een kerstgedicht


Opgeklopt

Lichtjes branden tot het stopt,

kerstverlichting opgeklopt,

blijven werken voor wat geld,

maar de liefde is wat telt;

en maar staken tot het stopt,

vakbondswoede opgeklopt.

Woorden zuchten vol ontzag;

kussen, zoenen meer dan mag,

slogans schreeuwen met gelach:

weer een weekend plus één dag

door betogen nog wat meer gefopt,

malcontenten hevig opgeklopt.

Kindren vragen zich nog niets af,

later krijgen zij de straf,

ergens ligt de vrede in de as,

sterft een eekhoorn in het gras,

huilt de weerwolf tot hij stopt:

tsunamidreiging opgeklopt.

Bliksem uit de ster van Betlehem

dooft de echo van Zijn zachte stem.

Zwaarden snijden kinderkelen

eer ze onze hoogmoed stelen;

Knielen, bidden dat het stopt,

valse hoop wordt opgeklopt.

Cadeaus vergeten, niets gekocht

van dingen die ik weer niet zocht,

Dingen die ik toch niet missen zal

bij de kieren in de oude stal

Luxe en reclame die niet stopt,

'n ware kermis opgeklopt.

Hef het glas en lieg maar mee:

Gezondheid,cheers, zum Wohl, santé !

Vreten, feesten tot het stopt,

louter schijn en opgeklopt. 

Zing en loof de kerstman ook,

roer in ’t nepvuur met de pook.

Ruik de rook, kalkoen, de haard,

nergens blijft nog iets bewaard,

De slede glijdt maar tot die stopt

in het duister witte opgeklopt.

Klokken luiden ver en ijl,

vrij van cash en roes en geil,

ze huilen, maar je hoort ze niet

door 't feestgedruis zo hypocriet,

ze wenken niet meer, want het stopt,

pseudo-Kerstmis opgeklopt.


14/12/2014

14-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Schoppenzes    *) 







Evenwijdig aan de grenslijn van de kust

zwelt de zee nog breder dan voorheen.

’t Verse schuim bruist naar de wolken, zo veraf, 

vol moed.



Tegenwind krijgt hartentwee stilaan geblust, 

de zeep verzuurt de bellen een na een.

Niemand vreest als de dreiging van geblaf

hen groet.



Sterker kleurend als een regenboog van lust

verkankert al het schuim heel ver uiteen

en drenkt toevallig graan verdwaald in ’t kaf

vol roet.



Evenwijdig aan de branding bij de kust

zucht de zee veel zachter dan voorheen.

Dat nieuw schuim bruist naar wolken zo veraf

vol moed.

*) of de teloorgang van jeugdambitie 

2/12/2014

02-12-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Heimwee








Wachtend op de trein

tot het station wil stoppen, 

driftig en onzeker zijn, 

lange dagen blijven kloppen, 


tot de gemiste halte voor mijn raam verschijnt, 

en de angst met alle twijfel eindelijk verdwijnt.





Wachtend op een bank, 

tot de trein terug wil keren

met de vertrouwde klank

van dromen en begeren,


tot de sporen het ritme van de wielen zijn vergeten

en ik zuchten moet van ‘ had ik dat toen maar geweten’.

18-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

De wereld lijkt vol leugens,

         
                omdat men die het luidst verkondigt.

08-11-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Laat me wandelen





Ik koester het verlangen, de hoop en de dromen,
het streven en het werken naar een eerlijk doel; 
naar al het moois en liefs dat nog zal komen,
dat is voor mijn geluk het allerheerlijkste gevoel.





De lege dagen zijn een smet op mijn verleden;
mijn herinneringen groeiden uit realisatie,
wat mislukte is wat pijn doet tot op heden, 
en de rest blijft al bij al steeds een prestatie.





Mijn krachten zijn niet meer wat z’ eerder waren, 
mijn ideeën zitten heel wat vaster aan realiteit,
en als ik verder wandel, dan vermijd ik de gevaren, 
weg van open deuren, zonder enige banaliteit.





Mijn stappen zijn nu doelbewust maar kleiner,
en mijn doel ligt heel wat verder dan de eeuwigheid.
Het leven lijkt veel minder druk maar stukken fijner, 
alhoewel ik ruimte heb maar stukken minder tijd.




27/10/2014

27-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Er zijn twee manieren om iets te bereiken:
door te staken en door te werken.

(ik kies de laatste)

22-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Een seizoen te lang

Zoals mijn vaders ooit eens deden,

en zoals zij vergeefs probeerden te vermijden,

zijn zij in de zomer van hun leven overleden,

en wil ik net zoals zij eens overlijden.

Maar mijn lente is pas aangebroken,

en mijn winter is al lang voorbij.

In het najaar ben ik jaren weggedoken,

smachtend naar het voorjaar en de mei.

Toch weet ik dat mijn vaders overleefden

om hun dromen vorm te geven,

dat hun armen en hun lippen beefden

en hun erfgoed onaf of niet beschreven.

Niemand luistert naar een stervend hert

of ziet dat ook een laatste gloed kan laaien,

niemand voelt dat alles wordt zoals het werd,

en dat alleen de wind zal blijven waaien.

19/10/2014

19-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Frustratie is als broeden op een ei

                             dat nog gelegd moet worden.

17-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Loop met je hoofd tussen de sterren

                  en met je voeten op de grond.

13-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Meerstemmig

Als de zon te ver is om er zo maar heen te vliegen,

als de klok niet langer tikt dan tot de slinger stopt,

en als de hemel echter lijkt wanneer ik bij je ben,

als mijn dromen mij opnieuw in slaap gaan wiegen,

als ik tracht te weten wat nog in mijn wereld klopt,

dan blijkt dat ik na al die jaren niets van ’t leven ken.





Dan komen de verlangens van mijn jeugd naar boven,

dan bedenk ik hoe het anders ooit had kunnen zijn,

dan hoor ik woorden en dan voel ik vreemde dingen,

Dan besef ik dat je kiest waarin je blijft geloven

Dan verzaak ik aan de grenzen, ook al doet dat pijn,

dan win ik kracht en kan ik nieuwe deuntjes zingen




9/10/2014

09-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit blog bestaat iets langer dan 6 jaar.
Dank aan de lieverds voor de sympathieke wensen !

08-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Springtij

Blijf bij mij, schat, nog zolang het doek niet valt,

en kijk me aan terwijl de einder in de mist verdwijnt.

En luister naar de slinger die van honger kwijlt, 

ofschoon hier onverhoeds het laatste onweer knalt, 

terwijl de zon toch elders onverstoorbaar schijnt, 

zolang de chronometer ademloos naar ’t einde ijlt.






Och schat, we weten welke lentes zich niet schamen,

welke winters onze zorgen spaarzaam doen verkwijnen, 

welke nachten dreigen, maar alleen de dag verlengen.

Elke vloek verlamt de zomer en galmt weg in amen

alsof de kans verkeken is om in de golven mee te deinen

en ultiem de vloedlijn vlijmend vlotjes te verzengen.




7/10/2014

07-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

  Geluk is genieten

           van verlangen

                      naar de volgende droom.

04-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk






Als de zwaluw duizelt eer hij weg gaat trekken, 

en de zalm gaat twijfelen waar hij zal paaien,

als de wolken treuren en de hemels lekken,

of de aarde koppig stopt met verder draaien, 





als de woorden al wat zij betekenden verliezen, 

en als liefde zoeken wordt naar nog wat meer profijt, 

als het geld het enig doel wordt dat de mensen kiezen

zijn wij alle vreugd’ om samenleven hier wel kwijt.





Als we leven lijk een god die eeuwig kan beslissen

over minuscule stofjes in de ruimte en de tijd,

beseffen wij niet in dit leven wat we missen: 

echt geluk, maar dan wel zonder eenzaamheid.




20/9/2014

20-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Morfine

Wat ben je klein

en grappig als je je zorgen maakt

omdat mijn blikken door je heen razen.



Wie ben je weer

dat je niet begrijpt wat ik voel

en waarom ik mij geen zorgen maak.



Waar woon ik

en hoe schrijf ik weer mijn naam

maar jij kent vast mijn adres nog wel.


En als je me belt

vertel me dan meteen mijn nummer

zodat ik iedereen hierover kan informeren.



De pijn is over, 

maar al de rest verdampt

zo solidair met alle beslommeringen .



Grappiger dan ooit tevoren.




18/9/2014

18-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Hemel en hel

Ik ken noch hel noch hemel op de aarde,

nergens elders is er zulk verschil in waarde

of een man als Stephen Hawking wist het wel.

Maar alles wat hij zegt,voelt aan als hel.

Wanneer hij rekent tot ver na de punt,

vindt hij het einde dat hij niemand gunt.

Hij creëert zo prompt zijn favoriete hel,

negerend elke kosmos in een kleine cel.

De aarde draait en duizelt blijkbaar nooit,

zelfs als een verre zon kometen gooit.

Er is geen einde aan de ruimte of de tijd,

wel aan de wetenschap die hieronder lijdt

omdat ze nooit aan iemand uit kan leggen

wat ze ons erg graag wil kunnen zeggen.

Hemels wil ze ons zo graag beloven,

hier op aarde, zeker niet daarboven:

’t leven is geen hemel, het is niet van tel.

De twijfel sleept de zielen naar de hel

al zijn het niets veel meer dan woorden

die wij levenslang van kinds af hoorden,

toch bepalen hel en hemel onze aarde,

en van alles wat wij doen de waarde.

9/9/2014

09-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Zoef (hoog tijd) 







Die schoentjes zijn te klein, 

de kindjes zijn weer groter.

Mondjes, gretiger dan tevoren ,

bordjes, eerder nooit zo goed gevuld.

Vergeten speeltjes, veel te simpel,

nieuwe films, ze duren ook wat langer.

Na de school is de avond ook wat langer

en elke pauze is te kort.

Nog alleen de nachten brengen rust

voor kind, voor vader en voor moeder.

Logeren is ontsnappen uit routine

en verwennerij ten top. 

Een reeks herinneringen in beeld

om het geheugen te ontlasten: 

Dat fotoalbum is vol. 

Hoog tijd voor een ander.



7/9/2014

07-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dank voor de trouwe bezoekjes!

28-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Tik

In je armen

als de baby rustig slaapt

de zon nog net niet ondergaat

ik mijn servet opvouw

me omdraai in mijn bed

de dekens zachtjes

het ritme van je ademhaling volgen

de stilte me bedwelmt

alle sterren ophouden met wentelen

en de wind even pauze neemt... 

Dan stopt de tijd.

Als de tranen opgedroogd zijn

en de laatste foto genomen is... 
,
Dan start de herinnering.



17/8/2014

Tak

17-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Hoogachtend

Mijn vader deed het, 
zijn vader deed het, 
de zijne ook, die van hem ook.
Wat zij deden, doe ik ook.
Ik doe het omdat zij het deden
en omdat zij dat evenzo deden, 
alhoewel de daden die ze gedaan hebben, 
aansluiten bij wat ze toen gedacht hebben. 

Al denk ik dat ik doe wat ik denk
en dat ik denk wat niemand ooit dacht,
die nooit dacht wat ik nu denk, 
terwijl ik denk wat iemand anders ooit dacht
en niet noteerde wat hij deed
of wat hij dacht dat hij deed
en niet kon doen wat hij dacht
datgene verwachtend wat hij dacht.

Niemand had verwacht
dat ik nog verwacht.



9/8/2014

09-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie