,

Campo Santo*       (het waar-gedicht)

Opeens braakt de spot een lichtstraal op het plein

waar ooit koetsen de boerenkarren verdrongen.

Wegens veemarkt halfweg naar de school

waar twee bruggen de weg versperden

en ik geboren ben.

Als de getuigen zijn gestorven, wordt mijn dorp een mysterie

waar alleen mijn moeder nog durft over vertellen.

Maar de mist verstikt het licht.

Zelfs van op het Heilig Kamp is de berg onzichtbaar.

Waar je ook bent

is Amandus ooit geweest, maar niet geboren.

De conceptie van de stad is voorbij,

en de euthanasie is nakend.

21/10/2012
*Kerkhof Sint-Amandsberg

21-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Snelwegdroom 2012

Kijk goed uit voor kogels die verdwalen.

Voor egels die de rijweg oversteken,

Dronken kerels en verborgen palen,

voor de dingen die opnieuw ontbreken.

Wacht u voor vermoeidheid die u overvalt,

voor honger naar de veel te verre steden.

Uw gezelschap schreeuwt te haastig halt

met spijt dat het met u is meegereden

Vermijd de bekers met goedkope tranen

of de winkels waar u slechts met bloed betaalt

Politici die zich te snel een keizer wanen

Of de bakker die de hardste noten maalt

Versier een dame met een snelle ijle kus

en zoek een snelweg zonder naam of code

stop niet, respecteer de klandestiene lus.

Van deze boodschap bent u nu de bode

 
19/10/2012

19-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Eeuwige liefde

Eeuwig durend is de liefde die geen einde kent

en ooit begonnen is zoals de zon de mist verdrijft,

met warmte die de kille neveldamp verwent

zodat je snel gaat denken dat dit altijd blijft

Stel je voor dat ik voor altijd in jouw buurt mag zijn

en nooit zal weten hoe het is om jou te missen,

dat we samen door het leven razen als een trein

die zich nooit van eindbestemming kan vergissen

omdat eeuwigheid niet doelloos is of schijnt

Maar een doel is van veredeld zuiver romantiek

en lijkt alsof het nooit of nooit verdwijnt

doch verder galmt als ritmezwangere muziek

Zo echt als eeuwigheid ook is in onze dromen,

zo erg is waarheid die ons zegt dat wij ooit sterven

Aan de Liefde van de mensen kan geen einde komen

Als we die van andre mensen zien en erven

12/10/2012 

12-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Morgen

Morgen mag ik naar de grote school

en met alle andre kindjes spelen

leer ik zwemmen, voetbal en viool:

geen tijd om me nog te vervelen.

 Morgen reis ik weg van 't oude huis

en ga gezellig met jou samenwonen,

ik hang nergens nog een kruis

en zal mezelf op tijd belonen.

Morgen ga ik nog eens naar het graf

waar mijn ouders samen rusten.

O, hun liefde die was werkelijk af,

zelfs toen z' elkaar wat minder kusten.

Morgen lig ik in de bleke kliniek,

eenzaam en van iedereen verlaten.

En al voel ik me ellendig ziek,

toch komt niemand met me praten.

Morgen is een dag als alle dagen.

Zonder trots, geloof of kracht.

Och God, ik zou u willen vragen

waarom gij altijd naar me lacht.

6/10/2012

06-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Antwoord

Vraag me niet waarom ik gedichten ben aan 't schrijven,

als de zon doorheen de wolken boort en lacht naar mij.

Waarom anders zou ik stil genietend binnen blijven,

dan voor dit gevoel vol rust, het maakt me innig blij.

Vraag me niet of al die dingen soms niet gaan vervelen,

dat herhaalde repetitieve wentelen van de tijd,

als ik je huid, je haar, je wang, je mond kan strelen

en dit alles vol wil houden tot in eeuwigheid.

1/10/2012

01-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie