| 447 Historische pedagogiek Ik heb uit de "Historische pedagogiek" van dr. A. Gerlo (Story Scientia 1978) de elementen gehaald waarbij de pedagogen door de eeuwen heen principes die toegepast worden in de avsg - methodiek en in ons didactisch profiel, voorop stellen. Oudheid1. Sofisten : leraars in retoriek
 2. Socrates : actieve, inductie, maieutiek, dialoogvorm, eenheid van grammatica, retoriek en dialectiek
 Overgang naar de Middeleeuwen
 3. Seneca : wij leren niet voor het leven, maar voor de school
 4. Quintillianus : metodiek van taal en letterkunde
 5. Plutarchus : dringt aan op activiteit : taal spreken
 6. Plinius : weinig maar goed
 Middeleeuwen
 7. St. - Augustinus : 3 pedag. hefbomen : hilaritas (lachen), charitas (vriendschap) en reverentia (gezag)
 8. Vincentius van Beauvais : de verstandelijke opvoeding gebeurt in de vreemde en door disputaties
 Renaissance en humanisme
 9. Erasmus : Latijn spreken en Collegium Trium Linguarum
 10. Vives : taalkundige vorming, moedertaal (geen vak, wel gebruik), aanschouwing, inductie
 11. Montaigne :
 - meilleur : une tête bien faite, qu'une tête bien pleine
 - dode talen ondergeschikt aan levende talen
 - opgestapelde kennis ondergeschikt aan begrepen kennis d.w.z. te gebruiken kennis
 Realisme
 13. Ratke : "Frankfurter Memorial" natuurlijke methode voor talen
 14. Comenius : Janua linguarum reserata (de poort der talen ontsloten - 8000 termen in 1000 zinnen)
 Orbis sensualium pictus (aanschouwelijke methode Latijn - beeld -schriftbeeld)
 grammaticale studies moeten vereenvoudigd worden
 voorbeelden, geen massa abstracte regels
 Aufklärung of realisme
 15. Tolstoï : de enige methode is ervaring
 XIX en XXste eeuw
 16. Spencer : aanschouwelijkheid en zelfwerkzaamheid
 van het enkelvoudige naar het samengestelde
 van het concrete naar het abstracte
 van ervaring naar theorie
 17. Dewey : learning by doing
 Herhalen en inoefenen
 Wij plaatsten het talenpracticum in het didactisch model bij "herhalen en inoefenen". Het A.A.AC.ZC. - talenpracticum biedt de student unieke mogelijkheden, om individueel het aangeleerde te integreren. In de SGAV - methodiek werd minder belang gehecht aan talenpractica, om wille van de praktische problemen en de beperkte mogelijkheden in de door hun gebruikte installatie. Bovendien vergen oefeningen in het talenpracticum veel voorbereidend werk. Leerkrachten talen kiezen te vaak voor "gesneden brood".
 Wij gaven aan de SGAV een meerwaarde door ons A.A.AC.ZC. - systeem!
 
 |