| Dit is geschreven in 2009, ondertussen zijn we 51 jaar getrouwd.
 
 
 
 
 
 
 Elk zijn vloedgolf
   Wandelen met jou,lachend langs het strand,
 stappend naast elkaar,
 voeten in het zand...
 
 
 Geboren om te groeientot een oude mens,
 onderweg wat stoeien
 tot men toch verdampt.
 
 
 Voetsporen die leidengewoon nergens heen
 heerlijk met ons tweeën
 beter dan alleen.
 
 
 Jaren die zich tellen,elke verjaardag weer
 toeters en bellen
 gedoe met luchtballonnen
 
 Waden door de golven,
 spattend in het schuim,
 zonder sporen te laten,
 kiezel noch kruim.
 
 
 Zwoegen om te horenhoe volmaakt ik ben.
 Eindigen bij de doden
 die ik geenszins ken.
 
 
 
 Ik hou alleen van jou
 hier op 't verlaten strand.
 Onz'voetsporen gedrukt
 in het natte zand.
 
 
 De branding zwelt aan,
 verovert het land,
 onze sporen vergaan.
 Wij staan aan de kant...
 
 6/4/2009
 
 |