Vooruit (2de versie)

+ epiloog

Een moeder blijft moeder voor het leven

alleen de blaadjes van kalenders verdwijnen

in het duister van voorbije feiten en sferen.

ze krijgt minder dan ze ooit kon geven

zoals aandacht aan verdriet en pijnen

die de blijheid bannen uit ons leven.



Een moeder spreekt in zacht gefluister

over zorgen die haar nachten storen

maar haar vermoeidheid verjagen

hopend dat toch iemand luistert

vanuit de zelfgenoegzaam trotse toren

opgericht als antwoord op haar vragen.


Als de jaren vastberaden beginnen te wegen
als het evenwicht en de aandacht verzwakken,
als haar woorden geen wet meer blijven zijn,
als haar goedheid ervaren wordt als een zegen
als slechts het verste verleden nog blijft plakken
als souvenirs de enige remedie blijken tegen pijn

Dan lijkt vandaag weer lastiger dan voorbije dagen

dan is bewegen als een laatste stap naar voren zetten

dan is elk woord een herhaling van gesprekken van toen

dan is ja een antwoord en neen een vermoeide vlucht

dan is een glimlach iets als wat meer aandacht vragen

dan zijn oude gewoontes belangrijker dan wetten

dan is er echte liefde en warmte in elke zoen

dan is een stap achteruit snel sterven zonder zucht.


EPILOOG

Mijn laatste vraag

was

Mama zet een stapje achteruit.

Hoe dwaas na al die jaren

was ik, 

niet beseffend dat moeders

leven

zolang ze vooruit kunnen.

09-12-2024 om 00:00 geschreven door Frankie