Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
30-04-2009
Recessie?
Kassa kassa !
'Daar is de sleutel !' Dat leid ik af uit de vreugde van de peuter, op zijn buikje voor de sofa op de vloer.
Met zijn handjes rammelt hij zijn allereerste sleutelbos. Alsof het de grootste schat ter wereld was, probeert hij iedere sleutel in elk slot of wat erop lijkt.
Alleen dat ene kleintje, een groentje, uit plastic nog wel, dat past op de speelgoedkassa.
Die rinkelt er op los: voor hem is de crisis nu vast wel voorbij...
De zeilboot raakt geen knoop vooruit, terwijl de haring rustig paait temidden van geschoten kuit, omdat de wind vandaag niet waait.
De vlag hangt stil langsheen de mast treurend om het vuur dat niet laait, om muziek die hier niet meer past omdat de wind vandaag niet waait.
In de hemel hangen de wolken stil alsof de wereld niet meer draait. Je zucht klinkt als een bange gil, omdat de wind vandaag niet waait.
Ik lach opnieuw naar het mooie kind, als het zijn blokjes rond zich zaait en lacht als voor hem de nacht begint En zegt dat de wind heel zachtjes waait
Zelfs indien de zon eens uit zou doven en er geen wolk meer voor kon schuiven zou ik halsstarrig in U blijven geloven, al moest ik uw woorden krijgen via duiven.
Zelfs indien de oceanen zouden bevriezen en ik over uw witte wereld schaatsen kon, zou ik mijn vertrouwen nog niet verliezen en me komen laven aan uw warme bron.
Zelfs indien haar hart niet meer zou kloppen en ik dat terecht onrechtvaardig vond, zou mijn liefde voor u toch niet stoppen, en vertel ik uw boodschap verder rond.
Dit gedichtje schreef ik toen mijn eerste kleinkind, Arwen, 3 jaar oud was. Ze ging met ons 14 dagn naar Zuid-Frankrijk en beleefde daar een fijne tijd. Nu hebben we onze jongste kleinzoon Oscar, die 4 jaar is.
Drie vingertjes
Al meer dan duizend dagen
ben je in ons leven,
en het blijft me steeds verbazen
wat jij al allemaal kan.
Je lacht de kleuren van de regenboog en je valt de trap niet af, want je kunt alles wel alleen als je oma maar blijft kijken.
De hagedis en de meeuw, de poes en de grote hond, maar ook de dieren uit je doos met een lange nek of een zwarte vlek, een neus met een horen of een slurf van voren, je kent ze twee per twee omdat het dan jouw kaartjes zijn. Je stoeit in 't water als een vis en schatert de dag voorbij maar kunt treuren onverwacht en vindt troost in mijn schoot. Je telt tot drie en toont me tien Na meer dan duizend dagen; ik wens je nog wel duizend keer dat driewerf tiental dagen!
Al bladerend door mijn documenten vielen mijn handen stil in mijn schoot, toen ik me plots realiseerde dat elke bladzijde die ik omsloeg een seconde was, één seconde later, één seconde meer bij de jaren sinds de pijn U weg uit mijn leven heeft gestolen.
Ik legde een hand tussen mijn papieren en haalde er de foto uit vandaan: mijn vader met zijn laatste kleindochter.
Uw laatste geluk heb ik begrepen sinds ik op mijn beurt ook een kleindochter heb, en elke seconde dat ik haar zie, elke seconde dat ze lacht, zie ik uw lach op haar gezicht, met weemoed en ook diep geluk, omdat we deze bladzijde nog niet om hoeven te slaan.
Sterker dan de hoogste boom van het woud, die ooit door een storm zal moeten vallen, is de liefde waarmee je van me houdt, laat dus de champagnekurken knallen!
Hoger dan de steilste berg van t continent die ooit door een vloedgolf zal verzinken, is de achting waarmee je me verwent, een eeuwige beek om van te drinken.
Feller dan het licht van de meest nabije zon die ooit in de toekomst wel zal doven, is je warmte, onuitputtelijke bron, waar niemand je mag van beroven.
Vaster dan de bodem van de oceaan omhels ik je lichaam, kus je hoofd, want nooit wil ik jou bij mij vandaan tot onverhoeds het licht wordt gedoofd...
2.00 GEEN HERKANSING, EENMALIGE OMWENTELING...Concentrische cirkels: je leeft maar 1 keer!
Geen reservewiel...
De wijzers draaien rond een centrale spil, elk tegen zijn eigen tempo. De leds lichten op of doven uit, afhankelijk van de impulsen, die onfeilbaar stipt elkaar achtervolgen.
De wolken draaien rond onze blauwe bol elk volgens zijn eigen densiteit. De buien dreigen of blijven uit, afhankelijk van de luchtdruk, die door de zon wordt gedirigeerd.
De mensen draaien rond de zelfde as, elk volgens hun eigen ambitie. De liefde stuurt ze of leidt ze af, afhankelijk van wat goede wil, die hen door moeders werd aangeleerd.
De kinderen groeien rond een zelfde droom, elk naar zijn eigen ervaringen. De kansen grijpen ze of weren ze af, afhankelijk van dat beetje aandacht, die ze in hun omgeving mogen genieten.
Er komt een dag dat deze woorden vergeten zijn, bestoft onder de jaren, verscheurd voor recyclage, of gebroken in een harde schijf, geblokkeerd door die ene crash te veel.
Er komt een dag dat deze emoties zullen doven, vermuft onder het rag, en alleen bezocht door spinnen of verweesde noordenwind, die wegsterft in de ondergaande horizon.
Er komt een dag dat deze verzen niet meer rijmen, alsof ze dat al ooit stiekem zouden gedaan hebben, in de geesten van een lezer, ontoegankelijk verstard in een stroompanne.
Er komt een dag dat ik de verspilde uren verwens, besteed aan het vertellen van de dromen uit mijn jeugd, de blunders van mijn flatertijd en de epiloog voor de mummies die ik koester.
Ik ben braaf als je me voor de lichtbak zet, en ik ben je er dankbaar voor, want ik mopper niet.
Ik ben braaf als je me die cola geeft, en ik houd op met wenen als je me niets vraagt. Ik ben braaf als je me het snoepje toestopt dat ik niet verdiend heb. Maar dat geeft niets, want ik ben braaf, zeker als je dan stilletjes, heel stilletjes, mij mijn zin laat doen. Dan ben ik braaf. En als ik groot zal zijn zal je pas beseffen hoe braaf ik wel ben, en hoe braaf jij bent geweest en altijd zult blijven!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
