Optie op hoop
Ik hoor niets door het venster van mijn wanhoop
met mijn oren die verdoofd zijn door angst voor sterven,
streven naar voldoening wordt een ware wedloop
tegen tijd en ruimte, roem en roes verwerven.
Ik zie niets door het venster van mijn argwaan
met mijn ogen die verblind zijn door zo veel geruzie
wegens geld en afgunst vaak omwille van een loopbaan
of een ingebeelde zelf verzonnen soort illusie
Ik voel de kilte van het enig overblijvend raam
die vlot versmelt met celsiussen in mijn hart
En prompt voel ik alle laatste krachten onbekwaam
omdat de knoop in mijn geest niet wordt ontward.
Ik breek het venster dat me opsluit in mijn toren
en ontdek je schaduw in de felle zonneschijn
En ik krijg hoop om weer te voelen, zien en horen
Dat alle dagen dank zij jou de moeite zijn
|