De kanker van God

Dokters hebben geen verstand

van hoe de stralen uit de ruimte alle leven pimpen,

scheppen, doden, transformeren of vernielen.

Evolutie is stagnatie

voor wie gelooft dat alles steeds verandert.


God bezit geen klok, geen plaats voor hel of hemel.

Zijn boeken zitten in het hart van wie beminnen kan

en wat Hij wil zit in de werken van verliefden,

die zich niet schamen voor de werken van hun Meester,

die genieten van de schoonheid overal altijd om 't even hoe,

die de sterren kennen als de engelen van de eeuwigheid,

zonder duivels van vertwijfeling en afgunst.



Hedonisme is de kanker in de kosmos die wij de onze noemen.

De zonnestelsels delen zich steeds sneller dan de exponenten, 

welke het samensmelten van veel ijdelheid met hebzucht

compenseren in een smeltkroes vol van dwaling en besef.


De kosmossen groeien als kanker in de hand van God,

Hij pinkt geen traan weg als er eentje minder is, 

En terwijl de ene knal de vorige doet vergeten,

lacht Hij begrijpend om wat voor ons nog zwart

en vol gaten zit.

01-06-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Ziel

De wind vertrekt, de wind komt op,

de dag verstrijkt, de nacht zegt stop.

De mensheid juicht, een moeder baart,

het leven stopt, voor ’t laatst verjaard.

De regen valt, de zon breekt uit,

de lucht wordt blauw, geen ijl geluid,

de vogels vliegen naar de maan,

naar het einde van ’t bestaan,

naar de grenzen van de knal,

waar elke god beslissen zal

Met een oordeel goed of kwaad

nooit te vroeg maar vaak te laat

Of de zielen van de lieden

perspectieven zullen bieden

Voor de eeuwen in 't verschiet

die de hemel doorgaans biedt,

waar eindigheid verzinsel is

waar eeuwigheid een toestand is

Als liefde levend danken is

en elk geluk essentie is.

25/5/2014 

25-05-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Vonk

van een glimlach








’t Is niet voor roem

dat ik woorden zoek om iets te schrijven,

't is niet voor geld

dat de teksten uit de mist verschijnen.




Als iemand ooit een beeld

van mij tentoon zou stellen in zijn huis,

als iemand een herinnering

aan mij zou bewaren door de eeuwen heen,

dan is dat niemendal,

niets meer dan een druppel wijn in de zee,

een stofje in ’t heelal,

een ogenblik verdwaald in eeuwigheid.




Maar als je lacht

en me zachtjes zegt wat ben je toch weer lief,

dan heb ik getracht

heel even ergens waarlijk van belang te zijn.



16/5/2014

16-05-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Moederdag 2014






Er zijn dagen dat ik denk :
er is een tweede schaduw die me volgt ,
aan wie ik onvoldoende aandacht schenk.



Soms is er angst voor morgen, 
onzekerheid en twijfel die verlammen,
en geen engel die voor mij wil zorgen.



De keren dat je met me praat, 
flitst het wel eens door mijn hoofd:
Om met jou te zijn is het nog niet te laat.




En zie ik jou dan dicht bij mij
dan voel ik weer ik ben jouw kind, 
Samen zijn maakt ons beiden blij.



Ik vrees het allermeest de dag
dat ik je missen zal op deze wereld
en jij mij niet meer troosten mag.




11/5/2014

11-05-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Beter nieuws





Ieder voorjaar zie ik Juffrouw Lente, kortgerokt;

 
de jaren van de toekomst spreiden zich weer uit,

eindeloos, zo wordt er door de jongeren gegokt.

Het meisje bloost weer als de jongen fluit ,

de bloesem pronkt en schittert door de korte dagen

en de kleerkast wisselt inhoud zonder nood.

Zij zal geen nesten en geen vruchten dragen,

zij verliest geen dromen, gaat niet dood. 

Maar Juffrouw Lente lacht en plengt geen tranen,

waagt zich tussen wulpse tulpen en seringen,

maar probeert zich een verse weg te banen,

wijl haar stappen nieuwe ritmes zingen.

Vlinders vluchten tussen gras en struiken, 

een tractor walmt zijn rookpluim naar de velden

waar een vroege zwaluw niet kan aan ruiken

als de zomer weigert beter nieuws te melden.



25/4/2014

25-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Optie op hoop







Ik hoor niets door het venster van mijn wanhoop

met mijn oren die verdoofd zijn door angst voor sterven,

streven naar voldoening wordt een ware wedloop

tegen tijd en ruimte, roem en roes verwerven.




Ik zie niets door het venster van mijn argwaan

met mijn ogen die verblind zijn door zo veel geruzie

wegens geld en afgunst vaak omwille van een loopbaan

of een ingebeelde zelf verzonnen soort illusie



Ik voel de kilte van het enig overblijvend raam

die vlot versmelt met celsiussen in mijn hart

En prompt voel ik alle laatste krachten onbekwaam

omdat de knoop in mijn geest niet wordt ontward.



Ik breek het venster dat me opsluit in mijn toren

en ontdek je schaduw in de felle zonneschijn

En ik krijg hoop om weer te voelen, zien en horen

Dat alle dagen dank zij jou de moeite zijn

22-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Paaskater





Men gooit opnieuw het hout van kruis en stal
in de roeste bak voor het brandbare afval,
men vult in overvloed de voorraadkasten
en vraagt zich af: wat was dat weer, dat vasten?



Veertig dagen feesten en gemaskerd bal ,
echt niet kunnen stoppen met carnaval;
Smachten naar het volgende familiefeest
rijker dan het ooit tevoren is geweest.



Dit nieuwe jaar is nooit zo feestelijk begonnen
met alles wat de handel heeft verzonnen,
Niet voor wie op Golgotha gekruisigd hangt
maar voor cadeaus die niemand verlangt.



Gelukkig leggen vogels jaarlijks trouw en blij,
zo omstreeks Pasen nu en dan een ei
Uit spontane dankbaarheid om ’t leven
Dat de Heer alleen is blijven geven.


19/4/2014

19-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Vlinder






Ik wou dat ik een jonge stoere witte vlinder was, 
maar dan eentje die bestemd is eeuwig te gaan leven,
die gewapend met een trui, een hoed, een regenjas, 
de wereld ziet omdat zijn krachten nooit begeven.





De blanke bleke bloemen zou ik bovenal verkiezen, 
want hun stuifmeel zegt me nooit ‘Jij bent racist’ .
En nergens zou ik ooit de juiste weg verliezen, 
indien ik de naam van alle groene planten wist.





En komt de winter of de herfst met storm en regen,
dan leef ik verder op mijn eigen hoopje proviand.
Maar niet te gulzig om ook niet te veel te wegen, 
anders tuimel ik omlaag en kwets mij op het land.





Ik wou dat ik een lieve, niet te rare vlinder was,
zodat de vogels mij wat langer lieten leven,
en ik me tijdig kon verschuilen in het groene gras
om me te redden, al ware ’t maar voor even.



10/4/2014

10-04-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Groot





Ik voel mezelf groot
sinds de dag dat ik voor het eerst de tafel van mijn moeder
aan de bovenkant heb kunnen verkennen, 
zonder op een stoel te klimmen.



Ze noemden me groot
vanaf de dag dat wat ik deed voor het eerst beloond werd
met meer dan spontane woorden van lof alleen,

en ik een cheque mocht innen. 

Alle mensen zijn groot
zodra ze niet meer verlangen verder in rijkdom te groeien
in gestalte, macht of invloed op de anderen
dan wordt het warm vanbinnen.



28/3/2014

28-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Barstende knoppen

Bekrompen klein

na een zachte kerst- en wintertijd,

gestreeld door gulle zonneschijn en milde winden

twijfel ik niet langer

en ben ik solidair met alle andere knoppen.

Dus vouw ik mijn kroonschermpjes open

opdat mijn broosgroene hoop zich koesteren mag

in de stralen die de vrijgevige zon

over mijn bescheiden vormen niet verspillen kan

zodat de bloesems van de mei kunnen openvouwen en ontplooien

tot de tuinen glunderen,

zelfs als de malse buien ze plagen.


26/3/2014

26-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Indoctrinatie





Weer eens komt die man met aandrang aan mijn voordeur bellen
in zijn uniform van officier in onheil zonder nieuwe boodschap; 
Met de glimlach die verdwijnt zodra hij niet meer mag vertellen
hoe ik de weg verloren ben naar de onvervalste blijdschap.


Hij vertelt aan iedereen dat bergen smelten op zijn teken
en dat de sterrenbeelden strijden om een plaats in de zon.
de apocalyps is nauwelijks nog een kwestie van weken .
Dan komt de epiloog van elk verhaal dat ooit wel eens begon


Zijn handen scheppen transpiratie die aan zijn voeten kleeft, 
Waar zijn vaders offers van verwachting hebben nagelaten
in de hoop dat die de weg zouden banen voor al wat leeft
langs sporen van onverdroten arbeid zonder tijd voor praten


Nu gaat hij eten op het kerkhof met verspilde bronnen vol vuur,
Wil hij slapen in de armen van dankbaar aangeworven spoken
Zal hij rijpe vruchten plukken zonder aandacht voor de muur
Waar zijn eigen vriend de satan stiekem achter is weggedoken.




23/3/2014

23-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Alsof liefde eeuwig is

Als ik voor jou kon zingen met mijn eigen woorden

die de talen en emoties mijlen hoog gaan overstijgen,

 omringd door nieuwe ritmisch golvende akkoorden

waardoor alle loze praters die niets zeggen zwijgen,

dan zou ik echt geen ogenblikje van mijn tijd verliezen,

ver door mijn knieën buigen en diep in je ogen kijken.

Ik zou je smeken: Schatje, blijf toch altijd voor mij kiezen,

nooit van mijn verder leven zal ik van je zijde wijken.

Samen ga ik met jou dromen en illusies fantaseren,

plannen construeren en reizen door elkanders geest,

genieten van de dingen die we samen realiseren

en geluk creëren dat er nooit eerder is geweest.

19/3/2014

19-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Ademnood

Morgen is een woord  

tot ik ervan genoten heb

en de problemen van heden heb opgelost

eer ik morgen zeg

dat het niet meer voor vandaag zal zijn.

Streven is een behoefte

die het leven zin en richting geven.

Dromen zijn de brandstof voor de toekomst

die de motor doen draaien

totdat de hemel de redding wordt

om uit de draaikolk te ontsnappen

waarin we ons knus genesteld hebben

Tot we uit ademnood de handdoek

in de ring werpen


11/3/2014

11-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Zonsondergang

Wat ik heden schrijf, is morgen mijn tekst van gisteren,

en wordt onvermijdelijk verleden tijd,

zoals de angst voor al het onbekende in mijn leven

zal verbleken in de mist van wat ik echt ervaar,

zodra het weerbericht niet strookt met wat de hemel heeft besloten.

Wat ik morgen lees, is overmorgen overbodig;

als de ziekte elke hoop op later heeft doen slinken

en elk ding dat ik doe, is een aftocht na de laatste veldslag,

dan adem ik diep in, en blaas dan alles heel ver weg,

want de zon gaat nog altijd onder, zoals vroeger

24/2/2014

24-02-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Waarom toch zijn steeds meer bloggers/blogsters zo wantrouwig ten opzichte van de lezers / bezoekers van de blogs ?

OM 'DIEVEN' TEGEN TE HOUDEN HOUDT MEN nu de BEZOEKERS TEGEN...  jammer toch!

Vroeger moest je vakjes aanvinken, later ctrl/v klikken om nog ergens een visitekaartje achter te laten, en nu moet je omwegjes maken langs een broncode..

Ik zie echt niet in waarom.

Zelf zou ik nooit iets van andermans blog wegpikken zonder te vragen. Mijn meer dan 600 gedichten zijn origineel, vrij te kopiëren enz. MAAR ik verwacht wel een seintje eer je dat doet, dat is al een paar keer gebeurd.

Indien deze gewoonte verder toeslaat, zal ik een zwarte lijst moeten aanleggen van blogs die nodeloos moeilijk doen, en die nog zelden of nooit bezoeken, sorry.

08-02-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Dageraad

De dag duurt veel te lang

als de twijfel mijn gedachten binnensluipt

en er niemand bij me komt om mij te troosten.

De klok lijkt stilgevallen

als onzekerheid het wachten pijnlijk maakt

en niets mijn stappen ergens heen wil sturen.

De tijd lijkt wel bevroren

als de zon vergeefs gordijnen streelt

en duisternis mijn ademen versmacht.


De dood lijkt heel dichtbij

als teleurstelling door mijn aders stroomt

en wanhoop elk gevoel heeft weggebannen.

Een voetstap bij de deur

kan onverhoeds de angst aan scherven slaan

maar ook mijn ijdele hoop doen escaleren


Je stem in de schemering

mag meer dan kalenderblaadjes op de vloer

en oude kruimels op de keukentafel.


De avond duurt te lang

na een dag nog leger dan mijn trillende handen

Vol heimwee naar je ronde schouders.


De nacht krijgt pas gestalte

als mijn bed weer kil en onbeslapen blijft,

en de dromen in een lange file staan te wachten.


Sterren smelten in de hemel

als ook de datum aan zichzelf gaat twijfelen.

Tot je vingertoppen de mijne zachtjes roeren


3/2/2014

03-02-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Genezing

Lentebloesem vlindert door mijn haren,

voorjaarssappen doen mijn spieren zwellen.

Vastbesloten gooi ik brandhout op het haardvuur

en haal onverschilliger dan ooit tevoren mijn schouders op,

omdat ik mijn wandelstok zou kunnen missen.




Waarom zou ik immers winterpijnen derven,

klagen over plannen die ongewild bedolven zijn

onder plots bezoek van ongenode najaarskwalen,

weggewaaid door turbulenties van een boemerang,

die ik erfde langs voorvaderlijk bloed.




Daarom zoemen muggen voorbij mijn oren,

sluipen slangen langsheen de bermen van de laan

die leidt naar de melkweg vol verre verlangens,

waar noch drukte noch gebrek aan zuurstof

het eeuwig duister komen planten.


29/1/2014

29-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Genot

Is een bloem dan mooier

als ik die niet pluk

En is de maaltijd meer geslaagd

wanneer ik niet bijschuif aan de tafel ?

Ben ik wijzer wanneer ik alle kranten lees

en standvastig zap van scherm naar zender,

of versnipper ik mijn eigen puzzle ?

Kom je elke avond naar mijn kamer

van zodra ik beide ogen sluit,

of kom je spoken door mijn dromen

die ik elke ochtend weer maar eens

vergeten ben ?


24/1/2014

24-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Verjaardag

Al zo veel jaren aan de dood ontsnapt,

anders zou ik dit niet kunnen schrijven.

Dan zou jij dit evenmin nog lezen

of met mij gaan overwegen

dat elders kogels doden,

passagiers en zieken overlijden,

dat de wereld voorbij je ogen flitst

en niets ons ooit zal raken

binnen onze muren en ons radarbereik

waar we het sterven aan de anderen overlaten.

Ouderdom is geen vieze kwaal,

de epiloog van een achteraf te kort verhaal,

waar nu en dan wat verzen rijmen,

tussen de successen en de raadsels door.

Waarheen we strijden ,lijden en verblijden

speelt slechts onbewust een rol.

Als je maar opnieuw aan de dood ontsnapt,

dan vier je vrolijk al die vergane jaren.



16/1/2014

16-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Handpalm

Eigenlijk ben ik vrij

om te schrijven over de zorgen van een ongehuwde moeder

of de doodskreet van een aangerande maagd.

Toch vertel ik liever over grapjes van mijn kleinzoons,

al heeft niemand mij daar ooit naar gevraagd.

Dus weten lieden die dit komen lezen

dat hun juffen lieve strenge dames zijn

en de weg naar school sneller is dan toen voor hun vader

omdat voor hem te voet gaan ongevaarlijk was.

Toch rijm ik niet en strooi ik evenmin met bloemen

sinds de google-aarde in mijn handpalm past.

14/1/2014

14-01-2014 om 00:00 geschreven door Frankie