Windvogels boven een breed strand
veelkleurig gebeuren op vleugels
wapperend en wuivend in de lucht
als een zotte kermis van daarboven
een feest voor het draaien en springen

de zon speelt verstoppertje met het licht
kinderen joelen met  hun linten
zoals akrobaten in een circus
de vreugde hangt hier aan sterke touwtjes
tot ze eenklaps molenwiekend neerstorten
Maar niets is verloren de vogel vliegt weer weg 
naar zijn soortgenoten op het luchtbal
van gekleurde prinsen en prinsessen

Ingrid Lenaerts

 Vier baadsters in een grote vijver
 ongewoon spektakel met inspiratie
 Romeinse godinnen met het hoofd boven water
 waterspuwers van kwaliteit
 speels voor de wandelaar in het park
 
je kan er niet omheen , niet voorbij de beelden
alsof ze roepen "help in verdrink"
terwijl je ze aanstaart om het ongewone
Zwanen en eenden storen zich niet meer
ze laten de godinnen  maar verleiden  en uitdagen
gaan zelfs op hun hoofden zitten
als rustige observatoren van het vrouwelijk spel.

Ik laat me echter telkens verwonderen

Ingrid Lenaerts
 
Ingrid Lenaerts

Lijsterbessenboom
barokke ruiker in rood
hou er vogels weg.

Ze plunderen hem
bes na bes zonder weerga
nu het echt zomert

Ingrid Lenaerts

Weet je nog
dat hokje, die late avond 
21 juli  anno 1970 in X,  dat wij op de tram wachtten
het was er koud
de wind ging door onze jakken uit
en er viel regen bij bakken
wij dicht bij elkaar
zoals in vlechten verweven

toen je zei
"zo moet het altijd zijn  dicht bij elkaar
alleen en beter weertje"
die herinnering kwam vandaag bovendrijven
nu hokje en tram verdwenen zijn
een beetje sentementeel misschien ?
maar het mag.

Ingrid Lenaerts

De zon daalt in de weerspiegeling van water
de boten liggen voor anker te dobberen
de zeilen gerold de loopplanken aan boord
niets laat zich roeren tenzij gekabbel van water
in de verte weerklinkt de stem van Tina Turner
bevreemdend hoe zij deze gladheid doorbkreekt
met haar rauwe lied van steamy windows
de waas hangt niet aan de vensters van de kajuiten
maar hij plooit zich als een deken tussen de boten door
de sterren pinken ten afscheid van deze warme dag.

Ingrid Lenaerts

Ze wanen zich reuzen,de kinderen
tegenover de aanrollende zee
Ze hebben zich stevig verschanst
in hun arabische vesting
Tussen de schietgaten en kantelen
loeren ze naar devijand over zee
ze hebben de vlag op de top
niets kan hen deren het water is nog veraf
op kousenvoeten naderen de golven
ze likkebaarden de muren
de kinderen houden stand
de watergeul rond het kasteeel loopt vol
de zee blijft knabbelen de kinderen gillen
maar ze moeten wijken voor de kracht 
van wind en water die er tegenaan beuken
Meewarig zien ze naar de resten
maar morgen herbeginnen ze.

Ingrid Lenaerts
 

 

De stilte overheerst er
tussen de hoge magie van stapelwolken
de weilanden zijn dikgroen
de eet -en rustplaats voor een rijke veestapel
die staren in een ongrijpbare einder
Fietsers raderen zich een volle dag plezier
doorheen de door zonovergoten vlakte.
In de plassen speelt de zomerwind
roert de boomtoppen van de schaarse populieren
op het kerkhof de eeuwige vrede
Slechts de slagen van de klok
duiden het middaguur.

Ingrid Lenaerts

Wereldvreemde kabouter
tussen de dauwdruppels
schitterend als parels
bij de zon die alles belooft
op dit moment
Kabouter met strepen beklad
door ongewone vandalen
Wie bezorgde onze buren  dit spektakel?
Ongerijmd is de vernieling

Ingrid Lenaerts

Waarom ik niet weet van het waarom
van zoveel dingen heeft niemand gezegd
Er was het waarom niemand antwoordde
te bang om paraat de oplossing te geven
Suggestie als vervangmiddel voor lachertje
een duurzame must wie niet wil ondertekenen
voor verloren of te herzien
Ik ken ook geen oplossing.


Ingrid Lenaerts

Ik ben op doortocht tussen geheimen
de domste eerst de slimste laatst.
Toekomst is zoals een lading van een schip
vol groene bananen die rijper worden
Vind ik jou daar weer of laat ik mezelf kleven
aan onbestemd gebied dat overrijpheid in zich draagt ?

Het antwoord blijft ons schuldig gezien de keuze
die moeilijk te ontrafelen is mijn lief.

Ingrid Lenaerts

De eenzame reiziger
op weg naar het land
achter de horizon
hoort de stilte
in zijn handen
en onder zijn voeten kraken

ritselen de blaren
zijn gedachten
dat hij alleen zijn tocht moet doen
 een leven lang
want te volgen is hij niet
deze eenzame reiziger
op weg naar het land
achter de horizon
 
Ingrid Lenaerts

Duinen deemstering
de ondergaande zon
wolkengroepen als eilanden
van vrede bij tegenlicht
er waait een zachte bries
de plassen rimpelen  het zand
meeuwen scheren over zee
immer twistend om vis
een late wandelaar
ben ik vol verwondering
in dit moment

Ingrid Lenaerts

De vrouw van het zandstrand
ze ligt er te bruinen in een zon
na het kanon vele weken voorheen
ze ligt er te blakeren
te braden als een kreeft
na de smeerbeurt met zonnebrandolie
de factor x speelt er beschermengel
voor het exposé van de naakte huid

de vrouw van het zandstrand
loopt even naar zee
om te koelen na het stoven
dan begint de volgende partij
draaien en keren zolas in een pan
koelen met ijs en frisdrank
romannetje van de misdaad
zorgt voor verstrooiing

bij het hoogfeest van de zon
de bakpartij in levende lijve.

Ingrid Lenaerts

Zij wil de waarheid inpakken
verdoezelen in een kleedje
zoals een zilvervos die sluipt
door eeuwige sneeuw.
Ze verdraait woorden
tot onuitrafelbare vlechten

Ingrid Lenaerts.

Jij zwerft in mijn nachtziel
zoals de nevels over moerassen
die niet willen vertrekken
Jij houdt me op de planken
waar ik tegen roffel zoals de donder
die er zijn krachten meet 
Ik voel me achtervolgd 
wil je kwijt uit mijn hoofd
je blijft er klauwen en kleven 
zoals een vleermuis onderste boven 
tegendraads bij dag
In de nacht wil ik verdwijnen
uit alle hoeken van je bestaan


Ingrid Lenaerts