01/05/14
Eindelijk, maanden naar uitgekeken en nu zijn we dan toch vertrokken. Mijn laatste reis was solo langs de Donau, heel plezant maar het mocht weer wel eens een reis met gezelschap worden. Armin rijdt deze keer mee. Ik ken hem al jaren , het is dan ook niet de eerste keer dat we samen op reis gaan. Op medisch gebied passen we goed bij elkaar. Armin moet zoveel pillen mee sleuren als ondergetekende en dit door een zwaar ongeval dat hij negen jaar geleden met de motor heeft gehad. Milt weggenomen en ribben onherstelbaar beschadigd. Het gevolg diverse medicatie en zware pijnstillers. De vaste lezers van de blog weten ondertussen wel hoe het met mijn gezondheid is dus dit hoofdstuk sluiten we af?
Na de groepsfoto vertrekken we stipt om acht uur in mist en met een temperatuur van een frisse 10 graden. Dit kan echter de pret niet drukken.. Aangezien we 650 km autostrade hebben gereden valt er over de rit niet veel te vertellen. Geen files geen regen en van af een uur of tien zonneschijn ideaal en een temperatuur die rond 18 graden schommelde. Ideaal motorweer. Met de regen hebben we wel wat geluk gehad, we hebben de buien niet ingehaald wel regelmatig over nat wegdek gereden.
Rond 17 uur zijn we in Rotenburgh ob der Tauber waar we onze eerste overnachting hebben geboekt. Over het hotelletje valt weinig te zeggen. Een piep klein kamertje met een douche meer is het niet. Geen tv, geen Wi-Fi, dus geen verslag en/of foto’s. Het ergste is dat we pas om acht uur kunnen ontbijten, dat is jammer want we hebben een rit van 680 km voor de boeg. Na een heerlijke douche zijn we het interessante stadje gaan verkennen en hebben we een fijn restaurant gevonden. De maaltijd was goed en de Duitse halve liters zijn nog altijd top. Als we terug naar het hotel wandelen, vragen we aan een Italiaanse madam die we tegen komen om een foto van ons te nemen. Blijkbaar vond ze de gebouwen mooier dan de mannekes die op de foto moesten.

Morgen rijden we door Oostenrijk naar Slovenië. We overnachten in het wijnstadje Ptuj. Na Slovenië gaan we door Kroatië, Servië en Bulgarije. Vervolgens Turkije(drie dagen Istanbul) daarna langs de Zwarte Zee kust van Bulgarije naar Roemenië. Via de Karpaten naar de Poesta in Hongarije dan Slovakije, Polen en Tsjechië waar we door de Bohemen rijden richting Duitsland. Er zal volgens mij nog heel wat te beleven zijn op deze reis, zeker de moeite om de blog te blijven volgen.
Morgen het verslag van uit Slovenië, we hebben daar en hotel met Wi-Fi. Reacties en voorstellen zijn natuurlijk altijd meer dan welkom. Voor ons is het zelfs heel plezant om s ’avonds de reacties te lezen. Dus laat jullie maar gaan, als er tijd genoeg is zal er zeker gereageerd worden op vragen en voorstellen die van jullie komen.
Voor de geïnteresseerden we rijden beiden met een Triumph Trophy SE (die van Armin is nog maar enkele weken oud)
( het verslag van 02/05/14 komt morgen op de blog wegens te laat aangekomen in het hotel)

Op 31/03/2014 beslist de Russische Federatie dat er een visum nodig is om door de Krim te reizen.

Via CIBT visas direct een aanvraag gedaan om dit visum aan te vragen. Het visumbureau heeft een dossier ingediend bij de Russische Federatie maar op 27/04/14 nog steeds geen antwoord gekregen. Aangezien we op 01/05/14 vertrekken wordt dit allemaal te laat.

De reis zal nu via Istanbul langs de kust van de Zwarte Zee naar Tulcea gaan.                                                                           

Tulcea ligt in Roemenie aan de grens met Oekraïne. We gaan door Roemenie via de Karpaten(bergketen) naar Hongarije. Daar nemen we een stukje Poesta om via Slowakije het Tatra gebergte van Polen in te rijden. In Tsjechië rijden we door de Bohemen Duitsland binnen en zo komt dan aan deze reis ook weer een einde.

Alle papieren kunnen volgens het visumbureau op een tiental dagen in orde zijn. Zodra de betaling is geregeld beginnen ze er aan. Aangezien dit een aanzienlijk bedrag is heb ik tot nu toe deze aanbetaling nog niet uitgevoerd, tenslotte duurt het nog achtenvijftig dagen eer de datum van het vertrek daar is. Maar nu is de situatie in Oekraine zo aan het veranderen dat de hele reis op losse schroeven komt te staan. Hier en daar wordt er in de media zelfs over oorlog gesproken. In bepaalde media schrikken ze er niet voor terug om het woord wereldoorlog drie in de mond te nemen.

Ik heb een mail gestuurd naar de hotels die gereserveerd zijn in Oekraine. Heb redelijk snel een antwoord gekregen. In Odessa dat ongeveer 400 km van de Krim ligt is het rustig het hotel heeft een normale bezetting van toeristen. De manager van het hotel geeft eerlijk toe dat hij geen oordeel kan geven over de situatie in de Krim omdat er in de  Oekrainse media ook veel leugens verschijnen.

De antwoorden die ik heb gekregen van de twee hotels in de Krim komen op hetzelfde neer. Op dit ogenblijk is het niet aan te raden om naar daar te komen. Situatie is redelijk gespannen, niet door de aanwezigheid van de Russische soldaten maar meer door de oneindigheid tussen de bewoners van de Krim. Ze verwachten wel dat dit tegen Mei is opgelost. Ze houden zich er aan om mij op de hoogte te blijven houden over de situatie terplaatse. Indien ik beslis om niet te komen storten ze onmiddelijk het voorschot terug dat ik heb betaald.

Voorlopig wacht ik dan ook om de aanbetaling aan het visumbureau uit te voeren. Ben voor alle zekerheid wel een alternatief voor de reis aan het uitwerken. Een rondreis door Marokko. (kan ook best gezellig zijn)

Joepie, volgens mij heb ik alle documenten kunnen verzamelen om mijn visum aan te vragen. Het attest van P&V verzekeringen dat het bewijs van mijn verzekering moet bewijzen vandaag aangekregen.

Vandaag wordt dan ook alles opgestuurd naar CIBTvisas die er voor zouden moeten zorgen dat mijn visum geregeld wordt.

De route is opgemaakt en de hotels zijn gereserveerd. Als de gezondheid geen parten gaat spelen wordt deze reis stilletjes aan realistisch.

Bijlagen:
IMG_3841 (640x479).jpg (233.4 KB)   

Nog 115 dagen en ik ben geen stap verder met mijn papierwinkel die we nodig hebben om door Rusland te reizen. Geen stap verder is eigenlijk niet waar. Ik heb van P&V verzekeringen de bevestiging dat er een uitbreiding van mijn groene kaart(verzekeringsbewijs voor de Triumph) voor Rusland mogelijk is. Dus een probleempje minder. Visum Turkije, paspoort en intenationaal rijbewijs zijn geregeld.

                                                                                                                                                                         Het is nu ook officieel, er kan van een reis door Abchazie naar Georgie geen sprake zijn. Georgie wenst geen reizigers te ontvangen die een bezoek hebben gebracht aan een seperatistische staat. De personen die het toch proberen riskeren zelfs gevangenisstraffen. Niet doen dus. Ik heb de route dan ook moeten aanpassen. We rijden van Sochi dwars door de bergen naar Armavir. Daar nemen we de M29 (Russische Highway)  Wegenwiki.nl beschrijft de weg alsvolgt; De M29 loopt vanaf Pavlovskaya door de eindeloze vlakke weilanden, en blijft voor de gehele route voornamelijk ten noorden en oosten van het Kaukasusgebergte. De weg bedient de meeste grote steden in de noordelijke Kaukasus en loopt door diverse autonome republieken. Reizen in dit gebied is vaak lastig, en voor buitenlanders vaak onmogelijk, met Alania, Ingushetia, Chechnya (Tsjetsjenië) en
Dagestan. De weg is goed uitgebouwd, bijna alle grotere plaatsen hebben een rondweg. In de Krais Krasnodar en Stavropol is de M29 over grotere afstand met 2x2 rijstroken uitgebouwd, en ook elders liggen 2x2 delen.
De grens met Azerbeidzjan is alleen geopend voor personen uit de voormalige Sovjetunie. (einde citaat)

De republieken die in deze beschrijving vermeld worden komen niet in aanmerking voor ons. We rijden door de republieken Adygeya, Stavropolskiy kray, Kabardino-Balkarskaya, Severnaya-Osetiye en Gruzija. In Vladikavkaz verlaten we de M 29 om via de A 301 naar Tbilis in Georgie te rijden. We hebben in totaal dan ongeveer 1.300 km op Russisch grondgebied gereden.

De hotels tot aan de Russische grens zijn gereserveerd. Het is nu wachten op een visum en een document waarin verklaaard wordt dat er bepaalde medicijnen mogen ingevoerd worden. Zodra dit is geregeld kan ik de reis verder organiseren. 

Het gaat niet snel maar stapje voor stapje gaan we door de papierwinkel. Mail gekregen van Booking.com dat ze niet voor de vouchers kunnen zorgen. Ze hebben wel een mail naar de twee hotels in Rusland gestuurd om het probleem nog eens uit te leggen. De mail is zelfs opgesteld in het Russisch. Volgens mij gaat er niets van komen en zal ik het met de reserveringen die ik heb moeten regelen met het visumbureau en 55 € per voucher betalen.

Dan het zogezegde probleemlandje Abachazie. Alle officiële reisadviezen voor dit landje zijn negatief zelfs zeer negatief. Moeilijk binnen te geraken, gesloten grenzen, banditisme enz. Toch maar wat informatie gaan zoeken op het internet. Ik kom een verhaal tegen van een koppel dat dit jaar met paard en kar op reis zijn gegaan onder andere naar Abchazie. Ze zijn blij dat ze de reisadviezen in de wind hebben geslagen. Mooi landje, vriendelijke mensen en geen enkel probleem aan de grens. Volgens het verslag kan het visum voor Abchazie via internet worden aangevraagd.

Op de site van Abchazie is er inderdaad een aanvraag formulier in te vullen. Op hoop van zegen mail ik het ingevulde document naar het vermelde e-mail adres. Ik krijg direct een automatisch antwoord dat mijn mail ontvangen is en dat ik binnen de vijf werkdagen het gevraagde document via mail zal ontvangen. Volgens mij is dit te mooi om waar te zijn. Inderdaad de volgende dag krijg ik een mail van Consular Service Abchazie met de volgende tekst; Good day, You send the application form very early. If you want to come to the May of 2014 You need to send the application from inthe middle of th Aprile.

 Oeps, ik schaam me bijna dood omdat ik zo vroeg om een visum aan het zeuren ben. Ik stuur een mail terug waarin ik ze bedank voor het snelle antwoord. Ik leg ook uit dat het hier ten strengste afgeraden wordt om Abchazie te bezoeken en dat dit de reden is waarom ik zo vroeg een aanvraag heb gedaan voor mijn visum. Ik stel hen ook de vraag of het mogelijk is de grens te passeren van Abchazie naar Georgië. Deze vraag stel ik omdat ik op steeds meer sites te weten kom dat het blijkbaar in Georgië strafbaar is om door een separatistisch gebied (Abchazie) te reizen.

Het reisadvies Georgië zegt letterlijk; De Georgische autoriteiten zullen overgaan tot strafrechtelijke vervolgingen, die tot strenge straffen kunnen leiden, tegen iedereen die zich naar separatistische gebieden begeeft zonder zich aan de wet te houden. De aanwezigheid in een paspoort van en toetredingsstempel afgegeven door de autoriteiten van Abchazie volstaat voor een gerechtelijke vervolging. Moet er nog zand zijn? Dit dus volgens het reisadvies, ben benieuwd naar de reactie van uit Abchazie.

Vandaag mail gestuurd naar Georgie met de vraag of het mogelijk is om de grensovergang Abchazie-Georgie te nemen. 

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Vandaag weer een prachtige mail gekregen van een hotel in Oekraine. Om de reservatie van de kamers te bevestigen vragen ze om 10 dollar te storten via Western Union.

10 dollar is ongeveer 7,56 € Western Union rekent 8,50 € overschrijvingskosten. Dus om 7,56 € te storten moet de Kees 16,06 € storten. In mijn beste Oekrains een mail gestuurd met de vraag of dit niet anders opgelost kan worden. Ben benieuwd naar het antwoord.

Het is weer al even geleden dat er nieuws is verschenen op de blog over de reis rond de Zwarte Zee. Er is echter niet stil gezeten, stapje voor stapje gaan we verder om de documentenwinkel in orde te krijgen.

De twee hotels in Rusland zijn gereserveerd. Ze kunnen mij echter geen voucher bezorgen, zonder voucher kan ik geen visum aanvragen.  Een voucher is een officiele confirmatie van het hotel dat geboekt is. Ze kunnen geen voucher geven maar ze eisen wel een voorschot om de reservering te bevestigen. Geantwoord dat ik pas een voorschot zal betalen indien ik in het bezit ben van een visum. Nog geen antwoord op gekregen. Bij Booking.com gaan ze bekijken of ze de vouchers langs diplomatieke kanalen kunnen regelen. Krijg ook mails van hotels die in Roemenie en Bulgarije geboekt zijn met dezelfde vraag om een voorschot te boeken om de reservatie te bevestigen. Nochtans staat op de bevestigingen van Booking.com waar ik de hotels heb gereserveerd dat er geen aanbetalingen dienen te gebeuren. Mail naar Booking.com met de vraag hoe we dat gaan oplossen.

Bevestiging van de mutualiteit dat deze tussenkomt in Rusland is binnen. Dit document heb ik nodig om visum aan te vragen. Verklaring van mijn behandelende specialist waarin het medicijnen gebruik verantwoord wordt is binnen. Handtekening moet gelegaliseerd worden door de dienst FOD Buitenlandse zaken. Evenzo met de officiele lijst van de medicijnen is binnen maar moet ook via Buitenlandse zaken gelegaliseerd worden. Visum voor Turkije is geregeld kan men via internet aanvragen en wordt per mail bezorgd is 180 dagen geldig. Internationaal rijbewijs en nieuw paspoort is in mijn bezit.  De hotels tot aan de Russische grens zijn gereserveerd. Moest ik onverhoopt toch niet aan een visum geraken dan kan ik toch een reisje tot aan de grens van Rusland gaan doen.

Vandaag bevestiging gekregen van mijn verzekeringsmaatschappij dat ze een uitbreiding van mijn groene kaart voor Rusland toestaan.

Hieronder een mail van een hotel in Bulgarije en een hotel in Oekraïne is best wel grappig om te ontleden.

за потвърждение на резервацията моля да преведене предплата сумата от 45 евро  до 31.11.2013 на доло посочената банкова сметка

 Дарина Петрова Тодорова

Good day,

You have booked two-rooms for 2 person in Hotel "Raduzhnaya" from May, 16th til May, 17th, 2014.

Thank you for your choice.

In order to confirm the reservation please send prepayment in amount of 10% (10 USD) through Western Union to Anna Zelenukh, Ukraine, Kiev and inform us with code and date of prepayment by e-mail.

Thank you one more time.

We are waiting for you in our hotel.

Hallo mijnheer, een visum voor Rusland, geen enkel probleem wanneer vertrekt u?

Euch, 01/05/2014.

Ha ha ha, belt u maar eens binnen een maand of vijf terug mijnheer u bent er wel heel vroeg bij. We leven niet meer in de tijd van de koude oorlog he mijnheer. Prettige dag verder en tot binnen vijf maanden. 

Pardon mevrouw,  het is niet de bedoeling dat ik in Zaventem in een vliegtuig stap en in Moskou er terug uitstap. Het is de bedoeling dat ik met de motor naar ginder rij.

O ja, met de motor en waar gaat u op een ferry?

Niets ferry mevrouw, met de motor in België vertrekken en rijden maar. 

Oei mijnheer, wanneer bent u dan in Rusland?

19 mei mevrouw en we blijven daar vier nachten.

Geen antwoord, stil ,het blijft stil. Hallo mevrouw bent u er nog?

Mijnheer dit is krankzinnig ! Weet u door welke landen u dan moet?

Natuurlijk mevrouw dat is geregeld ik kan u ook laten weten in welke hotels we overnachten in Rusland. Maar er is eigenlijk nog een probleempje om het visum aan te vragen, ik moet namelijk ongeveer een kilo medicijnen, een half litertje insuline een pak spuiten en naalden mee sleuren wegens wat gezondheidsproblemen. Waarschijnlijk gaat er een reisgezel mee, met eigen voertuig ,die moet ongeveer een halve kilo meer medicijnen mee sleuren dan ik.  

Doodse stilte. Van de stoel gevallen misschien? Hallo mevrouw bent u er nog?

MIJNHEER, natuurlijk kunnen we dit niet binnen zeven werkdagen oplossen. Ik werk hier meer dan 10 jaar maar van zo een dossier heb ik nog niet gehoord. Stuur maar een mail met al de informatie die u hebt over uw geplande reis en ik zal zien of we iets kunnen doen. Dag mijnheer, prettige dag verder.

Euch, dag mevrouw.

Wordt hopelijk vervolgd
Benieuwd naar het antwoord? Zet de blog bij uw favorieten en kom af en toe eens kijken.

En het blijft maar mooi weer, dus blijf de Kees rijden. De bedoeling was om op vrijdag 27/09/13naar de streek van Calais te rijden. Aangezien ik geen hotel kon vinden dat bij mijn budget paste is het een weekend Moezel geworden.. De Moezel verveeld nooit en het is er in alle seizoenen mooi. Een paar jaar geleden ben ik eens gestopt in het dorpje genaamd Lof. Dit dorpje ligt tussen Koblenz en Chochem. Er is daar een bakkerij waar je koffie , thee en heerlijk gebak kunt nuttigen. Er worden ook kamers verhuurd boven de bakkerij, ik heb toen een naamkaartje meegenomen met de bedoeling daar eens terug te gaan voor een paar overnachtingen. Dit kaartje komt nu goed van pas en ik besluit dan ook om daar naar toe te rijden. Via de website een kamer gereserveerd en weg zijn we weer.
Op tijd vertrokken met een frisse 5 graden en mistflarden in de weilanden. De zon is als snel van de partij en de mist is dan ook van korte duur. Nadat we een paar keer gestopt zijn voor de koffie en de onafscheidelijke sigaartjes komen we een beetje na de middag aan in het hotelletje. Natuurlijk eerst een heerlijke cappuccino en een stuk gebak uit de eigen bakkerij. De kamer opgezocht, jammer genoeg aan de achterkant van het gebouw dus geen zicht op de Moezel en met een piepklein badkamertje. Omgekleed en een restaurant gaan zoeken voor het diner vanavond. Het restaurant was op een vijftal minuten van het hotel gevonden, een wandeling door het dorpje en terug naar het hotel  om een heerlijke douche te nemen. Nog een beetje lezen en het is tijd voor het diner. Met een heerlijk flesje wijn en een grote forel wordt de dag afgesloten.

Zaterdagmorgen is het koud en mistig bij het opstaan. Na het ontbijt is de zon sterk genoeg om de mist te verdampen en krijgen we prachtig weer om een ferme wandeling te gaan ondernemen langs de wijngaarden. Om op het wandelpad te komen moet er nog al geklommen worden, dit had ik wat onderschat met als gevolg dat ik weer serieus heb staan klooien met mijn suiker. Aangezien dit niet de eerste keer is dat ik dit mee maak en waarschijnlijk ook niet de laatste keer was dit na een uurtje opgelost. Tot laat in de namiddag gewandeld en 's avonds in hetzelfde restaurant gaan eten.

Zondag is het al weer tijd om naar huis te rijden.  Aangezien het prachtig weer is wordt aan Garmien gevraagd om een route te berekenen zonder gebruik te maken van de autosnelwegen en via Koblenz te rijden. Na een bezoek aan Koblenz, waar ik een kaart van de Rijn heb gekocht(misschien nog goed voor een mooie herfstrit te regelen) rijden we binnendoor naar huis. Als we met een veerboot de Rijn oversteken worden er natuurlijk de nodige foto's genomen. Een laatste stop op een gezellig pleintje in Bree en het zit er weer op. Nu maar hopen dat het weer in oktober nog zo blijft dan kan ik het einde van het motorseizoen nog een beetje uitstellen.

06/09/13 Ongelooflijk, maar het was in het Midden-Oosten gemakkelijker om op internet te geraken dan hier in Frankrijk en Duitsland. Ik snap niet dat dit in 2013 nog mogelijk is. Ik heb twee keer in de verschillende hotels gevraagd of er internet aanwezig was, het antwoord was in beide hotels geen probleem. Maar er was met geen mogelijkheid op het internet te geraken.

Na een degelijk ontbijt zoals we dat gewend zijn in Duitsland vetrekken we voor de laatste 220 km langs de Moezel. Het is maar 13 graden bij het vertrek dus de verwarming wordt weer aangezet. De beste aankoop van mijn motorkleren is zeker het Gerbingvest. Heerlijk als je bij wat mindere temperaturen dit vest kunt verwarmen. De Moezelvallei in Duitsland is volgens mij door iedereen gekend. Cochem wordt alle weekenden overspoeld door toeristen en motorrijders. Je rijdt door het dal naast de Moezel tot in Koblenz waar de Moezel in de Rijn stroomt. Aangezien het seizoen op zijn einde loopt was er weinig verkeer zodat we de snelheid er goed in konden houden. Tussen de dorpjes is de maximum snelheid 1OO km per uur wat prettig rijden is op deze bijzonder mooie baan. In Cochem is het tijd voor de middagpauze, eten en drinken een sigaartje en we kunnen er weer tegenaan. Rond 12u30 komen we in Koblenz aan. Via veel omwegen wegens wegwerkzaamheden kom ik op het punt waar de Moezel in de Rijn stroomt. Het is hier over de koppen lopen van de toeristen. Aangezien ik hier al verschillende keren ben geweest zet ik de Tri ergens in een hoekje zodat ik een paar foto’s kan nemen. Dit was echter niet naar de zin van ene smurfparkeerwachter. Hij sommeerde mij om onmiddellijk het voertuig te verplaatsen. Ik stribbelde nog wat tegen, het is maar voor twee minuten maar hij had er geen oren naar. Als ik de Tri niet zou verplaatsen ging hij een boete schrijven. Ikke de Tri op een officieel parking gezet, dit was nog niet voldoende moest een parkeerticket kopen. Hallo, mijnheer smurf, waar moet ik dat ticket dan leggen? Steek het maar ergens tussen was het antwoord. Ja, sorry mijnheer smurf als ze dan mijn gekochte ticketje pikken dan heb ik alsnog een boete aan mijn been. Mijnheer de motorrijder, doe alstublieft niet zo dom, u scheurt het bovenste deel van uw ticket en houd dit bij u als bewijs dat u een ticket hebt gekocht. Als u een boete zou krijgen kunt u hier mee bewijzen dat u en ticket hebt gekocht. Dank u mijnheer smurf, ik zal er ver mee komen als ik een boet opgestuurd krijg naar België. Mijnheer de motorrijder, u bekijkt het maar, goedendag. Toch maar een ticket gekocht, om de Tri gelegd en er een foto van genomen. Ondertussen is het 13u30, ik was van plan om langs de Rijn terug naar huis te rijden (605 km) maar de goesting was er niet meer. Ben dan ook rechtstreeks van Koblenz naar huis gereden. Weer en mooi reisje tot een goed einde gebracht.

05/09/13 Eindelijk heb ik eens van de geroemde Franse keuken kunnen proeven. Gisterenavond een fantastische maaltijd voorgeschoteld gekregen. Tagliatelle met een gesneden eendenborst en een overheerlijke saus. Het voorgerecht was een heerlijke salade en het nagerecht een fantastische chocolademousse. Het ontbijt zullen ze in Frankrijk nooit leren dus daar gaan we het verder niet over hebben. Het weer is zoals bij jullie, ook hier hoef ik het verder niet over te hebben. Wat heb ik een prachtige route gereden vandaag. Echt het authentieke Frankrijk gezien. Dorpjes waar de tijd is stil blijven staan. Prachtige weggetjes met amper verkeer. Ik heb veel werk gehad met de route voor te bereiden. Reisgidsen geraadpleegd en met een vergrootglas de kleine weggetjes gezocht op de Michelin kaarten. Regelmatig terug aangepast en dan maar hopen dat het inderdaad een mooie route gaat zijn. Wat ben ik blij dat ik er zo veel werk van heb gemaakt. Het plezier dat ik er nu aan beleef maakt dat die moeite niet voor niets is geweest. In Epinal liggen veel bruggen over de Moezel mooi maar helaas ook afschuwelijk lelijke. Als we Touls naderen verlaten we de route om het oude stadsgedeelte te bezoeken. Het is zeker de moeite, alhoewel, een klein kommetje zwarte koffie met niets erbij € 3,00.  Rond 13 uur zijn we in Pont a Mousson. Een gezellig stadje met diverse terrasjes rond het plein. Het is de hoogst tijd voor de insuline spuit en een hapje. Aangezien ik de terrasjes hier ken van een vorige reis moet ik niet zoeken om een gezellig en betaalbaar terras te vinden. Een heerlijke Croq en een goeie kom koffie meer moet dat niet zijn. Nog een liter of vier water gaan halen en we zijn weer vertrokken. De Moezel is in Frankrijk niet te vergelijken met het stuk dat door Duitsland loopt. In Duitsland is het natuurlijk ook mooi maar het stikt er van de toeristen, op de wegen is er veel meer verkeer en het is allemaal op het toerisme gericht. In Frankrijk niets van dit alles,  het is er veel authentieker gebleven, rustiger en ongelooflijk mooi. Talloze sluisjes op het Moezelkanaal waar door de pleziervaart gretig gebruik van gemaakt wordt. Je hebt geen grensovergang nodig om te weten dat je Frankrijk uit bent gereden. Het eerste stuk in Luxemburg valt wat tegen. Het moment om wat kilometers op de teller te krijgen. Eens we wat verder in Luxemburg zijn is er  wel een grote verandering. De Moezel is er breed, statig en bevaarbaar. Op de hellingen zijn er de druiven dit zal kilometers aan een stuk zo blijven. Van druiven was in Frankrijk geen sprake Zo heeft dus elk stuk van de Moezel zijn charme. Om 16u30 zijn we in Duitsland hoogste tijd om een hotel te zoeken. Het eerste hotel dat we tegenkomen is goed van prijs en ligging (zicht op de Moezel) ik blijf hier dan ook overnachten. Na 310 km zijn we in Langsur aangekomen. Na het eten wordt de dag afgesloten met een wandeling langs de Moezel terwijl de zon langzaam onder gaat. Hoe de laatste 203 km naar Koblenz zullen zijn zal ik jullie morgen kunnen vertellen. (bij leven en welzijn natuurlijk en internettoegang))

 04/09/13 Tot mijn grote geluk blijft het mooie weer aanhouden. Als je dan graag met een motor rijdt, en als je dan ook nog eens een motor in de garage hebt staan, dan kan de pret niet op natuurlijk. Ik heb al en paar jaar het plan om naar de Vogezen rijden met name Bussang al waar de bron van de Moezel ligt. Volgens mij moet het en mooie route zijn om de Moezel af te rijden tot Koblenz waar de Moezel in de Rijn komt. Van de bron tot de Rijn is het ongeveer 560 km. Door omstandigheden is dit verschillende keren uitgesteld. Nu met dit late zomerweer en de gezondheid die redelijk is kon ik natuurlijk niet thuis blijven. Ik kon ook het gehuil en gestamp van de Tri niet meer aanhoren, hij moest naar buiten. Vandaag dus, om half acht gestart met een frisse 13 graden. Het verwarmde Gerbing vest heeft met deze temperatuur geen probleem, aan het knopje draaien en het lichaam wordt heerlijk verwarmd. Het landschap is nog in mistflarden gehuld, dit samen met de zon die er redelijk aan het doorkomen is geeft mooie beelden. Het is dan ook weer vanaf de eerste kilometers genieten. Niet zo rond Antwerpen en Brussel waar je natuurlijk in de onvermijdelijke files terecht komt. Met de glimlach nemen we dit er bij.

Na 500 saaie autosnelweg kilometers, wat heet saai, ben blij dat ik op een motor zit, komen we in de Vogezen aan. Prachtig weer, heldere strakke blauwe lucht en een graadje of achtentwintig. Al redelijk snel is er een beklimming van het eerste colletje. Col  De La Croixdes Moinats. 891 m hoog. Eindelijk kan ik eens bochten rijden met de Tri. Op de reis naar de Baltische Staten is daar weinig van gekomen wegens kaarsrechte wegen. Het is toch wel wennen met de Tri. Vooral de snelheid tegen over de Guzzi is niet te onderschatten. Ik ga echter nog niet vol uit wegens te mooie vergezichten. Na de afdaling rijden we door het mooie La Bresse, Cornimont, Ventron, Kruth en Oderen waar col d’Oderen ligt te wachten ook niet hoger dan een 850 m. Aangezien de weg over dit colletje omzoomd is door bossen kan ik me hier wel concentreren op het motor rijden. We gaan hier dan ook volle bak om eens echt te voelen hoe de Tri zich in de bochten gedraagt. En, bochten waren er hier. Zelfs van die schroeven die redelijk verrassend op je af komen zodat ik ook het remsysteem moest/kon testen. De conclusie is dat de Tri geen krimp geeft, volgens mij moet ik ver over mijn limiet gaan om de Tri in moeilijkheden te brengen. Elke bocht wordt keurig strak gereden, ik kan doen wat ik wil Tri wijkt geen millimeter van zijn lijn. Heerlijk rijden is het.

Om14u45 uur staan we aan de bron van de Moezel in Bussang. Er staat een bordje dat dit de bron is dus het zal wel waar zijn. Er komt echter minder water uit dan de waterval van Coo, daar komt tenminste nog een emmertje per minuut naar beneden. Hier geen druppel, de bron staat zo droog als een ……………..zelf in te vullen. Er loopt van af de bron een mooi weggetje, dat uit komt in het centrum van Bussang. Ik vind het nog te vroeg om in een hotel te gaan zitten dus wordt de toer van de Moezel op Garmien gezet. We rijden nog een uurtje over goede wegen en door mooie landschappen om rond 16 uur in Rupt-Sur-Mosel aan te komen. Een grote kerk en dertig huisjes. Hier vinden we onderdak in het Hotel du Centre. Het terras is er klein maar de pint groot en fris meer moet dat niet zijn.  We hebben vandaag precies 590 km op de teller gezet. Als alles volgens plan verloopt krijg ik morgen heel de dag het gezelschap van de Moezel.

Het is prachtig weer vandaag, zonde om de motor op stal te laten staan. Armin bellen met de vraag of hij het ziet zitten om een toertje te gaan rijden. Zal wel zijn, mijn motor staat al een uur in de stal te snuiven en te stampen. We hebben al redelijk snel een doel gevonden waar we naar toe kunnen rijden. Vlissingen gaat het worden, voor de ongeveer duizendste keer sedert we een motor hebben. Maar nu hebben we een reden, Vlissingen organiseert in het kader van de Michiel De Ruyter dagen Sail Vlissingen. Van uit heel Europa liggen er zeilboten in de haven. Je kan er zelfs tickets kopen om een rondvaart met een zeilboot te beleven. De prijzen beginnen aan €50 pp tot €89,50 pp. Je mag dan wel twee uur mee varen.(niet voor onze beurs) Om negen uur zitten we in het zadel. Rita, de echtgenote van Armin rijdt ook mee. Op de N289 richting Goes is er een landbouwer die danig in de war is. Als je de foto's bekijkt heeft hij daar ook meer dan genoeg redenen voor. We bekijken het even en maken dat we weg zijn. De kleinste polder weggetjes opgezocht waar we langs boomgaarden rijden waar de bomen ontelbaar veel vruchten dragen. Om 11 uur een koffie annex sigaren stop en via de Sloe haven naar Vlissingen
We geraken makkelijk aan een parkeerplaats voor onze motors, voor alle zekerheid toch maar aan oom agent gevraagd of we er mogen staan. Het was voor deze oom geen probleem. Kleren in de koffer, sigaar in de kwek en bootjes gaan kijken.
Als Armin een foto genomen heeft zie je Rita denken; oei, wat heeft hij nu voor een foto getrokken.
Er staat een koppel te klooien met een tablet of weet ik veel hoe zo'n ding heet. Nou Jaap zegt ze, als ik een foto wil nemen dan valt die flap telkens voor de lens. Hallo Miep, bij mij lukt het ook niet. Wat een ellende zeg.
We lopen verder langs een stel lawaaimakers die proberen om op potten, pannen, plastic tonnen en andere rare snuisterijen muziek te maken. Volgens mij moeten ze nog zeker oefenen tot de volgende Michiel De Ruyter dagen(binnen 20 jaar) voor dat het wat wordt. Hier en daar nog een foto en we hebben het wel bekeken. Kees komt echter nog iets tegen en wil daar natuurlijk zoals zo dikwijls de onnozele weer uithangen. Nog een terrasje op de boulevard van Vlissingen en dan langs de kust naar Vrouwenpolder om een welverdiende maaltijd. We rijden via Schouwen-Duiveland naar huis.

Bijlagen:
Vlissingen 8.mp4 (8 MB)   

Bijlagen:
Duitsland april 6 - 9, 2007.wmv (8 MB)   

15/08/13 Heerlijk maar echt heerlijk geslapen. Is niet moeilijk bij jou zegt Theo, je slaapt maar een paar uurtjes per nacht. Ik vind het nogal mee vallen. Gisterenavond om 24 uur in bed gekropen wegens verschrikkelijk klooien om de foto’s op de blog te krijgen. Deze morgen om 05u45 opgestaan rap een douche genomen en dan naar buiten om te genieten van de opkomende zon en de stilte. Boven de Elbe hingen mistflarden die door de opkomende zon werden gekleurd. Zwaluwen komen in de Elbe drinken en hier en regelmatig springt er vis uit het water om een mug bij zijn lurven te nemen. Puur genieten is het zo vroeg in de morgen. De Tri staat te druppen van de dauw die er op ligt. Met een handdoek(niet van het hotel) wrijf ik hem zoals elke morgen droog. Binnen de kortste keren staat hij heerlijk te blinken in de ochtend zon. Een laatste keer de bagage inpakken en het is tijd voor het ontbijt. De tafel staat gedekt inclusief een gekookt eitje. Sms’je naar Theo met de vermelding dat het eitje klaar staat, met zicht op de Elbe nuttigen we het ontbijt. Om negen uur zijn we weg onder en stralende zon voor een tamelijke zware dag. Zestig kilometer binnendoor en de rest van de dag in het helse verkeer op de Duitse autosnelweg. Bij het eerste benzinestation dat we tegenkomen worden de tanks gevuld. We spreken af dat we na elke honderd kilometer stoppen. Eerste honderd kilometer sigaren stop, tweede honderd kilometer een tankstop. Het blijkt te werken, de stops breken de eentonigheid van het rijden op de autosnelweg. Het is razend druk, met veel vrachtverkeer. Op de stukken waar geen snelheidsbeperking is wordt er op de linke rijstrook onverantwoordelijk hart gereden. Het is voorduren in de spiegels kijken om niet verrast te worden door de snelheidsduivels van de linkse rijstrook. Van ontspannen rijden is hier geen sprake. Aan de onvermijdelijke wegenwerken belanden we een paar keer in een file. Gelukkig wordt er plaats gemaakt en kunnen we telkens tamelijk vlot door de file rijden. Een ongeval met twee vachtwagens zorgt ook nog even voor wat oponthoud maar ook hier kunnen we vrij vlot doorrijden. We nemen de tijd om een fatsoenlijke middagpauze zodat we op ons gemak kunnen eten en een koffie drinken. Het is even schrikken van de prijzen ongeveer maal vier dan wat we de laatste dagen gewend waren. De vriendelijkheid aan de kassa was een verademing na de norsheid van de laatste dagen. Ondertussen is de temperatuur opgelopen tot en aangename 24 graden, we gaan dan ook volop voor de zomerkleren.

Iedereen die mijn reizen een beetje volgen vragen zich nu natuurlijk af, en de regen waar blijft de beruchte regen die er op elke reis nog geweest is? Maak je geen zorgen, een kilometer of vijftig voor de Belgische grens krijgen we opeens de volle laag? Het is niet te geloven veertien dagen prachtig weer en in het zicht van de stal moeten we toch nog een klets water incasseren. Op de eerst volgende parking stoppen we om de regenkleding aan te trekken. Ik begin onderhand te geloven dat er een soort wezen bestaat die mij telkens als ik op reis ben met mijn pietje aan het spelen is. We rijden amper tien minuten met onze regenkleding aan en het is poeier droog. Niet alleen poeier droog ook de temperatuur stijgt langzaam maar zeker van een frisse achttien graden naar vier tot vijfentwintig graden. Een heerlijke temperatuur om in zomerkleding te rijden! We zien het niet meer zitten om ons nog eens om te kleden voor die laatste honderd kilometer en rijden in één ruk naar Ham. Theo heeft vandaag precies 634,4 kilometer gereden. Als Kees thuis is staan er voor vandaag exact 728,5 kilometer op de teller. Het was dan ook ondanks de regelmatige pauzes een vermoeiende rit. DE leeftijd zal er ook wel voor iets tussen zitten. We worden ouder en beginnen het te voelen.

Was deze reis de moeite waard om te ondernemen? Zeker wel om verschillende redenen. Reizen zijn altijd de moeite waart mits een goede ingesteldheid van de reizigers. Je kunt pas een mening vormen over en land wanneer je er geweest bent, er wordt in geen boek zou hard overdreven als in een reisgids je moet er dus geweest zijn om te oordelen. Het verrassende, het boeiende, de saaiheid, de bevrediging van de nieuwsgierigheid, het motor rijden, het zien, ruiken en proeven van de bezochte landen, dat is reizen. Het doel van deze reis was de Baltische Staten ontdekken, wat ons betreft zijn we daar in geslaagd. Met en weekje langer hadden we meer mogelijkheden gehad, maar de essentie van deze reis hebben we gehad. We kunnen een oordeel vormen over deze landen, een zeer goed oordeel zelfs. Meer moet dat niet zijn. Theo, weer maar eens bedankt voor het gezelschap, de discussies, de lach salvo’s en vele andere leuke en minder leuke ervaringen van deze reis.

Het motor seizoen loopt ten einde, het zal voorlopig stil worden op de blog. In de winter sparen om in de zomer mijn allerliefste hobby te kunnen uitoefenen, reizen, reizen en nog eens reizen. Het vertrek van de eerstvolgende grote reis (bij leven en welzijn natuurlijk) zal 01/05/2014 zijn. Het plan is om een reis rond de Zwarte Zee te maken. Vertrekken in Essen om in Odessa de toer rond de Zwarte Zee te starten . Zes weken, ongeveer 12.000 kilometer en natuurlijk weer te volgen op deze blog. De voorbereiding voor deze reis zijn al gestart.

Dank aan de lezers van de blog en de reacties die ze geplaatst hebben.