Nieuw vuur

Dit zijn de assen van het vuur

dat gisteren nog gretig laaide.

Vlammen, transparant en puur

die naar meer zuurstof graaiden.

Ik veeg ze met een stoffer op

en knipper met mijn ogen,

alsof ik draaide aan de knop

van mijn gezichtsvermogen.

Er liggen assen bij het vuil,

warmte van vergangen dagen;

ik glijd langzaam in een kuil,

je moet me nu niets vragen.

Ik draai me om en zie de zon

die zich zo lang verstopte,

ik strek me uit in het gazon,

beseffend wat niet klopte.

'Ik heb het binnen zo benauwd',

hoor ik mijn vrouwtje klagen.

Het is er immers stil en koud;

ik wil haar steeds behagen.

Warm applaus van kinderhanden

bevestigt wat ik had vermoed:

nieuw vuur doet liefde branden,

die ons blakert in haar roet.

31/5/2013

31-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Honger

Laat me zingen met dat liedje uit mijn jeugd,

geef me aandacht als ik waarschuw voor de regen,

doe me lachen als ik tranen van een ander help verwerken;

roem me om mijn zweet, mijn ijver, mijn liefde en mijn deugd

en als je denkt dat ik soms lieg, spreek me dan tegen;

maar verkondig het niet in drukvorm of in kerken.

Omhels me niet tegen je zin wanneer ik voortga,

geef me iets te eten vooraleer ik doodga.

 Lees de boodschap  op het kattenbelletje,

vertel me niets van wat de dokter je verklapte;

haal nu vlug die doos met oude brieven van de zolder,

en vergeef me die verspreking zo ongewild na dat relletje,

toen ik zonder argwaan naar de voordeur stapte

en je schrijven per abuis aanzag voor kolder

 Wat je denkt, dat wil ik hier van jou niet weten;

als ik doodga, geef me dan nog iets te eten.

 30/5/2013

30-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Kusttram  (revisited)

Met mijn opa langs de kust,

knarsendgele waggeltram stopt niet voor de bunkers,

spiedend als schildpadden verscholen in het zand,

spottend met ruïnes langsheen het spoor

voorbij de duinen met meer roestbetonnen bunkers.

En strand waar geen kind mag spelen.

Maar mijn opa zwijgt, hij weet niet waar beginnen

aan verhalen van angst en bloed en tranen

en ik voel zijn warme hand.

Met mijn kleinzoon langs de kust,

flitsend blitse publitram stopt niet voor de lichten,

schreeuwend als wolven in knalgeel schapenvel

langsheen projecten met glasgebetonneerde flats

en strand waar kinderen spelen.

En mijn kleinzoon zwijgt niet, hij stelt voortdurend

zijn vragen over pret en sport en opa

en ik grijp zijn kleine hand.

28/4/2013

28-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Piramide

Modderpaling vlucht weg in het zonnig groen,

telkens als de wc-eend haar beklemmend vocht

gemixt heeft met de planktonrest van toen,

gestikt in de meanders voor de hoogste bocht.

Boerenzwaluw dwaalt de hoeves en het bos voorbij

zoekt naar slijkmaterie en wat stengels, paardenhaar.

Ze vindt nylondraad en fijne folie in de raffinaderij,

onherbergzaam  schraal, vol rook en vol gevaar.

Mensenkind dat ongewenst, hier opgroeit en wil reiken naar de top;

dat weent om wat het wenst te krijgen ook al kost het hem zijn eer;

Al zijn lusten onbegrensd verbeten nastreeft  zonder pauzeknop

eindigt als een voetnoot in de krant, bij varia in het verkeer

23/5/2013 

23-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Terug naar vader
(eik)

Nooit als voorheen hoor ik de vogels zingen,

want ze hebben mijn collega's uitverkoren

om de wind en wolken te doen swingen

en de wereld met hun liedjes te bekoren.

Geen oudjes gaan nog in mijn schaduw rusten

als ze na de middag stilt' en slaap gaan zoeken.

Duizenden verliefden zag ik, en ze kusten,

net als speelden zij in films of boeken.  

Mijn botten stonden vorig jaar op springen,

maar ik zuchtte, kraakte, kermde, beefde.

Enkel kleine jongens kijken naar mijn ringen;

niemand wou ze zien toen ik nog leefde.

Er is niemand die mijn ringen ooit wou kopen,

Slechts die knapen willen ze geduldig tellen

om dan snel naar moeder thuis te lopen

en joelend aan mijn vaders eiken deur te bellen.

16/5/2013

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Sportkar

Je zat daar, in je sportkar rood en spetterend van chroom,

je blonde haren losgewaaid ondanks een nukkig lint,

strak voor je starend, als gevlucht uit een verboden droom,

even pozend voor een stoplicht in de warme lentewind.

Heel even dacht ik dat je blik de richting van mijn kijken sneed

en dat je slikte, want het wachten duurde ook voor jou te lang.

Maar toen je aangemoedigd door het groen weer verder reed,

werd ik wakker uit fantasmen over haast vergeten drang.

Het landschap schoof weer sneller weg voorbij mijn ogen,

en het chroomgeschitter was versmolten in een verre mist.

Je gaf nu volgens mij meer gas dan je eigenlijk zou mogen,

en zou wel nooit beseffen wat ik toen met weemoed wist.

9/5/2013

09-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Lege handen

 Als er echt geen God zou zijn,

dan konden we Zijn bestaan niet ontkennen,

Hem niet de schuld geven van alles wat fout gaat,

en niet twisten over hoe we Hem noemen.

Dan hoefden we niet meer te bouwen en te onderhouden,

geen plek meer voor ijl gebed en smeken,

geen tijd voor wat men doet uit vroomheid

die geen reden meer heeft om te overleven.

Als er echt geen God zou zijn,

kon liefde niet gespiegeld worden vanuit een ideaal

dat rede, wetenschap en kennis overtreft,

en zou ik alleen nog huilen

omwille van mijn lege handen.

4/5/2013

04-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Geen kater

Vul de gaten tussen het opstaan en het slapen,

tussen de jeugd en het pensioen,

de onschuld en de gevangenis,

de stress en het doodververveelde gapen

de afwijzing en de zoen

hoe groot ook het verlangen is

om de gaten te vullen

tussen de honger en de indigestie

de armoede en de overvloed

de boezemvrienden en de dwaze knullen

die blijven leven naast de kwestie

alsof alleen de sport hen leven doet.

Want alleen met gaten vullen

heb je een leven van voldoening,

een tijd waar geen plaats is voor een kater,

al bevat je rekening nog zoveel nullen,

het moment van uiteindelijke verzoening

is voor geen mens een zorg voor later.

1/5/2013

01-05-2013 om 00:00 geschreven door Frankie