Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
11-05-2014
Moederdag 2014
Moederdag 2014
Er zijn dagen dat ik denk : er is een tweede schaduw die me volgt , aan wie ik onvoldoende aandacht schenk.
Soms is er angst voor morgen, onzekerheid en twijfel die verlammen, en geen engel die voor mij wil zorgen.
De keren dat je met me praat, flitst het wel eens door mijn hoofd: Om met jou te zijn is het nog niet te laat.
En zie ik jou dan dicht bij mij dan voel ik weer ik ben jouw kind, Samen zijn maakt ons beiden blij.
Ik vrees het allermeest de dag dat ik je missen zal op deze wereld en jij mij niet meer troosten mag.
Men gooit opnieuw het hout van kruis en stal in de roeste bak voor het brandbare afval, men vult in overvloed de voorraadkasten en vraagt zich af: wat was dat weer, dat vasten?
Veertig dagen feesten en gemaskerd bal , echt niet kunnen stoppen met carnaval; Smachten naar het volgende familiefeest rijker dan het ooit tevoren is geweest.
Dit nieuwe jaar is nooit zo feestelijk begonnen met alles wat de handel heeft verzonnen, Niet voor wie op Golgotha gekruisigd hangt maar voor cadeaus die niemand verlangt.
Gelukkig leggen vogels jaarlijks trouw en blij, zo omstreeks Pasen nu en dan een ei Uit spontane dankbaarheid om ’t leven Dat de Heer alleen is blijven geven.
Ik wou dat ik een jonge stoere witte vlinder was, maar dan eentje die bestemd is eeuwig te gaan leven, die gewapend met een trui, een hoed, een regenjas, de wereld ziet omdat zijn krachten nooit begeven.
De blanke bleke bloemen zou ik bovenal verkiezen, want hun stuifmeel zegt me nooit ‘Jij bent racist’ . En nergens zou ik ooit de juiste weg verliezen, indien ik de naam van alle groene planten wist.
En komt de winter of de herfst met storm en regen, dan leef ik verder op mijn eigen hoopje proviand. Maar niet te gulzig om ook niet te veel te wegen, anders tuimel ik omlaag en kwets mij op het land.
Ik wou dat ik een lieve, niet te rare vlinder was, zodat de vogels mij wat langer lieten leven, en ik me tijdig kon verschuilen in het groene gras om me te redden, al ware ’t maar voor even.
Ik voel mezelf groot sinds de dag dat ik voor het eerst de tafel van mijn moeder aan de bovenkant heb kunnen verkennen, zonder op een stoel te klimmen.
Ze noemden me groot vanaf de dag dat wat ik deed voor het eerst beloond werd met meer dan spontane woorden van lof alleen,
en ik een cheque mocht innen.
Alle mensen zijn groot zodra ze niet meer verlangen verder in rijkdom te groeien in gestalte, macht of invloed op de anderen dan wordt het warm vanbinnen.
Weer eens komt die man met aandrang aan mijn voordeur bellen in zijn uniform van officier in onheil zonder nieuwe boodschap; Met de glimlach die verdwijnt zodra hij niet meer mag vertellen hoe ik de weg verloren ben naar de onvervalste blijdschap.
Hij vertelt aan iedereen dat bergen smelten op zijn teken en dat de sterrenbeelden strijden om een plaats in de zon. de apocalyps is nauwelijks nog een kwestie van weken . Dan komt de epiloog van elk verhaal dat ooit wel eens begon
Zijn handen scheppen transpiratie die aan zijn voeten kleeft, Waar zijn vaders offers van verwachting hebben nagelaten in de hoop dat die de weg zouden banen voor al wat leeft langs sporen van onverdroten arbeid zonder tijd voor praten
Nu gaat hij eten op het kerkhof met verspilde bronnen vol vuur, Wil hij slapen in de armen van dankbaar aangeworven spoken Zal hij rijpe vruchten plukken zonder aandacht voor de muur Waar zijn eigen vriend de satan stiekem achter is weggedoken.
Waarom toch zijn steeds meer bloggers/blogsters zo wantrouwig ten opzichte van de lezers / bezoekers van de blogs ?
OM 'DIEVEN' TEGEN TE HOUDEN HOUDT MEN nu de BEZOEKERS TEGEN... jammer toch!
Vroeger moest je vakjes aanvinken, later ctrl/v klikken om nog ergens een visitekaartje achter te laten, en nu moet je omwegjes maken langs een broncode..
Ik zie echt niet in waarom.
Zelf zou ik nooit iets van andermans blog wegpikken zonder te vragen. Mijn meer dan 600 gedichten zijn origineel, vrij te kopiëren enz. MAAR ik verwacht wel een seintje eer je dat doet, dat is al een paar keer gebeurd.
Indien deze gewoonte verder toeslaat, zal ik een zwarte lijst moeten aanleggen van blogs die nodeloos moeilijk doen, en die nog zelden of nooit bezoeken, sorry.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
