Straks gedaan

Wolken voor de zon, maar we rijden naar de zee.

Je auto staat in panne, maar je kan met ons nog mee.

Het bloed is op, transfusie kan niet meer;

Je wandelt weg, want buiten is ’t goed weer.

Gedichten zijn ouderwets en uit de tijd

als je met de slaven van de oppositie vrijt.

Rijmen lukt nog amper,

zucht mijn muze schamper

en ze reikt me met een knipoog een half geopende oester aan:

Slurp maar, dit is leven, lach eens, want het is gedaan!



29/4/2018

29-04-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

De berg

Morenen rusten uit

Met hun voeten als het ware bengelend in het water

Maar bengelen deden ze nog nooit;

Het lijkt zo

Na eeuwen weerstand bieden

Niet buigen, liever barsten en loslaten, drijvend

Op de trage stroom van tijd in jaren

Knipperend van dag in nacht, van koud naar warm

Van hoog naar laag

Meegevoerd in de gletsjer van verval

Om ten slotte te aanschouwen

Hoe de tong niet meer kan dromen

Van de zuivere sneeuw daar hoog.



21/2/2018

21-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Kerstmis 2017

Over de stad dwaalt de glinster van de langste nacht

terwijl de boosheid nog in de schaduwen schuilt,

loerend naar een onbewaakte kribbe.

Een kerstboom daagt de bezoekers uit

tot de zon ons in laag tegenlicht verblindt

en de mens heel even maar, vredig doet aarzelen.


22/12/2017

22-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Levenseinde

Het dessert staat op tafel

niet te schatten onder een glanzende stolp.

Ik schep ervan

en geniet

maar zie niet wat nog overblijft.

De ober wil naar huis, en misschien krijg ik nog koffie

als ik aandring en vriendelijk

suggereer dat ik fooien geef.

Soms krijgen goede klanten

een extra van het huis.

Ik bid dat de Heer mij dat gunt



8/4/2017

08-04-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Spiegelbeeld

De oude man vertelt en niemand luistert.

Tegenspraak wordt zo al uitgesloten,

al geeft hij zijn oordeel het voordeel

van ervaring en van twijfel.

Er komt een merel het gazon verkennen

en een tweede ziet dat alles identiek

is aan de toestand van de vorige dag

maar nauwelijks anders

al ware het niet alleen de dag erna.

De mist verwaast de toekomst,

onder sneeuw en ijsrest klopt een hart

maar als hij doelloos in de spiegel staart,

ziet hij mij en ik zie hem.

24-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

2017

Het nieuwe jaar heeft niet op mij gewacht

en kale muren zijn getroost;

want kalenders zijn de tel niet kwijt

als op de winter wordt getoast 

terwijl de laatste koolmees honger lijdt

ondanks de muze, zonder mij op jacht.

18-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Gletsjertong

Rijk aan kristallen

elk weer rijk aan facetten

als diamanten vol potentieel

aldus valt de sneeuwvlok op het ijs

blank en onbezoedeld, ongehinderd door de wind

die je stuurt waar je niet heen wil

Dan kleeft ze, 

wordt dan weer geklemd

geplet  en ademloos gewurgd

gevangen in een gletsjer zonder leven

glijdend tergend traag naar het groene dal

dan smeltend in de zonnestralen

een druppel die verdampt.

Waar zijn de kansen

de glitter en de glorie

de roem en de bewondering

de plannen, wensen, dromen en illusies

een enkele keer versteend in wat morenen

die overblijven van je levensloop


8/11/2016

08-11-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

t.g.v.het overlijden van David Bowie




Lazarus




Deze naam verzon je niet

als titel van je laatste lied,

die lag zo voor de hand

op weg naar ’t ander land.

Ze zegt wat je altijd wist:

er werd niets van je tijd verkwist,

je hebt de Schepper nagebootst

en jezelf naar Hem geloodst.

Je hebt een kosmos weggegeven

Lang eer je ophield met je leven

We dansten vrolijk met je mee

en stappen naar de Dode Zee

11/1/2016

11-01-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

een kerstgedicht


Opgeklopt

Lichtjes branden tot het stopt,

kerstverlichting opgeklopt,

blijven werken voor wat geld,

maar de liefde is wat telt;

en maar staken tot het stopt,

vakbondswoede opgeklopt.

Woorden zuchten vol ontzag;

kussen, zoenen meer dan mag,

slogans schreeuwen met gelach:

weer een weekend plus één dag

door betogen nog wat meer gefopt,

malcontenten hevig opgeklopt.

Kindren vragen zich nog niets af,

later krijgen zij de straf,

ergens ligt de vrede in de as,

sterft een eekhoorn in het gras,

huilt de weerwolf tot hij stopt:

tsunamidreiging opgeklopt.

Bliksem uit de ster van Betlehem

dooft de echo van Zijn zachte stem.

Zwaarden snijden kinderkelen

eer ze onze hoogmoed stelen;

Knielen, bidden dat het stopt,

valse hoop wordt opgeklopt.

Cadeaus vergeten, niets gekocht

van dingen die ik weer niet zocht,

Dingen die ik toch niet missen zal

bij de kieren in de oude stal

Luxe en reclame die niet stopt,

'n ware kermis opgeklopt.

Hef het glas en lieg maar mee:

Gezondheid,cheers, zum Wohl, santé !

Vreten, feesten tot het stopt,

louter schijn en opgeklopt. 

Zing en loof de kerstman ook,

roer in ’t nepvuur met de pook.

Ruik de rook, kalkoen, de haard,

nergens blijft nog iets bewaard,

De slede glijdt maar tot die stopt

in het duister witte opgeklopt.

Klokken luiden ver en ijl,

vrij van cash en roes en geil,

ze huilen, maar je hoort ze niet

door 't feestgedruis zo hypocriet,

ze wenken niet meer, want het stopt,

pseudo-Kerstmis opgeklopt.


14/12/2014

14-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Schoppenzes    *) 







Evenwijdig aan de grenslijn van de kust

zwelt de zee nog breder dan voorheen.

’t Verse schuim bruist naar de wolken, zo veraf, 

vol moed.



Tegenwind krijgt hartentwee stilaan geblust, 

de zeep verzuurt de bellen een na een.

Niemand vreest als de dreiging van geblaf

hen groet.



Sterker kleurend als een regenboog van lust

verkankert al het schuim heel ver uiteen

en drenkt toevallig graan verdwaald in ’t kaf

vol roet.



Evenwijdig aan de branding bij de kust

zucht de zee veel zachter dan voorheen.

Dat nieuw schuim bruist naar wolken zo veraf

vol moed.

*) of de teloorgang van jeugdambitie 

2/12/2014

02-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Een seizoen te lang

Zoals mijn vaders ooit eens deden,

en zoals zij vergeefs probeerden te vermijden,

zijn zij in de zomer van hun leven overleden,

en wil ik net zoals zij eens overlijden.

Maar mijn lente is pas aangebroken,

en mijn winter is al lang voorbij.

In het najaar ben ik jaren weggedoken,

smachtend naar het voorjaar en de mei.

Toch weet ik dat mijn vaders overleefden

om hun dromen vorm te geven,

dat hun armen en hun lippen beefden

en hun erfgoed onaf of niet beschreven.

Niemand luistert naar een stervend hert

of ziet dat ook een laatste gloed kan laaien,

niemand voelt dat alles wordt zoals het werd,

en dat alleen de wind zal blijven waaien.

19/10/2014

19-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Morfine

Wat ben je klein

en grappig als je je zorgen maakt

omdat mijn blikken door je heen razen.



Wie ben je weer

dat je niet begrijpt wat ik voel

en waarom ik mij geen zorgen maak.



Waar woon ik

en hoe schrijf ik weer mijn naam

maar jij kent vast mijn adres nog wel.


En als je me belt

vertel me dan meteen mijn nummer

zodat ik iedereen hierover kan informeren.



De pijn is over, 

maar al de rest verdampt

zo solidair met alle beslommeringen .



Grappiger dan ooit tevoren.




18/9/2014

18-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Optie op hoop







Ik hoor niets door het venster van mijn wanhoop

met mijn oren die verdoofd zijn door angst voor sterven,

streven naar voldoening wordt een ware wedloop

tegen tijd en ruimte, roem en roes verwerven.




Ik zie niets door het venster van mijn argwaan

met mijn ogen die verblind zijn door zo veel geruzie

wegens geld en afgunst vaak omwille van een loopbaan

of een ingebeelde zelf verzonnen soort illusie



Ik voel de kilte van het enig overblijvend raam

die vlot versmelt met celsiussen in mijn hart

En prompt voel ik alle laatste krachten onbekwaam

omdat de knoop in mijn geest niet wordt ontward.



Ik breek het venster dat me opsluit in mijn toren

en ontdek je schaduw in de felle zonneschijn

En ik krijg hoop om weer te voelen, zien en horen

Dat alle dagen dank zij jou de moeite zijn

22-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Winterweelde

Even verpozen op de oevers van mijn gedachtenstroom,

het hoofd in de nek geworpen, starend in de zon,

op honger wachten die met Kerstmis niet wou komen.

Overmoedig smachten naar de vasten en de tulpen,

alsof de vriezeman de herberg nooit verlaten zal.

Ik knipper met mijn ogen als de wolk de hemel bleekt

Ofschoon de einder poogt horizontaal te bloeden.

Maar de vruchten van de herfst zijn alweer vergaan

Want de roekeloze botten van de bloesems kiemen.

10-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Berusting

Ik kan nog duizenden verhalen schrijven,

net zo lang ik hier nog wat mag blijven.

Ik moet nog toffe verre reizen maken

wijl ik fit ben om daar te geraken.

Alle liedjes over liefde wil ik horen,

als geen hoofdpijn de pret komt storen.

Zoveel schoons wens ik te portretteren

als mijn gezicht niet gaat degraderen.

Boeiend volk genoeg dat ik nog niet ken,

dat lukt alleen als ik hier eeuwen ben.

Nog zoveel lekkers rest er nog te proeven,

indien ik hier nog lange tijd mag toeven.

En de pret die ik met kindjes wil beleven

wordt echt als God mij tijd wil geven.

Ziel en geest , ervaring en verlangen,

zitten in mijn ouder wordend lijf gevangen.

Voor vertrouwen en voor hoop word ik doof

er rest mij troost en bovenal geloof




7/12/2013

07-12-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Ingeblikt

Mist glijdt door de vensters van mijn hoofd

tot mijn gedachten langzaam vager worden.

Dingen die ik doe, waarin ik heb geloofd,

ik zie het allemaal veel trager worden.

Duisternis vertwijfelt wat nog rest van het gevoel

dat ik nog meer van alles moet gaan plannen later.

Des te verder afgelegen blijkt het nieuwe doel,

wat vandaag niet lukt, dat komt wel ooit eens later.

Sterren lachen met het schuchter schijnen van de maan

en verbleken bij de neonlichten in de straat;

opnieuw kies ik de kortste route hier vandaan,

evenwijdig met de veel te drukke ingeblikte straat

25/9/2013



 

25-09-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Weer een gemiste kans

Kindjes wenen want het spelen is taboe,

kindjes schreeuwen want de mama schreeuwt

en 's avonds is de mama altijd moe.

Kindjes blijven kindjes overdag op school,

op straat met vriendjes samen of samen in 't gezin

al raken ze zelfs daar al op de dool.

Grote mensen ruilen steeds van rol:

Vader moeder baas bediende wolven in de kudde,

zij die rollen mixen slaan op hol.

Kindjes worden ooit eens grote mensen,

switchen rollen van de mode naar het oud model

en leven verder met hun oude wensen.

30/1/2013

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet echt winter






Zoals elke sneeuwvlok harder neerploft dan alle vlokken ooit voorheen,

zo klautert iedere belevenis van voorbije jaren

met meer moeite naar de afdeling beeld en geluid van mijn bewuste ik.

Het witte laken van alle nieuwe dagen

dekt dagelijks wat dwingender ’t landschap van mijn leven

tot slechts de toppen van onheil en opwinding,

de kammen van streven en strijden,

de hoogten van welzijn en wanhoop

weerstaan aan witte wervelwinden,

die dalen van pijn en falen onttrekken aan de film die niet ten einde is.

15/1/2013

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Op 'ahazozo' staat sinds 6 januari de 147ste uitgave van de ahazozo 's

Status quo 2013

Wintermaanden zonder winter,

Nieuwjaarsbrieven zonder brief,

vriezen doet het als maar minder

'k Voel geen liefde zonder lief

Niets nieuw in 't nieuwe jaar

Ook niets mis met Kerstmis.

Minder tijd en minder haar

Niets waarvan er bij is

Alleen een jaar er bij in januari

zodat de toekomst kleiner wordt,

Een beetje langer licht in februari

En de dromen weg of ultrakort

Groei in hoop en kwaliteit

Draait de wereld wat vooruit,

Tegenslag doorheen vermoeidheid

Zet mijn voetstap achteruit

2/1/2013

02-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Haven gemist

Gemiste kans nummer twee

Morgen kom ik naar je toe

na jaren afwezigheid zo ver van jou.

Morgen ken je me misschien niet meer

en zie ik ook in jou niet meer de zelfde vrouw

Als toen de korenbloemen nog de zwaluwen verleidden

met hun kleuren en hun geuren,

Toen de treinen door ons rokend landje stoomden

en de laatste paarden over de kasseien tjokten

en de rock ‘n’ roll nog zeldzaam was op radio

en televisie even grijs bleef als de hemel toen.

Morgen kom je naar me toe

na wereldreizen op de verste zeeën.

Morgen mis je misschien de haven

en dan missen we mekaar voor altijd weer.

25/7/2012

25-07-2012 om 00:00 geschreven door Frankie