Functioneel of literair
Mijn eigen ervaringen als leerling i.v.m. talen aan anderstaligen waren niet positief.
In de lagere school kreeg ik Frans vanaf het derde leerjaar. Dat werd als bijverdienste gegeven door onderwijzers die hiervoor niet opgeleid waren. In het beste geval hadden zij een getuigschrift halfgrondig of grondig tweede taal behaald. Maar er werd veel theorie aangeleerd en er werd veel geschreven. Een blijvende basis werd niet gelegd. Toen ik zelf, in dezelfde school onderwijzer werd, heb ik dat doorbroken. Voor Nederlands sprak ik A.B.N., wat toen nog niet doorgedrongen was. Voor Frans sprak ik de ganse lestijd Frans : een van de didactische principes die ik trouw bleef. Mijn oud-leerlingen zeggen nu nog dat zij bij mij Frans geleerd hebben.
In de humaniora kregen wij Engels met een encyclopedische methode, die veel te veel woordenschat per thema aanleerde. Dat werd buiten zinsverband ondervraagd. Wij moesten toen woordenlijsten leren en de vertaling opschrijven. De woorden gingen veel verder dan de basiswoordenschat en men hield geen rekening met frequentie van woordgebruik, noch in de geschreven, noch in de gesproken taal.
In de normaalschool kregen wij vooral Franse literaire taal. Wij moesten literaire teksten, poëzie en literatuur memoriseren en opzeggen. Door het memoriseren werd hier echter wel de basis gelegd, helaas op een niet functionele wijze, van een aantal basisstructuren die men paraat moet hebben voor de conversatie. De automatismen heb ik bij mezelf aangekweekt, toen ik op vakantie ging bij familie in Frankrijk.
De meeste mensen herkennen zeker dit traject. Zij boden zich na hun studies dan ook massaal aan in het AVC, om er te komen leren wat ze gemist hadden.
Bij mij deed dit de idee ontluiken van “talen leren, ondanks de leerkracht”.

21-11-2005 om 11:16 geschreven door Jef De cuyper