merels scheren langs
heel laag  in de avondzon
een kat loert hen uit

die kat in het gras
ze sluipt sluw als een tijger
waagt een  stoere sprong

Veraf blaft een hond
Dan schrikt de kat  zich een bult
de merel vliegt weg

Ingrid Lenaerts

Hij lijkt wel de ontluikende natuur
met grasgroene gedachten
fris in de morgendauw
bij de jaarlijkse schoonmaak
in het oosterbos 

Hij ontvouwt zijn plannen
met stroken en panden
voor de schoonmaakbeurt
hij legt de lont aan ons enthousiasme
met de prikstok en de zakken
gaan we de vervuiling te lijf
die vervreemdend kleeft
aan de rulle grond
Overal staan nochtans bordjes
de vraag het bos net te houden.
Wij blijven hopen 
 op meer  nette gewoonten.

Ingrid Lenaerts

Kringloop als een fenomeen
een brok natuur in een sluitende cirkel
de seizoenen die elkaar opvolgen
de jaren in een zelfde orde
warmte na koude en visce versa
lopen als gevlochten strengen
in elkaars armen
het  nooit eindigend verhaal der elementen
goden van aarde en vuur
water en lucht stoeien door de eeuwen heen
Wij zitten er middenin als passagiers op een boot
die we nooit verlaten
tussen geboorte en dood.

Ingrid Lenaerts

Lentegroen ontpopt
in een ontwakende tuin 
ware levensdrang

Ingrid Lenaerts

Lente spreekt een groentaal
fors en sterk in haar groei
lacht in het wit en geel van bloemen
die ze koestert als een privilege

Ze stelt de bloei samen van bomen
die vlindert in de wind van plezier
Ze stoeit met de lammeren
dartelend in een de laarmeersen 

Ze is het uit ei na de kip die broedt
getuigend van nieuw leven alom.
Kuikens en kip verkennen het erf
wachten op het grote entrée van de haan.

Ingrid Lenaerts
 

Bloesems verfraaien  
het jonge landschap schittert
in de morgendzon

Ingrid Lenaerts

Vergeten tantes tot leven gewekt
posthuum hun weldaden in kaart gebracht
bij opruiming bidprentjes
een nagedachtenis aan tante Olga en Begga
dat ze me berispten

Ja wanneer ?
bij voorbeeld als ik geen dank u wel zei
voor het muffige koekje
of wanneer ik niet met twee woorden sprak

Ik was nochtans een waterval zeiden ze
een praatvaar een babbelkous
Ik  moest stilzitten
een ongemanierde sprinkhaan
tussen twee burgervrouwen
Wat moest men met mij toch aanvagen?

Ik bleef hen het antwoord schuldig
hinkend op één been in hun aanwezigheid.

Ingrid Lenaerts

Na het feest de laatste bezoeker heen
bruid en bruidegom naar andere horizonten
blijft de overvolle leegte drukken
slingers en slierten boertig plezier
rijst onder de voeten die kraakt
half leeggedronken glazen bier en wijn
restanten broodjes en borden 
het banket is uitgeteld
restanten  liggen her en der
te wachten op hun verdwijning

Er zit een gat in de ziel van mama en papa
die hun dochter nu zullen missen
het legenest besef slaat om de oren 
de teloorgang van een generatie
een beetje weg dat nooit meer terugkomt.
een begin voor een nieuwe boot

Mama en papa zuchten elkaar aan
het leven van herinneringen is begonnen  

Ingrid Lenaerts

Ik hou van het morgenrood
zo vurig in zijn gloed
een jonge belofte aan de dag
hoop als een korf rode vruchten
stralend in de morgenzon
aan onze tafel.

Ingrid Lenaerts

Zingen doe je voor de Heer
wanneer zijn bron Verrijzenis
in de Paasnacht weerklinkt

alsof hij onder ons is
zijn medemenselijkeheid stroomt
als een hooglied voor  het altaar
indachtig het nieuwe leven
uit een onuitputbare herhaling
lentezon  in gedachten

Zingen doe je voor de Heer
een geschenk in deze blijde dagen

Ingrid Lenaerts

Dagelijks is telkens
Dan haal ik de bakker binnen
Ik geur de soorten
honger leven en bedwelming
Dit is een beeld
voor dagen
waarvan ik hou
In deze middenholte
van brood en warmte
wik il dubbelwonen
slechts kabouter,sleechts vederlicht kind

Uit "om-gedichten "
Voor Kortessem

Ingrid Lenaerts