|
Van Claire naar Obscure
Ik zie de schaduw van je stappen op het tuinpad,
zelfs wanneer de klank al om de hoek verdwenen is.
Je ging weer wat spullen zoeken ergens in het Kruidvat,
of elders in de stad, waar volgens jou meer leven is.
Ik hoor je schaduw als je stem te zacht is om te horen,
of wanneer op ’t plein de kindjes joelen om het meest,
en de bassen van de boombox galmen in mijn oren,
alsof jouw rust en stilte hier nog nooit zijn geweest.
Ik voel je schaduw in de nacht, die nooit zo duister was,
alsof geen kaars geen bril geen ster mij ooit nog gidsen kon,
alsof die de laatste blaadjes ritselen doet in ’t struikgewas,
vertwijfeld kwijnend in de stralen van de asfaltzwarte zon.
Ik ruik het afscheid van de schaduw in je laatste woorden,
die je sprak vol twijfel aan meer pogingen tot dageraad,
puur zintuiglijk over dingen die je ergerden en stoorden,
zodat ik het opgaf en niet meer op jou heb ingepraat.
Ik weet dat ik de schaduw van mijn dromen niet beleven zal,
al smaakt die zoetzuur bitter en terzelfdertijd zo wrang,
gelijk het proeven van emoties na een driftaanval,
vergeefs en onbeholpen als mijn blinde scheppingsdrang
28/6/2014
|
.
.
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
