensmiddag gaat voobij
En bij het vallen van de avond
Werpt men het meest der last opzij

Maar er blijft nog wat van waarde
wat je koestert en behoud!
Al schijnen het soms kleinigheden
met zijn herinneringen, meer waard dan goud.
En als je je eigen rugzak
met veel liefde weer laat vullen
Valt het dragen je heel wat lichter
Omdat de liefde je dan helpen gaat.

Adrie