Een vlieg komt in een auto terecht, enkan zich pas bevrijden na een lange autorit.

Ik voel me soms zoals die vlieg.



Niet in Gent

Ontworteld en ontvoerd, gevlucht en gans ontheemd

alles rondom mij is ongezien, zo spoorloos en zo vreemd,

In mijn omgeving lijkt alles en elk wezen verdwenen en voorbij,

mijn ganse leven is verdampt in mist en draadloze brij.

ik raakte het spoor bijster, ik stapte op de tram in Gent

Maar hier is niets of niemand die mij ziet of kent.

Hoger raak ik niet, er spuit een gifwolk uit een fles,

Ik val omlaag, bewegingloos, ik herken het, dit bordes.




25/6/2023

25-06-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit is het derde gedicht waarmee ik deelnam aan de wedstrijd uitgeschreven door de gemeente Zwalm.

Deze prachtige molen prijkt in het unieke landschap van de streek van de rivier Zwalm, waarnaar de gemeente genoemd is.






Vinkemolen

Aangewaaid vanuit het Noorden,

neergevallen en weer opgestaan,

sta ik klaar om koren te vermelen

zodra men mij ooit nodig heeft.

Beschroomd vol liefde en respect

wijken huizen en bossen van mij weg,

het landschap tilt mij omhoog.

Vereerd geniet ik van elk soort weer

en wuif met mijn wieken naar de wind.

20/102021

20-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Een tweede bijdrage voor de eerder genoemde wedstrijd van de gemeente ZWALM.

De Molenberg is een bekende beklimming in de Ronde van Vlaanderen. (wielerwedstrijd)

Aan de voet van de helling in de Vlaamse Ardennen vloeit de Zwalmbeek, en draait de prachtige watermolen naast de (nu gesloten) Mechelse Koekoek, een restauran

Molenberg

Alleen het startblok is op rust:

De zwijgende macht van molenbladen

kracht zuigend uit het kolkend water.

De keien glanzen van zweet en regen

maar ook van zonnegloed die schokt en lokt

Naar het  zuchten op de vlakke top

Waar de koekoek nooit kon landen

En de ereplaatsen wenken.


9/10/2021

09-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

De zee

Schuim op de vloedlijn

als het restant van een scheerbeurt

Onaf door de interventie van de branding

Opstuwend tegen elke overwonnen golf

die zich strategisch terugtrekt

Na een vergeefse aanval op het jutgebied

Spat open in een kokhalzend gebries

Gekleurd als koffiefiltersap na de herkansing.

Minusculer dan de adem van de nevel

Die de vissers op hun wrakken misleidt

Zinken de restjes luchtbel in het bed van zand

Om nooit opnieuw de zelfde weg te volgen,

Nergens hun verhaal te doen

Niemand te helpen

Het leven te overleven.


22/2/2018

22-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Onware bliksems

Het onweer woedt in alle hevigheid en drenkt het land met afvalwater,

de wapens zwijgen net zolang de heerser niet van hemd verandert,

en op straat verdwalen predikanten met hun boodschap over later.

De koning vindt dat burgemeesters zorgen dat de burger eerlijk handelt

ergens vindt een dokter dat de ober nieuwe pillen tegen hoofdpijn nodig heeft,

maar mijn kippen laten duiven overvloedig van hun overtollig eten stelen

toch verkondigt elke winkelier dat mijn kind nog onvoldoende pret beleeft.

Wie geen tv heeft, heeft geen andre keuze dan zich stierlijk te vervelen,

wie geen krant leest, is niet langer op de hoogte van de ware achtergrond

En wie de trein mist, komt zijn hele leven lang niet tijdig ter bestemming.

Als je van de vogels houdt, dan zit je in het gras genietend van de morgenstond,

En uitsluitend als je snuift en rookt of drinkt, ontga je echt die laatse remming.

Kom naar zee, want daar alleen is vakantie wat elk mens er van verwacht,

Het BMI is in deze tijd de richtlijn die bepaalt wat we doen in 't dagelijks leven,

zolang er geld is, en je alles koopt waaraan je al die jaren hebt gedacht.



Je hoeft in 't algemeen slechts naar het allernieuwste duur bezit te streven

want je aanzien is je toekomst, en je kansen liggen dan voor 't grijpen,

alleen de regen en de wind die moet je in de toekomst stevig controleren



Ze bepalen je humeur, de zon, de tranen, de vruchten die niet willen rijpen,

als ze plannen saboteren , successen waarderen of inspireren, je geest motiveren,

de feiten negeren, leugens fantaseren, waarheid torpederen en geluk simuleren 


29/6/2017

29-06-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Wie de uil niet zien en wil,

draagt beslist een foute bril

14-05-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Pokken

Pokje pokje pokje

als een sierlijk witte klokje

als een feestje in een rokje

pokje pokje pokje

kleef je als een lijmend stokje

aan een schutsel van een hokje

Pokje pokje pokje

in de zee zit menig pokje

als 'n vergeten mosselsokje

Pokje zee pokje zee

in de pan mag jij niet mee.

Pokje pokje pokje

Ik lust nog wel een brokje

Dank aan 't flinke kokje!

11-08-2016 om 23:14 geschreven door Frankie

Nooit

Dronken zijn is een waas

dat getrokken is over alles wat kwetst en bang maakt,

een vlucht bij gebrek aan hulp

aandacht, initiatief en alles wat de twijfel

verhult, oplost, wegneemt.

Het is een keuze van wanhoop

of een keuze voor verstoppen wat je dagelijks kwelt

om niet te doen wat je moet,

uit te stellen wat je kan redden van ijlte

door luchtledigheid te kopen.

03-08-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Vezels

De sappen van mijn ochtend drogen langzaam op,

de schors verhardt en de ringen groeien door.

Steeds verder reikt de horizon,

de wortels zoeken naar mekaar.

Alleen het weer blijft moeilijk te voorspellen

en terwijl de bast verbrokkelt,

onverhoopte ogen sluiten,

ongedierte binnendringt

in de vertrouwde spelonken

waardoor ik dwaalde, op zoek naar nieuwe gedachten,

verwelken elk om beurt de bloemen die ik zoende,

en koester ik de vezels die nog overbleven.


20/5/2015

20-05-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Hunkering

Ik draaide mee met het licht van de sterren,

zwakke stralen volgend, bruisend vol verwachting.

Alleen de poolster boeide me maar matig

want het noorden wou mij kwijt.

Ze smolten weg, verblind in de witte kim van een mistige horizon,

geschrokken door de wekker naast mijn bed.

Nog koppig volgde ik de melkweg,

doch die keek niet om

en ik al evenmin.

Zo miste ik wellicht het zuchten van mijn schaduw,

onvermoeibaar mijn stappen volgend,

hunkerend naar iets van laatste aandacht

maar doodsbang voor de duisternis.

28/4/2015

28-04-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Morfine







Zaligheid spoelt door mijn spieren,
krampen smelten in het ruisen van de storm.
Neen, ik wil niet langer sterven, 
zelfs al hoor ik lang niet alles wat je zegt, 
en voel ik hemelen zwellen in mijn hoofd, 
zo zalig als een mist die me niet langer dwingt in mijn eigen huis te blijven.





Kijk me zo niet aan, 
laat me schateren en proesten. 
Dat ik je niet ken is ineens vermakelijk,
mijn wachtwoorden druppelen op de vloer en niets is minder grappig.





Nergens kan ik nog binnen, 
behalve waar nog alles te ontdekken valt.
Mijn oude lakens ben ik in deze roes eindelijk kwijt.
Laat me even mijn ogen sluiten
en na een poos misschien verval ik opnieuw in de routine

27-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Vlinder






Ik wou dat ik een jonge stoere witte vlinder was, 
maar dan eentje die bestemd is eeuwig te gaan leven,
die gewapend met een trui, een hoed, een regenjas, 
de wereld ziet omdat zijn krachten nooit begeven.





De blanke bleke bloemen zou ik bovenal verkiezen, 
want hun stuifmeel zegt me nooit ‘Jij bent racist’ .
En nergens zou ik ooit de juiste weg verliezen, 
indien ik de naam van alle groene planten wist.





En komt de winter of de herfst met storm en regen,
dan leef ik verder op mijn eigen hoopje proviand.
Maar niet te gulzig om ook niet te veel te wegen, 
anders tuimel ik omlaag en kwets mij op het land.





Ik wou dat ik een lieve, niet te rare vlinder was,
zodat de vogels mij wat langer lieten leven,
en ik me tijdig kon verschuilen in het groene gras
om me te redden, al ware ’t maar voor even.



10/4/2014

10-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Tuin

Als de zon in het oosten ondergaat,  

en ons in de vrieskou achterlaat,  

als de vissen paaien in de bomen

en de meisjes over auto’s dromen,

dan zal ik juichen dat de liefde zegeviert,

dat de vele goden zich verzoenen,

dat de koning straks mijn huis versiert

en troepen schouwt met rode schoenen.

Dan zal mijn hond de pacht betalen,

de dokter eeuwig blijven leven,

mijn moeder weer haar koffie malen,

en geen moer om onze wensen geven.

Dan zullen ziekten onze wereld sterken

en verstandigen voor sukkels werken.

Maar als de nacht dus eeuwig duurt,

dan is er niemand die mijn tuintje huurt.

17/12/2013

17-12-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Monding

Ben je op de vlucht

voor de kou of voor de honger?

Boven in de lucht

zonder doel zomaar om van het uitzicht te genieten

denkend aan het nest dat je kindjes ooit verlieten

zoals jij voorheen, toen was je jonger.

Spreid je wijde vlerken

boven wouden en rivieren,

hoger dan de kerken

en fabrieken van ideeën en overtuigingen

Stijgend dan weer dalend via buigingen

kijk je neer op de andere dieren

Waar vlieg je heen

Wat drijft je naar de zon

Of val je als een steen

Uitgeput van altijd maar te reizen en te zwerven

tot je heel ver van je eerste nest gaat sterven

en uitmondt aan de bron

27/11/2013

27-11-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Vlieg

Vlam, deze vlieg zal nooit meer vliegen,

me beletten mijzelf in slaap te wiegen;

zalig zonder zoemen zondig soezen

van de ene roes naar nog meer roezen,

want insecten waren nooit mijn ding;

niet als ik eet, en evenmin wanneer ik zing.

Dat moet gevierd, ik maak het kond,

niet langer vette vliegen op ’t plafond!

Ik breng een toost, ik hef naïef het glas,

en zie dat het beest er in gevallen was.

14/10/2013 

14-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Piramide

Modderpaling vlucht weg in het zonnig groen,

telkens als de wc-eend haar beklemmend vocht

gemixt heeft met de planktonrest van toen,

gestikt in de meanders voor de hoogste bocht.

Boerenzwaluw dwaalt de hoeves en het bos voorbij

zoekt naar slijkmaterie en wat stengels, paardenhaar.

Ze vindt nylondraad en fijne folie in de raffinaderij,

onherbergzaam  schraal, vol rook en vol gevaar.

Mensenkind dat ongewenst, hier opgroeit en wil reiken naar de top;

dat weent om wat het wenst te krijgen ook al kost het hem zijn eer;

Al zijn lusten onbegrensd verbeten nastreeft  zonder pauzeknop

eindigt als een voetnoot in de krant, bij varia in het verkeer

23/5/2013 

23-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Terug naar vader
(eik)

Nooit als voorheen hoor ik de vogels zingen,

want ze hebben mijn collega's uitverkoren

om de wind en wolken te doen swingen

en de wereld met hun liedjes te bekoren.

Geen oudjes gaan nog in mijn schaduw rusten

als ze na de middag stilt' en slaap gaan zoeken.

Duizenden verliefden zag ik, en ze kusten,

net als speelden zij in films of boeken.  

Mijn botten stonden vorig jaar op springen,

maar ik zuchtte, kraakte, kermde, beefde.

Enkel kleine jongens kijken naar mijn ringen;

niemand wou ze zien toen ik nog leefde.

Er is niemand die mijn ringen ooit wou kopen,

Slechts die knapen willen ze geduldig tellen

om dan snel naar moeder thuis te lopen

en joelend aan mijn vaders eiken deur te bellen.

16/5/2013

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Zopas vernomen dat de moeder van onze schoonzoon
op 60jarige leeftijd onverwacht overleden is.
We keren terug naar België en dit blog zal even stilliggen.
Dank voor uw begrip.

Crisis

Palmbladeren hangen lusteloos omlaag, langsheen de stam

die ze bewonderd en gevoed heeft.

Hun schaduwen prijken niet langer zelfstandig op de rambla,

maar versmelten vormeloos onder de voetstappen

van een naamloze menigte wandelende vluchtelingen,

ver weg van wat mensen die het beter zouden moeten weten

doodleuk crisis noemen.

De vruchten vallen machteloos zonder na te denken

omlaag, omdat er geen werkbaar alternatief is.

Verwondering is doodgeboren sinds de tuinman

niet meer weent als de wind gaat liggen

maar klaagt over procenten.

24/3/2013

24-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Albatros

Met vermoeide vleugels zweef ik

boven de nevels van een klamme oceaan

op zoek naar land aan de wazige einder,

soms oplichtend onder een twijfelende zon,

een glimp van Eden, een sprankel hoop,

dankbaar voor elke stuwing van inversie.

Als warme liefde mijn vlucht ondersteunt

en me leert dat je slechts kan leiden

wanneer er gewillige volgers zijn,

zo blijf ik streven tot ik de zonsondergang

niet opnieuw kan bewonderen.

20/3/2013

20-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Oradour

De wouden rijzen boomsgewijs uit de dalen

en geven 't groeien op,

zich zelfgenoegzaam steunend aan malkanders lover,

heuvelend als waren ze een nieuw gebergte.

Centraal tussen Alpen en Oceaan,

groengrijzend glimmend onder miljoenen sterren

zoals alleen nog hier de nacht laat zien,

te ver van leds en spots en natriumlampen,

die de bochten van de E-weg strelen.

Te ver van motoren die rokend klagen

en de stilte van het woud belagen met damp en roet.

Cantal is ruw en zoet, vergeten door de kranten,

de brochures, de stromen zonnebrillen, de shorts en de diva’s.

Praat niet te luid, dat kan hier niet,

denk niet te breed, dat hoeft hier niet.

Ga zitten in de sneeuw en kijk toe hoe je schaduw groeit.

 23/11/2012

23-11-2012 om 00:00 geschreven door Frankie