|
157 Didactica cybernetica
Ons onderwijs wordt overspoeld en verzwolgen door steeds nieuwe geleerde termen. Bij het schrijven van het laatste woord van de vorige zin ging ik reeds aarzelen.
Resultaat : het kind wordt met het badwater buiten gegooid. Men ziet de bomen staan, maar vergeet het bos. Wildgroei is in!
Kan het niet eenvoudiger? Moet het nu per sé met algoritmen, attitudes, differentiatie, evaluatie
Een aantal tijdschriften voegt regelmatig een verklarend woordenlijstje toe aan de uitgave. Trek de nietjes open, schuif de middenste paginas eruit en je krijgt een prima register, waarmee je je plan trekt in het didactisch jargon.
Bij het naslaan van mijn oude algemene didactiek uit mijn normaalschooltijd vind ik getuigen van een ver verleden : het woord aanpassing bijvoorbeeld. Dat was een goed woord. Iedereen begreep het. Dat wil nog niet zeggen dat men het in de praktijk ook deed. Het was niet verworven als attitude zou men nu zeggen. Maar zet nu eens op een rijtje wat in de plaats kwam! Remediëren, differentiëren, take in niveau,
Een auteur die zichzelf respecteert schrijft in elke zin minstens enkele verwijzingen naar de voetnoten. Een eindwerk, waar voor elke bladzijde geen 10 verwijzingen voorkomen, zou niet wetenschappelijk zijn. De beoordelaars doorkruisen meestal de voetnoten. Dat de tekst nog slechts een vreemde aaneengeregen sliert passages uiteen aantal boeken en tijdschriften is, merkt men dan niet. Met het internet moet men de teksten zelfs niet meer tijpen. Ze worden eenvoudig gecopiëerd. Persoonlijkheid of persoonlijke inbreng tellen niet meer mee.
Daarom deze geleerde titel. Daarna basta! Geen enkele voetnoot; zo weinig mogelijk terminologie. De voetnoot wordt titel! Een gevulgariseerde bijdrage zal het heten.De titel misleidt!
Gun ieder zijn pretje zou ik zeggen.
22-07-2008 om 09:22
geschreven door Jef De cuyper
|
