Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
20-09-2014
Geluk
Geluk
Als de zwaluw duizelt eer hij weg gaat trekken,
en de zalm gaat twijfelen waar hij zal paaien,
als de wolken treuren en de hemels lekken,
of de aarde koppig stopt met verder draaien,
als de woorden al wat zij betekenden verliezen,
en als liefde zoeken wordt naar nog wat meer profijt,
als het geld het enig doel wordt dat de mensen kiezen
zijn wij alle vreugd’ om samenleven hier wel kwijt.
Als we leven lijk een god die eeuwig kan beslissen
Mijn vader deed het, zijn vader deed het, de zijne ook, die van hem ook. Wat zij deden, doe ik ook. Ik doe het omdat zij het deden en omdat zij dat evenzo deden, alhoewel de daden die ze gedaan hebben, aansluiten bij wat ze toen gedacht hebben.
Al denk ik dat ik doe wat ik denk en dat ik denk wat niemand ooit dacht, die nooit dacht wat ik nu denk, terwijl ik denk wat iemand anders ooit dacht en niet noteerde wat hij deed of wat hij dacht dat hij deed en niet kon doen wat hij dacht datgene verwachtend wat hij dacht.
Zaligheid spoelt door mijn spieren, krampen smelten in het ruisen van de storm. Neen, ik wil niet langer sterven, zelfs al hoor ik lang niet alles wat je zegt, en voel ik hemelen zwellen in mijn hoofd, zo zalig als een mist die me niet langer dwingt in mijn eigen huis te blijven.
Kijk me zo niet aan, laat me schateren en proesten. Dat ik je niet ken is ineens vermakelijk, mijn wachtwoorden druppelen op de vloer en niets is minder grappig.
Nergens kan ik nog binnen, behalve waar nog alles te ontdekken valt. Mijn oude lakens ben ik in deze roes eindelijk kwijt. Laat me even mijn ogen sluiten en na een poos misschien verval ik opnieuw in de routine
Waarom glinstert je blik toch zo veel frisser dan de dauw die elke ochtend weer de dagen van het duister komt verlossen en nieuw leven sijpelt in de aardkorst met verdroogde mossen? Dan denk ik dat het heel gewoonweg komt doordat ik van je hou.
Waarom kaatst de grijze hemel in je ogen hoop zo blauw, al stormen wanhoop, angst en zorgen door mijn gedachten heen, en dempt opnieuw een glimlach sprankels twijfel die ik ween... Dan geloof ik dat het te verklaren is doordat ik van je hou.
Waarom is het dat ik elke nieuwe dag als een geschenk beschouw, wat toelaat dat we samen weer een trede nemen op de trap ? Nog hand in hand, weer nader bij, steeds verder stap na stap, Dan stop ik niet zolang ik hieruit kracht put en meer van je hou
Een twee drie vier vijf, en ik vergeet de nul die ik gans mijn leven met iets zinvols vul.
Nul twee drie vier vijf, en ik vergeet de één. Niemand gooi ik ooit voortaan een steen , steeds strompelend op dat ene kreupel been.
Nul één drie vier vijf, en ik vergeet de twee. Zon en rust, vakantie aan de Middellandse Zee en mijn dierbaar vrouwtje altijd met mij mee.
Nul één twee vier vijf, en ik vergeet de drie kinderen van mijn kinderen die ik heel graag zie, sterk bemind door ik weet wel heel goed wie, Ze heten beiden zoals ik ook Bourgoignie.
Nul één twee drie vijf en ik vergeet de vier. Het vieren van het harde mooie leven hier, de zorgen en de dromen samen met plezier.
Nul één twee drie vier en ik vergeet de vijf, die verlangt dat ik hier nog veel jaren blijf en na elke storm opnieuw weer bovendrijf.
Dokters hebben geen verstand van hoe de stralen uit de ruimte alle leven pimpen, scheppen, doden, transformeren of vernielen.
Evolutie is stagnatie
voor wie gelooft dat alles steeds verandert.
God bezit geen klok, geen plaats voor hel of hemel. Zijn boeken zitten in het hart van wie beminnen kan en wat Hij wil zit in de werken van verliefden,
die zich niet schamen voor de werken van hun Meester,
die genieten van de schoonheid overal altijd om 't even hoe, die de sterren kennen als de engelen van de eeuwigheid, zonder duivels van vertwijfeling en afgunst.
Hedonisme is de kanker in de kosmos die wij de onze noemen. De zonnestelsels delen zich steeds sneller dan de exponenten, welke het samensmelten van veel ijdelheid met hebzucht compenseren in een smeltkroes vol van dwaling en besef.
De kosmossen groeien als kanker in de hand van God, Hij pinkt geen traan weg als er eentje minder is,
En terwijl de ene knal de vorige doet vergeten,
lacht Hij begrijpend om wat voor ons nog zwart en vol gaten zit.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
