Aftertrump

Nadat ook de rook bevroren naar beneden stortte

en de zon van schaamte oprees in het noorden

onderweg ontdubbeld als een laatste gezonde cel

die zich deelt in identieke entiteiten,

stijgen de wespen op zoek naar koelte

omhoog naar een verdwaalde ouderwetse drone

doelloos op zoek naar meer instructies

die decennia geleden zijn verdwenen 

in een melkweg vol gebroken zwarte gaten.

De Eiffeltoren alleen blijft overeind in de stofferige tuin

waar de oceaan alleen rottende wieren achterliet,

beurtelings geroosterd en ademloos gestikt,

en niemand kan nog stamelen:

Souveniertje uit Parijs.

08-03-2025 om 00:00 geschreven door Frankie

Kon je maar


Genieten van de adem van de bloemen

Proeven van de honing

Drinken van gemorste cavadruppels

Verzwonden in de assen van je passies.

Tranen blussen nooit de spijt

En bitterheid draait de wijzers van de klok

Nooit in de richting die de zon

In het diepste Zuiden volgt.

Kon je maar

Het genot van vroeger dempen

Met de pijn van morgen

En kon je dan maar dromen van de sterren

Die je nooit bereiken zal




13/3/2022 publicatie op sennet

30/9/2021 realisatie

13-03-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor buurvrouw Nathalie, airhostess bij Brussels Airlines



Vlucht

Straks vlucht ik heel ver weg van mijn huis

mijn sleur, familie, al mijn goede vrienden,

van zowel mijn souvenirs als het feestgedruis,

en flitst de vraag waartoe ze ook weer dienden.




Ver weg van de schaduw van mijn regenboog

verdwijnt het eeuwig draaien van veel wielen

verschijnt een lichte blauwe koepel hemelhoog

die mij verzoekt om vol ontzag te knielen.




Boven de kwijnende wouden en zieke zeeën

de smeltende bergen, de groei van woestijnen

de stikkende doolhof van stervende steden

wil ik dit bewust uit mijn hoofd doen verdwijnen.



En dan droom ik in de roes van vlucht zoveel

dat men de wereld van hierboven zou willen zien

en samen onderweg is naar een leefbaar juweel

en ooit veilig kan landen, heel misschien. 

9/11/2021

09-11-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Waarom (ik niet?)

Waarom heb je mij niet geschreven

toen je me doorleefd had en ik je ontroerde,

aangrijpend als de aanval van een tijger

klauwend naar je handen en je hart?

Waarom heb je me niet getekend,

geschilderd of gekneed, gevormd en gelost,

 toen de regen vers in je vingers trilde

alsof je ziel tot ontploffing kwam?

Waarom  heb je me niet gezongen,

verkondigd, verspreid en uitgebazuind,

impulsief als een verwaande tiener

schreeuwend zonder te luisteren?

Waarom heb je me verwaarloosd

en ben je gevlucht naar het park van pret

waar je werkte voor de keizer van Wall Street

terwijl in mijn huis de kaarsen doven?



23/7/2020

23-07-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Als een duif

Te trots en toch onzeker,

vol twijfels en los van de aarde,

te hoog en nochtans vol vrees

Angstig en overmoedig zoekend naar het licht

dat overvloedig tsunamigewijs verstikt

maar van de verkeerde orde.

Verlamd en moedeloos

snakkend naar de vergeten routes,

vleugellam hunkerend naar een horizon

ongrijpbaar als de dag van gisteren,

kiezend tussen hoop en onzekerheid

alsof een risico fataal moet zijn.

Te trots om toe te  geven

Uitziend op de rotonde zonder einde

Vol minachting voor alle dilemma’s

negeer ik elke afslag en stijg ik op

in het besef dat ik alleen zal blijven

en  zonder controle zal landen.

13/7/2020


 

13-07-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Janus

Twee richtingen houd ik in het oog:

het gisteren en het morgen,

het voltooide en de zorgen.

Zonder argwaan konden de zorgen komen

vermomd als slinkse jeugdgebonden dromen,

en raakte niets nog af

het werd mijn straf

Geluk werd gelijk aan werk met een punt achter

van vriendschap was ik sporadische pachter.

Janus verliest niets uit het oog

is het nat of is het droog,

Janus heeft dagelijks meer verleden achter de rug

en tastbaar komt daar niets van terug.

Overweldigd door herinneringen zit ik vast

niet alles krijg ik in of uit die kast

mijn blik reikt niet verder dan mijn adem

die zingt en zinkt omlaag vaam na vadem.




Janus begint nog nauwelijks iets nieuws te zien

wetend dat straks de avond valt,

misschien.




3/1/2020

03-01-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Dag twee    (2   1    2020 )

O wee dag twee

voortaan geen één

dag één meer in maand één

Ik voel me zo alleen

Rijmen in stramien

op twintig negentien

kan niet op twintig twintig behalve dubbel twee nul

maar dan wordt dit poëtische trash en gelul,

de wensen zijn vergeten

verteerd samen met te veel eten

de voornemens gestikt

hebben ons hier andermaal verslikt,

en in plaats van ons dit jaar te engageren

laten we ons 366-voud gewoon deprimeren.




2/1/2020

02-01-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Sleutels in de kudde

De uitweg zoeken als er geen problemen zijn,

piekeren over vragen die je niet stellen kan,

wakker liggen over nachtmerries die je ontsnapt zijn

dwalen in de richting die de wind je instuurt,

blind vertrouwen dat de kudde de ravijn vermijdt

vaststellen dat je je sleutels bent vergeten

en dan in je ogen wrijven

en zeggen dat alles ok is

omdat die stem vraagt of je goed geslapen hebt.




26/2/2018

26-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk









Geluk is als een hoge witte wolk
badend in de zon
Achtervolgd door een fietser op de snelweg
Zonder mast en zonder vlag er boven
Maar volop genietend aan de loef
Van het gezang van wielewaal
en nachtegaal
Handig laverend naar het westen
Strevend naar de droom
Dat zo
De zon niet ondergaat
En de sterren blijven staren
Met nooit vermoeide ogen.


4/2/2018

04-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Contact bij de supermarkt.

Een auto wringt zich op de laatste vrije plek van de parking naast de kerk,

en het vrouwtje dat stuurde, heeft geen aandacht voor de knappe jonge dame.

Die heeft nog twee dozen met een wonderlijk product tegen lage prijs.

De regen jaagt beiden naar een afdak waar nog velen schuilen.

Winkelkarren knarsen druipend voorbij en worden van munten beroofd.

Poetst u zelf uw ramen? vraagt de juffrouw toch nog heel voorzichtig.

Ik heb nog recht op een laatste telefoontje, waagt het oudje toch.



18/12/2017

18-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Brand

Brandend vuur, brandend stuur,

brandende straat, brandend gelaat,

brandende heg, brand onderweg,

brand die je vreest, waarbij je leest:

overal brand, niets aan de hand!

Brandende wangen, brandend verlangen,

brand in mijn hart, brand maakt het zwart,

brand in je ogen, ik heb gelogen,

brand vol gratie, in elke natie,

brand die welkom is, die poetst en kuist,

brand die met gretigheid mee verhuist.


Brandende vos, brandend bos,

brandende kaars, brandende laars,

brand in de school, brand op de dool,

brandende fakkels, het zijn maar kwakkels,

brand in 't paleis, brandend ijs,

brand die hoop geeft en dan weer dooft

brand waar niemand nog in gelooft.

Brandende schriften, brandende liften,

brandende horens, brandende torens

brandende documenten , brandende monumenten

brandende perken, brandende kerken,

brandend verleden, brandend tot in 't heden

brandende zoenen, brandende miljoenen

brandende katten, brandende schatten

brand die perspectieven doodt en velen kwetst

brand die de toekomst van het mensdom schetst .


11/7/2017

11-07-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Genot

Is een bloem dan mooier

als ik die niet pluk

En is de maaltijd meer geslaagd

wanneer ik niet bijschuif aan de tafel ?

Ben ik wijzer wanneer ik alle kranten lees

en standvastig zap van scherm naar zender,

of versnipper ik mijn eigen puzzle ?

Kom je elke avond naar mijn kamer

van zodra ik beide ogen sluit,

of kom je spoken door mijn dromen

die ik elke ochtend weer maar eens

vergeten ben ?


24/1/2014

24-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Wedergeboorte nummer vier

Waarom loop je voorbij

zonder op te kijken

Hoe voel je je op het eiland

tussen je beide oren

Wat hoor je als men fluistert

dat je veel ijdel bent

Wie laat je binnen

in de maskerade van je dromen

Wanneer bloei je open

en begint het concert van je leven

Hoe open ik de oester

Of kom je zelf uit je valse schelp

Waar bewaar je je parels

Of blijven ze gewoon zonder waarde

24/7/2012

24-07-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Graven





Terwijl de bladeren vallen,
te moe van wachten op de winter,
ontdek ik twijgen om te snoeien
weg van de essentie van hun zijn;
de takken als uitwassen van verlangen
die zonder plan wildweg lichten zoeken
waar flitsen als bliksems hen misleiden
tot ze onontwarbaar klaar voor besparingen
op water en mineralen
ten prooi vallen als gekandelaberde platanen
wegbuigend voor de koppigdurende wind
aan de tanden van de ketting.
Als de stam dan ijdel pronkt
gun ik hem zelfs zijn wortels niet:
de spade doet zijn werk,
geen morzel , geen draadje
van de roots gaan blijven.
Ik zoek mijn moeder op.

27/11/2011

27-11-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Tenzij

Tenzij je me belt,
zal ik eenzaam voor de televisie treuren
Tenzij je me schrijft,
zal ik morgen de post negeren
Tenzij je me roept,
zal er heden nog maar weinig gebeuren
Tenzij je me zoekt,
zal ik herinneringen aan jou eren.

Tenzij je me vindt,
moet ik me elders gaan verstoppen
Tenzij je me grijpt,
vlucht ik weg in mijn gedachten
Tenzij je me bindt,
kom ik aan je voordeur kloppen
Tenzij je me kust,
droom ik verder van zwoele nachten


3/8/2011

03-08-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Moment

Zo nu en dan wel eens overkomt het mij,
dan klamp ik me vast aan dat ene moment
zo intens als een stortbui in Recife
na een zalig zwoel bezwete stranddag.

Dan wil ik dat moment graveren in mijn harde schijf,
brandmerken in mijn hart
met de steun van elk impuls van dat ogenblik:
wat ik zie, hoor en  ruik ,
maar vooral wat ik voel met mijn lippen en mijn hart,
mijn adem en mijn haar,
mijn vingertoppen en mijn ganse huid.

Maar terwijl dat ene ogenblik
gegrift wordt in mijn ziel vol heimwee
stijgen de kommer en de hunker
naar meer van dat en iets nog rijker
dan dat hopeloos verdwenen
moment


5/7/2011

05-07-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Oogcontact

Ik zie ogen die zien,
kijken, zoeken, staren.
Ik zie ze wel, maar
kijk er niet naar,
want ik zoek geen oogcontact.

Ik zoek in de rekken
van de grote winkel,

Ik zie honderden ogen,
evenveel benen, voeten

evenveel handen
grijpend in de rekken,
evenveel ogen die zien
soms kijken, zelden staren,
altijd zoeken, speuren
tot ze in de vele winkelrekken
vinden wat ze zoeken

Misschien terloops
zie ik vluchtig
oogcontact

26/5/2011

26-05-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Misschien Régine

Je had vast een naam,
maar ik ken nog alleen de kleur van je haar
de stilte van je passen
en de geur van de jurk die je droeg.

Misschien was het Régine
maar wellicht was het anders
iets wat me toen
had kunnen doen dromen.

Ik heb er niet naar gevraagd,
uit schroom zelfs niets gezegd
alleen bedankt
na de stille dans
met trage passen,
behoedzaam schuivend
op een vergeten melodie
een naamloze herinnering
die ik kan oproepen voor mijn ogen,
mijn vingers kan doen trillen
mijn verbeelding nostalgisch bedwelmen
onder de twijfel of je je ooit hebt afgevraagd
of ik ook een naam had.

5/5/2011

05-05-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Horizon

Ik stapte heel mijn leven naar de horizon
tot ik pijn kreeg in mijn hielen en mijn kuiten
met eeuwigheid te zoeken zonder aankoopbon
en ruimte stelen die ik nergens scheppen kon.

Die ene horizon is hier niet zoals daar
Want ik heb geleerd door jaren observeren
hoe horizonnen verschillen per streek per jaar
voor wie geen strandhotels wil exploiteren

Ik wil niet weten dat ik bij de einder kom
als ik besluit me neer te vleien in de zon
als ik blijf stappen naar een zeker heldendom
dat ik door niet te dromen best bereiken kon

Eens op een zondag word ik wakker zonder doel
en zie ik nergens rond mij nog een horizon
maar kwelt mij niets meer erger dan het loos gevoel
alsof ik nooit mijn horizon bereiken kon

14/1/2011

14-01-2011 om 00:00 geschreven door Frankie

Aanrijding

Je zei me dat je pijn had
en je tastte naar je nek.
Een rilling schoot door mijn rug
ik trilde even als een blad.
Even dacht ik: ik word gek,
misschien verdwijnt het wel vlug !

Onze wagen was geraakt

langs achter, een ferme schok
doordat een rem blokkeerde.
Er werd geen ruzie gemaakt,
't liep af als een goede gok
die niemand ensceneerde.

De angst ebt nu langzaam weg

en je voelt opnieuw geen pijn.
Dat heeft me gerustgesteld;
je glimlacht als ik dat zeg,
omdat veilig samen zijn,
alweer alles is wat telt


13/1/2011

13-01-2011 om 00:00 geschreven door Frankie