Labyrintgewijs

Van tafel naar kast, van stoel naar tribune,

even omlaag naar een vermolmde keldervloer

of omhoog naar een beschimmeld gladde zoldering,

elk jaar een gewaagde sprong, dagelijks eveneens,

niet wetend bij voorbaat hoe lang het springen duurt,

bij elke ademstoot

bij elke ademnood,

verward nog niet, argwanend daarentegen, bezorgd bovenal

genietend, vol vrees voor wat komen kan,telkens opgelucht

wanneer het evenwicht hersteld wordt na de sprong, de stap,

soms heel omzichtig, de weg naar succes vermijdend

en opteren voor leven

streven zonder beven

zodra de klokken luiden, de rookpluim stottert en sterft,

blijkt dat het springen niet opgehouden heeft, nooit,

alleen springt er eentje niet meer mee, nergens heen,

ofschoon Golgotha een optie is, na de Kalvarieberg.

6/10/2018

06-10-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Goodbye vaarwel

De schreeuw is niet alleen een schilderij,

het is getransformeerde pijn uit de krochten van het hart.

Gejuich lijkt lafweg op bedriegerij

gelijk een leeggeroofde  goudmijn die verbeelding tart.

Verdriet brengt geluk in balans

alhoewel rechtvaardigheid al te zeer afwezig lijkt te zijn

als het herkend wordt als een kans

om uit de onverschilligheid te vluchten naar nieuwe pijn.

Het leven is geen verstopte trechter,

geen duister labyrint, geen applausmurw tv-programma,

een trap naar Eden lijkt veel echter,

en wie je bemint, is thuis in een ongebreideld gamma.

Niemand kan je uit je krochten redden

als je weigert het bos te zien en niet wenst te bewegen.

Lege kamers, stoelen en bedden

zijn gewoon een onewayscreen, een uitzicht zonder zegen.








30/7/2018

30-07-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Het Eden van heden

Er zitten vliegen op mijn dromen

en mijn bucketlist is zoek geraakt

eer ik er kon aan beginnen.

Ik verdenk mijn hart van wanhoop,

frustratie en teleurgestelde wensen

waar kurkentrekkergewijs

de wormen van de afstand

tunnels door boren. Hoe zijn ze hier gekomen?

Er was euforie en er was kuddegeest,

 Er was hemel op aarde

en zon doorheen de nacht.

De kinderen wilden nog verhalen,

doch ze verlieten mij voor gekke herders

die uiteindelijk de rekening presenteren,

en hen doen geloven dat het geen motten zijn

die knagen aan het feest van Eden,

wel vlinders die nooit vergaan.



14/6/2018

14-06-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Kruisweg

De klok tikt en herhaalt zichzelf,

de klokken luiden en beamen.

Ze horen en werken samen.

Een haan kraait en niemand luistert,

Niemand ziet van waar de wind waait,

Alleen de windhaan blijft maar turen

Tot de halve maan hem daar verjaagt.

Mijn moeder volgt de kruisweg

In nog hoogstens zeventien taferelen

Ze sleept haar  vermoeide  voeten voort

Voorbij elk kruisje dat vol twijfel overblijft

En als ze met een zucht de deur sluit, is het kruis weg.


13/6/2018

13-06-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Appelsap

De tulpen drogen de krokussen achterna

en de botten van de rozen barsten.

Elk blad wedijvert met het ander groen

en weigert te verklappen

welke vruchten zich verschuilen in de langere dagen

van de laatste lentemaand.

En als de nachten de hitte van de zon verraden,

de dromen van de zomer meer licht gaan vragen,

loopt het sap langs mijn mondhoek naar mijn kin,

einde van het begin, aanvang van de rust

verlamd en ontgoocheld

om de regenvlagen.



18/5/2018

18-05-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Wissel van de wacht (op de hoogte)






Toen ik op de berg stond 
zag ik dat deze top nog lang de top niet was. 

Het kruis van de toren steeg de wolken voorbij 
en voor de eigendunk van eendagsvliegen week elke poging 
om hoogte te winnen 
al was ik er op.


Voortaan kijk ik naar valleien

en koester mijn geduld 
waarmee het wachten wordt beloond 
zodra erosie van tendenzen, meningen en propaganda gletsjers vol voorbije dogma’s 
doet stollen in alluviale vlakten 
waar alleen krokodillen zich kostelijk amuseren.




12/5/2018

12-05-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Straks gedaan

Wolken voor de zon, maar we rijden naar de zee.

Je auto staat in panne, maar je kan met ons nog mee.

Het bloed is op, transfusie kan niet meer;

Je wandelt weg, want buiten is ’t goed weer.

Gedichten zijn ouderwets en uit de tijd

als je met de slaven van de oppositie vrijt.

Rijmen lukt nog amper,

zucht mijn muze schamper

en ze reikt me met een knipoog een half geopende oester aan:

Slurp maar, dit is leven, lach eens, want het is gedaan!



29/4/2018

29-04-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Niemandsland

Naast de rails van de Trans-Europese spoorlijn zonder ticket voor de volgende trein

die gewoonweg nooit zal komen, of zo u wil, hier zelfs nooit zal stoppen,

opgegeven door de fans, de volgers, de bekenden die me nooit erkenden,

niets te doen dan kniezend dromen van wat zon in Niemandsland

waar alleen de grenzen in mijn richting schuiven, gedrogeerd door brood en spelen.

De klokken luiden weer, na de beste week van alle goede, twee millennia lang,

alsof het zo hoort, maar niemand luistert.

31/3/2018

31-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Anders en vol leven.

Denk je dat ik dood ben?

Of dat ik jou niet meer herken?

Denk je dat mijn gedachten ophouden te bestaan

omdat iemand zegt van mij  'Het is gedaan’?

Denk je dat ik niets meer kan voelen

en niet meer op weg ben naar één van mijn doelen?

Denk je dat ik jullie heb verlaten

omdat ik met jullie niet meer kan praten?

Denk je dat ik niets meer kan zien

als ik er niets over zeg misschien?

Denk je dat ik je niet kan horen?

Toegeven, ik lijk wel echt verloren,

Maar denk je echt dat ik ophield met bestaan

Omdat iemand zei ‘Sorry, maar het is gedaan’?

Waarom denk je dat ik dood ben

Als ik mijn wereld eenvoudig anders verken

En betere dingen te doen heb dan te sterven,

Te speuren naar wie wat van mij zal erven,

Mijn woorden komen niet voort uit dementie

Alleen begrijp je mij in een nieuwe dimensie

Die me toelaat bij jou te zijn en te blijven

Zonder die mooie maar helaas dode lijven?

Dus doe maar alsof ik voorgoed verdwijn

En niet meer present op je weg kan zijn.

Waarom denk je trouwens dat ik dood ben

Terwijl ik alleen even aan iets anders wen

Waarvan ik hoop dat jullie het ooit ervaren

Alsof wij nooit eens anders samen waren.

8/3/2018 

08-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Koffietijd   (bij Marieke)

Met een geroutineerd gebaar werd het mes gewet

En daarna een kruis op het brood gekerfd,

Ondiep  maar vol betekenis.

De boterhammen en de plakken ham,

Vers van de haak getilde hesp,

Zout en vol beloften, aardappelen geraapt

Uit een muffe kelder, drie treden omlaag,

De scheuten eraf en gespoeld

Onder het kreunende water

Van een kermende pomp.

De kachel kleurt wit en de was droogt

Naast de fluitketel . Koffietijd.

 
4/3/2018

04-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Sleutels in de kudde

De uitweg zoeken als er geen problemen zijn,

piekeren over vragen die je niet stellen kan,

wakker liggen over nachtmerries die je ontsnapt zijn

dwalen in de richting die de wind je instuurt,

blind vertrouwen dat de kudde de ravijn vermijdt

vaststellen dat je je sleutels bent vergeten

en dan in je ogen wrijven

en zeggen dat alles ok is

omdat die stem vraagt of je goed geslapen hebt.




26/2/2018

26-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Cirkel

Ik had geen last van pijn,

van ziekte, verdriet of gemis,

'zorgen' was niet meer dan een woord

dat zoals alle andere nog niet bestond,

tot ik op deze wereld kwam.

Alvorens ik dit leven verlaat

Zal ik alle redenen kennen

Voor hun bestaan

En de problemen die ermee samengaan.

Liefde en geluk,

Schoonheid en de kruimel wijsheid

Die ik opraapte van God Zijn brood,

Aanwezig of niet: ziel en zaligheid.

Als de wereld achter me ligt,

Zal niets me nog ontbreken.

 23/2/2018

23-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

De zee

Schuim op de vloedlijn

als het restant van een scheerbeurt

Onaf door de interventie van de branding

Opstuwend tegen elke overwonnen golf

die zich strategisch terugtrekt

Na een vergeefse aanval op het jutgebied

Spat open in een kokhalzend gebries

Gekleurd als koffiefiltersap na de herkansing.

Minusculer dan de adem van de nevel

Die de vissers op hun wrakken misleidt

Zinken de restjes luchtbel in het bed van zand

Om nooit opnieuw de zelfde weg te volgen,

Nergens hun verhaal te doen

Niemand te helpen

Het leven te overleven.


22/2/2018

22-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

De berg

Morenen rusten uit

Met hun voeten als het ware bengelend in het water

Maar bengelen deden ze nog nooit;

Het lijkt zo

Na eeuwen weerstand bieden

Niet buigen, liever barsten en loslaten, drijvend

Op de trage stroom van tijd in jaren

Knipperend van dag in nacht, van koud naar warm

Van hoog naar laag

Meegevoerd in de gletsjer van verval

Om ten slotte te aanschouwen

Hoe de tong niet meer kan dromen

Van de zuivere sneeuw daar hoog.



21/2/2018

21-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk









Geluk is als een hoge witte wolk
badend in de zon
Achtervolgd door een fietser op de snelweg
Zonder mast en zonder vlag er boven
Maar volop genietend aan de loef
Van het gezang van wielewaal
en nachtegaal
Handig laverend naar het westen
Strevend naar de droom
Dat zo
De zon niet ondergaat
En de sterren blijven staren
Met nooit vermoeide ogen.


4/2/2018

04-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Big brother, little sister










Mijn handel wordt zorgvuldig door de uniformen heel nauwgezet geobserveerd,
Mijn wandel wordt angstvallig door de telelenzen vol wantrouwen gecontroleerd,
Alleen de haan kraait vrij en vrolijk tot alleen gebed nog uitkomst biedt
Voor mijn klimtocht door de toortsverlichte tuin van Eden





Het gouden kalf ligt afgebladderd opgebaard in de ruïnes van de new-age prefab tempel
Een amalgaam van incompatibel samengeraapte resten zonder kwaliteitsstempel
van ideeën, theorieën en onvoldoende gemotiveerde hypothesen
en geen aanwezige ondertekent het rouwregister




Mijn handen reiken tot de uiteinden van de horizontale balk die in Golgotha hing
Aangezien mijn armen geschapen zijn eer men God door geld en macht verving.
Wat ik zeg en schrijf wordt wegens tunnelvisie genegeerd
Maar wat ik doe staat ergens toch geregistreerd.

2/2/2018

02-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Verrijzenis

 the sequel

Misschien is dit je extra dag

en heb je nog voor mij een extra lach,

een glimlach van hoop op een nieuwe dageraad

Na mistige sluimers als nachtmerries vol angst en kwaad.

Misschien is dit een extra jaar

en is het leven met beleven weldra klaar.

Klaar met lijstjes wensen onvolgroeid tot plannen

Die de daden onmachtig naar de jongsten moeten bannen.

Misschien komt er een extra kans

en wordt ons levenswerk muziek en dans.

Dan komt het loon dat iedereen verloren heeft geacht

De liefde waarop nog altijd ondanks onze spiegel wordt gewacht.

29/1/2018

29-01-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Aan elke lezer, die me leest tien jaar lang, aan elke toevallige voorbijganger:

****************************

Zalige kerst, gelukkig 2018!*

****************************

27-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Kerstmis 2017

Over de stad dwaalt de glinster van de langste nacht

terwijl de boosheid nog in de schaduwen schuilt,

loerend naar een onbewaakte kribbe.

Een kerstboom daagt de bezoekers uit

tot de zon ons in laag tegenlicht verblindt

en de mens heel even maar, vredig doet aarzelen.


22/12/2017

22-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

 Nergens niemand nooit

Als een pluisje dat door de wind gedreven over de velden zweeft

en niet terecht komt op de plek waar het naartoe heeft gestreefd,

Een zaadje dat nergens de nodige  warmte, vocht en voedsel vindt,

Een kind zonder moeder die het troost, verzorgt, knuffelt en bemint,

Als een hond die met zijn baasje mag gaan wandelen door het bos,

Nooit krijgt het dier ooit het touw van angst en schande nog los.

Het hoort niet als je elders gaat lopen dan met anderen in de rij

Toch is het opportuun gedwee te volgen, zet dus nooit een stap opzij.

Niemand hoort je als je stem niet echoot in de hoogste toren

Niemand ziet je daden als je de weg naar de top bent verloren.

Niemand vindt je als je heel je leven in het duister hebt getast,

Nergens heb je zonder de omweg langs voodoo nog houvast.




Niets vervangt de roem zo volledig als de liefde van een kind,

Het geeft de kracht die elk verlies en elke nederlaag overwint,

Het drijft je verder jaren nadat je moeder je lang heeft gelost,

Het helpt beter dan dat iemand beseft hoeveel moeite het kost,

Nooit  is er niets dat niemand ontroert tot je ganse lijf ervan beeft

En nergens sterker dan thuis besef je waar je in wezen voor leeft.



19/12/2017

19-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie