68 Nieuwe spreekrecht
Het centrum voor basiseducatie pakt uit met een nieuwe methode voor Nederlands aan anderstaligen, van de hand van auteurs Anja Geerdens en Els Schoemaker..
Zij zijn op de goede weg in het spoor van de SGAV.
Het eerste principe is ‘taakgericht werken’. In de avsg-methode heette dat : onmiddellijk oefenen, zoveel als mogelijk in de praktijk brengen.
Een belangrijker evolutie in de goede richting is het werken met scenario’s. Dat is evident. Te veel werd een andere taal aangeleerd via de geschreven taal. Dat ze daarvoor een ‘resonansgroep’ nodig hadden om dat te ontdekken is onbegrijpelijk. “ Het taalaanbod is een weerspiegeling van de taal zoals ze in de alledaagse situaties voorkomt”, schrijven ze. De Auteurs van de SGAV gingen destijds (jaren 60) op pad met bandrecorders om de dagdagelijkse gesprekken te registreren.
Foto’s staan op begeleidende CD-rom. In de SGAV werkte men met getekende dia’s. Daar werd de achterliggende grammatica geïntegreerd, wat met foto’s onmogelijk bleek. Het vastleggen op band van de klank en het beeld op dia’s maakte van de avsg – methode een geprogrammeerde curus. Het basismaterieel kon niet veranderen. Dat was nefast en moest verholpen worden via inzet en creativiteit van de leerkracht. Die ontbraken vaak.
Cursisten moeten in “Nieuwe spreekrecht” zelf aangeven of ze een doel wel, niet of slechts gedeeltelijk bereikt hebben. Dit wordt verpakt in de mooie term “ zelfevaluatie”. Dat lijkt mij op elementair niveau onmogelijk. Na het eerste, niveau kan men daar mijns inziens wel mee beginnen. NEcl I werd zo geëvalueerd door de studenten zelf na 240 u. oefenen waarvan 160u. in de klas en 80 u.in het talenpracticum
In de handleiding staat een opsomming van doelen, taken, contexten, ondersteunende elementen en sleutelcompetenties per hoofdstuk. Dit geeft voedsel voor “de honger naar gesneden brood” die de leerkrachten blijven vertonen.
Ik kijk met belangstelling uit naar een presentexemplaar, om deze analyse grondiger te kunnen doen.