Toen ik deze morgen uit mijne warme nest werdt gesnurkt door mijne gebuur en de gordijnen opentrok, lag er een wit besneeuwd tapijt op straat. Ook de daken lagen vol met een dun laagske witte poeder, en één voor één dwarrelden de sneeuwvlokjes naar beneden om zich te vestigen op de koude ondergrond. Het zijn in feite regendruppels die tijdens hun val naar beneden veranderen in sneeuwvlokjes, om ons landschap voor even om te toveren en in een ander kleurke te steken.
Ook het groene gras is bedekt met een wit laagske sneeuwpoeder, en die dieren die nog in de wei staan vragen hun af welke maand het is want ze zijn eventjes het noorden kwijt.
En de dieren die onder de grond leven, die zitten nu hun vet te lachen in ondergrondse kelder, terwijl we ons buiten mogen verwarmen met ne dikke wollen pull-over en een warme donsvest rond ons lijf. Ne mens zou om den duur toch beginnen twijfelen aan die seizoenen hé.
Vroeger waren December, Januari en Februari de koudste wintermaanden, en nu staat alles in bloei en zijn het Meimaanden geworden. Maar ja, de dag van vandaag schuift alles op hé.
En voor de kinderen is het een luxe om weer eens in de sneeuw te kunnen spelen, en met zelfgemaakte sneeuwballen te mogen gooien naar hun vriendjes.
Hier en daar zie je nen bevende sneeuwman staan, die te bibberen van de kou en die triestig staat te denken aan den tijd van vroeger.
Ja mannekes, velen onder ons denken nog wel eens terug aan den goeie ouwe tijd van toen, toen het nog echte winters en zomers waren.
Maar helaas zijn die tijden allang vervlogen, en af en toe komen ze nog ne keer terug om ons nog ne keer te doen terugdenken aan die vervlogen tijden van toen. Maar als die sneeuw dan ook ga blijven liggen, dat is een andere vraag hé. Want naar 't schijnt zal het maar van korte duur zijn, zoals er zovele van korte duur is.
Dus, voor degene die nu nog nen sneeuwman wil ineen steken en deze een paar dagen wil houden, dan zal flipper de flip u nen heeeele goeie tip geven. Maak vier kleine sneeuwmannekes en ge zet ze in uwe diepvriezer, dan gaan ze zeker en vast een paar dagen mee gaan.
En als ge thuis nen heeeeeele grote diepvrijzer hebt, dan maakt ge nen heeeeele grote sneeuwman, maar ge moet hum wel versterken met ijzerdraad, wilt ge diene houden voor onder uwe kerstboom te zetten.
Ja mannekes, ik heb dit kort sneeuwverhaaltje als titel gegeven: Een wit sneeuwtapijt, want moest het plots beginnen te dooien, dan is dat een grijs brastapijt.
Awel mannekes, de storm is nog maar een paar weken weggeraast, en de vogelgriep doet weer zijn intrede. Ik denk dat die verschillende virussen op wereldtournéé gaan, om te zien in welk land de meeste dieren leven.
In feite is dat niet moeilijk, want iedereen kan hier binnen en buiten wanneer hij of zij wil hé. Van mij mogen ze gerust aan ieder grenspost een paar douanen meer zetten, om die zieke dieren terug te sturen naar hun land.
Ook in de lucht zouden er beter vliegende douanes rond vliegen, om dat vliegend stuifmeel weg te jagen. Binnenkort gaan ze weer vogelgriepeieren verkopen, om nen mens nog wat meer banger te maken dan hij of zij al is. Het zou toch beter zijn, dat ieder dier dat ons klein Belgenlandje binnenkomt een plakaat op zijne of hare rug moest hebben hé.
Of dat elk dier eerst bij den dokter gaat, om zeker te zijn dat het nog gezond is. Dan weet ge direct of dat beest ziek is of niet, en als het hier wel welkom is hé.
Awel mannekes, tijdens mijne fietstocht langs die prachtige boerendorpkes in de omstreken van Geraardsbergen liep er op twee meter van mij een wit kieken te hoesten en bibberen dat het deed. Ik dacht eerst dat het een longontsteking had opgedaan van diene storm of een nachtje heeft buiten geslapen, omdat hij zijn huishuur niet kon betalen.
Toen ik dat bleek wit kieken voorbij reed keek ik even om, en er hing een klein papierke aan zijne nek met grote zwarte letters erop.
Awel mannekes, ge gaat mij niet geloven, maar 't was een bleek wit kieken die reklame aan het maken was, om ons te zeggen dat diene vogelgriep op komst is,en dat ge nu al moogt beginnen met al uw pluimvee op te hokken. Maar ge moet niet beginnen mee te panikeren, want hij is nog altijd op wereltournéé. Dus, als hij op wereldtournéé is, dan gaat hij hier niet lang blijven, denk ik.
Om nog maar te zwijgen over de koeieziekte, waarvan die beesten zo ziek van waren dat ze niet meer wisten wat ze deden, en op vervroegd pensioen werden gestuurd of door de krijgsraads ter dood werden veroordeeld.
En dan die vreselijke varkensziekte, waarvan de varkenskoteletten en het varkensbiefstuk in de rekken bleven liggen, omdat ze besmet waren. Die varkens werden zodanig ziek, dat ze er zo moe van werden om nog verder door 't leven te gaan als ziekelijke varkens. Want als zo een beest vreselijk ziek is, dan kan het niet trekken van de ziekekast hé.
Wat is nu eigenlijk antiek, die al antiek is?. En wat is nog geen antiek, maar kan nog altijd antiek worden?.
Awel mannekes, flipper de flip zal u dat ne keer uitleggen.
Mijne pa die zei vroeger altijd tegen mij: Al die voorpwerpen die ge hier ziet liggen, is nog geen echt antiek, omdat ze nog te vers zijn, maar ze kunnen wel antiek worden, als ze oud genoeg zullen zijn. Als klein snotter begreep ik daar niet al teveel van, omdat ik nog niet volwassen genoeg was. Wat wilt ge,als ge u vroeger maar éne keer in de week proper moogt wassen, dan kan je ook maar moeilijk spreken over volwassen zijn hé.
't Is maar op latere leeftijd, als ik volwassen begon te worden, dat ik het gezegde van mijne pa beter begon te begrijpen. Daarom werd er vroeger bij ons dan ook niks weggesmeten of verloren gegaan, en werd alles bewaard in kartonnen dozen in onze ondergrondse kelder bewaard. In de éne doos zaten voorwerpen in die ik als kleine snotter dagelijks gebruikte en mee speelde, zoals:
- Mijne rubberen tutter waar ik af en toe op knabbelde en die om de twee dagen moest vervangen worden, omdat er een gat was ingebeten. - Ik moet u wel zeggen, dat ik toen nog geen echte of valse tanden had, maar af en toe nam ik weleens de valse tanden mijn ons ma om daar in te bijten hé. - Mijn plastieken papfles die af en toe aan 't smelten was van de warmte van het vuur, want mijn moeder zette die altijd op onze leuvense stoof om rapper warm te worden. - Mijne rammelaar waarmee ik iedere morgen de buren mee wakker rammelde, en die dan kwaad waren op onze Indische haan die uit Egypte werd overgesmokkeld door nen Chinees.
- Mijn houten blokkedoos waar ik af en toe nen wolkenkrabber mee bouwde van twintig centimeter hoog, en bij het genies van mijn broer weer afgebroken werd. - Om nog maar te zwijgen over mijn gespijkerde sloefkes die ik 's avonds aan mijn kleine voetjes deed, waar ik regelmatig gaatjes in ons tapijt trapte. - En mijn klein vierwielerke waar ik elke dag mee achter de koeien zat, die schoon lagen te slapen en genieten van hun heerlijk koeieleven.
Ik heb altijd wreed zot geweest van antiek, maar als flipper de flip dan ook nen antiekwinkel zal opstarten, dat is een andere vraag hoor. Want als ge nen antiekwinkel opstart, dan moet ge ook uw marchandise kunnen verkopen hé. Gelijk nen politieker zijn politieke ambisties aan de mensen probeerd te verkopen, waar ze niets van verstaan. Af en toe gaat flipper de flip ne keer gaan kijken naar zo'n ne rommelmarkt, om te zien wat ge daar zoal kan kopen.
Awel mannekes, wat ze daar allemaal verkopen, 't is precies hetzelfde als op nen rommelmarkt. En ge moogt daar gratis en voor niks rondlopen ook, en zolang ge maar wilt. Maar als ge koopt of niet, ge kan altijd toch tenminste tegen uw vrouw of lief zeggen dat ge naar de rommelmarkt geweest zijt hé.
Dan kan dat mens op haar gemakske 't eten klaarmaken, en moet ze zich geen zorgen maken voor het avond-eten. En mocht ge ietske langer in de file staan dan normaal, dan belt ge naar huis om te zeggen dat ge in een stilstaande file staat en dat ge wat later naar huis ga komen dan normaal.
PS: Ik wens ieder van u veel leesplezier, met dit gek verhaaltje.
Awel mannekes, flipper de flip ga u een verhaaltje vertellen over de solden, die elk jaar op 3 Januari van start gaan. Dan is dat ne echte soldenoorlog zonder bommen en granaten, doden of gewonden.
Ik had de dag daarvoor al 't één en 't ander op een schoon wit papierke geschreven van wat ik zoal moet meebrengen, om toch maar te kunnen bewijzen dat ik ook ne keer naar die jaarlijkse solden geweest ben. Mijn 32 oude versleten lege valiezen gereed gezet, om met gevulde valiezen naar huis te komen.
Ge moet wel weten, als flipper de flip van plan is om veel boodschappen te gaan doen en veel mee te brengen naar huis, dan maakt hij daar ook zijn werk van. Ondertussen heb ik al ne keer gebeld achter nen verhuiswagen, om te zijn of die mannen ook aan solden prijzen mijn oude versleten legen valiezen willen vervoeren, om met volle willen terug keren. En ik had geluk dat ook daar de solden zijn intrede heeft gedaan heeft, want zowel diene chauffeur en diene verhuiswagen kon ik huren aan soldenprijzen.
In feite was dat nen soldenchauffeur die reed met nen soldenverhuiswagen rijd, en aan soldenprijzen betaald wordt. Allé, ik heb dan maar al die 32 oude verslete lege valiezen in diene soldenverhuiswagen gesmeten, en aan diene soldenchauffeur een Belgiche landkaard meegegeven. Want als ge in Gent rijd en ge weet niet goed waar ge moet zijn, dan is het altijd beter van een planneke bij te hebben hé.
Flipper de flip woont al meer dan 30 jaar in Gent, en den dienen heeft ook altijd een planneke bij. Nu heb ik een soldenplanneke bij, waar dan al die winkels opstaan die geen solden geven. 't Is altijd gemakkelijk, dan weet ge tenminste in welke ge moet binnen gaan hé.
Met nen soldentram ben ik naar de soldelstad gereden, waar al die soldenmensen hun inkopen gaan doen in de soldenwinkel.
Amai zeg, ik kom daar in de Veldstraat, waar het wreed zwart van 't volk zag dat ge in nen dikke soldelmist terecht gekomen was. Plots beginnen daar toch wel mijn linker en rechter been te draaien zeker, van mijne gsm die aan 't rinkelen was.
De mensen denken dan direct dat die solden afgeblozen worden, en slaan van paniek weg hé. 't Was toch wel diene soldenchauffeur zeker, om mij te zeggen dat hij in Brussel is aangekomen waar ook solden zijn.
Op de winkelramen hangen er overal een papierke me 40%-50%-60%-70%, en ik dacht zo bij mij eigen: Amai zeg, de winkels staan hier goedkoop. Met al die solden denk ne mens direct dat alles aan soldenprijzen is, en aan soldenprijzen verkocht wordt hé.
Ik ga binnen in diene soldenwinkel en vraag aan dat schoon madammeke:
- Dag madammeke, diene soldenwinkel wordt den diene ook verkocht aan soldenprijzen?.
Da schoon madammeke bekijk mij daar ne keer goed, en zeg tegen mij:
- Diene winkel is niet te koop, maar 't geen dat er in de rekken ligt wel en ze staan in solden afgeprijst.
Ja mannekes, als nen mens ni gewoon is van naar de solden te gaan, dat kan hij dat maar moeilijk weten hé.
Ik heb daar zeker twee uur rond gewandeld, maar niets gekocht hoor. Alles wat daar in die rekken ligt, zijn kleren met gaten in.
Allé mannekes, er lagen daar flanellen en zijden broeken bij met korte en lange broekspijpen, en onderaan hebben ze daar twee grote gaten ingemaakt om uw voeten in te steken.
Ook in die katoenen pullovers hebben ze gaten in gemaakt, twee voor uw armen in te steken en één groot gat voor uwe kop door te steken. Er lagen daar zelfs olifanten en nijlpaarden broeksriemen bij, waar ze overal van die kleine gaatjes hebben ingeboord.
Om nog maar te zwijgen van al die verlakte overhemden, met al die ingesneden knoopgaten.
Er lag daar zelfs een berevest in, van nen beer die nog niet dood was. Buiten was daar een oud vrouwke aan 't wandelen met een kangoeroesacouche aan haar twee handen, om die kangoeroe in bedwang te houden want hij leefde nog een beetje.
En lawaai dat den diene kon maken, want dat oud vrouwke had haren koptelefoon op haar hoofd. Waarschijnlijk was dat éne uit de solden, want dat papierke hing er nog aan, solden 2005 stond er op.
Ja mannekes,'t is ongelooflijk wat ze allemaal durven verkopen met die solden hé. In feite maakt het toch niet zoveel uit, want de solden duren tot 31 Januari en ga ik morgen misschien weer.
Awel mannekes, nu we met zijn allen het oude jaar hebben uitgewuift en achter ons hebben gelaten omdat we moesten, zijn we met zijn we vol verwachtingen het nieuwe jaar binnengestapt.
Om een nieuw jaar binnen te stappen moet ge wel 364 dagen wachten, en als er nog nen dag extra bij komt omdat het een schrikkeljaar is, dan moet ge nog nen dag langer wachten. Maar ik stel me soms de vraag, waarom een schrikkeljaar "schrikkeljaar " genoemd wordt?.
Ik peis dat ze diene naam hebben gekozen, omdat er in den tijd van Napoleon éne was die wreed verschoten was omdat hij in Februari nen dag langer de wacht moest houden aan het huis van Bon Van Tremelo.
Maar het heef wel één groot voordeel, dat degene die op 29 Februari geboren wordt, maar om de vier jaar verjaard en minder cadeau's moet geven op zijne verjaardag. Maar als hij dan ook nog langer gaat leven, dat is een ander paar mouwen hé.
Alhoewel ik mijne Nieuwjaarsavond moederziel alleen hebt gevierd, omdat mij niemand heeft uitgenodigd,,was het toch heel lekker hoor.
Ik moet u wel zeggen dat ik in feite niet helemaal alleen thuis was, want mijn onzichtbaar spiegelbeeld was bij mij. Maar af en toe zie ik mijn eigen spiegelbeeld weleens, en daar doe ik dan af en toe een klapke mee. Want alleen is maar alleen, en als ge af en toe ne keer kan babbelen met uw eigen spiegelbeeld, dan doe dat toch deugd hé.
Na het lekker eten op oudejaarsavond met mijn eigen spiegelbeeld en wat gekaart, ben ik van vermoeidheid met een volle kalkoen en kreeftemaag in mijne voorwarwarmde donsnest gekropen.
Potverdikke zeg, diene kalkoen en diene kreeft hebben mij toch wel den ganse nacht wakker gehouden zeker. Of was het diene patrijs die de ganse nacht liggen kwaken heeft, in mijn volle kalkoen en kreeftemaag?.
Ja mannekes, als ge 's avonds een volle maag hebt van 't eten, dan zijt ge beter van die eerst een beetje leeg te pompen voor ge in uwen nest kruipt. Want als ge uw maag volledig leegpomp, dan hebt ge de kans dat al uw darmen gaan meegezogen worden, en al de rest ook. Dan zijt ge verplicht om midden in de nacht op te staan met een lege maag, waar er niets meer in zit.
Deze morgen ben ik dan maar opgestaan, omdat de rest nog sliep. Eerst een tas warme chocomelk opgewarmd in mijne bakoven, en die zes ingevroren boterkoeken die ik den avond daarvoor in mijn halfvol bad heb gelegd om te weken, naar binnen gespeeld om wat op krachten te komen voor het grote werk die stond te wachten.
Mij een beetje gewassen met warm water van eergisteren, en mijne stoppelbaard van drie weken oud geschoren met een electrische beitel op legbatterijen. Mijn witte valse tanden opgeblonken met boenwas, en mijn naar voren hangende wimpers naar achter gekampd en ze vastgeplakt met kauwgom die niet plakt.
De vuile potten en aangebrande pannen in zestien kartonnen dozen gestoken, en er mee naar de wasserij gegaan om ze te wassen op 90 graden. Na vijf uurkes wachten waren ze eindelijk proper, omdat die machien af en toe tilt sloeg. Daarna heb ik zeker nog vier uren moeten wachten eer ze droog waren, want ze zaten in een droogtrommel die maar op halve kracht werkte.
Ja mannekes, als ge van plan zijt om dezelfde potten en pannen te gebruiken voor het volgende eindejaarsavondmaal in klaar te maken, dan moet ge daar ook vroeg mee beginnen, wilt ge zeker zijn dat ge op tijd gaat klaar zijn hé.
Deze morgen werdt ik uit mijne warme nest gebeld door mijne gebuur, om mij te zeggen dat er iemand aan mijn voordeur stond te bibberen en te beven van de kou.
Ik moet u wel zeggen dat mijne gebuur den laatsten tijd wreed over mij waakt, want mijne waakhond heeft verleden jaar van colére zijne poot afgebeten tot aan zijne rug.
Waarschijnlijk van de honger zeker, maar de dokter stelde vast dat hij is gestorven aan leukemie tot in de vierde graad.
Met één oog open en 't ander oog toe, omdat het nog sliep en niet wakker was, ben ik uit nieuwsgierigheid toch maar opgestaan.
- Riiiiiiiing, riiiiing,riiiiing.......... ja 't es al goe, ik kom. - Riiiiiiiiing, riiiiiiiing,riiiiiing....... ja, ik kom. - Haaaaaalo, met wie spreek ik?. - Haaaa, ge zijt toch al wakker. - Awel flipper de flip, 't is om u te zeggen dat er iemand aan uw voordeur staat te bellen, en dat hij daar staat te bibberen en te beven van de kou. - Merci Cesar, ik zal ne keer gaan kijken, om te zien wie het is.
Ik loop naar beneden en wie staat er aan mijn voordeur?. Diene kalkoen die verleden jaar met Kerstmis uit mijn pan was gesprongen, omdat zijn poten aan 't verbranden waren.
Ik heb hem direct binnen gelaten, want hij stond daar op zijn poten te bibberen en te beven van de kou en helemaal poedelnaakt hé.
Waarschijnlijk heeft hij al zijn pluimen aan nen dakloze mens gegeven als cadeau, omdat diene dakloze mens het ook te koud heeft. Ik heb diene koude kalkoen direct mijn opgewarmt donsdeken gegeven, en hem voor stoof gezet.
Awel mannekes, diene koude kalkoen is daar toch vier uur blijven zitten hoor, en hij viel nog in slaap ook. 't Was precies of hij had een gans jaar niet geslapen, en ronken dat hij deed.
Mijn twee diepgevroren patrijzen die in mijne diepvries lagen die waren van 't verschieten wakker geworden, en mijne kalkoen die ik gisteren gekocht heb tegen soldenprijzen die nog moeten beginnen, de diene is wreed kontent dat hij nen coléga bijgekregen heeft.
Ik ben wreed kontent dat diene verloren gelopen kalkoen terug is, van zijne pelgrimstocht naar Mekka.
Maar nu stel ik me de vraag, wat moet ik nu doen met die twee kalkoenen en die twee patrijzen?.
Awel mannekes, omdat flipper de flip met oudejaarsavond toch maar alleen is, zal ik straks ne keer nen oproep doen om te zeggen dat ze bij flipper de flip achter nen kalkoen en een patrijs moegen komen, om een lekker en smakelijk menu op tafel te brengen voor al de daklozen.
Maar flipper de flip heeft ook nog voor ieder van u nen Nieuwjaarswens in petto, en den dienen luid als volgt:
Mijn Nieuwjaarswensen.
Mijne grootste wens voor ieder mens op deze wereld is vrede en geluk. Maar spijtig genoeg is de terannie, de honger en de armoede nog altijd de heerser op deze wereldbol. Vrede op aarde voor iedereen, en in de mensen een welbehagen zingen we elk jaar hetzelfde lied. Terwijl op andere plaatsen de raketten, bommen en kogels onschuldige mensen en kinderen doden. Duizenden onschuldige mensen en kinderen sterven per jaar veel te vroeg, en worden van hun dierberen weggerukt. Dat zij die gesneuveld zijn, in vrede en harmonie mogen verder leven in 't licht van God. En dat wij mogen leren wie we zijn, en de weg moeten bewandelen van liefde, vrede en rust. Want niemand weet zijn uur van gaan en tijd, maar één ding is zeker: Het licht zal ons ooit veroordelen of bevrijden.
PS: Ik wens ieder van u een hoopvol eindejaar, en een leerzaam Gelukkig Nieuwjaar.
Awel mannekes, nu de kerstkalkoen en de kerstkreefkes zijn opgefret (opgegeten), maar die nog wreed liggen te spartelen in onze zwemmende maag, kunnen we op ons gemakske aftellen naar het einde van een wreedzaam en bewogen jaar die stilaan zijn boeken zal sluiten.
Maar eerst wil ik nog even terug blikken op het feest dat net is afgesloten:
Kertmis, en de terugreis van onze Laplandse vriend de Kerstman naar het verre Lapland.
Ja mannekes, voordat ik aan tafel ging, moest ik nog ne keer terug denken aan de kerstavand van verleden jaar. Toen is mijne Kerstkalkoen die aan het opwarmen was uit schrik gaan lopen, en mijne Kerstkreeft van 't verschieten uit die pan gesprongen omdat zijn twee nijptanden aan 't verbranden waren.
En mijne viskablijauw had waarschijnlijk veel te lang op 't vuur gestaan, want zijn graten vielen als sneeuwvlokken uit elkaar. Mijne warme koffie was ook al niet te drinken, want ik had vergeten van dat bruin poeder in te doen.
En mijn 28 boterkoeken die ik had gekocht tegen soldenprijzen waren ook al niet te fretten (gegeten), omdat de datum al 9 maanden verstreken was. Maar gelukkig heb ik daar iets op gevonden, en kan ik nu rustig genieten van mijne Kerstmaaltijd.
Maar wat mijn oudejaarsavond zal worden, dat moet ik nog even afwachten.
Eén ding weet ik zeker, dat ik in 't vervolg diene kalkoen aan de ketting zal leggen, en die kreeft nen blinddoek voor zijn ogen zal doen. En wat diene viskabliijauw betreft, awel de diene zal ik op nen spits zal steken, dan ben ik zeker van dat hij niet uitéén gaat vallen hé.
Zoals bij mijn kerstverhaaltje een kerstgedichtje werd neergepent, zo hoort ook een Nieuwjaarsgedichtje bij dit verhaaltje. 't Is maar om de stemming erin te houden hé.
Mijn Nieuwjaarsgedicht.
Langzaam tikken de uren weg, naar het einde van het jaar. Ik zet nog even even alle gebeurtenissen, op een rijtje achter elkaar. Als ik daarover heel goed na denk, dan schrik ik toch wel even. En ga ik dan na denken over, de zin van het leven. Al die verschrikkelijke oorlogen, die zoveel onschuldige en zinloze slachtoffers maken. Een verschrikkelijke brand, een bom die alles verwoest. En dan denk ik eens, aan al dat nutteloze dierenleed. Maar ook aan al dat zinloos geweld, die onnodig werd gepleegd. En al die moorden om een mensenleven, dan stel ik me de vraag: geven sommige mensen dan echt niet om elkaar?. Dan sluit ik mijn ogen en droom, dat alle mensen wat meer respect hadden voor elkaar. Dat er vrede is en dat, iedereen heel lief is voor elkaar. Maar ik ben bang dat mijn ogen open zullen gaan, en dan weer in deze keiharde wereld zal staan. Laten we lief zijn voor elkaar,maar de vraag is: wie doet er met mij mee ??. Daarom vraag ik ieder van u, sla de handen in elkaar en doe met me mee. Misschien wordt het dan wel een, fantantisch en een spetterend 2007.
PS: Ik wens ieder van u een vreugdevol eindejaar en een hoopvol 2007.
Awel mannekes, ik ben al drie weken op zoek naar nen nieuwe kerstboom, omdat de vorige zodanig gekrompen is dat ik hem niet meer zag liggen op mijne ondergrondse zolder.
Maar gisteren kreeg ik van de facteur (postbode) een pakske met een wreed schoon strikske rond. Ik dacht eerst dat het een paar spikspinternieuwe schoenen waren, want mijn ander paar oude versleten schoenen waren achter gebleven bij mijn boswandeling die ik verleden heb gewandeld.
Ge gaat nij niet geloven, maar in die doos zat er een klein Kerstboomke in met een papierke bij waar opstond dat ik elke dag dat klein Kerstboomke toch zeker veertig liter water moet geven.
Maar ik zat met twee vragen: Als dat water warm of koud moest zijn, nat of droog?. Mijn ouders hebben mij altijd wijsgemaakt dat ge groeiende planten en bloemen altijd nat en koud water moet geven, want als ge ze warm water geeft dan verbranden die en van droog water drogen ze uit.
Ja mannekes, er bestaat ook nog geen zonnecreme voor verbrande planten en bloemen hé.
En als ze uitgedroogd zijn, dan is dat wreed moeilijk om hun hartmassage te geven hé. Verleden jaar was mijne gebuur zijne donkergrijze kelkplant die in zijne hof staat, verstikt aan de malaria-turberculoze van een Franse wesp die kwam overgevlogen met haar zweetvoeten.
Awel mannekes, hij heeft dan hare kelk moeten open trekken voor mond op mond beademing te kunnen doen. Zijne plastron (das) is dan blijven hangen in die kelk, en nu groeien er allemaal plastrons aan diene struik. Awel mannekes, ik heb dat klein Kerstboomke dan maar bij mijne gebuur in zijne vijver geplant, omdat daar veel nat en koud water in staat.
En ik moet u zeggen dat het nu wreed gegroeid is, maar 't schoonste van al is dat er geen water meer in diene vijver staat. In feite is ne kerstboom die niet versierd is toch maar niks hé?.
Dus ben ik gisteren begonnen aan mijn kerstversiering,maar de vraag is:
Wat heb ik zoal nodig voor diene kerstboom te versieren, en te doen gelijken op nen echte versierde kerstboom?.
Awel mannekes, ik heb daar een paar oude zaklampen en een paar nieuwe rozekransen in ingehangen, want nen nieuwe Kerstboom met allemaal oude spullen erin, dat trekt op niet veel hé.
In mijne ondergrondse kelder stonden er nog 24 oude antieke versleten verfpotten, en 36 lege kartonnen dozen waar de bodem waren opgefret door een hongerige oude rat die geen thuis vond en bij mij is komen logeren, gratis en voor niks.
Ik moet u wel zeggen dat het maar tijdelijk is, tot ze en een onderkomen hebben gevonden bij de stad Gent om in de vuilnisbelt te te wroeten. Ik heb er ook nog een paar beroeste potten en pannen in diene Kerstboom gehangen, omdat hij anders er zo leeg bij staat.
En daarboven heb ik nen oude koperen koerswiel met blutsen aangenageld, om toch maar te tonen aan de voorbijgangers dat het ten huize van flipper de flip ook Kerstmis gevierd wordt.
Ik heb nog een paar oude kranten van 17 jaar geleden liggen in mijne ondergrondse zolder, en die zal ik onder diene Kerstboom leggen met een schoon zilver strikske er rond als cadeau's.
En die lege kartonnen dozen zal ik rond diene Kerstboom stellen, om de afvallende potten en pannen op te vangen. Deze morgen hebben de pompiers diene lege liggende vijver opgespoten met witte schuimpesta, om toch maar een idee te geven dat het gesneeuwd heeft.
Awel mannekes, ik moet u zeggen dat het mijne schoonste Kerst zal zijn sinds jaren.
Ja mannekes,normaal doe ik die Kerstwensen ieder jaar voor mijn eigen of voor mijn familie, maar dit jaar ga ik mijn Kerstwensen wat uitgebreider doen. En hoe kan ik dat doen?.
Awel, door ze u gewoon te vertellen hé.
Maar als ze ook echt gaan gaan uitkomen, dat is een andere vraag hoor.
Awel mannekes, omdat het binnenkort toch Kerstmis is en we met zijn allen onder of rond de Kerstboom zitten te wachten om de cadeau's open te maken, ga ik deze keer geen verhaaltje vertellen maar wel een Kerstgedicht schrijven dat echt bij Kerstmis hoort.
Wachtent op vrede, want zonder vrede is het maar triestig hoor.
Flipper de flip zijn kerstwensen.
Ik heb ne Kerstwens voor iedereen, een mooie Kerst met lieve mensen om je heen. Mensen die van je houden,ook al wie je bent, in wie je misschien een beetje van jezelf herkent. Laat merken dat je om de mensen geeft, dat je samen met hun iets mooist beleeft.
Geniet van de warmte die dat alles brengen kan, geniet van alles.......liefde tussen ouders,kinderen......man en vrouw. Geniet van dit alles,maar niet alleen met de Kerstdagen,maar voor altijd. Het zou alle jaren zo moeten zijn, of je nu hier woont of in een ander land.
Veroordeeld ben je als je erin beland, of je nu ziek bent of gezond. Of je nu slank bent of juist tonneke rond, of je nu volwassen bent of nog kind, en wel of niet iemand bemind.
Of je nu rijk bent of juist arm, want Kerstmis is toch voor iedereen even warm. Zo hoort het ook te zijn, helaas is de werkelijkheid iets minder fijn.
Maar laat ons nu die twee dagen per jaar, eens gewoon lief zijn voor elkaar. Lieve mensen,ik wens jullie allen en hun die jullie omringen, veel geluk in grote en kleine dingen.
Maar bovenal,gelukkig met elkaar, als aanloop naar een schitterend nieuwjaar. De belletjes die dansen in de champagne, waarmee we straks weer gaan toasten op elkaar.
Stap boordevol vertrouwen in het spinternieuwe jaar, en maakt het elke dag een beetje bijzonder. Voor ieder van ons het beste......het mooiste wat er is, en telkens weer een ander prachtig wonder.
Ik wens dan ook aan ieder van u, fijne feestdagen en natuurlijk ook alle goeds, gezondheid, geluk en liefde en voorspoed voor het komende nieuwe jaar.
Ik hoop dan ook dat mijn Kerstwensen bij ieder van u dan ook in vervullen mag gaan en het nieuwe jaar mag starten met vrede, behulpzaamheid en respect voor onze medemens.
PS: Flipper de flip wens ieder van u een Zalig en een Gelukkig Nieuwjaar.
Ja mannekes,ik weet het wel dat er heel wat mensen zijn die het moeilijk hebben,en flipper de flip dacht in zijn eigen,we gaan daar ne keer iets aan doen om de mensen wat op te vrolijken. Nee,niet door een verhaaltje te vertellen,maar wel om een passend gedicht te schrijven. Af en toe zit ik ne keer diep na te denken,zodanig diep dat mijne kop ervan onrploft en dan komt er dit gedichtje te voorschijn.
Ik ben wel géne dichter,maar speciaal voor de mensen die echt wel een steuntje kunnen gebruiken heb ik mij toch eens gewaagd van een gedicht voor hun te schrijven.
Geloof in jezelf en in de kracht die je hebt. De kracht die jou door het leven zal leiden, door goede en door slechte tijden.
Geloof in de verborgen kwaliteiten die iedereen bezit en die je de juiste weg zullen wijzen.
Geloof in morgen en in wat die dag je zal brengen en probeer alles van de zonnige kant te bekijken, want met een positieve kijk op het leven is er geen grens aan jouw mogelijkheden.
Ja mannekes,als ge dit gedicht meer dan ééns leest,dan zal u bemerken dat voor ieder van u nog ne toekomst is weggelegd. Nen mooie toekomst of nen slechte toekomst,wie zal het zeggen.
Maar één ding weet ik zeker,als ge maar geloof in jezelf is er altijd wel iets weggelegd die je zal leiden naar een beter bestaan.
PS: Ik wens ieder van u nog veel leesgenot,en wie weet........
Ja mannekes, de Sint is nog maar pas vertrokken naar Spanje met zijne Sintmobiel en daar komt al de Kerstman aangereden met zijn Kerstslee, die voortgetrokken wordt door zeventien rendieren.
Ik moet u wel zeggen dat diene Kerstman dan ook van ne heel eind verder moet komen, dan diene Sint. De Kerstman heeft altijd een paar reserve rendieren bij, in geval éne zijne poot moest breken of onderweg plots ziek wordt.
Vroeger werd die Kerstslee voortgetrokken door Laplandse hazewinden (honden), omdat die beesten wreed goed kunnen lopen. Maar ja, diene mens is moet overschakelen op Laplandse herten hé.
Zoals de mens soms verplicht wordt van ne keer over te schakelen, van 't éne jaar naar 't ander jaar.
Naar 't schijnt maakte die Laplandse hazewinden veel te veel lawaai, want af en toe was diene Kerstman potdoof. En nu dat hij is overgeschakeld op Laplandse herten, is zijn gehoor weer normaal en kan hij tijdens zijne lange trektocht af en toe wat slapen of de Kerstkrant lezen zonder gestoord te worden.
Als de mensen vroeger diene Kerstman met zijn Laplandse hazewinden van verre hoorden afkomen, sloegen die op de vlucht. Ze dachten dat diene Noordenwind door de geluidsmuur aan 't vliegen was, en dat diene geluidsmuur naar beneden ging storten.
Maar ik moet u wel zeggen dat diene Kerstman af en toe ne keer moest stoppen onderweg, om zijn longen bij te tanken met nieuwe zuursof.
En dat hij af en toe wreed buiten adem was, maar ook zijn Laplandse hazewinden verloren af en toe het noorden, zodat ze niet meer wisten in welke richting ze moesten lopen.
Naar 't schijnt heeft de Kerstman dit jaar nen hartslagmeter rond zijne nek hangen, om zijne polsslag te meten.
Maar ook zijn Laplandse herten gaan dit jaar nen hartslagmeter rond hun bolvormig lijf hebben, dan weten die beesten tenmiste hoe rap ze mogen lopen hé.
Verleden jaar is er in mijn straat een wreed accident gebeurd, tussen den Sint en de Kerstman.
Ik moet u wel zeggen dat het een straat is waar ge maar langs éne kant moogt rijden, dus een éénrichtingsverkeer. Diene Sint vliegt daar toch wel met zijne spiksplinternieuwe Sintmobiel toch wel tegen de Kerstman zijn Kersrslede zeker.
Al die rendieren lagen daar te bleiten van de pijn, en diene Sint zijne staf was toch wel in twee gebroken zeker. En in de mijter van de Sint waren er vier grote blutsen, om nog maar te zwijgen van zijne spiksplinternieuwe Sintmobiel die zijn vier wielen gestolen waren.
Ook de Kerstman had zware schade opgelopen, want diene heilige man verloor zijne witte baard. En een paar van zijn rendieren waren hun gewei kwijt, en twee rendieren verloren zelfs hun tanden. Ook zijn Kerstslede was zwaar beschadigd, want één slede was zodanig in elkaar gedrukt dat het precies nen accordeon was waar de Kermisklanten opspeelden.
En zijn tweede slede was zo bot geworden, dat diene voor een onbepaalde tijd onbruikbaar was en naar de dichtsbijgelegen smidse moest.
Ja mannekes, Kerstmis is altijd iets speciaals hé.
De mensen stellen dan nen Kerstboom in huis en versieren hem, of stellen nen Kerststal op de kast waar het kindje Jezus warm gehouden wordt door de adem van den ezel en den os.
Terwijl Jozef en Maria fier staan te wachten op de komst van de drie wijzen die uit het oosten kwamen, en begeleid werden door een glinsterende ster.
PS: Ik wens ieder van u prettige feestdagen, en veel leesgenot met dit Kerstverhaaltje.
Gisteren ben ik ne keer gaan kijken naar het Sinterklaasfeest en omdat ik wreed curieus was had ik mij nen ganse zak wortelen meegedaan, om het aan zijn paard te geven.
Maar toen ik vernam dat diene Sint zonder paard kwam, heb ik diene zak wortelen toch nog kunnen verkopen aan nen boer die wortelen te weinig had om in het aan zijn vrouw te geven, want die was juist bezig met hutsepot te maken van wortelen.
Ja mannekes, naar 't schijnt had diene lange Sint wreed veel last van hoogtevrees, en moest hij van zijne grote baas met zijn twee grote voeten op de grond blijven.
Maar allé, we kregen toch allemaal onze kado en zoals het spreekwoord zegt:
Wie het kleine niet begeert, is het grote niet weert.
Awel mannekes, toen ik deze namiddag thuis kwam van mijn training en de deur open deed, kon ik toch wel niet binnen zeker. We hadden gisteren van diene lieve brave man allemaal een klein mandarienneke mee gekregen, en een klein manneke met nen mijter op zijnen kop.
Ik had klein mandarienneke in nen glazen bokaal gelegd die half vol water staat, om dat klein mandarienneke een beetje te doen groeien hé.
Potverdikke zeg, dat klein mandarienneke was daar toch wel beginnen groeien zeker, 't was precies nen dikke pompoen geworden.
Hij was daar zo beginnen groeien zeg, dat mijn huis veel te klein is geworden.
Om nog maar te zwijgen van dat klein chocolatte manneke met nen mijter op zijnen kop, precies een chocolat Sinterklaaske.
Awel mannekes, dat klein chocolatte manneke met zijne mijter op zijnen kop heb ik in mijne microgolf gelegd om wat op te warmen, want hij was zo stijf als een stijve plank die stijf was.
Maar ondertussen was dat klein chocolatte manneke met zijne mijter op zijnen kop toch wel wreed beginnen smelten zeker.
De gesmolte chocolat kwam vanonder de deur gelopen, waarschijnlijk om wat verfrissing te gaan zoeken zeker. En terug wat op te stijven, want als ge zo een gesmolt manneke moet opeten dan zijt ge daar veel te lang aan bezig hé.
En om elke dag ne boterham te fretten(opeten) met gesmolten choco, daar word ge ook niet sterk van hé. Ik heb bij mijne gebuur achter een kapbijl geweest, om diene grote opgezwollen pompoen in stukken te kappen, zodat ik nu weer kleine manderiennekes hebt.
En ik moet u zeggen dat ik nu kleine mandariennekes heb voor een gans jaar. Ook dat gesmolten manneke met zijne gesmolten mijter op zijnen kop heb ik in nen grote visbak geschept, en deze in mijn ijskast gestoken om het als vriespak onder mijnen zelfgemaakte Kerstboom te leggen.
PS: Dit is een kort verhaaltje van mijn Sinterklaasgeschenk dat ik hebt mogen ontvangen van diene brave man, die naar 't schijnt vannacht terug naar Spanje vertrekt. En als ik goed ben ingelicht, krijgt hij van zijne grote baas morgen een gans jaar ziekteverlof aangeboden.
Awel mannekes,de tekst die ik nu op papier ga neerpennen,hebben steeds dezelfde vragen: WAAROM IS ER ZOVEEL MISERE IN DE WERED?.
Eerlijk gezegd weet ik daar niet direct een antwoord op, maar ik denk toch dat er daar verschillende faktoren achter schuilen hoor. Allé mannekes, wie kent er den dag van vandaag nog zijne gebuur, en wie kan er den dag van vandaag nog op hulp en steun rekenen?.
En wie heeft er den dag van vandaag nog respect voor zijne medemens, of wie komt er den dag van vandaag gratis en voor niks zijne steun aanbieden?. Het zijn allemaal vragen waarbij we ons dikwijls verplicht voelen om ons zelf de vraag te stellen, hoe is het in Godsnaam mogelijk.
Allé mannekes, de dag van vandaag moet ge maar de gazette (krant) lezen, en ge ziet het al van verre staan. Oorlogen hier en burenruzies daar, en dan durven ze nog zeggen dat het uit de hand gelopen is.
Dan stel ik me de vraag, waarom is dat allemaal nodig?. Wat ik ervan denk, is dat er bij zijn die daar van profiteren of gewoon een spelleke van maken, maar ook om er munt uit te slaan.
Dan stel ik me soms de vraag,waarom zijn die mensen dan op de wereld gekomen en welke baat hebben ze daar aan?. Gewoon om hun leven te verpesten,of om dat van een ander kapot te maken.
- Waarom is er zoveel misére op deze wereld, en waarom moeten mensen lijden?. - Waarom is er zoveel armoede, en waarom doen de mensen elkaar pijn?. - Waarom roddelen de mensen zo graag over een ander, en waarom komen de mensen niet meer overeen.
Om nog maar te zwijgen over het leed die ze achterlaten,aan familie, vrienden en kennissen.
En er zijn nog zoveel andere onverklaarbare waaroms.
Ik ken mensen die al jaren achter steun staan te wachten, en die nu nog altijd aan het wachten zijn. Inplaats van al hun geld in diene oorlog te steken, zouden ze veel beter die mensen helpen die het echt nodig hebben, inplaats van hun in de kou laten staan. Mijn moeder heeft altijd gezegd tegen mij: Manneke, ge moet in het leven altijd veel verder kijken dan uw neus lang is.
Awel mannekes, ik moet u zeggen dat ik altijd probeer om verder kijken dan mijn neus lang is,maar dat is niet altijd simpel hoor. Ik bedoel daarmee,dat ne mens in feite zou moeten weten aan wat hij begint en als ne mens aan iets begint, dan zou hij het ook veel beter tot een goed einde brengen.
Ik zeg altijd: Als ge alleen zijt dan doe je wat je wilt, maar als ge met twee zijt moet je het langs twee kanten bekijken. Daarmee bedoel ik wel dat je geen twijfelaar moet zijn,maar wel zeker zijn van je stuk. Alhoewel dat da ook niet al te gemakkelijk is, maar eens men hetzelfde spoor is terecht gekomen, kan de trein naar zijn juiste bestemming rijden. Dit geld niet alleen voor het opbouwen van een relatie, maar ook voor al de rest.
't Is maar om u te zeggen, leef op een goede manier zonder anderen te kwetsen, en ge zult zien hoe gemakkelijk het is. Smijt nooit uw eigen ruiten uit, waar ge later spijt van hebt.
Want vergeet niet dat vriendschap, liefde en genegenheid, veel meer betekent dan oorlog en ruzies hoor.
Ik stel me dikwijls de vraag: Wwaarom kwetsen de mensen elkaar?.
Een antwoord op die vraag zal misschien nooit beantwoord worden, en misschien altijd een vraag blijven.
Ja mannekes, met de komst van de feestdagen in 't zicht, durf nen mens weleens dromen hé. Wel mannekes, bij mij is dat ook het geval geweest vannacht. In feite droom ik niet zoveel hoor, maar nu met den Sint op komst was ik wel verplicht om te dromen.
Maar om uwen droom 's anderdaags te vertellen, zijt ge verplicht om dezelfde droom nog ne keer over te doen hé.
't Is gelijk ne playbakker die een rap liedje gezongen heeft, 's anderdaags is hij dan verplicht om zijn rap gezongen liedje wat trager te zingen. Want een rap liedje, dat verstaat ge bijna niet hé.
En nen rappe droom die maar enkele minuten duurt, dat kan u 's anderdaags moeilijk vertellen hé.
Maar ik moet u wel zeggen, dat ik eerst drie liter plat water drink, voor ik mijnen droom aan iemand vertelt. Want dat loopt veel gemakkelijker, en als ge teveel bruisend water drinkt die nog bruisd,dan moet ge teveel totteren hé.
Awel mannekes, ik ga proberen zonder te stotteren u mijnen nachtdroom te vertellen.
En zonder stotteren hangt mijne nachtelijke droom veel beter aan elkaar hé.
Amai zeg, ik heb vannacht wreed liggen dromen in mijn warm donsbeddeke.
Dienen Sint was daar toch wel met zijne spiksplinternieuwen Sintmobiel tegen mijn ijzeren achterbumper van mijn warm donsbeddeke gereden zeker. En van 't verschieten vloog ik dwars door mijne glazen kamerplatfon, die van doorschijnend glas was gemaakt.
De mensen die in mijn straat wonen zijn direct naar buiten gelopen, want ze dachten dat het luchtbeving was in de lucht.
Awel mannekes, ik heb daar zeker een uur in diene lucht blijven hangen, en bibberen en beven dat ik deed. Spiernaakt hing ik daar te bingelen met mijn twee linkse ogen dicht, en lachen dat de mense deden.
Allé mannekes, wie kruipt er nu 's avonds in zijn bed met een wollen pyjama of een zijden kamerjas aan?. Ook mijn kort geshoren haar samen met mijn valse klappertanden leg ik 's avonds in mijn oude versleten kleerkast, want die valse klappertanden klapperen mij anders toch wakker. Ze dachten allemaal dat daar een gepluimd kalkoen hing te bingelen, maar dan wel een gepluimde kalkoen die wreed vermagerd is.
Er stonden al jagers gereed om mij naar beneden te schieten, waarschijnlijk voor hun feestmenu klaar te maken voor Kerstavond of oudejaarsavond.
En juist op diene moment komt er daar ne grote sterke struisvogel aangevlogen, en ik mocht gratis en voor niks op zijne rug meevliegen, terug naar moeder aarde. Ik moet u wel zeggen dat ik verplicht was om mij vast te binden met die twee veiligheidsgordels die aan de zijkanten van zijn lichaam hingen, want ook hij moest de luchtcode respecteren.
Maar 't schoonste van mijn nachtelijk klaasdroom was, dat plots mijne wekker afliep en mijn valse tanden wreed begonnen te klapperen, zodat ook mijn oude verslete kleerkast wreed begon te daveren.
Nu ben ik verplicht van eerst naar de winkel te gaan achter zeventien dozen zelfklevende kauwgom, om al die doorzijnende gaten in mijn glazen kamerplatfon dicht te plakken.
Want anders moet ik al die doorzijnende gaten nog beginnen dicht te lassen, en daar heb ik niveel goesting voor hoor.
Ne mens kan soms rare dromen hebben hé.
PS: Ik wens ieder van u nog veel leesgenot met mijnen nachtelijke Sinterklaasdroom.
Toen ik deze morgen uit mijn warm donsbeddeke werdt gedaverd van al dat luidruchtig lawaai, en mijn twee linkse slaperig ogen naast mij lagen te snurken en te ronken, was ik toch verplicht van op te staan. Maar de vraag is: Hoe kan ik opstaan zonder die twee linkse slaperige ogen op mijne kop? Ik moet u wel zeggen dat mijn twee linkse ogen oordopkes in hun twee rechtse neusgaten steken, om rustig te kunnen slapen.
Awel mannekes, ik heb direct die wattekes uit hun rechtse neusgaten getrokken en hun beloofd dat ze deze avond een uurke vroeger mogen gaan slapen. En van kontentement zijn ze direct uit mijn warm donsbeddeke gesprongen en aan mij gegeven, zodat ik terug kan zien?.
Want zonder ogen in uwe kop, ziet ge niet ver hé. Ik ben dan direct op zoek gegaan, om te weten waar al dat luidruchtig lawaai vandaan kwam. Maar ik heb niet lang moeten zoeken, want mijne papieren tegelvloer boven mijne ondergrondse kelder die was daar de charleston aan het dansen op de muziek van de vier charlestonissen. Toen ik in mijne ondergrondse kelder aan het afdalen was die veertien meter onder de grond ligt, hoorde ik plots een daverend geluid van trommelmuziek.
Mijn vader heeft mij altijd gezegd dat ik mijne kelder even diep moest graven onder de grond, dan dat mijn huis groot is boven de grond.
Ik heb dat altijd wreed goed kunnen onthouden, zodat ik nu even veel trappen naar beneden moet trappen dan vroeger naar boven. Toen ik helemaal beneden was, begonnen mijn valse tanden te schudden en te beven van dat daverend getrommeld in mijn ondergrondse kelder.
Potverdikke zeg, mijn verse patattten lagen daar op de grond te vechten tegen mijn ouwe kroketten, zodat de schillen ervan af vlogen. En mijn antieke potten en pannen die ik heb gekregen van mijn over over over grootmoeder voor mijn eerste kommunie, die waren daar ook wreed aan 't vechten dat de potten en pannen ervan afvlogen.
Ne mens ziet dat niet graag, al dat wreed geweld hé. Allé, ik toch niet. Maar ja, tussen komen moogt ge ook niet doen, want anders zit ge daar zelf met de gebakken peren.
Ik heb daar geprobeerd om de ruzies wat te kalmeren, maar niemand had daar gehoor aan. Terug naar boven vluchten kon ik niet, want mijne plastieken draaitrap was al voor den helft gesmolten van de felle wrijvingen van die antieke potten en pannen.
Die patatten waren daar zo aan 't vechten, dat op nen korte tijd al die gestampte kroketten waren aangebrand van de warmte. En mijn die antieken potten en pannen sloegen zo hard ze konden, dat de steel eraf vloog.
Ja mannekes, dat was daar nen veldslag die geleverd werdt onder de grond, en ik kan u verzekeren dat het heel wat anders is dan boven de grond.
Maar allé, 't is toch nog allemaal goed afgelopen, buiten enkele aangebrande kroketten die gesneuveld zijn en een paar gebroken pannen die uit de strijd zijn gekomen.
Om nog maar te zwijgen van de gekneusde potten die ze hebben moeten wegvoeren met allerlei kwetssuren die ze hebben opgelopen, omdat ze in de weg liepen.
Zo werd er ook een einde gemaakt aan dat luidruchtig lawaai in mijne ondergrondse kelder, zonder winnaar maar ook zonder verliezer.
Niet alleen de stilte is terug gekomen, maar ook aan dit verhaaltje is er plots een einde gekomen.
PS: Ik wens ieder van u veel leesgenot met de hevige ondergrondse veldslag in mijne ondegrondse kelder.
Ja mannekes, blijkbaar zijn de temperaturen en de maanden aan het veranderen, ofwel zijn de weergoden hun zodanig aan het vergissen dat ze nimeer weten welke maand we zijn. Want we zijn nu toch al bijna aan het einde van November, en alles staat nog geur en kleur.
Zelfs mijn kort geknipt haar wordt elke dag met twee centimeter uitgerokken, en dat éne haartje die tussen mijn tenen staat, is ook al verviervouwdigd. En mijne houten koekoek die aan diene ronde blinde muur hangt, zing nog elke morgen zijn ochentdeutje op het vogelgeluid van de beroemde koekoeksklok van Wimarme.
Ook mijn houten vierkante tafel is aan het groeien, terwijl er aan de tien linkse voorpoten de botten nog in bloei staan. Maar ook aan hun veertien rechte achterpoten komen er scheuten aan, terwijl ze verleden jaar al stonen te bibberen en beven van de kou. Maar ja, iedereen heeft daar baat bij hé.
Zo zijn mijn gekookte patatten veel rapper klaar, en mijn gekrommeerde stoof die kan dan weer een uurke langer slapen.
Mijn voordeur is ook al aan het uitrekken, zowel in de breedte als in de hoogte.
Ook onder mijn warm donsbeddeke komen de versgeplande patatten naar boven piepen, om nog maar te zwijgen over de twee voorste poten van mijne vierkante draaistoel, die ook door mijn dak begint te schieten.
Ook bij de dieren is het nog volop zomer, en genieten met volle teugen van dit mooi verlengd herfstweer. De koeien hebben hunne zonnebril op gezet tegen de laaghangende zon, om toch maar niet verblind te worden van de laaghangende zon.
En de paarden lopen blootvoets in de groene wei te heupelen van vreugde, maar ook de schapen staan wreed te zweten en moeten af en toe een rustpauze inlassen.
De meeuwen vliegen in de lucht rond in hun flanellen zomerkostuum, en af en toe komt er nog één aangevlogen met nen plastrong om de nek, om ons te laten zien wie de baas is.
Terwijl de reiger in nen hoge boom zich afvraagt, in welke periode we leven?.
Ja mannekes, ge zou den dag van vandaag echt beginnen twijfelen hé, terwijl de feestdagen van de maand december voor de deur staan te wachten om hun intrede te doen en de scheurkalender dunner en dunner wordt.
Voor Sinterklaas is het dan ook de vraag, of hij met een sneeuwmobiel moet komen of met zijn Sintbrommer?. Misschien komt hij wel met de snelheidstrein, om daarna veel rapper naar huis te kunnen rijden?.
Ofwel blijft hij gewoon een paar dagen logeren, en geniet hij van onze klimaat die stilaan aan 't veranderen is?. Maar ook de Kerstman zit met veel vragen, in verband met zijn rendieren.
En naar 't schijnt is hij zijn kerstslee gestolen van nen moskoviet die aan het betogen was, en zijn ze bezig met een ander kerstslee te maken op rolschaatsen.
Ja mannekes, zo is er altijd iets hé.
Maar één ding is zeker, en dat is dat 't jaar ons binnenkort voor goed zal verlaten en nimeer terug zal komen. En dan kunnen we voor de zoveelste keer opnieuw beginnen, met de hoop op vrede voor iedereen. Hoop op een beter bestaan, maar de vraag is:
Of er nog hoop op vrede en een beter bestaan bestaat?.
PS: 't Is maar om u te zeggen, dat ge stilaan uwe schoen moogt zetten en nen zak met rapen aan uwe open haard moogt hangen. Maar wat ge zeker niet moogt vergeten, dat is nen emmer water gereed zetten voor die uitgedroogde rendieren
Ik moet u mededelen dat flipper de flip daarnet op staande voet zijn tweelingsbroer heeft ontslagen, en de deur voor onbepaalde duur heeft uitgewezen om de volgende reden: Hij heeft namelijk bij zijn Happy afternoontekst een artikel geplaatst die daar niet thuis hoort, en op één, twee, drie stond hier dienen telefoon roodgloeiend van colere, om mij te zeggen dat het moest gedaan zijn om tussen de geschreven regels iets te plaatsen die niet thuis horen of dat ik zelf ontslagen ging worden.
Amai zeg, ne mens word tegenwoordig rap ontslagen, en is hij dan verplicht zijnen mond toe te plakken met kouwgom en zijn twee linkse handen vast te binden met plakband die niet plakt.
Ik moet u eerlijk zeggen dat ik al dikwijls ontslagen ben, maar 't was ieder keer maar tijdelijk hoor. Ik ben in mijn leven vier keer volledig en voor altijd ontslagen geweest, en van de drie eeste heb ik geen spijt maar van de vierde wel.
- Mijn eerste ontslag dat was den dag van mijne doop, omdat ik per toeval wreed moest niezen en al dat wijwater opdronk van den dorst.
- Mijne tweede ontslag dat was juist na mijn eerste communie, want nen mens word elk jaar een jaartje ouder en als ge twintig jaar zijt moogt ge uw eerste communie niet meer doen hé.
- Mijn derde ontslag was juist den dag na mijn plechtige communie, want als ge vijftig jaar zijt dan kan u maar moeilijk uwe wekker vijftig jaar acheruit te draaien hé.
- En dan mijne vierde en tragisch ontslag was toen mijn vrouw naar de winkel ging achter bloemkolen, voor in hare hutsepot te doen en nog altijd niet thuis is met die inmiddels rotte bloemkolen.
't Is daarom dat ik tot den dag van vandaag nog altijd geen bloemkolen moet hebben, want bloemkolen van een paar jaar lust ik toch niet. Toen ik nog thuis bij ouders woonde vroeg mijn moeder aan mij om op de patatten te letten die op het vuur stond, terwijl mij ma onze kanarie zijn papfles moest geven. Ondertussen kwam de facteur aan onze voordeur bellen om een pakske af te geven, en rende ik naar de voordeur om het pakske in ontvangs te nemen.
Maar ondertussen waren de patatten aan het aanbranden, en aangebrande patatten eten smaakt niet. Wat later kwam ons ma in de keuken, om te kijken wat er aan de hand was, maar ze zag dat de patatten aangebrand.
Awel mannekes, ge gaat me niet geloven, maar ik werd op staande voet uit de keuken ontslagen. Maar dat was maar tijdelijk hoor, want nu sta ik na zoveel jaar nog steeds in de keuken zonder dat de patatten aanbranden.
Op ne zekere dag ging ik te biechte bij pastoor Voortverteller, om mijn wekelijkse zonden te biechten. Hij kwam nog maar net, en het stond al in de gazet van 't leugenaarke te lezen.
En ik kan u verzekeren, als ge van kindsaf aan zo vergeetachtig zijt, dan is het best om al uw zonden die ge maakt op een klein papierke te schrijven om ze toch maar niet te vergeten.
Ik zat in den biechtstoel te wachten tot pastoor Voortverteller kwam, want hij zat vanachter in het portaal aan het vertellen welke zonden mijn voorganger hem had vertelt.
Ondertussen was ik in slaap gevallen en opeens maakte hij me wakker, en van 't verschieten was ik als mijn zonden vergeten. En als ge van het verschieten al uw zonden kwijt zijt, dan weet ge ook niet meer wat ge moet zeggen. En omdat ik niet meer wist welke zonden het waren, werd ik tijdelijk ontslagen en uit de kerk gezet tot ik zeker wist welke zonden het waren.
Awel mannekes, tot de dag van vandaag weet ik nog altijd niet welke zonden het waren., en als ik ze weet dan ga ik zeker niet meer te biechte bij pastoor Voortverteller, want hij vertelt het toch door.
PS: 't Is maar om u te zeggen, dat 't leven niet altijd even simpel is hoor.
Dat lachen wreed gezond is om onze lachtspieren een beetje losser te maken en om onze humeur wat op te krikken, dat weten we allemaal. Maar als ge niet kan lachen, is dat een wreed groot probleen hé.
Allé, bij mij was dat tocht zo, dus heb ik moeten leren lachen.
Awel mannekes, ik ga daar ne keer verandering in brengen en u een verhaaltje vertellen waar ge dan ook uw lachtspieren moeilijk zult kunnen tegen houden. Maar ge moet toch uw lachtspieren heel goed in de gaten houden dat ze niet weglopen, want anders moet ge ze nog gaan zoeken ook.
Bij mijn geboorte kon ik nog helemaal niet lachen, want ik wist precies nog niet goed hoe ik dat moest doen. Het eerste wat ik deed bij mijn geboorte was bleiten, of was het nu een gebrul of nen luide schreeuw. Ja mannekes, dat weet ik precies niet meer, want ik was aan het slapen. Ik had zodanig gebleit in dat moederhuis (kraamkliniek), dat al de kleine mannekes die geboren werden direct wakker schoten van mijn luid gebrul. Zelfs onze kanarie was er wakker van geschoten, die tien kilometer verderop in zijn alleminium kooi zat te wachten op mijne thuiskomst. Ik hoor mijn kleine broer nog altijd zeggen tegen onze ma:
- Ma, ons klein boeleke doet niet anders dan bleiten, inplaats van 't lachen.
Maar daar kwam direct verandering in hoor. Mijne pa die zei altijd tegen mij dat ik hem wreed goed in de gaten moest houden, want dat ik er veel kon van leren. 's Avonds bij het tv kijken trok mijne pa af en toe van die rare smoelen, en ik moest proberen van hem na te doen. En ik moet u zeggen dat ik daar wreed van verschoten was,van die rare smoelen trekken. 't Was precies of hij had nen zure sitroen naar binnen gespeeld. Want ik was zo wreed verschoten dat ik op één, twee, drie, op onze ma hare schoot zat. Dat was waarschijnlijk van het verschieten, en onze kanarie viel omver van 't lachen. En ons ma viel om van de colére:
- Awel kleine pruts, wat komt gij hier doen.
Ja mannekes, ik moet u wel zeggen dat mijn ma juist bezig was met de patatten aan het ontdoen van hun veldkledij. Want patatten die nog niet zijn geschild, noemen wij patatten in veldkledij. Enkele maanden later was het Sinterklaas, en de dienen was toch wel door ons schoorsteen naar beneden gevallen zeker. En van 't verschieten schoot ik in ne luide lach, zodat ik nu als lachend door 't leven ga. Maar ik moet u zeggen dat ik nu soms teveel lacht, maar dat is dan wel voor drie dagen, tot ik uitgelachen bent.
't Is maar om u te zeggen dat lachen gezond is voor hart en bloedvaten, maar ook gezond is voor onze humeur. En toch wordt er den dag van vandaag nog maar zelden gelachen, of kunnen en durven we niet meer lachen. Wie zal het zeggen?.
Ja mannekes, als ge ne keer goed rond u kijkt, dan zal u bemerken dat de herfst ons voor nen hele tijd verlaten heeft en dat het kouder aan het worden is.
Maar wees gerust, de herfst komt 't volgend jaar wel terug hoor. Hij is even op congé, ofwel op reis naar andere oorden. En dan zal hij ook een jaarke ouder zijn, net als wij een jaarke ouder zullen zijn.
Maar ook het jaar neemt binnenkort afscheid van ons, en onze almanak die gaat ons ook zal verlaten, maar dan wel denifitief.
Om nog maar te zwijgen over zaken die ons gaan verlaten, en hopen dat die niet meer gaan terugkomen.
Ja mannekes, als ge zo ne fietstocht of een natuurwandeling maakt in de vrije natuur, dan komt ge ook van alles tegen hé. Zeker op de boerenbuiten, omdat het in de grote steden veel te druk bevolkt is.
Maar ook omdat ze veel minder plaats zouden hebben om hun velden te bewerken, en de dieren zouden zot worden met al dat druk verkeer. Ze zouden potdoof worden, en de kiekens zouden allemaal kromme eieren leggen.
Deze morgen heb ik ne fietstocht gefietst door de Vlaamse Ardennen, maar omdat het zo koud was heb ik mijn voorverwarmde flanellen donsdeken twee keer rond mijn trillend smalle lijf gebonden, om toch maar geen valling op te scharrelen.
Mijn katoennen kopkussen heb ik over mijne weinig behaarde kop getrokken, want mijne helm staat nog halfvol met frietvet van den avond ervoor waar ik mijn geroosterde slappe frieten in bak.
Mijn gekrulde tenen heb ik in mijn voorverwarmde matrasovertrek gewikkeld die vijf minuten in de microgolfoven had gezeten, om toch maar geen kou te vatten van de koude Noordenwind die uit het Zuiden even ne goeie morgen kwam zeggen en de hele dag is blijven camperen.
Ik was nog geen vijf minuten aan rijden in de Vlaamse Ardennen, en plots begonnen mijn twee draaiende wielen te daveren van de ondergrond die wreed begon te schudden en beven van diene slapende blinde mol die wreed aan het ronken en snurken was.
't Was precies een aardbeving die kwam overgewaaid, vanuit het zandige woestijn aan onze Belgische kust..
Amai zeg, al die bruine bladeren vielen op de koude steenharde grond en de takken moesten hun vasthouden aan de bomen, of ze vielen ook, van het hels gedonderd naar beneden. En juist voor de voordeur waar dienen slapende blinde mol lag te ronken en te snurken, viel toch wel mijn ijzeren ketting af zeker.
In de verte zag ik nen ouwe bejaarde egel naar mij toekomen,en den diene heeft mijn ijzeren ketting weer opgelegd terwijl ik daar stond te roepen en te tieren aan de voordeur van diene slapende blinde mol,om hem te zeggen dat hij moest ophouden met ronken en snurken. Maar ik kreeg geen gehoor,en ben dan maar verder gefietst langs de boerenvelden.
Nog geen tweehonderd meter verder passeerde ik voorbij een half kale weide, en er stond daar een jong paard te schudden en te beven van de kou.
Ja mannekes, jonge paarden hebben dan ook veel rapper kou, dan een goed gekleed ouderwets boerenpaard hé.
Ik ben er direct naartoe gelopen en mijn flanellen donsdeken die inmiddels al flink was afgekoeld op zijne platte koude rug gelegd, om toch maar geen reuma op te doen.
En in dezelfde kale weide stond er een koe van middelbare leeftijd met haar valse tanden te klapperen, zodat ook daar de bruine bladeren van diene kerselaar afvielen.
Maar ik denk dat die koe met haar valse tanden stond te klapperen, om dat jong paard een beetje moed in te spreken.
Net als bij mensen die in de put zitten, die hebben ook een steuntje in de rug nodig om er weer bovenop te geraken.
Omdat ik wreed veel van de stilte en van de rust hou ben ik ne keer langs de Gavers gefietst, en bij het binnenrijden zat er nen grijze reiger boven op nen hoge boom op de uitkijk naar de bovengedreven vissen die de koude niet kunnen verdragen.
Een eind verderop huppelde er nen verdwaalde kikker over het wandelpad, maar hij deed dat om zijn tenen warm te houden.
En weer wat verder zat er een oude pad op haar poten te blazen, waarschijnlijk was ze allang aan haar reis begonnen.
Ik heb haar mijn katoenen kopkussen gegeven en ze is daar direct met haar vier bevroren poten ingesprongen, om haar tenen wat op te warmen.
Bij mijn terugtocht heb ik nog een dromerig schaap zien bevriezen, waarschijnlijk stond die daar nog te dromen van de lange hete zomers van toen.
Ik heb dan direct naar de 900 gebeld en na een klein kwartierke waren ze daar, en zijn ze begonnen met hartmassage en mondbeademing.
Wat er met dat dromerig schaap is gebeurd die daar aan het dromen was, dat weet ik niet.
Maar wat ik wel weet is dat het kouder aan 't worden is, en ons ne warme pull-ober moeten aartrekken, willen we met geen valling rondlopen.
't Is maar om u te zeggen dat de koude winter voor de deur staat, en dat ook dieren het kou hebben. Maar niet alleen de koude, ook het voedsel is minder te vinden of te grazen.
Denk maar een aan een Roodborstje of een Vinkske, die ook om voedsel vraagt. Om nog maar te zijgen over andere dieren, die onze aandacht nodig hebben.
Er is een gezegde da zegt: Mensen houden van dieren, en dieren houden van mensen. In feite klopt deze gezegde wel, maar ze worden op een verkeerd mamier beoordeeld.
Met dit gezegde ga ik stoppen ,want anders word ik ook nog verkeerd beoordeeld.
Awel mannekes, ik ga u een kort verhaaltje vertellen over het zoenen of kussen, want daar is er in feite niet veel aan te leren hé.
Ik moet u eerlijk zeggen dat ik daarvoor naar vijf jaar naar 't school heb moeten voor gaan, om te leren zoenen of kussen. En dat ik elk jaar opnieuw gebuist was, omdat mijn mondlippen nog thuis lagen. Waarschijnlijk was ik die vergeten zeker.
Maar ja, ik nog tijd hé, om dat te leren. Maar 't ergste is, als ik iemand ne zoen of ne kus geeft, dan blijven mijn twee lippen aan elkaar blijven plakken.
Waarschijnlijk is dat van de vettigheid ofwel was dat ne plakkerig handkus, die op mijne rechter wang is blijven plakken.
Ik heb dat ooit ne keer gezien, van mijne gebuur. Hij gaf vanuit België een handkus aan zijn Duitse vriendin die in Duitsland woond, maar diene handkus is ginder nooit aangekomen hoor. Dan stel ik me de vraag, waar dat diene handkus gebleven is?. Waarschijnlijk is diene handkus bij iemand anders terechtgekomen of gewoon verdwaald hé.
Ja mannekes, als ge zo een handkus wilt geven aan iemand die u graag ziet, dat moogt ge zeker niet te ver van elkaar staan hé. Want als ge te ver uit elkaar staat, dan komt diene handkus aan bij nen persoon die hem niet gevraagt heeft, en dan stelt hij hem verschillende vragen hé.
Awel mannekes,ik heb ooit ne keer een handkus gekregen op mijn rechter wang, en 'k heb ze er twee maanden bijven mee rondlopen. Die was toch wel op een verkeerde plaats terecht gekomen zeker, ofwel had ze zich van plaats vergist.
Ik peis dat dat een slapende handkus was, die als slapend verkeerd gevlogen is,en zo op mijne rechter wang is terecht gekomen.
Want naar 't schijnt hebben die ook hun slaap nodig, en dan moogt ge daar niet te rap mee zijn hé.
Ik ben deze morgen ne keer naar de bibliotkeek geweest, om te kijken als er daar geen boeken lagen over zoenen en kussen.
Awel mannekes, ik heb er twee gevonden, maar wat er daar allemaal in staat is voor mij latijn.
Ja mannekes, de dag van vandaag zijn er ook veel nieuwe zoenen of kussen bijgekomen, en leren we elke dag iets nieuws bij hé. Dan stel ik me soms de vraag, wat we nog allemaal gaan bijleren?.
Ik heb ondertussen al een beetje geoefend, en ben begonnen met de klassieke zoen of kus. Maar toch vraag ik me nog steeds af, waarom een plakkerig kus zo kan plakken en blijven plakken?.
Allé mannekes, ik ga nog wat oefenen dat ik het kan tegen dat 't jaar om is.
