Er zijn twee manieren om iets te bereiken:
door te staken en door te werken.

(ik kies de laatste)

22-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Een seizoen te lang

Zoals mijn vaders ooit eens deden,

en zoals zij vergeefs probeerden te vermijden,

zijn zij in de zomer van hun leven overleden,

en wil ik net zoals zij eens overlijden.

Maar mijn lente is pas aangebroken,

en mijn winter is al lang voorbij.

In het najaar ben ik jaren weggedoken,

smachtend naar het voorjaar en de mei.

Toch weet ik dat mijn vaders overleefden

om hun dromen vorm te geven,

dat hun armen en hun lippen beefden

en hun erfgoed onaf of niet beschreven.

Niemand luistert naar een stervend hert

of ziet dat ook een laatste gloed kan laaien,

niemand voelt dat alles wordt zoals het werd,

en dat alleen de wind zal blijven waaien.

19/10/2014

19-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Frustratie is als broeden op een ei

                             dat nog gelegd moet worden.

17-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Loop met je hoofd tussen de sterren

                  en met je voeten op de grond.

13-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Meerstemmig

Als de zon te ver is om er zo maar heen te vliegen,

als de klok niet langer tikt dan tot de slinger stopt,

en als de hemel echter lijkt wanneer ik bij je ben,

als mijn dromen mij opnieuw in slaap gaan wiegen,

als ik tracht te weten wat nog in mijn wereld klopt,

dan blijkt dat ik na al die jaren niets van ’t leven ken.





Dan komen de verlangens van mijn jeugd naar boven,

dan bedenk ik hoe het anders ooit had kunnen zijn,

dan hoor ik woorden en dan voel ik vreemde dingen,

Dan besef ik dat je kiest waarin je blijft geloven

Dan verzaak ik aan de grenzen, ook al doet dat pijn,

dan win ik kracht en kan ik nieuwe deuntjes zingen




9/10/2014

09-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit blog bestaat iets langer dan 6 jaar.
Dank aan de lieverds voor de sympathieke wensen !

08-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Springtij

Blijf bij mij, schat, nog zolang het doek niet valt,

en kijk me aan terwijl de einder in de mist verdwijnt.

En luister naar de slinger die van honger kwijlt, 

ofschoon hier onverhoeds het laatste onweer knalt, 

terwijl de zon toch elders onverstoorbaar schijnt, 

zolang de chronometer ademloos naar ’t einde ijlt.






Och schat, we weten welke lentes zich niet schamen,

welke winters onze zorgen spaarzaam doen verkwijnen, 

welke nachten dreigen, maar alleen de dag verlengen.

Elke vloek verlamt de zomer en galmt weg in amen

alsof de kans verkeken is om in de golven mee te deinen

en ultiem de vloedlijn vlijmend vlotjes te verzengen.




7/10/2014

07-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

  Geluk is genieten

           van verlangen

                      naar de volgende droom.

04-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk






Als de zwaluw duizelt eer hij weg gaat trekken, 

en de zalm gaat twijfelen waar hij zal paaien,

als de wolken treuren en de hemels lekken,

of de aarde koppig stopt met verder draaien, 





als de woorden al wat zij betekenden verliezen, 

en als liefde zoeken wordt naar nog wat meer profijt, 

als het geld het enig doel wordt dat de mensen kiezen

zijn wij alle vreugd’ om samenleven hier wel kwijt.





Als we leven lijk een god die eeuwig kan beslissen

over minuscule stofjes in de ruimte en de tijd,

beseffen wij niet in dit leven wat we missen: 

echt geluk, maar dan wel zonder eenzaamheid.




20/9/2014

20-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Morfine

Wat ben je klein

en grappig als je je zorgen maakt

omdat mijn blikken door je heen razen.



Wie ben je weer

dat je niet begrijpt wat ik voel

en waarom ik mij geen zorgen maak.



Waar woon ik

en hoe schrijf ik weer mijn naam

maar jij kent vast mijn adres nog wel.


En als je me belt

vertel me dan meteen mijn nummer

zodat ik iedereen hierover kan informeren.



De pijn is over, 

maar al de rest verdampt

zo solidair met alle beslommeringen .



Grappiger dan ooit tevoren.




18/9/2014

18-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Hemel en hel

Ik ken noch hel noch hemel op de aarde,

nergens elders is er zulk verschil in waarde

of een man als Stephen Hawking wist het wel.

Maar alles wat hij zegt,voelt aan als hel.

Wanneer hij rekent tot ver na de punt,

vindt hij het einde dat hij niemand gunt.

Hij creëert zo prompt zijn favoriete hel,

negerend elke kosmos in een kleine cel.

De aarde draait en duizelt blijkbaar nooit,

zelfs als een verre zon kometen gooit.

Er is geen einde aan de ruimte of de tijd,

wel aan de wetenschap die hieronder lijdt

omdat ze nooit aan iemand uit kan leggen

wat ze ons erg graag wil kunnen zeggen.

Hemels wil ze ons zo graag beloven,

hier op aarde, zeker niet daarboven:

’t leven is geen hemel, het is niet van tel.

De twijfel sleept de zielen naar de hel

al zijn het niets veel meer dan woorden

die wij levenslang van kinds af hoorden,

toch bepalen hel en hemel onze aarde,

en van alles wat wij doen de waarde.

9/9/2014

09-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Zoef (hoog tijd) 







Die schoentjes zijn te klein, 

de kindjes zijn weer groter.

Mondjes, gretiger dan tevoren ,

bordjes, eerder nooit zo goed gevuld.

Vergeten speeltjes, veel te simpel,

nieuwe films, ze duren ook wat langer.

Na de school is de avond ook wat langer

en elke pauze is te kort.

Nog alleen de nachten brengen rust

voor kind, voor vader en voor moeder.

Logeren is ontsnappen uit routine

en verwennerij ten top. 

Een reeks herinneringen in beeld

om het geheugen te ontlasten: 

Dat fotoalbum is vol. 

Hoog tijd voor een ander.



7/9/2014

07-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dank voor de trouwe bezoekjes!

28-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Tik

In je armen

als de baby rustig slaapt

de zon nog net niet ondergaat

ik mijn servet opvouw

me omdraai in mijn bed

de dekens zachtjes

het ritme van je ademhaling volgen

de stilte me bedwelmt

alle sterren ophouden met wentelen

en de wind even pauze neemt... 

Dan stopt de tijd.

Als de tranen opgedroogd zijn

en de laatste foto genomen is... 
,
Dan start de herinnering.



17/8/2014

Tak

17-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Hoogachtend

Mijn vader deed het, 
zijn vader deed het, 
de zijne ook, die van hem ook.
Wat zij deden, doe ik ook.
Ik doe het omdat zij het deden
en omdat zij dat evenzo deden, 
alhoewel de daden die ze gedaan hebben, 
aansluiten bij wat ze toen gedacht hebben. 

Al denk ik dat ik doe wat ik denk
en dat ik denk wat niemand ooit dacht,
die nooit dacht wat ik nu denk, 
terwijl ik denk wat iemand anders ooit dacht
en niet noteerde wat hij deed
of wat hij dacht dat hij deed
en niet kon doen wat hij dacht
datgene verwachtend wat hij dacht.

Niemand had verwacht
dat ik nog verwacht.



9/8/2014

09-08-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet zonderloos

Een schilder zonder ogen

Streven zonder pogen

Schrijven zonder woorden

Alpinisten zonder koorden

Liefde zonder geven

Groeien zonder leven

Sterven zonder reden

Wetten zonder zeden

Raden zonder weten

Smullen zonder eten

Lopers zonder benen

Huilen zonder wenen

Een spel zonder regels

Bowlen zonder kegels

Een ingang zonder uitgang

Een crèche zonder opvang

Bliksem zonder donder

Eén regel zonder zonder?


30/7/2014

30-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Morfine







Zaligheid spoelt door mijn spieren,
krampen smelten in het ruisen van de storm.
Neen, ik wil niet langer sterven, 
zelfs al hoor ik lang niet alles wat je zegt, 
en voel ik hemelen zwellen in mijn hoofd, 
zo zalig als een mist die me niet langer dwingt in mijn eigen huis te blijven.





Kijk me zo niet aan, 
laat me schateren en proesten. 
Dat ik je niet ken is ineens vermakelijk,
mijn wachtwoorden druppelen op de vloer en niets is minder grappig.





Nergens kan ik nog binnen, 
behalve waar nog alles te ontdekken valt.
Mijn oude lakens ben ik in deze roes eindelijk kwijt.
Laat me even mijn ogen sluiten
en na een poos misschien verval ik opnieuw in de routine

27-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet anders




Als wij vandaag de laatste keer

de wijzers van de klok vermoeid en zonder medelijden

hun toertjes zagen draaien rond de witte wijzerplaat,

dan zou ik jou een glas inschenken zoals gisteren

en denken dat de fles nog echt niet ledig is.

Je blik zou vochtig worden in de zonnestralen

en de bloemen op de tafel zouden bloeien, 

nog niet vragend naar het water van de ochtend.

Dan begroette ik de kippen die me kennen

telkens mijn bezoek hun rust verstoort.

O neen, ik wil geen afscheid en geen feestje; 

wie er komt, die mag hier blijven

tot vermoeidheid sterker wordt dan plicht

en liefde meer begrijpt dan boeken.

Kom gewoon wat dichterbij

zodat niets anders wordt dan ooit tevoren.



19/7/2014

19-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Parking B






Sorry, nergens nog een plaatsje vrij,

niemand kan er nu nog ergens bij

want alle plaatsen zijn volzet.

Waar plaats ik nu mijn bed?

De ziekenhuizen zijn gesloten, 

het hospitaal gaat niet meer open, 

parking A is nu al lang vergeten;

zulke dingen kan men vroeger weten

als geen plaats blijft in klinieken

voor gewonden en voor zieken

kan geen mens nog stationeren

en zijn kwalen laten registreren.

Daar is niemand ooit mee bezig, 

Parking B bleef veel te lang afwezig

en voor C is ’t alweer echt te laat

Geslachtofferd door het klimaat.


16/72014

16-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Van Claire naar Obscure







Ik zie de schaduw van je stappen op het tuinpad,

zelfs wanneer de klank al om de hoek verdwenen is.

Je ging weer wat spullen zoeken ergens in het Kruidvat, 

of elders in de stad, waar volgens jou meer leven is.



Ik hoor je schaduw als je stem te zacht is om te horen,

of wanneer op ’t plein de kindjes joelen om het meest, 

en de bassen van de boombox galmen in mijn oren, 

alsof jouw rust en stilte hier nog nooit zijn geweest.



Ik voel je schaduw in de nacht, die nooit zo duister was, 

alsof geen kaars geen bril geen ster mij ooit nog gidsen kon, 

alsof die de laatste blaadjes ritselen doet in ’t struikgewas, 

vertwijfeld kwijnend in de stralen van de asfaltzwarte zon.



Ik ruik het afscheid van de schaduw in je laatste woorden, 

die je sprak vol twijfel aan meer pogingen tot dageraad, 

puur zintuiglijk over dingen die je ergerden en stoorden,

zodat ik het opgaf en niet meer op jou heb ingepraat.

Ik weet dat ik de schaduw van mijn dromen niet beleven zal,

al smaakt die zoetzuur bitter en terzelfdertijd zo wrang,

gelijk het proeven van emoties na een driftaanval,

vergeefs en onbeholpen als mijn blinde scheppingsdrang

28/6/2014

28-06-2014 om 00:00 geschreven door Frankie